Zawgyi Version
*ဗိႆႏိုးဘုရင္မ က်ိန္စာ *
——————-
မကြၽတ္လြတ္ေသးတဲ့
ဗိႆႏိုးဘုရင္မ ပန္ထြာ ရဲ႕
အမုန္းက်ိန္စာနဲ႔ ေပပင္ေလးေတြ
” ငါလာမွသီး၊ ငါလာမွႀကီး ” တဲ့လား
ေဖေဖ ၊ သူ႔က်ိန္စာကလည္း စိတ္ဝင္
စားစရာေကာင္းသလို .. ေပပင္ေလး
ေတြကလည္း ႏွစ္ရာေထာင္ခ်ီေနတာ
ေတာင္ သုံးေလးေပက မတက္ဘူးေနာ္…၊ သူ႔နတ္နန္းမွာ ဘာလို႔ ဘီလူးမႀကီးနဲ႔ တြဲထားရတာလည္း ေဖေဖ ၊ ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ … ”
ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕ထဲ ဝင္သြားခ်ိန္ကစလို႔
တိတ္ဆိပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာနဲ႔ ေနရာတစ္ခုခ်င္းဆီကို စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္ေန
ေပမယ့္ စိတ္အစဥ္ကေတာ့ ဟိုး ႏွစ္
ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ခန႔္က စည္ကားခဲ့တဲ့
ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕ႀကီးရယ္ ၊သေရေခတၱရာ
ဆိုတဲ့ ဒြတၱေဘာင္တို႔ရဲ႕ ျပည္ၿမိဳ႕ႀကီးရယ္.. ၊အင္မတန္ေခ်ာေမာလွပတယ္ဆိုတဲ့ ပန္ထြာဘုရင္မရယ္ ..၊ငယ္ငယ္
ကအရမ္းသေဘာက်ခဲ့တဲ့ အတုလစည္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ စည္တီးရင္ ေရႀကီးတဲ့ ရန္ပယ္ေခ်ာင္းရယ္ .. ရဟန္းတု
ေတြက ဖ်က္ဆီးခဲ့လို႔ ပ်က္ဆီးသြားတဲ့
အတုလစည္အေပါက္ႀကီးရယ္ …၊ ရဟန္းတုေတြအေပၚ အခဲမေၾကႏိုင္ခဲ့
ပဲ မဟာၿမိဳင္ေတာမွာ ခုခ်ိန္ထိ လက္
စားေခ်ေနတာရယ္.. သူလူျပန္ျဖစ္ၿပီး ဒြတၱေဘာင္ဘုရင္ကို သူ႔လက္နဲ႔သတ္
ႏိုင္ခ်ိန္က်မွ ေပပင္ေတြ ရွင္သန္ႀကီး
ထြားႏိုင္ေအာင္ ‘ ငါလာမွသီး၊ငါလာမွ
ႀကီး’ လို႔က်ိန္စာတိုက္ခဲ့တာဆိုရင္ ..
ခုခ်ိန္ထိ မကြၽတ္လြတ္ႏိုင္ေသးဘူး ဆိုတာရယ္ ..အေတြးေတြ ျဖန႔္က်က္ေန
စဥ္မွာပဲ သမီးေလးေမးခြန္းေၾကာင့္
အေတြးေတြ ရပ္သြားပါတယ္ …။
” ဪ .. သမီးရယ္
ပန္ထြာဧကရီဘုရင္မ ရဲ႕ အေမဟာ
ဘီလူးမႀကီးေလ ၊စႏၵမုခိ ဆိုတဲ့ ဘီလူးမႀကီးေပါ့ ၊အဲတာေၾကာင္ သူ႔နတ္နန္းမွာ အတူယွဥ္တြဲလို႔ ပူေဇာ္ေပးထားတာပါ ” ” ဟင္ .. ဒါဆိုသူ႔ရဲ႕
ေဖေဖကေရာ ဘယ္သူလည္းဟင္ ”
အင္း… ခက္ပီ ။ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕နဲ႔
ဆယ္မိုင္အကြာ ကတၱရာလမ္းမႀကီး
ေဘးမွာ မုဒ္ဦးႀကီးနဲ႔ အထင္ကရ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးရယ္၊နန္းေတာ္
ေဟာင္းေတြရယ္ ရွိေနတာေတာင္၊ အဲဒီထီးနန္းက ဗိႆႏိုးဘုရင္မ ပန္ထြာမင္းသမီးရဲ႕ မိခင္ဖခင္ ရာဇဝင္
ေတြကို မသိႏိုင္ၾကပဲ အေပ်ာ္သေဘာ
လာၾကည့္ျပန္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၾကၿပီလည္းလို႔ စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္မိပါတယ္ ။
” သူ႔ေဖေဖက စူဠသမၻဝေလ သမီးရဲ႕ ။
မဟာသမၻဝ၊စူဠသမၻဝ မ်က္မျမင္ညီေနာင္မင္းသားႏွစ္ပါးဆိုရင္ သမီး
သိလား “” ဟား.. ၾကားဖူးတယ္ ေဖေဖ .. အဲတာဆို သိတယ္ ”
တခါတခါမွာ သမိုင္းေတြက အံ့ဩစရာေကာင္းသလို သူတို႔ရဲ႕ပဌာန္းဆက္
ေတြကလည္း အံ့ဩစရာေကာင္းလြန္း
