***ဖားသည်မအေးရီ***(စ/ဆုံး)
————————–@@@@@—————————–
“ဟောဒီကဖားကင်တွေရမယ်နော်
ဖားကင် ယူကြအုံးမလား”
“ဟဲ့အေးရီ လာဦး”
“ဟုတ်လာပြီ ကိုဘထွန်း”
အရက်ဆိုင်ထဲမှာအရက်သောက်နေတဲ့
ကိုဘထွန်းကခေါ်လိုက်သဖြင့်မအေးရီ
လည်းဆိုင်ထဲကိုဝင်လာခဲ့သည်။
“ဖားကင်တစ်ကောင်ဘယ်လောက်လဲ”
“တစ်ကောင်၅၀၀ပါ”
“ဟဲ့နင့်များကစျေးကြီးလိုက်တာ”
“မကြီးပါဘူးကိုဘထွန်းရယ်
ကျွန်မဒီဖားတွေရဖို့ဘယ်လောက်
ဒုက္ခများလဲအဲ့ဒါရှင်သိလား”
“အေးပါ အေးပါ
ငါ့ကိုဖားကင်၃ကောင်ပေး”
“ရမယ်”
“ရော့ဒီမှာ၁၅၀၀ အေးရီ”
မအေးရီလည်းကိုဘထွန်း
ပေးသည့်ငွေ၁၅၀၀ကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။
“ဒါဘာလုပ်တာလဲကိုဘထွန်း
ရှင့်လက်ကိုလွှတ်လိုက်နော်
ပြီးမှကျွန်မအဆိုးမဆိုနဲ့…”
“ငါကနင့်ကိုငွေ၁၅၀၀တင်မဟုတ်ဘူး
ငါ့ရဲ့အချစ်၁၅၀၀ကိုပါပေးချင်လို့ပါ
အေးရီရယ်… ”
“ရှင်ပြောလေကဲလေပါလား”
“ကဲဟယ် ……ဖြန်း”
“အားကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်”
“ဟင်… အေးရီနင်ငါ့ကိုပါးရိုက်တယ်”
“ဟုတ်တယ်လေ ရိုက်တယ်
ဘာဖြစ်လဲ၊ရှင်ကျွန်မလက်ကိုဆွဲထားလို့
ပါးရိုက်လိုက်တာအဲ့ဒါဘာဖြစ်လဲ”
” ဒီမယ်အေးရီ နင်ငါ့ကိုလူလည်ခေါင်မှာပါးရိုက်တဲ့
အတွက်နင့်ကိုငါခွင့်မလွှတ်ဘူး။
“ခွင့်မလွှတ်တော့ကျွန်မက
ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဂရုစိုက်နေရမှာလား။
မိန်းမဆိုပေမယ့် အလိုမတူပဲ
စော်ကားမော်ကားလာလုပ်လို့ကတော့
အေးရီမလက်ကပါးမရွေးဘူးဆိုတာ
မြဲမြဲမှတ်ထား ကိုဘထွန်း ဒါပဲ
ကျွန်မသွားမယ်……”
“တောက်”
မအေးရီလည်းဖားကင်ဗန်းကို
ရွက်ကာအရက်ဆိုင်ထဲမှထွက်သွားသည်။
ကိုဘထွန်းလည်းတက်တစ်ချက်ခေါက်
ရင်းအရက်ဆိုင်ထဲမှာကျန်နေခဲ့တော့
သည်။
=============
“ဂွမ်း”
“ဟဲ့ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါသမီးရယ်
လန့်လိုက်တာဘာဖြစ်လာတာလဲ”
“ဘာဖြစ်ရမလဲ
ဟိုနှာဗူးကိုဘထွန်းပေါ့။
စျေးဝယ်ရင်အသာမဝယ်ဘူးလက်ကိုဆွဲထားလို့ပါးရိုက်ပစ်ခဲ့တယ်အေးရော”
“သမီးရယ်ဒေါသကိုထိန်းမှပေါ့
ကိုယ်ကမိန်းကလေး တော်ကြာ
ဟိုကအားကောင်းမောင်းသန်နဲ့
လုပ်လိုက်မှဖြင့်”
“အိုအမေကလည်း
ကြောက်မနေနိုင်ပါဘူး။
ကိုယ့်အသားလာထိမှတော့ အေးရီမတို့ကတော့ ပြန်ဆော်မှာပဲ
လုပ်ရဲတဲ့သူလာလုပ်ကြည့်စမ်းပါ”
“သမီးကပြောရင်နားမထောင်ဘူး
အမေလည်းအသက်ကြီးပြီ
ဘယ်သူနဲ့မှပြဿနာမဖြစ်ပဲ
အေးအေးဆေးဆေးနေချင်ပြီ
သမီးရယ်.”
“အမေအခုအေးဆေးမနေရလို့လား
သမီးလည်းစျေးဗန်းရွက်ပြီးအမေ့ကို
ရှာကျွေးနေတာပဲလေ။
“ဖြစ်နိုင်ရင်သမီးကို ဒီဖားကင်ရောင်းတဲ့အလုပ်ကို
မလုပ်စေချင်ဘူးသမီးရယ်။
အကုသိုလ်ဝဋ်ကြွေးတွေ
အင်မတန်ကြီးလွန်းလို့
အမေ့သမီးကိုမလုပ်စေချင်ဘူး”
“ဟာအမေကလည်း
သမီးမှတခြားဘာမှမှမလုပ်တတ်တာ
ဒီဖားသတ်တဲ့အလုပ်ပဲလုပ်လာတာ
နှစ်ချီနေပြီ တခြားဘာပြောင်းလုပ်ရ
မှာလဲ။
လုပ်လည်းမလုပ်ချင်ဘူး
ပြီးတော့အမေပြောတဲ့ အကုသိုလ်ဝဋ်ကြွေးဆိုတာ နောင်ဘဝတောင်ခံချင်မှခံရမှာ။
သတ္တဝါဆိုတာလူချွတ်မှကျွတ်တာ
အမေရဲ့……”
ပြောဆိုကာထွက်သွားသည့်
သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးဒေါ်မိခင်
သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
==============
“ဖြန်း”
“ဟားဟား ရှယ်ပဲနည်းတဲ့အကောင်ကြီးမဟုတ်ဘူး။
ဒါငါ့အတွက်သပ်သပ်ချန်ထားရမယ်”
မိုးဖွဲထဲတွင်ကြိမ်တုတ်တစ်ချောင်းဖြင့်
ဖားရိုက်ထွက်လာသည့်
မအေးရီတစ်ယောက်ကုန်းကုန်းကွကွ
နှင့်အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
“ဖောင်း”
အားပါလှသည့်မအေးရီ၏
ရိုက်ချက်များကြောင့်
ဖားကြီးများမရှုမလှအသက်ထွက်ကုန်ကြသည်။
ရလာသည့်ဖားများကိုပလိုင်းထဲ
ထည့်ထားလိုက်သည်။
“အင်း ဒီလောက်ဆိုတော်ပြီ
အချိန်လည်းမရှိတော့ဘူးပြန်မှပဲ”
မအေးရီလည်းဓာတ်မီးတစ်လက်ဖြင့်
ရွာထဲသို့ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
“ရှပ် ရှပ် ရှပ်”
“ဒုန်း ဒုန်းဒုန်း”
ခြေသံပြင်းပြင်းနင်းလိုက်သည့်
အသံကြောင့်ဒေါ်မိခင်ခေါင်းထောင်ပြီး
ကြည့်လိုက်သည်။
“သမီးပြန်လာပြီလား
မိုးချုပ်လိုက်တာသမီးရယ်…”
“အမေကမအိပ်သေးပဲ
ဘာလုပ်နေတာလဲ…”
