Unicode Version
ခြံစောင့်မြွေမောင်နှံ(စ/ဆုံး)
——————————–
ဒီကနေ့ဟာအမေဆုံးတာနှစ်နှစ်ပြည့်အထိမ်းအမှတ်နဲ့အမေ့အကြောင်းဖြစ်ရပ်မှန်အားအမှတ်တယရေးပါသည်။
နှလုံးသားထဲမှာရှိနေတဲ့အမေ့အကြောင်းတွေကတော့ရေးလို့ကုန်မယ်မထင်ပါဘူး
ဒေါ်ရင်ရင်မြို့သစ်ကအိမ်ကလေးဝယ်လိုက်သည်ကိုမြို့ထဲမှာအတူနေသောချမ်းသာသောယောက္ခမများကသဘောမကျပေ
ရုံးဝန်ထမ်းဖြစ်သောယောင်္ကျားကလဲသွားရေးလာရေးခက်
ခဲ၍ကန့်ကွက်လေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်ကတော့အားလုံးဝိုင်းတားနေသည့်ကြားမှဝယ်လိုက်လေသည်မြို့သစ်တည်ကာစတော့
အခက်အခဲတော့အနဲငယ်ရှိတတ်တာမို့ထိုအိမ်သစ်သို့ဘယ်သူမှလိုက်မနေပါဒေါ်ရင်ရင်နှင့်သမီးငယ်လေးသာအရင်သွားနေလေသည်။
ထိုရပ်ကွက်သည်ဟိုးအရင်တုန်းကကုလားတွေနွားမွေးကာနေသောအရပ်ဟုလည်းပြောကြသည်။
အရင်တုန်းကကုလားင်္သချိူင်းဟောင်းနှင့်နီးသည်လ့ိုလဲဆိုကြပြန်သည်ဘယ်လိုပဲပြောပြောထိုနေရာသည်ထူးခြားချက်များရှိနေသည်။
ထိုရပ်ကွက်သို့စတင်ပြောင်းလာသူများကညဘက်များတွင်ကုလားများကုလားမများခဏခဏမြင်ကြရသည်ဟုသိရသည်
ရပ်ကွက်ထဲသို့အစောဆုံးရောက်နေသောအဖိုးကြီးတဦးပြောပုံအရသူသည်
နွေရာသီပူပြင်းသောညတညတွင်အိုက်စပ်စပ်ဖြစ်နေသဖြင့်အိပ်မပျော်ပဲရှိနေသည်။
သူလဲအိပ်မရ၍အိမ်ရှေ့ထွက်ထိုင်နေရင်းလူနေအိမ်မရှိသေးသောမြေကွက်လပ်များဘက်ကိုကြည့်နေမိသည်။
မြို့သစ်ဆိုတော့ဒီရပ်ကွက်ထဲလူနေတာဆိုလို့နှစ်အိမ်သုံးအိမ်လောက်ပဲရှိသေးကာတအိမ်နှင့်တအိမ်က
အလှမ်းဝေးကာကျို့တို့ကျဲတဲဖြစ်နေသည်သူလဲအပြင်ကသဘာဝလေအေးခံရင်းဆေးလိပ်ထိုင်သောက်နေသည်။
လကလေးကလဲသာနေတော့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကောင်းစွာမြင်နေရသည်။
ထိုအချိန်တွင်နွားလှည်းနှစ်စီးသုံးစီးခန့်ဖြင့်ပစ္စည်းများတင်ကာဆူဆူညံညံဖြင့်လမ်းထဲဝင်လာသည်
ထိူလှည်းပေါ်တွင်ကုလားမိသားစုများပါလာကာကုလားစကားများရေပက်မဝင်အောင်ပြောလာကြသည်။
သူတို့စကားသံနှင့်နွားလည်ပင်းမှာဆွဲထားသောခလောက်သံများကဆူညံ၍နေကာသူ့အိမ်ရှေ့မှ
လှည်းများဖြတ်မောင်းသွားလေသည်သူလဲအထူးအဆန်းကြီးဆိုတော့သေချာကြည့်နေမိသည်။
ထိုအခါသူလဲမျက်လုံးကိုပွတ်ကြည့်ကာအမြင်များမှားလားလို့သေချာကြည့်ပေမဲ့တကယ်လက်တွေ့တအံ့တသြတွေ့ရလေသည်။
ဒါနဲ့သူလဲအတော်စဉ်းစားရကျပ်သွားသည်ဒီလိုအချိန်မတော်ညသန်ခေါင်ကြီး
အိမ်ပြောင်းလာတာတခါမှမတွေ့ဘူးပါအထူးအဆန်းဖြစ်၍နေသည်ထိုလှည်းသွားရာနောက်သို့
သူမျက်စိတဆုံးလိုက်ကြည့်နေရာခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ရှိသောလူမနေသည့်မြေကွက်အလွတ်ရှေ့ရောက်တော့
ပျောက်ခြင်းမလှပျောက်သွားလေသည်ဒါနဲ့သူလဲခေါင်းနပန်းများကြီးသွားကာသရဲခြောက်မှန်းသိရလေသည်။