တယ္ သမီးရယ္ ..။သမီး မပ်င္းေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ ဆက္စပ္မႈဘဝသမိုင္း
ေလးကို အတိုခ်ဳပ္ ရွင္းျပေပးမယ္။အံ့ဩစရာ ေတြ႕ဆုံမႈေတြပါ သမီးေရ … ၊
အခ်ိန္ကာလက …
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ၿပီး
သာသနာသကၠရာဇ္ ၅၉ ခုႏွစ္မွာေပါ့။
တေကာင္းဘုရင္ သတိုးမဟာရာဇာနဲ႔
မိဖုရားႀကီး ကိႏၷရီေဒဝီမွာ သားေတာ္ႏွစ္ပါးထြန္းကားတယ္။သားေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ ေမြးကတည္းက မ်က္စိမျမင္
ဘူး။ဖခင္က တျခားတိုင္းျပည္ေတြ မသိခင္ သတ္ေစအမိန႔္ခ်တယ္။မိခင္က မသတ္ရက္ေတာ့ ဖြတ္ထားတယ္။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ဘုရင္ႀကီး
သိသြားေတာ့ မိဖုရားႀကီးက မေနသာ
ေတာ့ပဲ သားေတာ္ႏွစ္ပါးကို ေဖာင္ေပၚတင္ၿပီး မသိုးထမင္း၊မသိုးဟင္းေတြနဲ႔အတူ ရင္နာနာနဲ႔ ေရမွာ ေမ်ာ
ေစခဲ့တယ္ ။
လမ္းခရီး ေရစပ္က စစ္ပင္ႀကီးကိုင္းေနတဲ့ေနရာမွာ ေဖာင္နဲ႔ညႇိေနတုံး ဘီလူးမေလးက ေဖာင္ေပၚတက္လိုက္
လာတယ္၊ ထမင္းေတြခိုးစားတယ္၊မိတယ္၊သတ္မယ္လုပ္ေတာ့ ေတာင္းပန္ၿပီး မ်က္စိကုေပးလိုက္ေတာ့ မင္းသားႏွစ္ပါး မ်က္စိျပန္ျမင္
သြားတယ္။မင္းသားအငယ္ စူဠသမၻဝနဲ႔ စႏၵမုခိဘီလူးမေလး ညားတယ္ ။
ပန္ထြာကို ေမြးတယ္ေပါ့ ။(စစ္ပင္ႀကီး
ကိုင္းေနတဲ့ေနရာဆိုတာ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕
ျဖစ္လာမယ့္ ေနရာပါ။)
ဆက္လက္ေမ်ာပါရင္း …
သေရေခတၱရာ(ျပည္)ေရာက္တယ္။
မင္းႀကီးေတာင္ေျခမွာ ဗူးေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔ေရခတ္ေနတဲ့ မေဘဒါကို ေတြ႕တယ္ ။သေဘာက်တယ္။ဗူးေပါက္ကို သံလ်က္နဲ႔ ခ်ဲ႕ေပးတယ္ ။
ေဘဒါရီ ရင္ခုံသြားလိမ့္မယ္ ။အဲတာနဲ႔
မဟာသမၻဝနဲ႔ မေဘဒါနဲ႔ ညားတယ္ ။
ဒြတၱေဘာင္မင္းသားကို ေမြးတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ပန္ထြာမင္းသမီးနဲ႔
သူ႔ကို စစ္ခင္းသိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့ သူအင္မတန္မုန္းတီးတဲ့ ဒြတၱေဘာင္ဘုရင္ဆိုတာ သူ႔ကိုကို တစ္ဝမ္းကြဲပါ သမီးေရ …။မဟာသမၻဝရဲ႕သား ဒြတၱေဘာင္နဲ႔ စူဠသမၻဝရဲ႕သမီး ပန္ထြာ
ဆိုတာ ေမာင္ႏွမ တစ္ဝမ္းကြဲေတြပါကြယ္ …။”
ေဘဒါရီမင္းသမီးကလည္း သူစိမ္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေဘဒါရီရဲ႕ ေမေမက
သမင္မကေလးေပါ့ ။ရေသ့ႀကီးရဲ႕
မင္းႀကီးေတာင္က ေက်ာင္းသက္န္းမွာ အစာစားရင္း၊ရေသ့ႀကီးရဲ႕ ၾကင္ငယ္ေရ ေသာက္မိရာက သမင္မေလးမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီး ေဘဒါရီကို ေမြးတာ
သမီးရဲ႕ ။ရေသ့ႀကီးက အဓိဌာန္နဲ႔ လက္ညႇိဳးကေန ႏို႔ထြက္ေစၿပီး ေမြးစားခဲ့တာပါ ။ ရေသ့ႀကီးရဲ႕ နာမည္
က ေခပဒူပတဲ့ သမီးရဲ႕ ။တေကာင္း
ဘုရင္ သတိုးမဟာရာဇာရဲ႕ ညီအရင္း
ပါ။တေကာင္းျပည္ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မင္းသားပါ ။တေကာင္းျပည္မွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ ဝက္ႀကီးကို လိုက္လံႏွိမ္နင္းရင္း .. လိုက္ရင္း ..