“သမီးပြန်အလာစောင့်နေတာပေါ့
အမေစိတ်ချလက်ချဘယ်အိပ်နိုင်ပါ့မလဲ”
“အမေရယ်ဒီနားနဲ့ဟိုနား
ဘာစိတ်မချစရာရှိလဲအလကား
ကြံဖန်ပြီးစိတ်ပူနေပြန်ပြီ”
“အေးပါသမီးရယ်
အိပ်ခါနီးရင်အင်္ကျီအဝတ်အစားလဲ
ပြီးမှအိပ်တော်ကြာဖျားနာနေလိမ့်မယ်”
“အင်းပါ မအိပ်သေးပါဘူး
မနက်ကိုခင်စိန်အရက်ဆိုင်က
အော်ဒါမှာထားသေးလို့ပြီးမှအိပ်မှာ
အမေအိပ်နှင့်တော့”
“အေးအေး သမီးအမေသွားအိပ်တော့မယ်”
ဒေါ်မိခင်လည်းမအိပ်ခင်
ဘုရားခန်းထဲဝင်ပြီးဘုရားရှိခိုးလိုက်သည်။
“နမော တဿ ဘဂဝတော
အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ
“လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါအပေါင်း
ဘေးရန်ကြောင့်ကျဆင်းရဲကင်း၍
ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ
ကောင်းကျိုးလိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝကြပါစေ”
ဘုရားခန်းထဲကထွက်လာသည့်
မေတ္တာပို့သံကပတ်ဝန်းကျင်သို့
အေးချမ်းစွာထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
==============
“ကိုခင်စိန် ကိုခင်စိန်”
“သြော် အေးရီပါလား”
“ဟုတ်တယ် မှားထားတဲ့ဖားကင်တွေ
လာပို့တာပါ”
“အေးအားလုံးပေါင်းအကောင်၂၀နော်”
“ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မအပို၃ကောင်
ထည့်ပေးလိုက်တယ်နော်ကိုခင်စိန်
ပြည့်မပြည့်ရေကြည့်ပါဦး”
“အေးအေး”
“၁ ၂ ၃ ၄ ၅”
“ပြည့်တယ်အေးရီ အကိုက်ပဲ
အပို၃ကောင်နဲ့ဆိုရင်၂၃ကောင်
ရော့ဒီမှာပိုက်ဆံ ရေကြည့်ဦး”
မအေးရီလည်းကိုခင်စိန်
လှမ်းပေးသည့်ပိုက်ဆံများကို
ရေတွက်ကြည့်လိုက်သည်။
“၁၀၀၀၀ပြည့်တယ် ကိုခင်စိန်
ဒါဆိုကျွန်မပြန်ဦးမယ်”
“အေးအေး
နောက်တစ်ခါလည်းမှာဦးမယ့်ဟေ့
အေးရီ”
“အချိန်မရွေးမှာလို့ရပါတယ်ရှင်”
မအေးရီလည်းအော်ဒါမှာထားသည့်
ဖားကင်များကိုပို့ပြီးကျန်နေသည့်
ဖားကင်များကိုရွာထဲလှည့်ပြီးရောင်း
လိုက်သည်။
==============
“အမေရော့ ဒီမှာ၁၀၀၀၀”
“ဟယ်သမီးများလှချေလား
ပိုက်ဆံတွေက”
“ဒီနေ့အော်ဒါရှိတယ်လို့
အမေ့ကိုသမီးပြောထားတယ်လေ။
ကျန်တာကိုတော့နောက်ရက်
လိုတာသုံးဖို့ချန်ထားတယ်”
“အေးကွယ် အမေလည်း
ပိုက်ဆံရှိတုန်းအလှူလေးဘာလေး
လုပ်လို့ရတာပေ့ါ”
“ဒါကအမေ့သဘောပါ
လှူချင်လှူပေါ့၊ဒါနဲ့ထမင်းကျက်ပြီလား”
“ကျက်ပြီလေ”
“ဒါဆိုသမီးစားတော့မယ်”
“ဟင်းတွေကကြောင်အိမ်ထဲ
မှာရှိတယ်နော် သမီး”
“သမီးအတွက်ဟင်းမလိုပါဘူး
ဖားတစ်ကောင်ရရင်သမီးအတွက်
ဟင်းဖြစ်တယ်”
“သမီးရယ် ဖားတွေနေ့တိုင်းစားနေတာ
မမုန်းဘူးလား တစ်ခါတလေ
အပြောင်းအလဲလေးဖြစ်အောင်
စားဦးမွေပါ့”
“ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး
သမီးကထမင်းစားရင်ဖားမပါပဲ
မစားတတ်တာအမေလည်း
သိသားနဲ့”
“အေးပါ
သမီးအဆင်ပြေရင်ပြီးတာပါပဲ”
မအေးရီလည်းမီးဖိုထဲဝင်ကာ
ထမင်းခူးခပ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်ထမင်းစားပွဲ၌ထိုင်ပြီး
ထမင်းနှင့်ဖားကင်ကိုအားပါးတရစား
တော့သည်။
“အင်း…စားလို့သိပ်ကောင်း”
“ဒါမျိုးမှအရသာရှိတာ”
မအေးရီတစ်ယောက်ဖားကင်ကို
ချီးမွမ်းခန်းဖွင့်ကာစားနေတော့သည်။
==============
“အမေ သမီးသွားတော့မယ်နော်”
“အေးအေး သမီးဂရုစိုက်သွားဦး”
“အင်းပါ အမေရဲ့”
မအေးရီလည်းဝါးခမောက်ကို
ဆောင်းပြီးမိုးဖွဲထဲထွက်သွားသည်။
===============
ဓာတ်မီးတစ်လက်ဖြင့်
ဖားရှာရိုက်ကာကျေနပ်သည့်
ဖားအကောင်ရေရမှပြန်ခဲ့သည်။
တချို့ အကောင်များကို
အရှင်ဖမ်းလာပြီးရေအိုးထဲထည့်ထား
လိုက်သည်။
နောက်နေ့မနက်လင်းတော့
ဒေါ်မိခင်တစ်ယောက်မျက်နှာသစ်ရန်
အတွက်ရေအိုးထဲအမှတ်မထင်ငုံ့ကြည့်
လိုက်သည်။
“ဟဲ့ သမီးဖားအရှင်တွေက
ဘာလုပ်ဖို့လဲ သမီးရဲ့”
“စားဖို့ပေါ့အမေရ”
“ဟင်…အရှင်တွေကိုသမီးက
စားမယ်ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်လေ
လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်စားချင်လို့
အရှင်ဖမ်းလာတာ။
အသေသားစားရတာကြာတော့
ငြီးငွေ့လာလို့ ”
“ဘုရားဘုရား
သမီးရယ် ငရဲကြီးပြီးဝဋ်လိုက်လိမ့်မယ်
သမီးရဲ့”
“အို…ငရဲတွေဝဋ်တွေ
နားမလည်ဘူး ကိုယ်စားချင်သလို
စားရဖို့ပဲအရေးကြီးတယ်အမေ
ဘာမှလာပြောမနေနဲ့”
ဒေါ်မိခင်လည်းသမီးဖြစ်သူအား
