” အိမ်တိုင်မှာကပ်ပါလာတဲ့သရဲ ” 📖📖📖
(ဖြစ်ရပ်မှန်)
————————————————-
တစ်ခုသော
ရာသီကာလအချိန်မှာ ကိုလူမော်နှင့်
မနှင်းမာတို့ အိမ်ခွဲဆောက်ရန် လုံးပမ်းနေကြပါသည်။ သို့သော် … အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်
သစ်က ဝယ်၍မရ ဖြစ်နေပါသည်။
ကိုလူမော်မှာ အပေါင်းအသင်းကလည်း စုံလှသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းများမှာ ရွာပေါင်းစုံ နယ်ပေါင်းစုံမှ ဖြစ်သည်။
ကိုလူမော်၏ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ရွာတစ်ရွာ မှာ အိမ်အိုကြီးတစ်လုံးရှိကြောင်း၊
ထိုအိမ်ကြီးမှာ လူမနေတော့ကြောင်း၊ အိမ်ရှင်တွေက မြို့မှာနေကြ၍ ငွေလိုသည်နှင့် ထိုအိမ်ကြီးကို ရောင်းချင်ကြောင်း ပြောသည်။
မိန်းမဖြစ်သူကို ပြောတော့ ချက်ချင်းပင် သဘောတူသဖြင့် သူငယ်ချင်းကိုခေါ်ကာ အိမ်ကိုဝယ်ယူလိုက် သည်။
အိမ်တိုင်များက ပျဉ်းကတိုးသားဖြစ်၍ အလွန်
ခိုင်ခံ့လှသည်။ အိမ်ဆောက်ပြီးတော့ သုံးယောက် အလွန်ပျော်ခဲ့ကြလေသည်။
သို့သော် သူတို့မိသားစု၏ … အပျော်လေးမှာ . ကြာရှည်မခံ။ နေ့လယ်နေ့ခင်းမှာတော့ ဘာမှမဖြစ်။ ညအချိန်မှာ တော့ အိပ်ရာဝင်ပြီး
အိပ်မောကျနေသည့် အချိန်မှာ
ခြေထောက်ကို ဆွဲမခံရသည်။
ကိုလူမော်တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်၊ မနှင်းမာ လည်း ခြေထောက် ဆွဲခံရသည်။
ကံကောင်းသည်မှာ ကလေးတော့ ဘာမှမဖြစ်ပေ။
နောက်တစ်ည ဆွဲမခံရတော့ ကိုလူဟေင် နိုးသွား သည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့..အသက်နှစ်ဆယ်
အရွယ်ရှိမည်ဟု ထင်ရသည့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ ခုတင်၏ ခြေရင်းဘက် အိမ်တိုင်ကို
လက်ထောက် လျက် ရပ်ကြည့်နေသည်။
မနှင်းမာကို ကြောက်မည်စိုး၍ ဘာမှ မပြောဘဲ ဘုရားစာကိုသာ တွင်တွင်ရွတ်၍ အိပ်လိုက်သည်။
ခြေထောက်ဆွဲရုံမျှမက ညသန်းခေါင်ရောက်လျှင် လှေကားပေါ် တက်လိုက်, ဆင်းလိုက် အသံများကို လည်း ကြားရသည်။
တစ်ညမှာ ကိုလူမော်၏ (၄)နှစ်အရွယ် သမီးလေး က အပေါ့သွားချင်သည်ဟု ပြောသဖြင့်
မနှင်းမာ လိုက်ပို့ပေးသည်။ ကိစ္စပြီး၍ သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့…
“ဟိုမှာ အေ.. ဟိုးတိုင်မှာ မိန်းမကြီးတစ်ယောက် မီးကို ရယ်ပြနေတယ်။
အဲဒါ ဘယ်သူလဲ မေ ဟု… ပီကလာပီကလာပြောတော့ မနှင်းမာမှာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထသွားသည်။
“ဘယ်မှာလဲ…ဘာမှမရှိပါဘူး”
ဟု ကလေးကို မငေါက်စဖူးငေါက်ကာ ကလေးကို စွတ်ခနဲ ပွေ့ချပြီး အိမ်ပေါ်သို့ အပြေးတက်ခဲ့သည်။
ကိုလူမော်ကို အကျိုးအကြောင်း .. ပြောပြတော့ ကိုလူမော်လည်း အရမ်းစိုးရိမ်သွားသည်။ သူတို့ချည်းကပဲ..အကြောင်းမဟုတ်၊
ကလေးက ရှိသေးတာမို့ မနှင်းမာ မိဘအိမ်မှာ အကျိုးအကြောင်း ပြောပြီး မိသားစုလိုက် ပြောင်းခဲ့ကြရသည်။
နောက်နှစ်ရက်လောက်နေတော့… ကိုလူမော်၏
သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရောက်လာသည်။ အကြောင်း စုံကို ရှင်းပြလိုက်တော့
စိတ်မြန်လက်မြန် ရှိလှသည့် ကိုလူမော်သူငယ်ချင်းက ထိုရွာသွားရအောင်ဟု ဆို၍ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ထိုရွာကို သွားခဲ့ကြသည်။
ထိုရွာကိုရောက်ပြီး ကိုလူမော်၏သူငယ်ချင်း၏ အသိအိမ်ကို ဝင်သည်။
ထိုအိမ်က ပြောပြသည်မှာ အစက မိသားစုငါးယောက်ရှိကြောင်း၊
ထိုအိမ်အိုကြီး၏ အငယ် ဆုံးမိန်းကလေးက ကင်ဆာရောဂါ ဖြစ်သဖြင့်
စိတ် ထိခိုက်ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်လိုက်ကြောင်း၊ ကျန်သည့် မိသားစုများလည်း
ရွာမှာမနေကြတော့ဘဲ မြို့ကို အပြီးပြောင်းသွားကြကြောင်း ပြောပြသည်။
ကိုလူမော်တို့လည်း ရွာသို့ ပြန်လာကြပြီး မကြာမီ ရက်အတွင်းမှာပဲ အိမ်ကိုဖျက်ကာ
ဇရပ်အဖြစ် လှူဒါန်း ဘုန်းကြီးငါးပါးပင့်ကာ ဆွမ်းသွတ်ပြီး အမျိုးသမီးလေးအား အမျှပေးဝေလိုက်သည်။
သာဓု ခေါ်သံအဆုံးမှာ အိမ်တစ်ဝန်းလုံး အမွှေးရနံ့များ မွေးပျံ့ ကြိုင်လှိုင်လာသည်ကို
ကိုလူမော် သတိပြုမိသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ အခြောက်အလှန့် မရှိတော့။
ထို့နောက် ကိုလူမော်လည်း အိမ်တိုင် ဝါးကပ်အသစ် များ ဝယ်ယူကာ
မကြာမီရက်အတွင်းမှာပဲ အိမ်အသစ် ပြန်ဆောက်ခဲ့ပါသည်။
နောင်ဘဝသံသရာ အဆက်ဆက်တိုင်း ထို မိန်းကလေး သံသရာဝဋ်ကြွေးမှ
လွတ်ကင်းပါစေဟု ကိုလူမော် ဆုတောင်းပေးနေမိပါတော့သည်။