လိုက္ရင္းနဲ႔ သေရေခတၱရာကို ေရာက္
ခဲ့တာပါ။ ဝက္ႀကီးကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္ေပမယ့္ သတိသံေဝဂရၿပီး တေကာင္းျပည္မျပန္ေတာ့ပဲ မင္းႀကီးေတာင္မွာ
ရေသ့ဝတ္ေနတာပါ ။ေလာကီဈန္ေလာက္ေတာ့ ရေနတဲ့ ထူးျခားတဲ့ ရေသ့ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေပါ့။
ေဘဒါရီက မဟာသမၻဝတို႔ကို ရေသ့ႀကီးေက်ာင္းသက္န္းကို ေခၚလာၿပီး
ေဆြမ်ိဳးစပ္ေတာ့ တူအရင္းေတြ ျဖစ္
ေနတာေပါ့ ။ဒါေၾကာင့္ ရေသ့ၿမိဳ႕ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕တည္ေပးတယ္။မဟာသမၻဝက
ဘုရင္၊စူဠသမၻဝက အိမ္ေရွ႕မင္းေပါ့
သမီးရယ္ ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕
စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဆုံစည္းမႈေလးေတြ
ကို မွတ္မိၿပီေနာ္ …။မဟာသႏၻဝနဲ႔ ေဘဒါရီဟာလည္း ေမာင္ႏွမ တစ္ဝမ္း
ကြဲပဲဆိုတာ မွတ္ထားပါ သမီးေရ .. ။
အဲတာေၾကာင့္ ျပန္ေကာက္ရရင္ …
ဘီလူးမရဲ႕ သမီးျဖစ္လို႔ ပန္ထြာမင္းသမီးဟာ အရပ္ရွည္တယ္၊ အသားျဖဴတယ္ ၊မ်က္လုံးမ်က္ဖန္
အရမ္းလွတယ္တဲ့ ။ ေရွးေဟာင္းဌာန
က ဒီဗိႆႏိုးက ကုန္းေတြကို ၁၉၅၉
ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ျပန္လည္
တူးေဖာ္ေနတာ အခုဆို ကုန္းေပါင္း
၆၀ ေလာက္ တူးေဖာ္ၿပီးခဲ့ပါၿပီ ။ကမာၻ႔
အေမြအႏွစ္စာရင္းလည္း ဝင္ခဲ့ပါၿပီ။
ေရွးေဟာင္းကုန္းေတြ တူးေဖာ္ရင္း
မကြၽတ္လြတ္ေသးတဲ့ ပန္ထြာဘုရင္မ
ရဲ႕ ဝိညဥ္ကို ေတြ႕ဖူးေၾကာင္း၊ဘုရင္မ
ဟာ ဝတ္႐ုံအျဖဴကို ဝတ္ထားေၾကာင္း
အရပ္က ၇ ေပခန႔္ရွိေၾကာင္း၊ အသားက ျဖဴစပ္စပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရမ္းေခ်ာေၾကာင္း၊မ်က္လုံးျပဴးၿပီး လွပေၾကာင္း ၊႐ုပ္ရည္ဟာ တည္လြန္းေၾကာင္း ဖတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ ။
ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕ဦးက ပန္ထြာဘုရင္မတည္ထားခဲ့တဲ့ ေ႐ႊေရာင္ေတာ္ဘုရား
မွာ မၾကာခဏ အင္ၾကင္းပန္းေတြ
လာလႉေၾကာင္း၊အင္ၾကင္းနံ႔မ်ားေပးေၾကာင္း ..ဘုရားေစာင္းတန္းက မုန႔္
ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးႀကီးက ရွင္းျပပါတယ္ ။ေ႐ႊေရာင္ေတာ္ဘုရားေပၚမွာ နတ္နန္းအေဟာင္းရွိၿပီး၊ ဘုရားပရဝဏ္အေနာက္ေတာင္ဖက္မွာ နတ္နန္းအသစ္ ရွိပါတယ္ ။အင္ၾကင္းပန္း
ေတြ ဘုရားေပၚမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရ
ေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္ ။
” ပန္ထြာဘုရင္မနဲ႔ ေပပင္ေတြရဲ႕ ပတ္သက္မႈကေကာ ေဖေဖ …”
“ေပပင္ေလးေတြက ေျမႀကီးကေနကပ္ၿပီး အဖူးေတြေတာ့ ထြက္ပါရဲ႕