ထပ်မံပြီးမပြောတော့ပဲအိမ်ထဲဝင်
လာခဲ့သည်။
“ဒီအမေနဲ့ခက်တော့တာပဲ
အသက်ကြီးလာရင်ပွစိပွစိနဲ့
နေရာတကာလိုက်ပြောနေတာ
နားငြီးလိုက်တာတကယ်ပဲ။
မအေးရီလည်းမိခင်ဖြစ်သူအား
ပြစ်တင်ပြောဆိုပြီးရေအိုးထဲမှ
ဖားအရှင်တစ်ကောင်အားနှိုက်ယူ
လိုက်သည်။
“ကဲဟယ် နင်တို့ကြောင့်ငါအပြောခံရတာ”
“ဂွက်”
နံဘေးမှာရှိသောငရုပ်ဂျပွေ့
နှင့်ဖားအရှင်လေးကိုထုသတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်ကျောကုန်းကို
ဓားထိပ်ဖြင့်ထိုးခွဲပြီးအရေခွံအား
ခွာလိုက်သည်။
ပြီးမှရင်ကိုခွဲကာအတွင်းမှအူများအား
ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဖားအကောင်ကိုဇိမ်ပြေနပြေ
လုပ်ပြီးမှမီးဖိုပေါ်တင်ကာကင်လိုက်
တော့သည်။
“ဟား အနံ့လေးကိုမွှေးနေတာပဲ
ဒီနေ့ထမင်းစားရင်တော့ရှယ်ပဲ”
“အမေ အမေ့အတွက်ဘာချက်လိုက်ရမလဲ”
“နေနေ အမေ့ပါသာအမေ
လက်ဖက်ကလေးသုပ်စားလိုက်မယ်”
“ဒါဆိုလည်းပြီးရောအမေရေ
သမီးကတော့ဖားသားလတ်”ဆတ်”
လေးနဲ့ဝါးတီးဆွဲပြီအမေရေ”
ဒေါ်မိခင်လည်းသမီးပြောသည့်
စကားများအားကြားပြီးခေါင်းသာ
တွင်တွင်ရမ်းမိတော့သည်။
“အင်း…ငါ့သမီးလေး
ဘယ်တော့များမှအသိတရားရပါ့မလဲနော်
အမေသမီးကိုကြည့်ပြီးကြောက်တောင်
လာပြီသမီးရယ်…”
==============
“အေးရီရေ အေးရီ”
“ဟဲ့…တင်လှဆွေပါလား
ငါ့ဆီဘာလာလုပ်”
“နင့်ကိုပြောစရာရှိလို့လာခဲ့တာအေ့”
“ဟင်…ဘာလဲပြောလေ”
“မနက်ဖြန်ရွာဦးကျောင်းမှာ
ကြာဇံဟင်းခါးတိုက်မှာတဲ့လေ
အဲ့ဒါငါမနက်ဖြန်သွားမလို့
နင်လည်းလိုက်မှာလား”
“အေးကြာဇံဟင်းခါးတော့
ငါလည်းကြိုက်တယ် လိုက်ခဲ့မယ်အေ”
“ဒါဆိုမနက်ဖြန်ငါလာခဲ့လှည့်မယ်”
“နေပါဦး ကြာဇံဟင်းခါးက
ဘာလို့တိုက်တာလဲ တင်လှဆွေရဲ့”
“ဆရာတော်မွေးနေ့မလို့
ကုသိုလ်ပြုနာလေ တစ်ရွာလုံးကြိုက်တဲ့
သူလာသောက်လို့ရတယ်တဲ့လေ
ဒါကြောင့်နင့်လာခေါ်တာအေ့”
“အေးပါ ငါလိုက်ခဲ့ပါ့မယ်
နင်သာဆက်ဆက်လာခေါ်နော်
ကောင်မ”
“အေးအေး
ငါသွားပြီသူငယ်ချင်း”
တင်လှဆွေလည်းအေးရီအား
နှုတ်ဆက်ပြီးထွက်သွားလေသည်။
==============
“သမီးဘယ်သွားမလို့အလှတွေ
ပြင်နေတာလဲ”
“ရွာဦးကျောင်းသွားမလို့အမေရေ”
“ဟဲ့ဘာလုပ်သွားမှာတုန်းသမီးရဲ့”
“ဆရာတော်မွေးနေ့တဲ့လေ
အဲ့ဒါရွာလုံးကျွတ်ကြာဇံဟင်းခါး
တိုက်မှာတဲ့အမေရဲ့
အဲ့ဒါသမီးရယ်တင်လှဆွေရယ်သွား
သောက်ကြမလို့”
“အေးအေး ဆရာတော်ဘုရားကိုလည်း
ဝင်ကန်တော့ခဲ့ကြနော်”
“အင်းပါအမေရဲ့”
“အေးရီရေ ပြီးပြီလား”
“ဝင်လာခဲ့တင်လှဆွေရေ”
“ဟယ်နင်ကပြင်လိုက်ဆင်လိုက်
တော့လည်းလှသားပဲအေးရီမရဲ့”
“အံမယ် ငါကမပြင်လည်း
လှပြီးသားပါတင်လှဆွေရယ်
ငါ့အလှကိုငါသိပါတယ်”
“အံမယ်ကောင်မ
ကိုယ့်ဟာကိုယ်အမွှန်းတင်နေပြန်ပြီ”
“ကဲလာသွားမယ်”
“အန်တီသွားပြီနော်”
“အေးအေး”
အေးရီနှင့်တင်လှဆွေလည်း
ရွာဦးကျောင်းဆီသို့ရောက်လာခဲ့ကြ
သည်။
ရွာထဲမှသက်ကြီးရွယ်အိုများ
ကလေးငယ်များ၊ကာလသားများနှင့်
အတူမိန်းမပျိုလေးများစွာလည်း
ဆရာတော်ကျောင်းဆီသို့ရောက်နေကြ
သည်။
ကျောင်းကြီးအလယ်၌
စားပွဲခုံအကြီးကြီးများစီရီစွာခင်းထားသည်
အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသည့်
ကြာဇံဟင်းခါးများကလည်း
သောက်ချင်စဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။
အေးရီနဲ့တင်လှဆွေလည်း
စားပွဲဝိုင်းတစ်ခု၌ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။
“ဟေ့ ဒီဝိုင်းကိုကြာဇံလာထည့်
ပေးလိုက်ဦးဟေ့ ကောင်လေးတွေ”
“လာပြီလာပြီ”
လူကြီးတစ်ယောက်ကအော်လိုက်
သဖြင့်ကြာဇံဟင်းခါးချိုင့်အား
ကိုင်ဆွဲထားသောကောင်လေးလည်း
အပြေးအလွှားရောက်လာသည်။
ထိုစဉ် အေးရီတို့ထိုင်နေသည့်
စားပွဲနားသို့ကလေးငယ်တစ်ဦး
ဖြတ်ပြေးသွားလေသည်။
“ဟေ့ ဟေ့ တိုက်မိမယ်ကလေး”
ကလေးငယ်လည်းအရှိန်မထိန်းနိုင်ပဲ
ကြာဇံဟင်းခါးချိုင့်ကိုင်ဆွဲလာသော
ကောင်လေးအားဝင်တိုက်မိသွားသည်။
“ဂွမ်း”
“အောင်မယ်လေး”
“ပူတယ် ပူတယ်”
“ဟာ”
“ဟင်”
“ဟာအေးရီအပေါ်ကိုကြာဇံချိုင့်ကြီး
မှောက်ကျသွားပြီ”
“အား…ပူတယ် ပူတယ်
လုပ်ကြပါဦး”
“ဟဲ့လုပ်ကြပါဦး
အပူလောင်နေတယ်
လာကြပါဦးကောင်လေးတွေ”
အေးရီလည်းမျက်နှာနှင့်
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအားအငွေ့