သူ့ပြောပုံအရဒီနေရာသည်ကုလားမကျွတ်လွတ်သူများရှိနေသည်မှာသေချာသလောက်ရှိသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်တို့မိသားစုဝင်တွေပြာင်းလာတော့ရပ်ကွက်ထဲလူအတော်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်သို့ပေမဲ့မစည်သေးပါ
တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်သည်အိမ်အလုပ်များနှင့်ရှုတ်နေရာညနေနေဝင်ရီသရောအချိန်တွင်ခြံထဲသို့
ကုလားမတဦးဝင်လာသည်ကိုလျှပ်တပြတ်မြင်လိုက်ရ၍ခြံထဲထွက်ကြည့်တော့ဘယ်သူမှမတွေ့ရပါ
ထိုသို့မကြာခဏကုလားများကုလားမများကိုမြင်ရလေသည်။
တခါတရံနေလယ်ဘက်ဒေါ်ရင်ရင်အိပ်နေတုန်းကုလာစကားပြောသံများကြားနေရကာတကယ်တန်းထကြည့်တော့ဘာမှမတွေ့ရပါ
ဒေါ်ရင်ရင်သည်ဘုရားတရားမြဲကာညစဉ်ဘုရားရှိခိုးလေ့ရှိသည်ရှိခိုးပြီးပါကအမျှဝေသည့်အခါ
ခြံစောင့်နတ်အိမ်စောင့်နတ်များပါမကျန်ကျေးစည်တီးပြီးအမျှဝေလေ့ရှိပါသည်။
တညတွင်ဒေါ်ရင်ရင်သည်ဆန်းကျယ်သောအိမ်မက်ကိုမက်လေသည်။
အိမ်မက်ထဲတွင်သူမခြံထောင့်မှကြီးမားသောမြွေကြီးနှစ်ကောင်သည်တောင်ပို့တခုထဲမှထွက်လာကာ
ကုလားနှင့်ကုလားမဖြစ်သွားလေသည်နှစ်ယောက်လုံးသည်ကုလားဝတ်စုံဖြူများဝတ်ဆင်ထားကြသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်လဲအလန့်တကြားဖြစ်သွားကာသူ့အားအန္တရယ်ပေးမည်စိုး၍အိမ်ထဲဝင်ရန်ဟန်ပြင်လိုက်ရာ
ထိုမြွေမောင်နှံသည်ဒေါ်ရင်ရင်အားစကားပြောလိုက်သည်။
””’ငါတို့ကနင့်ကိုဘာအန္တရယ်မှမပေးပါဘူး——နင်ညစဉ်ညတိုင်းဘုရားရှိခိုးအမျှဝေနေလို့—-သာဓုခေါ်ရပါတယ်အဲအတွက်နင့်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်——ငါတို့မောင်နှံကဒီခြံထဲမှာစောင့်နေရတဲ့မြွေမောင်နှံပါပဲ———ခြံထောင့်ကတောင်ပို့ကလေးထဲမှာငါတို့နေပါတယ်———-””’
ထိုသို့ပြောကာမူလမြွေပုံစံများပြောင်းသွားကာတောင်ပို့လေးထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်မနက်မိုးလင်းတော့အိမ်မက်ကိုမှတ်မိနေသည်သူမသမီးကလေးတွေကလဲငယ်သေးတော့စိုးရိမ်နေမိသည်။
တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်အိမ်တွင်အငယ်ဆုံးသမီးကလေးနှင့်နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့လေသည်။
နေခင်းဘက်တွင်သားအမိနှစ်ယောက်ခဏအိပ်ပျော်သွားကြသည်သူမအိပ်ပျော်နေတုန်း
သမီးကလေးရီသံကြောင့်လန့်နိုးသွားကာကြည့်လိုက်တော့သမီးကလေးသည်အနားတွင်မရှိပေ
ဒါနဲ့အိမ်ခြံထဲလိုက်ရှာကြည့်ရာအလွန်ထိတ်လန့်စရာအဖြစ်အားမြင်လိုက်ရလေသည်။
သမီးကလေးသည်ခြံထောင့်ကတောင်ပို့နားရောက်နေကာကလေးနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်မြွေကြီးနှစ်ကောင်သည်