အသီးမတင္ပဲ ေသသြားၾကတာပဲတဲ့
၊ဟိုအပင္ေလးလည္း အဖူးေလးနဲ႔ပဲ
ေဖေဖ “” ေပပင္ေတြကို ဘာလို႔ႀကိမ္
ခဲ့တာလည္း ေဖေဖရယ္ …”
” ဟိုး … ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္မွာေပါ့ သမီးရယ္ … မိုးကေခါင္ၿပီး အလြန္ပူအိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
လက္ယ္်ာေတာ္ရံ မေထရ္ႀကီးကို
ေပ႐ြက္နဲ႔ ယပ္ေတာင္လုပ္ၿပီးလႉဌာန္း
ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ အဲဒီ
အက်ိဳး ခံစားခဲ့ရတာပါ …။
” ပန္ထြာဘုရင္မ ျဖစ္လာမည့္ ဤမိန္းမငယ္သည္ .. ကႆပဘုရားရွင္
လက္ထက္က လက္ယာရံကိုယ္ေတာ္
ျမတ္ႀကီးကို ဤကဲ့သို႔ အလြန္ပူအိုက္
ေသာကာလ၌ ေပ႐ြက္ကို ယပ္ထိုးၿပီး
လႉဌာန္းခဲ့ေသာ ေစတနာကံေၾကာင့္
ျဖစ္ေလရာဘဝ၌ မစိုက္မပ်ိဳးရပဲ
သက္သက္ေသာ ေပပင္တို႔ ၿခံရံလ်က္
ကနက္ ထီးနန္းနဲ႔ မင္းခမ္းက်င္းပ၍
ဘဝထိုထို အလိုရွိတိုင္း ျပည့္စုံေစသတည္း…” လို႔ မိန႔္ၾကားခံခဲ့ရသူ
ေလး ျဖစ္ပါတယ္ သမီးေရ … ။
ဒီေတာ့သမီးရယ္ ..
ဗိႆသႏိုး၊ေတာင္တြင္းႀကီးေဒသေတြဟာ အဲဒီကာလတုန္းက ေပပင္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ေပါမ်ားလိုက္မလဲ ဆိုတာ ခုေခတ္ ပုဂံ၊ေညာငိဦး၊ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနယ္က ထန္းပင္ေတြလို
လူခုန္ကူးႏိုင္တဲ့အဆင့္ ျဖစ္ခဲ့မွာေပါ့
…။ေပ႐ြက္ေတြနဲ႔ ေပစာေတြဟာ သာသနာမွာ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေနလြန္စြာမွ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒြတၱေဘာင္တို႔ ပန္ထြာတို႔ေခတ္မွာ ေပ႐ြက္ေပၚမွာတင္ စာတင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ။ ေ႐ႊေပလႊာ
ေပၚအထိ စာေရးႏိုင္ေနၾကပါၿပီ ။
ျပည္ေမွာ္စာက ဦးခင္ဘရဲ႕ကုန္းကို တူးေဖာ္ရာကေနၿပီး ေ႐ႊျပားစစ္စစ္
ေပၚမွာ ဘုရားစာ(ပ်ဴစာ) ေတြကို ေရး
ထားတာကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီး တန္ဖိုးမျဖတ္
ႏိုင္တဲ့ ပ်ဴေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္း၊ဘာသာသာသနာ ကိုး
ကြယ္မႈအေနအထားကို ခန႔္မွန္းႏိုင္ခဲ့
ၾကတယ္ … ၊ ” ပန္ထြာဘုရင္မေလး
လည္း ေ႐ႊခါးပတ္၊ေ႐ႊႀကိဳး၊ေ႐ႊသရဖူ
ေတြ ဝတ္ဆင္ခဲ့မွာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
” ဘုရင္ေတြတင္မက မႉးမတ္ေတြပါ
ဝတ္ဆင္ခဲ့ၾကတာမို႔ အနီးနားက ႐ြာေတြမွာ ေ႐ႊစလြယ္ေတြ၊ေ႐ႊနားေတာင္းေတြ၊ ေ႐ႊအိုးေလးေတြ မၾကာ
ခဏတူးေဖာ္ရရွိတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားေနရတာေပါ့ သမီးရယ္ ”
” ပန္ထြာမင္းသမီးက ဘီလူးအႏြယ္မို႔
အရပ္ရွည္တယ္၊ သူ႔ဝိညဥ္ကို ျမင္ဖူးသူေတြေျပာစကားအရ အရပ္ ၇ ေပ