တထောင်းထောင်းထနေသည့်
ကြာဇံဟင်းခါးအရည်များ
ကြောင့်ငရဲကျသလိုခံစားနေရတော့
သည်။
“ဟဲ့ သူငယ်ချင်းမပွတ်နဲ့လေ
အရေခွံတွေကွာကျလာပြီ
အေးရီ မပွတ်နဲ့ဆိုနေဟာ”
“ပူတယ် ပူတယ်”
“ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟေ့”
“ကြာဇံချိုင့်ကအေးရီအပေါ်
မှောက်ကျသွားတာပါဘုရား”
“ပေါ့ဆလိုက်ကြတာဒကာတို့ရာ
ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ”
“ကလေးတစ်ယောက်က
ပြေးလာပြီးကြာဇံချိုင့်ပုံးနဲ့
ဝင်တိုက်မိပြီးအေးရီအပေါ်
လောင်းမိသွားတာပါဘုရား”
“မဖြစ်ဘူးမဖြစ်ဘူး
ဒီဒကာမကိုဆေးရုံမြန်မြန်ပို့ပေးလိုက်ကြ”
“တင်ပါ့ဘုရား”
ကာလသားများလည်း
ပြာပြာသလဲဖြစ်ကာအေးရီအား
ဆေးရုံသို့ပို့ဆောင်ရန်စီစဉ်ကြ
တော့သည်။
============
“အန်တီမိခင် အန်တီမိခင်”
“ဘယ်သူလဲ”
“ကျွန်မတင်လှဆွေပါ
အန်တီ့သမီးအေးရီလေ အေးရီ”
“ငါ့သမီးလေးဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ကြာဇံချိုင့်ကသူ့အပေါ်မှောက်ကျပြီး
အပူလောင်လို့အခုဆေးရုံပို့ထားကြတယ်”
“ဟေ…လုပ်လုပ်ကြပါဦး
ငါ့သမီးလေးကို ကယ်ကြပါဦး”
“အန်တီမိခင်ကျွန်မနဲ့
လိုက်ခဲ့ဆေးရုံကိုလိုက်သွားရအောင်”
“အေးအေး”
ဒေါ်မိခင်လည်းသားသမီး
အပေါ်ထားသည့်မေတ္တာတရားကြောင့်
ပြာပြာသလဲဖြစ်နေတော့သည်။
===========
“အမေ့သမီးလေး ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ
ကြည့်ပါဦးမျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း
ရစရာမရှိတော့ဘူး။
အပူလုံးကြီးတွေကမျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံး
ပြည့်နေတာပဲ သမီးလေးရယ်”
“အီးဟီးဟီး”
“အမေ သမီးတစ်ကိုယ်လုံး
ပူလောင်လိုက်တာအမေရယ်
သမီးကိုကယ်ပါဦးနော်”
“အင်း အင်းအမေ့သမီးလေးကို
အမေကယ်မှာပေါ့သမီးရဲ့။
ဒီကဆရာဝန်ကြီးတွေကလည်း
သမီးကိုအကောင်းဆုံးကုသပေး
ပေးနေတာပဲလေ”
“သမီးမျက်နှာအရင်လို
ပြန်မဖြစ်တော့ဘူးလားအမေ
သမီးဒီလိုဘဝကြီးမှာမနေချင်ဘူး
သမီးရှက်တယ်”
“အို…သမီးရယ်ဘာတွေပြောနေတာလဲ
အမေတစ်ယောက်လုံးရှိတယ်လေ
ဘာမှအားငယ်မနေနဲ့နော်”
“အမေ အမေပြောတာ
သိပ်မှန်တာပဲအမေရယ်”
“ဘာကိုလဲသမီးလေးရဲ့”
“ဝဋ်လိုက်လိမ့်မယ်ဆိုတာလေ
အမေပြောတဲ့ငရဲတွေဝဋ်တွေက
သမီးဆီရောက်လာကြပြီထင်တယ်
အမေ။
သမီးကြောက်တယ်အမေ”
“သမီးလေးရယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး
သမီးလေးစိတ်ကိုအေးအေးထားနော်”
“ပူ ပူလိုက်တာအမေရယ်
သမီးကိုကူညီပါဦးနော်”
“အေးအေး အမေ့သမီးလေး
အနားမှာအမေအမြဲရှိတယ်နော်
သမီးဘာမှမကြောက်နဲ့
စိတ်ကိုအားတင်းထား”
“အမေသမီးဆေးရုံက
ဆင်းရင်လေစျေးမရောင်းရဲတော့ဘူး
သမီးရဲ့ဒီမျက်နှာကြီးကိုလည်း
ဘယ်သူမှကြည့်ရဲမှာမဟုတ်ဘူး
အမေ သမီးသေသာသေလိုက်ချင်တယ်
အမေရယ် အီးဟီးဟီး”
“သမီးရယ်အမေ့ကို
ဒီလိုစကားတွေမပြောပါနဲ့လား
သမီးရယ်၊သမီးစျေးမရောင်းရဲရင်
အိမ်မှာပဲနေပေါ့ အမေရှာကျွေးမှာပေါ့
သမီးရယ် နော် ဘာမှစိတ်အားမငယ်နဲ့
သမီးလေးအမေရှိတယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ”
မအေးရီလည်းဆေးရုံကဆင်းပြီး
ပျက်စီးသွားသည့်မျက်နှာကြောင့်
အိမ်ထဲမှအိမ်အပြင်သို့မထွက်တော့ပေ။
ဖားလေးတွေမြင်တိုင်းပြုခဲ့ဖူးသည့်
ပုံရိပ်ယောင်များကိုပြန်မြင်ယောင်ကာ
နောင်တအကြီးအကျယ်ရနေတော့သည်။
ဖားသည်မအေးရီ ဘဝက
ပြုခဲ့ဖူးသည့်အကုသိုလ်ဝဋ်ကြွေးများက
သူ့ကိုပြန်လည်ဒဏ်ခက်လိုက်သည်ဟု
မအေးရီတထစ်ချယုံကြည်နေမိ
တော့သည်။
ထိုနေ့မှစပြီးမအေးရီလည်း အကုသိုလ်၏အပြစ်ကိုသိရှိကာ
အကုသိုလ်နှင့်ကင်းအောင်
နေထိုင်လေတော့သည်။
“ဝဋ်မှာအမြဲ ငရဲမှာအပ”
ပြီးပါပြီ………
တခြားသူတွေလည်းဗဟုသုတရအောင်
Shareသွားကြနော်စာဖတ်သူတို့။
#အောင်ဓူဝံ
***ဖားသည္မေအးရီ***(စ/ဆုံး)
————————–@@@@@—————————–
“ေဟာဒီကဖားကင္ေတြရမယ္ေနာ္
ဖားကင္ ယူၾကအုံးမလား”
“ဟဲ့ေအးရီ လာဦး”
“ဟုတ္လာၿပီ ကိုဘထြန္း”
အရက္ဆိုင္ထဲမွာအရက္ေသာက္ေနတဲ့
ကိုဘထြန္းကေခၚလိုက္သျဖင့္မေအးရီ
လည္းဆိုင္ထဲကိုဝင္လာခဲ့သည္။
“ဖားကင္တစ္ေကာင္ဘယ္ေလာက္လဲ”
“တစ္ေကာင္၅၀၀ပါ”
“ဟဲ့နင့္မ်ားကေစ်းႀကီးလိုက္တာ”
“မႀကီးပါဘူးကိုဘထြန္းရယ္
ကြၽန္မဒီဖားေတြရဖို႔ဘယ္ေလာက္