ေလာက္ရွိတယ္တဲ့၊ မိန္းမျဖစ္ၿပီး အဲဒီ
ေလာက္ ရွည္ပါ့မလား ေဖေဖ ”
” အင္း … ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ တူးေဖာ္မႈ တစ္ခုမွာ အရပ္ ၇ ေပေလာက္
ရွိတဲ့ ရွားပါးမိန္းမ အ႐ိုးစု တစ္ခုကို
တူးေဖာ္မိခဲ့ၾကတယ္၊ နယူးဂ်ာစီ အကူ
အညီနဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ရာမွာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္နီးပါး ရွိေနပီလို႔ အေျဖေပးတယ္ ။မီးသင့္ထားတဲ့
ဘုရင္မအေဆာက္အဦးက မီးေသြးေတြကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား
မစၥတာပီးေကာ့ရဲ႕အကူအညီနဲ႔ စမ္းသပ္စစ္ေဆးရာမွာလဲ ႏွစ္ေပါင္း ၁၈၀၀နဲ႔ ၂၃၀၀ ၾကားခန႔္မွန္းေပးတာ
ကို သုံးသပ္ရင္ ပ်ဴဘုရင္မႀကီးရဲ႕ အ႐ိုးစုမ်ားလားဆိုတာရယ္၊ဘုရင္မ
ရဲ႕ နန္းေတာ္အစစ္ပါလားဆိုတာရယ္
ေတြးၿပီး … လြမ္းေမာစရာႀကီးေပါ့
သမီးရယ္..။
” ေပပင္ေတြကို ဘာလို႔ႀကိမ္စာတိုက္ခဲ့တာလဲ ေဖေဖ၊ေနာက္မွ လြမ္းပါ၊အဲ့တာေလး အရင္ ေျဖပါဦး …”
လြမ္းဖို႔ျပင္ေနဆဲမွာပဲ သမီးငယ္ရဲ႕ စိတ္မရွည္သံေၾကာင့္ အေတြးေတြရပ္ၿပီး အတိုခ်ဳပ္ေျဖလိုက္ရပါတယ္ ….
ဒီလို သမီးရဲ႕ …
” ဗိႆသႏိုးဇာတ္လမ္းကေတာ့ သမီးတို႔
သိၿပီးသားပဲေလ ၊ သေရေခတၱရာဘုရင္ ဒြတၱေဘာင္ဟာ ညီမဝမ္းကြဲ
ေလးမို႔ေရာ ၊အတိတ္က မိန္းမေတာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ပဌာန္းဆက္ေၾကာင့္ေကာ
ဗိႆသႏိုးဘုရင္မ ပန္ထြာမင္းသမီးကို
အရမ္းကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူသတဲ့ ။
ပန္ထြာမင္းသမီးေလးကေတာ့ ဒြတၱေဘာင္ဆိုတဲ့ ဘုရင္အကိုေတာ္ကို အသံၾကားတာနဲ႔တင္ ခါးခါးသည္းသည္း မုန္းတယ္တဲ့ ။ဒါကလည္း သူ႔
ရဲ႕ အတိတ္ဘဝ ‘ေပြးမေလးဘဝ’ က ဆုေတာင္းေၾကာင့္ ခါးခါးသည္းသည္း မုန္းေနခဲ့ရတာပါ .. ။ဆု’ဆိုတာ လြယ္
လြယ္မေတာင္းမိၾကဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ သမီးေရ ..”
” ေပြးမေလးက
ဘယ္လိုဆုေတာင္းခဲ့လို႔ ဒီဘဝမွာ ခါး
ခါးသည္းသည္းမုန္းရတာေလး ေျပာ
ျပဦးေနာ္ ” ” ဒီလိုပါ သမီးရယ္ …
ခုပဲေျပာျပပါ့မယ္.. ဇာတ္လမ္းေတြကို
ဆက္စပ္မိေအာင္ပါ၊ အခ်ိဳ႕ေတြက ဇာတ္လမ္းတစ္ခုခ်င္းစီေတာ့ သိၾကပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ထဲ ဆိုတာေတာ့ မသိခဲ့ၾကတာ မ်ားတယ္ ။ ဒြတၱေဘာင္နဲ႔ ပန္ထြာတို႔ဟာ
ဒီေဂါတမဘုရားလက္ထက္မွာပဲ ျပည္
ၿမိဳ႕ရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းက ‘ ဖိုးဦးေတာင္’
မွာ ေပြးဖိုနဲ႔ေပြးမအျဖစ္ ခ်စ္ခင္စြာ ေနခဲ့ၾကဖူးတယ္။ဘုရားရွင္ဟာ ၁၀၃ ခုႏွစ္မွာ ဖိုးဦးေတာင္ကို ႂကြလာတယ္။
ဘုရားရွင္ႂကြလာမွာ ႀကိဳသိေနၾကတဲ့
သူတို႔ေမာင္ႏွံဟာ ကတိတစ္ခု ထားခဲ့
ၾကသတဲ့။’ ဘုရားရွင္ႂကြလာရင္ ဘယ္သူအရင္ေတြ႕ေတြ႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လာေခၚၾကဖို႔ေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္ တကယ္ႂကြ
လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေပြးဖိုက အရင္
ဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ရၿပီး ေပြးမေလးက
အစာရွာလြန္ေနလို႔ ရွာလို႔မေတြ႕ခဲ့ဘူး
တဲ့ သမီးရယ္၊သူတကယ္ ရွာေလာက္ပါတယ္ ။ေပြးမေလး ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ကို ေျမက်စ္ဆုပ္ၿပီး လႉဌာန္းခဲ့ေၾကာင္း သာဓုေခၚဖို႔ ေျပာေပမယ့္ မိန္းမဆိုတာ .. မိန္းမပဲေပါ့ သမီး
ရယ္ ..၊ေဖေဖလည္း ရွင္းမျပတတ္ပါ
ဘူး ။ေပါက္ကြဲတယ္ေပါ့ ။ယုတ္မာတယ္ေပါ့၊ ႐ိုင္းတယ္ေပါ့ ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္တယ္ေပါ့ ။လုံးဝ(လုံးဝ) မေၾကနပ္ဘူးေပါ့ ။ သူမလည္း အားက်မခံ ေျမက်စ္ဆုပ္ေလး
ကိုင္ၿပီး ဘုရားရွင္ဆီ အမွီလိုက္ ေဟာဟဲဆိုက္စြာနဲ႔ ဆုေတာင္းတယ္ေပါ့ ။
” ျဖစ္ေလရာဘဝမွာ ေဟာဒီေပြးဖိုနဲ႔
လုံးဝ မေတြ႕ဆုံရပါေစနဲ႔ အရွင္ဘုရား”
ေပါ့ ။ေပြးဖိုကလည္း အားက်မခံ ျပန္
ဆုေတာင္းတယ္၊ ” သူျပဳသမွ် ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေပြးမေလးနဲ႔ ဘဝ
ဆက္တိုင္း ေပါင္းဆုံပါရေစ ဘုရား”
ေပါ့ ။ ဒီဆုေတာင္းေတြေၾကာင့္ပဲ ခ်စ္
သူ၊မုန္းသူ ၊ အခဲမေၾကသူေတြ အျဖစ္
လူ႔ဘဝမွာ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္က အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္သူ၊တစိေယာက္က အမုန္းႀကီးမုန္းသူ ျဖစ္ေနရတာပါ သမီးေရ …။
” ထားပါေတာ့ သမီးရယ္ … ေပပင္
ေတြအေၾကာင္း ဆက္ေျပာပါ့မယ္…၊
ဒြတၱေဘာင္မင္းက ဘုန္းအာဏာ ႀကီး
မားေတာ့ အနီးၿမိဳ႕ေတြက အခြန္ဆက္
သရတယ္၊ပန္ထြာဘုရင္မက မဆက္
သဘူး၊အရမ္းမုန္းတာေရာ၊ရန္ပါယ္ေခ်ာင္းက ေရတံခါးေတြနဲ႔ သူ႔တပ္အင္အားကို ယုံၾကည္တာေရာ ပါမွာေပါ့ ။အဲေတာ့ ဒြတၱေဘာင္မင္းက လာ
တိုက္တယ္၊ပန္ထြာဘုရင္မက ရန္သူ
တပ္ေတြလာတာျမင္ရင္ စည္တီးတယ္။စည္တီးေတာ့ ေရႀကီးတယ္ေပါ့
။ ရန္ပါယ္ေခ်ာင္းက ေရလုံးႀကီးေတြဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေအာ္သံ
ႀကီးေတြေပးၿပီး ရန္သူတပ္ေတြကို
ဝါးၿမိဳသြားတယ္၊ဒြတၱေဘာင္တပ္ေတြ
ဟာ တပ္ပ်က္ၿပီး ျပန္ေျပးရတယ္ ။
ေရတံခါးေတြဟာ အတုလစည္ေတာ္
အေပၚ တည္မွီေနေၾကာင္း သိတဲ့အခါ
သာသနာျပဳမင္းသမီးမွန္း သိတဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးအတုလႊတ္ၿပီး စည္း႐ုံးလို႔ စည္ႀကီးကို ေဖာက္ေစခဲ့