ဒုကၡမ်ားလဲအဲ့ဒါရွင္သိလား”
“ေအးပါ ေအးပါ
ငါ့ကိုဖားကင္၃ေကာင္ေပး”
“ရမယ္”
“ေရာ့ဒီမွာ၁၅၀၀ ေအးရီ”
မေအးရီလည္းကိုဘထြန္း
ေပးသည့္ေငြ၁၅၀၀ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။
“ဒါဘာလုပ္တာလဲကိုဘထြန္း
ရွင့္လက္ကိုလႊတ္လိုက္ေနာ္
ၿပီးမွကြၽန္မအဆိုးမဆိုနဲ႔…”
“ငါကနင့္ကိုေငြ၁၅၀၀တင္မဟုတ္ဘူး
ငါ့ရဲ႕အခ်စ္၁၅၀၀ကိုပါေပးခ်င္လို႔ပါ
ေအးရီရယ္… ”
“ရွင္ေျပာေလကဲေလပါလား”
“ကဲဟယ္ ……ျဖန္း”
“အားကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္”
“ဟင္… ေအးရီနင္ငါ့ကိုပါး႐ိုက္တယ္”
“ဟုတ္တယ္ေလ ႐ိုက္တယ္
ဘာျဖစ္လဲ၊ရွင္ကြၽန္မလက္ကိုဆြဲထားလို႔
ပါး႐ိုက္လိုက္တာအဲ့ဒါဘာျဖစ္လဲ”
” ဒီမယ္ေအးရီ နင္ငါ့ကိုလူလည္ေခါင္မွာပါး႐ိုက္တဲ့
အတြက္နင့္ကိုငါခြင့္မလႊတ္ဘူး။
“ခြင့္မလႊတ္ေတာ့ကြၽန္မက
ဘာလုပ္ရမွာလဲ ဂ႐ုစိုက္ေနရမွာလား။
မိန္းမဆိုေပမယ့္ အလိုမတူပဲ
ေစာ္ကားေမာ္ကားလာလုပ္လို႔ကေတာ့
ေအးရီမလက္ကပါးမေ႐ြးဘူးဆိုတာ
ၿမဲၿမဲမွတ္ထား ကိုဘထြန္း ဒါပဲ
ကြၽန္မသြားမယ္……”
“ေတာက္”
မေအးရီလည္းဖားကင္ဗန္းကို
႐ြက္ကာအရက္ဆိုင္ထဲမွထြက္သြားသည္။
ကိုဘထြန္းလည္းတက္တစ္ခ်က္ေခါက္
ရင္းအရက္ဆိုင္ထဲမွာက်န္ေနခဲ့ေတာ့
သည္။
=============
“ဂြမ္း”
“ဟဲ့ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါသမီးရယ္
လန္႔လိုက္တာဘာျဖစ္လာတာလဲ”
“ဘာျဖစ္ရမလဲ
ဟိုႏွာဗူးကိုဘထြန္းေပါ့။
ေစ်းဝယ္ရင္အသာမဝယ္ဘူးလက္ကိုဆြဲထားလို႔ပါး႐ိုက္ပစ္ခဲ့တယ္ေအးေရာ”
“သမီးရယ္ေဒါသကိုထိန္းမွေပါ့
ကိုယ္ကမိန္းကေလး ေတာ္ၾကာ
ဟိုကအားေကာင္းေမာင္းသန္နဲ႔
လုပ္လိုက္မွျဖင့္”
“အိုအေမကလည္း
ေၾကာက္မေနႏိုင္ပါဘူး။
ကိုယ့္အသားလာထိမွေတာ့ ေအးရီမတို႔ကေတာ့ ျပန္ေဆာ္မွာပဲ
လုပ္ရဲတဲ့သူလာလုပ္ၾကည့္စမ္းပါ”
“သမီးကေျပာရင္နားမေထာင္ဘူး
အေမလည္းအသက္ႀကီးၿပီ
ဘယ္သူနဲ႔မွျပႆနာမျဖစ္ပဲ
ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္ၿပီ
သမီးရယ္.”
“အေမအခုေအးေဆးမေနရလို႔လား
သမီးလည္းေစ်းဗန္း႐ြက္ၿပီးအေမ့ကို
ရွာေကြၽးေနတာပဲေလ။
“ျဖစ္ႏိုင္ရင္သမီးကို ဒီဖားကင္ေရာင္းတဲ့အလုပ္ကို
မလုပ္ေစခ်င္ဘူးသမီးရယ္။
အကုသိုလ္ဝဋ္ေႂကြးေတြ
အင္မတန္ႀကီးလြန္းလို႔
အေမ့သမီးကိုမလုပ္ေစခ်င္ဘူး”
“ဟာအေမကလည္း
သမီးမွတျခားဘာမွမွမလုပ္တတ္တာ
ဒီဖားသတ္တဲ့အလုပ္ပဲလုပ္လာတာ
ႏွစ္ခ်ီေနၿပီ တျခားဘာေျပာင္းလုပ္ရ
မွာလဲ။
လုပ္လည္းမလုပ္ခ်င္ဘူး
ၿပီးေတာ့အေမေျပာတဲ့ အကုသိုလ္ဝဋ္ေႂကြးဆိုတာ ေနာင္ဘဝေတာင္ခံခ်င္မွခံရမွာ။
သတၱဝါဆိုတာလူခြၽတ္မွကြၽတ္တာ
အေမရဲ႕……”
ေျပာဆိုကာထြက္သြားသည့္
သမီးျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီးေဒၚမိခင္
သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
==============
“ျဖန္း”
“ဟားဟား ရွယ္ပဲနည္းတဲ့အေကာင္ႀကီးမဟုတ္ဘူး။
ဒါငါ့အတြက္သပ္သပ္ခ်န္ထားရမယ္”
မိုးဖြဲထဲတြင္ႀကိမ္တုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္
ဖား႐ိုက္ထြက္လာသည့္
မေအးရီတစ္ေယာက္ကုန္းကုန္းကြကြ
ႏွင့္အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
“ေဖာင္း”
အားပါလွသည့္မေအးရီ၏
႐ိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္
ဖားႀကီးမ်ားမရႈမလွအသက္ထြက္ကုန္ၾကသည္။
ရလာသည့္ဖားမ်ားကိုပလိုင္းထဲ
ထည့္ထားလိုက္သည္။
“အင္း ဒီေလာက္ဆိုေတာ္ၿပီ
အခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့ဘူးျပန္မွပဲ”
မေအးရီလည္းဓာတ္မီးတစ္လက္ျဖင့္
႐ြာထဲသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
“ရွပ္ ရွပ္ ရွပ္”
“ဒုန္း ဒုန္းဒုန္း”
ေျခသံျပင္းျပင္းနင္းလိုက္သည့္
အသံေၾကာင့္ေဒၚမိခင္ေခါင္းေထာင္ၿပီး
ၾကည့္လိုက္သည္။
“သမီးျပန္လာၿပီလား
မိုးခ်ဳပ္လိုက္တာသမီးရယ္…”
“အေမကမအိပ္ေသးပဲ
ဘာလုပ္ေနတာလဲ…”
“သမီးျပန္အလာေစာင့္ေနတာေပါ့
အေမစိတ္ခ်လက္ခ်ဘယ္အိပ္ႏိုင္ပါ့မလဲ”
“အေမရယ္ဒီနားနဲ႔ဟိုနား
ဘာစိတ္မခ်စရာရွိလဲအလကား
ႀကံဖန္ၿပီးစိတ္ပူေနျပန္ၿပီ”
“ေအးပါသမီးရယ္
အိပ္ခါနီးရင္အက်ႌအဝတ္အစားလဲ
ၿပီးမွအိပ္ေတာ္ၾကာဖ်ားနာေနလိမ့္မယ္”
“အင္းပါ မအိပ္ေသးပါဘူး
မနက္ကိုခင္စိန္အရက္ဆိုင္က