တယ္။သေရေခတၱရာတပ္ေတြ ခ်ီလာ
ခ်ိန္မွာ စည္အေပါက္ႀကီးၾကည့္လို႔
ပန္ထြာဘုရင္မဟာ အရႈံးႀကီး ရႈံးလို႔
အမုန္းႀကီးမုန္းခဲ့ရၿပီေလ…။ထီးက်ိဳး
စည္ေပါက္၊ မီးေလာင္ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့
ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ပန္ထြာရဲ႕ရင္
မွာ ဘယ္ေလာက္နာက်ည္းမုန္းတီး
လိုက္မလဲဆိုတာ ခန႔္မွန္းႏိုင္ပါတယ္
သမီးရယ္ ”
” ႀကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ ေနျပည္ေတာ္
ႀကီးဆီကို ေျပာင္းေ႐ြ႕စံျမန္းေစလိုတဲ့
ေစတနာ၊ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ ပင္ပမ္းခက္ခဲစြာ ႂကြခ်ီလာခဲ့ရတာပါ အမေတာ္” ဆိုၿပီး လက္ကမ္းေပမယ့္ အံ့ႀကိတ္လို႔သာ လိုက္ပါသြားခဲ့ရပါတယ္။
” စည္တီးလို႔ ေရႀကီးတယ္ဆိုတာက
နတ္ေတြက လုပ္ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး
သမီးရဲ႕ … ခုေခတ္သေဘာ ေျပာရရင္
တယ္လီဖုန္းေပါ့ ။ ပင္မစည္ေတာ္ႀကီး
ကို တီးခတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ စည္သံၾကား
ႏိုင္မယ့္ အကြာအေဝး အဆက္ဆက္မွာရွိတဲ့ ေရတံခါးေတြ အဆက္ဆက္က ၾကားၿပီး ေရတံခါးေတြ ဖြင့္ခ်ႏိုင္ခဲ့
တာပါ ။ေရတံခါးတိုင္းမွာ စည္ေတာ္
ေတြတပ္ထားလို႔ စည္သံၾကားႏိုင္မယ့္
အကြာအေဝးတိုင္းမွာ စည္သံၾကားတာနဲ႔ ေရတံခါးဖြင့္ ေနာက္တံခါးတစ္ခု ၾကားေအာင္ စည္ဆက္တီးနဲ႔ အခ်က္ေပးခဲ့ၾကတာပါ။မ်က္စိထဲ ျမင္
တယ္မို႔လား သမီးရယ္။အဲဒီေခတ္ တယ္လီဖုန္းေပါ့။ “ေတာ္လိုက္တာ ..
အဲဒီေခတ္ ကတည္းက ဆည္ေရကို
သိုေလွာင္ထိန္းသိမ္း အသုံးခ်တတ္ခဲ့
တာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ “” မွန္တယ္ သမီး
ေဖေဖေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့က အဲတာပါ သမီးရယ္ ”
” ေဒါသေတြနဲ႔အခဲမေၾကတဲ့ မင္းသမီးဟာ မင္းႀကီးကိုလုပ္ႀကံဖို႔ပဲ
အၿမဲ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္ ..၊ အခြင့္သာခ်ိန္မွာ မသန႔္ရွင္းတဲ့
‘တဘက္’ကို ဆက္ကပ္ၿပီး ဘုန္းတံခိုး
က်ဆင္းေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္ ။ဒါေပမယ့္ အတိတ္ဘဝကစလို႔ ခုခ်ိန္ထိ
ခ်စ္ခဲ့ရသူပီပီ စိတ္မနာပဲ ဆက္ခ်စ္ေနခဲ့တယ္ ။တတိယမ်က္လုံးေခၚတဲ့ မ်က္
ရွင္ေတာ္ကြယ္ၿပီး ဘုန္းကံလည္း နိမ့္
က်သြားခဲ့တယ္။ပတ္ဝန္းက်င္ၿမိဳ႕ေတြက အခြန္မဆက္ၾကေတာ့ဘူး ။(ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း အခြန္မဆက္သတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြကို လွည့္လည္ရင္းပုသိမ္ျမစ္ဝမွာ ေဖာင္ေတာ္ေမွာက္ၿပီး နတ္႐ြာစံခဲ့ရတယ္ သမီးေရ …။)
တေန႔ေပါ့ …..
ခ်ဳပ္ပီးေျပာရရင္ အေအးထဲမွာ
အဆိပ္ခတ္ထားတာကို မင္းႀကီးသိသြားၿပီး ႏွမေတာ္အရင္ ေသာက္ျပပါ
လို႔ ေတာင္းဆိုသတဲ့ ။ပန္ထြာရဲ႕ေနာက္
ဆုံးအခ်ိန္ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ သမီးေရ၊
သူေသရေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိသြားပီ၊
အဆိပ္ခြက္ကိုင္ၿပီး ဆုေတာင္းၿပီေပါ့။
အဲဒီကာလမတိုင္ခင္တုန္းက..ပန္ထြာမင္းသမီးရဲ႕ ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕က ေပပင္ေတြကို ေပစာအတြက္ေရာ၊သာသနာအတြက္ပါ ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီးက
အသုံးခ်ေနခဲ့တာကို ပန္ထြာက မေၾကနပ္ဖူး သမီးရယ္ ..။ ဗိႆႏိုးဟာ
သေရေခတၱရာရဲ႕ စာအုပ္စက္႐ုံႀကီးေပါ့ ။ တားဆီးလို႔ မတတ္သာလို႔သာ
ရင္နာနာနဲ႔ သူ႔ေပပင္ေတာအုပ္ႀကီးကို
အသုံးခ်ခံခဲ့ရတာပါ။ေပသီးေတြနဲ႔ ပုတီးေတြ၊ နားေတာင္းေတြ ၊ဆြဲႀကိဳး
ေတြ လုပ္ေနတာကို ရင္နာနာနဲ႔ ၾကည့္
ေနခဲ့ရတာပါ ။ေပပင္ဟာ သာသနာ
ရဲ႕ အသက္၊သာသနာရဲ႕ ပုံရိပ္ ၊နိမိတ္
အပင္အျဖစ္ အဲဒီအခ်ိန္က ေ႐ႊနဲ႔ထပ္တူ တန္ဖိုးထားခဲ့ၾကတာပါ ။
ေတာင္တြင္းႀကီးမွာ ေပပင္ေလးပင္
တၿပိဳင္နက္ေပါက္လာတာကို ” ေပေလးပင္ ရွင္ေလးပါး” ေပၚလိမ့္မယ္လို႔
အတိတ္နိမိတ္ ေကာက္ခဲ့ၾကတာ ဖတ္
ဖူးတယ္မို႔လား သမီးရယ္ “” သူ႔ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေပပင္ေတြနဲ႔ ေပသီးေတြကို သူအလြန္မုန္းတီးတဲ့ ဘုရင္က အဆင္သင့္သုံးစြဲ
ေနတာကို သူမေၾကနပ္ဘူး ”
” ကြၽန္မသည္ ဒြတၱေဘာင္ဘုရင္အား
ဒီဘဝမွာျဖင့္ မသတ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ …
ေနာင္ဘဝ အဆက္ဆက္ လက္စားေခ်ခြင့္ ရရွိရပါလို၏ ဘုရား၊
ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ၏ ကိုယ္ပြားမ်ားျဖစ္
ၾကေသာ ေပပင္မ်ားအားလုံးသည္လည္း ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ လူျပန္ျဖစ္ခ်ိန္
ေရာက္မွသာ အပင္မ်ားႀကီးပါေစ၊အသီးမ်ားလည္း သီးပါေစသတည္း
လို႔ ဘုရားေရွ႕မွာ ဆုေတာင္းတယ္”
သူ႔ရဲ႕ၿမိဳ႕ဖက္ကို လက္ညႇိဳးထို႔လို႔ မာန္ပါပါနဲ႔ ” ငါလာမွသီး ၊ငါလာမွႀကီး” လို႔
ေအာ္ဟစ္ဆုေတာင္းတယ္၊ေနာက္ အဆိပ္ေရ
အေအးခြက္ကို ေသာက္ၿပီး သူခ်စ္တဲ့ ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕ေလးကို ခြဲခြာသြားလိုက္တာ ဒီေန႔အထိပါပဲ …ေပပင္ေတြ မႀကီးေသးသလို သူလည္း လူ႔ဘဝကို ျပန္ေရာက္ မလာေသးဘူးေပါ့ သမီးရယ္ … ”
အမုန္းဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး သမီးရယ္ ၊
ကိုယ့္အတြက္ေရာ တပါးသူအတြက္ပါ
ပူေလာင္ၾကရပါတယ္ ။
ဆုေတာင္းဆိုတာကလည္း လြဲမွားရင္
ေၾကာက္စရာႀကီးမို႔ လြယ္လြယ္ ဆုေတာင္းတာေတြ
မလုပ္မိပါေစနဲ႔ သမီးေရ …။
ေစတနာအမွားဆိုတာလည္း ရွိတတ္
တာမို႔ အဆုံးစြန္မတိုင္ခင္ထိ စိတ္ရွည္
သည္းခံၾကရမယ္…။အထင္လြဲမွားမႈ
ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဘဝဟာ
ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ဇာတ္သိမ္းၾကေလသတည္း လို႔
နိဂုံးခ်ဳပ္သင့္ေပမယ္လည္း ဆုေတာင္းမွားခဲ့ၾကလို႔
နိဂုံးမလွျဖစ္ခဲ့ၾကရတာပါ သမီးေရ … ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗိႆသႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးက ထြက္လာေတာ့ ညေန ေမွာင္ရီရီ
ျဖစ္ေနပါၿပီ … ။
မုဒ္ဦးႀကီးအထြက္မွာ လြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔
ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ …။
ဝတ္႐ုံျဖဳနဲ႔ ပန္ထြာမင္းသမီးေလးက
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔
ထြက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေနသေယာင္ …၊
ေလအသင့္မွာ ဝတ္႐ုံျဖဴေလးနဲ႔ ဆံစ
ေလးေတြက .. တလြင့္လြင့္ …။
ေနခဲ့ေပဦးေတာ့ … ဗိႆႏိုးေရ … ။
စာဖတ္သူအားလုံး စိတ္႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
စာေရးသူ – ကိုးေရာင္ျခယ္အားေလးစားလ်က္