ေအာ္ဒါမွာထားေသးလို႔ၿပီးမွအိပ္မွာ
အေမအိပ္ႏွင့္ေတာ့”
“ေအးေအး သမီးအေမသြားအိပ္ေတာ့မယ္”
ေဒၚမိခင္လည္းမအိပ္ခင္
ဘုရားခန္းထဲဝင္ၿပီးဘုရားရွိခိုးလိုက္သည္။
“နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ
အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
“လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါအေပါင္း
ေဘးရန္ေၾကာင့္က်ဆင္းရဲကင္း၍
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ
ေကာင္းက်ိဳးလိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝၾကပါေစ”
ဘုရားခန္းထဲကထြက္လာသည့္
ေမတၱာပို႔သံကပတ္ဝန္းက်င္သို႔
ေအးခ်မ္းစြာထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။
==============
“ကိုခင္စိန္ ကိုခင္စိန္”
“ေၾသာ္ ေအးရီပါလား”
“ဟုတ္တယ္ မွားထားတဲ့ဖားကင္ေတြ
လာပို႔တာပါ”
“ေအးအားလုံးေပါင္းအေကာင္၂၀ေနာ္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္မအပို၃ေကာင္
ထည့္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္ကိုခင္စိန္
ျပည့္မျပည့္ေရၾကည့္ပါဦး”
“ေအးေအး”
“၁ ၂ ၃ ၄ ၅”
“ျပည့္တယ္ေအးရီ အကိုက္ပဲ
အပို၃ေကာင္နဲ႔ဆိုရင္၂၃ေကာင္
ေရာ့ဒီမွာပိုက္ဆံ ေရၾကည့္ဦး”
မေအးရီလည္းကိုခင္စိန္
လွမ္းေပးသည့္ပိုက္ဆံမ်ားကို
ေရတြက္ၾကည့္လိုက္သည္။
“၁၀၀၀၀ျပည့္တယ္ ကိုခင္စိန္
ဒါဆိုကြၽန္မျပန္ဦးမယ္”
“ေအးေအး
ေနာက္တစ္ခါလည္းမွာဦးမယ့္ေဟ့
ေအးရီ”
“အခ်ိန္မေ႐ြးမွာလို႔ရပါတယ္ရွင္”
မေအးရီလည္းေအာ္ဒါမွာထားသည့္
ဖားကင္မ်ားကိုပို႔ၿပီးက်န္ေနသည့္
ဖားကင္မ်ားကို႐ြာထဲလွည့္ၿပီးေရာင္း
လိုက္သည္။
==============
“အေမေရာ့ ဒီမွာ၁၀၀၀၀”
“ဟယ္သမီးမ်ားလွေခ်လား
ပိုက္ဆံေတြက”
“ဒီေန႔ေအာ္ဒါရွိတယ္လို႔
အေမ့ကိုသမီးေျပာထားတယ္ေလ။
က်န္တာကိုေတာ့ေနာက္ရက္
လိုတာသုံးဖို႔ခ်န္ထားတယ္”
“ေအးကြယ္ အေမလည္း
ပိုက္ဆံရွိတုန္းအလႉေလးဘာေလး
လုပ္လို႔ရတာေပ့ါ”
“ဒါကအေမ့သေဘာပါ
လႉခ်င္လႉေပါ့၊ဒါနဲ႔ထမင္းက်က္ၿပီလား”
“က်က္ၿပီေလ”
“ဒါဆိုသမီးစားေတာ့မယ္”
“ဟင္းေတြကေၾကာင္အိမ္ထဲ
မွာရွိတယ္ေနာ္ သမီး”
“သမီးအတြက္ဟင္းမလိုပါဘူး
ဖားတစ္ေကာင္ရရင္သမီးအတြက္
ဟင္းျဖစ္တယ္”
“သမီးရယ္ ဖားေတြေန႔တိုင္းစားေနတာ
မမုန္းဘူးလား တစ္ခါတေလ
အေျပာင္းအလဲေလးျဖစ္ေအာင္
စားဦးေမြပါ့”
“ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး
သမီးကထမင္းစားရင္ဖားမပါပဲ
မစားတတ္တာအေမလည္း
သိသားနဲ႔”
“ေအးပါ
သမီးအဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပါပဲ”
မေအးရီလည္းမီးဖိုထဲဝင္ကာ
ထမင္းခူးခပ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ထမင္းစားပြဲ၌ထိုင္ၿပီး
ထမင္းႏွင့္ဖားကင္ကိုအားပါးတရစား
ေတာ့သည္။
“အင္း…စားလို႔သိပ္ေကာင္း”
“ဒါမ်ိဳးမွအရသာရွိတာ”
မေအးရီတစ္ေယာက္ဖားကင္ကို
ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ကာစားေနေတာ့သည္။
==============
“အေမ သမီးသြားေတာ့မယ္ေနာ္”
“ေအးေအး သမီးဂ႐ုစိုက္သြားဦး”
“အင္းပါ အေမရဲ႕”
မေအးရီလည္းဝါးခေမာက္ကို
ေဆာင္းၿပီးမိုးဖြဲထဲထြက္သြားသည္။
===============
ဓာတ္မီးတစ္လက္ျဖင့္
ဖားရွာ႐ိုက္ကာေက်နပ္သည့္
ဖားအေကာင္ေရရမွျပန္ခဲ့သည္။
တခ်ိဳ႕ အေကာင္မ်ားကို
အရွင္ဖမ္းလာၿပီးေရအိုးထဲထည့္ထား
လိုက္သည္။
ေနာက္ေန႔မနက္လင္းေတာ့
ေဒၚမိခင္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာသစ္ရန္
အတြက္ေရအိုးထဲအမွတ္မထင္ငုံ႔ၾကည့္
လိုက္သည္။
“ဟဲ့ သမီးဖားအရွင္ေတြက
ဘာလုပ္ဖို႔လဲ သမီးရဲ႕”
“စားဖို႔ေပါ့အေမရ”
“ဟင္…အရွင္ေတြကိုသမီးက
စားမယ္ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္ေလ
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္စားခ်င္လို႔
အရွင္ဖမ္းလာတာ။
အေသသားစားရတာၾကာေတာ့
ၿငီးေငြ႕လာလို႔ ”
“ဘုရားဘုရား
သမီးရယ္ ငရဲႀကီးၿပီးဝဋ္လိုက္လိမ့္မယ္
သမီးရဲ႕”
“အို…ငရဲေတြဝဋ္ေတြ
နားမလည္ဘူး ကိုယ္စားခ်င္သလို
စားရဖို႔ပဲအေရးႀကီးတယ္အေမ
ဘာမွလာေျပာမေနနဲ႔”
ေဒၚမိခင္လည္းသမီးျဖစ္သူအား
ထပ္မံၿပီးမေျပာေတာ့ပဲအိမ္ထဲဝင္
လာခဲ့သည္။
“ဒီအေမနဲ႔ခက္ေတာ့တာပဲ
အသက္ႀကီးလာရင္ပြစိပြစိနဲ႔
ေနရာတကာလိုက္ေျပာေနတာ
နားၿငီးလိုက္တာတကယ္ပဲ။
မေအးရီလည္းမိခင္ျဖစ္သူအား
ျပစ္တင္ေျပာဆိုၿပီးေရအိုးထဲမွ
ဖားအရွင္တစ္ေကာင္အားႏႈိက္ယူ
လိုက္သည္။
“ကဲဟယ္ နင္တို႔ေၾကာင့္ငါအေျပာခံရတာ”
“ဂြက္”
နံေဘးမွာရွိေသာင႐ုပ္ဂ်ေပြ႕
ႏွင့္ဖားအရွင္ေလးကိုထုသတ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ေက်ာကုန္းကို
ဓားထိပ္ျဖင့္ထိုးခြဲၿပီးအေရခြံအား
ခြာလိုက္သည္။
ၿပီးမွရင္ကိုခြဲကာအတြင္းမွအူမ်ားအား
ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ဖားအေကာင္ကိုဇိမ္ေျပနေျပ
လုပ္ၿပီးမွမီးဖိုေပၚတင္ကာကင္လိုက္
ေတာ့သည္။
“ဟား အနံ႔ေလးကိုေမႊးေနတာပဲ
ဒီေန႔ထမင္းစားရင္ေတာ့ရွယ္ပဲ”
“အေမ အေမ့အတြက္ဘာခ်က္လိုက္ရမလဲ”
“ေနေန အေမ့ပါသာအေမ
လက္ဖက္ကေလးသုပ္စားလိုက္မယ္”
“ဒါဆိုလည္းၿပီးေရာအေမေရ
သမီးကေတာ့ဖားသားလတ္”ဆတ္”
ေလးနဲ႔ဝါးတီးဆြဲၿပီအေမေရ”
ေဒၚမိခင္လည္းသမီးေျပာသည့္
စကားမ်ားအားၾကားၿပီးေခါင္းသာ
တြင္တြင္ရမ္းမိေတာ့သည္။
“အင္း…ငါ့သမီးေလး
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွအသိတရားရပါ့မလဲေနာ္
အေမသမီးကိုၾကည့္ၿပီးေၾကာက္ေတာင္
လာၿပီသမီးရယ္…”
==============
“ေအးရီေရ ေအးရီ”
“ဟဲ့…တင္လွေဆြပါလား
ငါ့ဆီဘာလာလုပ္”
“နင့္ကိုေျပာစရာရွိလို႔လာခဲ့တာေအ့”
“ဟင္…ဘာလဲေျပာေလ”
“မနက္ျဖန္႐ြာဦးေက်ာင္းမွာ
ၾကာဇံဟင္းခါးတိုက္မွာတဲ့ေလ
အဲ့ဒါငါမနက္ျဖန္သြားမလို႔
နင္လည္းလိုက္မွာလား”
“ေအးၾကာဇံဟင္းခါးေတာ့
ငါလည္းႀကိဳက္တယ္ လိုက္ခဲ့မယ္ေအ”
“ဒါဆိုမနက္ျဖန္ငါလာခဲ့လွည့္မယ္”
“ေနပါဦး ၾကာဇံဟင္းခါးက
ဘာလို႔တိုက္တာလဲ တင္လွေဆြရဲ႕”
“ဆရာေတာ္ေမြးေန႔မလို႔
ကုသိုလ္ျပဳနာေလ တစ္႐ြာလုံးႀကိဳက္တဲ့
သူလာေသာက္လို႔ရတယ္တဲ့ေလ
ဒါေၾကာင့္နင့္လာေခၚတာေအ့”
“ေအးပါ ငါလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္
နင္သာဆက္ဆက္လာေခၚေနာ္
ေကာင္မ”
“ေအးေအး
ငါသြားၿပီသူငယ္ခ်င္း”
တင္လွေဆြလည္းေအးရီအား
ႏႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္သြားေလသည္။
==============
“သမီးဘယ္သြားမလို႔အလွေတြ
ျပင္ေနတာလဲ”
“႐ြာဦးေက်ာင္းသြားမလို႔အေမေရ”
“ဟဲ့ဘာလုပ္သြားမွာတုန္းသမီးရဲ႕”
“ဆရာေတာ္ေမြးေန႔တဲ့ေလ
အဲ့ဒါ႐ြာလုံးကြၽတ္ၾကာဇံဟင္းခါး
တိုက္မွာတဲ့အေမရဲ႕
အဲ့ဒါသမီးရယ္တင္လွေဆြရယ္သြား
ေသာက္ၾကမလို႔”
“ေအးေအး ဆရာေတာ္ဘုရားကိုလည္း
ဝင္ကန္ေတာ့ခဲ့ၾကေနာ္”
“အင္းပါအေမရဲ႕”
“ေအးရီေရ ၿပီးၿပီလား”
“ဝင္လာခဲ့တင္လွေဆြေရ”
“ဟယ္နင္ကျပင္လိုက္ဆင္လိုက္
ေတာ့လည္းလွသားပဲေအးရီမရဲ႕”
“အံမယ္ ငါကမျပင္လည္း
လွၿပီးသားပါတင္လွေဆြရယ္
ငါ့အလွကိုငါသိပါတယ္”
“အံမယ္ေကာင္မ
ကိုယ့္ဟာကိုယ္အမႊန္းတင္ေနျပန္ၿပီ”
“ကဲလာသြားမယ္”
“အန္တီသြားၿပီေနာ္”
“ေအးေအး”
ေအးရီႏွင့္တင္လွေဆြလည္း
႐ြာဦးေက်ာင္းဆီသို႔ေရာက္လာခဲ့ၾက
သည္။
႐ြာထဲမွသက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ား
ကေလးငယ္မ်ား၊ကာလသားမ်ားႏွင့္
အတူမိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားစြာလည္း
ဆရာေတာ္ေက်ာင္းဆီသို႔ေရာက္ေနၾက
သည္။
ေက်ာင္းႀကီးအလယ္၌
စားပြဲခုံအႀကီးႀကီးမ်ားစီရီစြာခင္းထားသည္
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္
ၾကာဇံဟင္းခါးမ်ားကလည္း
ေသာက္ခ်င္စဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
ေအးရီနဲ႔တင္လွေဆြလည္း
စားပြဲဝိုင္းတစ္ခု၌ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။
“ေဟ့ ဒီဝိုင္းကိုၾကာဇံလာထည့္
ေပးလိုက္ဦးေဟ့ ေကာင္ေလးေတြ”
“လာၿပီလာၿပီ”
လူႀကီးတစ္ေယာက္ကေအာ္လိုက္
သျဖင့္ၾကာဇံဟင္းခါးခ်ိဳင့္အား
ကိုင္ဆြဲထားေသာေကာင္ေလးလည္း
အေျပးအလႊားေရာက္လာသည္။
ထိုစဥ္ ေအးရီတို႔ထိုင္ေနသည့္
စားပြဲနားသို႔ကေလးငယ္တစ္ဦး
ျဖတ္ေျပးသြားေလသည္။
“ေဟ့ ေဟ့ တိုက္မိမယ္ကေလး”
ကေလးငယ္လည္းအရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲ
ၾကာဇံဟင္းခါးခ်ိဳင့္ကိုင္ဆြဲလာေသာ
ေကာင္ေလးအားဝင္တိုက္မိသြားသည္။
“ဂြမ္း”
“ေအာင္မယ္ေလး”
“ပူတယ္ ပူတယ္”
“ဟာ”
“ဟင္”
“ဟာေအးရီအေပၚကိုၾကာဇံခ်ိဳင့္ႀကီး
ေမွာက္က်သြားၿပီ”
“အား…ပူတယ္ ပူတယ္
လုပ္ၾကပါဦး”
“ဟဲ့လုပ္ၾကပါဦး
အပူေလာင္ေနတယ္
လာၾကပါဦးေကာင္ေလးေတြ”
ေအးရီလည္းမ်က္ႏွာႏွင့္
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးအားအေငြ႕
တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္
ၾကာဇံဟင္းခါးအရည္မ်ား
ေၾကာင့္ငရဲက်သလိုခံစားေနရေတာ့
သည္။
“ဟဲ့ သူငယ္ခ်င္းမပြတ္နဲ႔ေလ
အေရခြံေတြကြာက်လာၿပီ
ေအးရီ မပြတ္နဲ႔ဆိုေနဟာ”
“ပူတယ္ ပူတယ္”
“ဘာျဖစ္ၾကတာလဲေဟ့”
“ၾကာဇံခ်ိဳင့္ကေအးရီအေပၚ
ေမွာက္က်သြားတာပါဘုရား”
“ေပါ့ဆလိုက္ၾကတာဒကာတို႔ရာ
ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ”
“ကေလးတစ္ေယာက္က
ေျပးလာၿပီးၾကာဇံခ်ိဳင့္ပုံးနဲ႔
ဝင္တိုက္မိၿပီးေအးရီအေပၚ
ေလာင္းမိသြားတာပါဘုရား”
“မျဖစ္ဘူးမျဖစ္ဘူး
ဒီဒကာမကိုေဆး႐ုံျမန္ျမန္ပို႔ေပးလိုက္ၾက”
“တင္ပါ့ဘုရား”
ကာလသားမ်ားလည္း
ျပာျပာသလဲျဖစ္ကာေအးရီအား
ေဆး႐ုံသို႔ပို႔ေဆာင္ရန္စီစဥ္ၾက
ေတာ့သည္။
============
“အန္တီမိခင္ အန္တီမိခင္”
“ဘယ္သူလဲ”
“ကြၽန္မတင္လွေဆြပါ
အန္တီ့သမီးေအးရီေလ ေအးရီ”
“ငါ့သမီးေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ၾကာဇံခ်ိဳင့္ကသူ႔အေပၚေမွာက္က်ၿပီး
အပူေလာင္လို႔အခုေဆး႐ုံပို႔ထားၾကတယ္”
“ေဟ…လုပ္လုပ္ၾကပါဦး
ငါ့သမီးေလးကို ကယ္ၾကပါဦး”
“အန္တီမိခင္ကြၽန္မနဲ႔
လိုက္ခဲ့ေဆး႐ုံကိုလိုက္သြားရေအာင္”
“ေအးေအး”
ေဒၚမိခင္လည္းသားသမီး
အေပၚထားသည့္ေမတၱာတရားေၾကာင့္
ျပာျပာသလဲျဖစ္ေနေတာ့သည္။
===========
“အေမ့သမီးေလး ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ
ၾကည့္ပါဦးမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း
ရစရာမရွိေတာ့ဘူး။
အပူလုံးႀကီးေတြကမ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံး
ျပည့္ေနတာပဲ သမီးေလးရယ္”
“အီးဟီးဟီး”
“အေမ သမီးတစ္ကိုယ္လုံး
ပူေလာင္လိုက္တာအေမရယ္
သမီးကိုကယ္ပါဦးေနာ္”
“အင္း အင္းအေမ့သမီးေလးကို
အေမကယ္မွာေပါ့သမီးရဲ႕။
ဒီကဆရာဝန္ႀကီးေတြကလည္း
သမီးကိုအေကာင္းဆုံးကုသေပး
ေပးေနတာပဲေလ”
“သမီးမ်က္ႏွာအရင္လို
ျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူးလားအေမ
သမီးဒီလိုဘဝႀကီးမွာမေနခ်င္ဘူး
သမီးရွက္တယ္”
“အို…သမီးရယ္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ
အေမတစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္ေလ
ဘာမွအားငယ္မေနနဲ႔ေနာ္”
“အေမ အေမေျပာတာ
သိပ္မွန္တာပဲအေမရယ္”
“ဘာကိုလဲသမီးေလးရဲ႕”
“ဝဋ္လိုက္လိမ့္မယ္ဆိုတာေလ
အေမေျပာတဲ့ငရဲေတြဝဋ္ေတြက
သမီးဆီေရာက္လာၾကၿပီထင္တယ္
အေမ။
သမီးေၾကာက္တယ္အေမ”
“သမီးေလးရယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး
သမီးေလးစိတ္ကိုေအးေအးထားေနာ္”
“ပူ ပူလိုက္တာအေမရယ္
သမီးကိုကူညီပါဦးေနာ္”
“ေအးေအး အေမ့သမီးေလး
အနားမွာအေမအၿမဲရွိတယ္ေနာ္
သမီးဘာမွမေၾကာက္နဲ႔
စိတ္ကိုအားတင္းထား”
“အေမသမီးေဆး႐ုံက
ဆင္းရင္ေလေစ်းမေရာင္းရဲေတာ့ဘူး
သမီးရဲ႕ဒီမ်က္ႏွာႀကီးကိုလည္း
ဘယ္သူမွၾကည့္ရဲမွာမဟုတ္ဘူး
အေမ သမီးေသသာေသလိုက္ခ်င္တယ္
အေမရယ္ အီးဟီးဟီး”
“သမီးရယ္အေမ့ကို
ဒီလိုစကားေတြမေျပာပါနဲ႔လား
သမီးရယ္၊သမီးေစ်းမေရာင္းရဲရင္
အိမ္မွာပဲေနေပါ့ အေမရွာေကြၽးမွာေပါ့
သမီးရယ္ ေနာ္ ဘာမွစိတ္အားမငယ္နဲ႔
သမီးေလးအေမရွိတယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါအေမ”
မေအးရီလည္းေဆး႐ုံကဆင္းၿပီး
ပ်က္စီးသြားသည့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္
အိမ္ထဲမွအိမ္အျပင္သို႔မထြက္ေတာ့ေပ။
ဖားေလးေတြျမင္တိုင္းျပဳခဲ့ဖူးသည့္
ပုံရိပ္ေယာင္မ်ားကိုျပန္ျမင္ေယာင္ကာ
ေနာင္တအႀကီးအက်ယ္ရေနေတာ့သည္။
ဖားသည္မေအးရီ ဘဝက
ျပဳခဲ့ဖူးသည့္အကုသိုလ္ဝဋ္ေႂကြးမ်ားက
သူ႔ကိုျပန္လည္ဒဏ္ခက္လိုက္သည္ဟု
မေအးရီတထစ္ခ်ယုံၾကည္ေနမိ
ေတာ့သည္။
ထိုေန႔မွစၿပီးမေအးရီလည္း အကုသိုလ္၏အျပစ္ကိုသိရွိကာ
အကုသိုလ္ႏွင့္ကင္းေအာင္
ေနထိုင္ေလေတာ့သည္။
“ဝဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာအပ”
ၿပီးပါၿပီ………
တျခားသူေတြလည္းဗဟုသုတရေအာင္
Shareသြားၾကေနာ္စာဖတ္သူတို႔။
#ေအာင္ဓူဝံ