တလံလောက်ခါးမတ်ကာပါးပျဉ်းများခွက်နေအောင်ထောင်ထားကာဘယ်ညာယိမ်းပြီးကနေသယောင်လှုပ်ရှားနေသည်ကို
သမီးကလေးကကြည့်ကာသဘောကျစွာအော်ရီနေခြင်းဖြစ်သည်။ဒေါ်ရင်ရင်လဲသမီးကလေးအား
အမြန်ပြေးခေါ်လိုက်လေသည်ရင်တုန်ပန်တုန်ဖြစ်သွားကာအလွန့်လန့်သွားမိလေသည်။
မြွေများကသူတို့သားအမိအားဘာအန္တရယ်မှမပေးပဲအေးဆေးစွာတောင်ပို့ထဲပြန်ဝင်သွားလေသည်။
ဒေါ်ရင်မကြာမကြာခြံထဲတွင်ထိုမြွေနှစ်ကောင်အားမြင်ရပေမဲ့အန္တရယ်မပေး၍ဒီအတိုင်းထားလိုက်သည်။
တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်ကခြံထဲအဝီစိရေတွင်းတူးရန်ရေတူးဆရာများအားခေါ်၍အပ်လေသည်။
နောက်ရက်တွင်ရေတွင်းတူးသူများရောက်လာကာရေတွင်းတူးရန်နေရာရွေးကြလေသည်။
ထိုနေ့တနေ့လုံးနေရာအတိအကျမရသေးသောကြောင့်နောက်ရက်ကန်တော့ပွဲပေးကာ
ရေစတူးရန်ပြန်သွားကြလေသည်။အဲဒီညမှာပဲဒေါ်ရင်ရင်ထူးဆန်းသောအိမ်မက်ကိုမက်လေသည်။
အိမ်မက်ထဲတွင်မြွေနှစ်ကောင်သည်အိမ်ရှေ့ခြံထောင်နားကမာလကာပင်နားတွင်
ပါးပျဉ်းထောင်နေကာမြေကြီးကိုပေါက်လိုက်ကာပါးစပ်ထဲမှရေများမှုတ်ထုတ်နေသည်ကိုအဆန်းတကျယ်မြင်ရသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်လဲရေတူးရန်နေရာပြသည်ဟုယူဆကာရေတူးသမားများလာတော့ထိုနေရာအား
ပြလိုက်၍ရေတူးရန်အဆင်ပြေသွားလေသည်။ရေလဲကြည်လင်ကာရေထွက်အားကောင်းလေသည်။
တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်ကခြံထဲအဝတ်လျှော်ရင်းပတ္တမြားလက်စွပ်ကလေးသည်ရေထဲရောပါသွားကာ
ပျောက်သွားလေသည်လိုက်ရှာသော်လည်းမတွေ့တော့ပါဒေါ်ရင်ရင်လဲအလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။
မိဘအမွေပေးလိုက်သောလက်စွပ်ကလေးမို့အလွန်နှမြောမိလေသည်။
တပတ်လောက်နေတော့ဒေါ်ရင်ရင်နေ့လယ်ဘက်အိပ်ပျော်နေရင်းအိမ်မက်မက်ပြန်သည်။
သူ့မအိမ်မက်ထဲတွင်ခြံထဲကရေဆင်းမြောင်းကလေးဘေးတွင်မြွေတကောင်သည်ခွေနေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်ကရေနဲ့လှမ်းပက်လိုက်သည့်အခါမြွေသည်ထိုနေရာလျှော၍ထွက်သွားရာ
မြွေခွေသွားသောနေရာအောက်နားတွက်လက်စွပ်ကိုပြန့်တွေရသောကြောင့်ဒေါ်ရင်ရင်ဝမ်းသာသွားရင်း
အိမ်မက်ကလန့်နိုးသွားလေသည်သူမကနိုးတာနဲ့ချက်ချင်းထိုနေရာသို့သွားကာ
ရှာကြည့်ရာရေမြောင်းစပ်တွင်ရွံ့များပေနေသောလက်စွပ်ကလေးအားပြန်တွေ့ရလေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်ကဝမ်းသာကာမြွေများအားကျေးဇူးတင်သည့်အနေဖြင့်နောက်တရက်ရပ်ကွက်ထဲသို့
နွားနို့လာရောင်းသောကုလားကြီးဆီမှနွားနို့တပိသာဝယ်ကာမြွေနှစ်ကောင်ရှိရာတောင်ပို့နားတွင်
ဇလုံတလုံးနှင်ချထားပေးလိုက်သည်မနက်မိုးလင်းတော့နွားနို့များတစက်မှမရှိတော့ပါ
တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်သည်အလူအတန်းဝါသနာပါသည့်အလျှောက်ရပ်ကွက်ထဲက
အိမ်တအိမ်တွင်ကြွနေသောပဲခူးဘက်မှဆရာတော်ကြီးအားသွားဖူးလေသည်လူကများတော့
ဒေါ်ရင်ရင်ကလူအုပ်နောက်နားကဆရာတော်အားဦးချလိုက်သည်ထိုအချိန်တွင်ဆရာတော်က
ဒေါ်ရင်ရင်အားလှမ်း၍ကြည့်ကာမိန့်လိုက်သည်။
”’ဟိုနောက်ဆုံးကဝိသာခါကျောင်းအမငါ့လာဖူးတယ်ဟေ့—-မရှိရင်တောင်ချီးပြီးလူ မဲ့လူစားမျိူးဟ—မမြင်ဘူးရင်ကြည့်ထားကြဟေ့—”””
ဒေါ်ရင်ရင်းလဲတခါမှမမြင်ဘူးပဲသူမအကြောင်းသိနေသောကြောင့်ဆရာတော်ကြီးးအားအလွန်ကြည်ညှိမိလေသည်။
ဆရာတော်ကြီးမိန့်သောအကြောင်းများသည်အလွန်မှန်နေသဖြင်နောက်တနေ့မနက်အာရုံဆွမ်း
ကပ်ရန်အိမ်ကိုပင့်ခဲ့လေသည်။ဒေါ်ရင်ရင်ကဆရာတော်ကြီးအားမုန့်ဟင်းခါးဆွမ်းကပ်ရန်
တညလုံးမအိပ်ပဲတစ်ယောက်ထဲချက်ကာအဆင့်သင့်ပြင်ထားလေသည်။
မနက်ဆရာတော်ကြီးကြွလာကာဒေါ်ရင်ရင်အိမ်တွင်အာရုံဆွမ်းဘုန်းပေးပြီးခြံနှင့်အိမ်ထဲမှာရှိသော
မကျွတ်မလွတ်သူများရှိပါကဖယ်ရှားပေးရန်ထည့်၍ရွတ်ဖတ်ပေးကာပြန်ကြွသွားလေသည်။
ဆရာတော်ကြီးပြန်ကြွသွားမှဒေါ်ရင်ရင်လဲတညလုံးမအိပ်ရသေးတော့မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားလေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်အိပ်ပျော်နေတုန်းခြံထဲတွင်ကုလားမိသားစုများဆူဆူညံညံဖြင့်ပစ္စည်းများအား
လှည်းပေါ်တင်ကာမျက်ရည်များသုတ်ကာငိုနေကြသည်ဒါနဲ့ဒေါ်ရင်ရင်လဲသူတို့နားသွားကာ
””ရှင်တို့ကဘာလို့ငိုနေကြတာလဲ—–ဘယ်သွားကြမလို့လဲ””’
”” ‘ငါတို့ကိုအထက်လူကြီးကဒီခြံထဲကထွက်ခိုင်းလို့ပြောင်းကြမလို့ပါ—–ငါတို့ကဒီမှာနေလာတာကြာပြီ——”’
ကုလားမတစ်ယောက်ကငို၍ဒေါ်ရင်ရင်အားဝမ်းနဲစွာပြောလိုက်တော့သနားတတ်၍စိတ်ကောင်းရှိသော
ဒေါ်ရင်ရင်ကအလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားလေသည်ဒီအချိန်တွင်သူတို့ထဲမှခေါင်းဆောင်ဖြစ်ပုံရသော
ကုလားကြီးကအော်ပြောလ်ုက်သည်။
””ကဲဟေ့—-ပစ္စည်းတွေမြန်မြန်သယ်ကြ—–ငိုမနေကြနဲ့—–ပုဂ္ဂိုလ်ထူးကပြောင်းလို့ဆိုမှတော့—–ပြောင်းရတော့မှာပေါ့””
ထိုကုလားမိသားစုများလည်းပစ္စည်းများသိမ်းကာဒေါ်ရင်ရင်ရှေ့ကဝမ်းနဲဟန်ဖြငြ့်ခံထဲကထွက်သွားကြလေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်လဲတရွေ့ရွေ့ျ့ဝေးသွားသောကုလားမိသားစုများအားကြည့်ရင်းအိမ်မက်ကလန့်နိုးသွားလေသည်။
အဲဒီအချိန်ကထဲကဒေါ်ရင်ရင်အိမ်ထဲကုလားများမမြင်တွေ့ရတော့ပါ
တနေ့မှာတော့ဒေါ်ရင်ရင်တို့အိမ်နောက်ဘေးခြံသို့လူသစ်များပြောင်းလာကြလေသည်။
ထိုအိမ်တွင်ခပ်ဆိုးဆိုးကောင်ကလေး၃ယောက်ပါလာကာဆူညံ၍ဝိုင်းဒိုင်းကြဲနေသည်။
ထိုကောင်ဆိုးကလေးသုံးယောက်ပြောင်းလာသည့်နေမှစ၍အေးချမ်းနေသောရပ်ကွက်သည်
မုန်းတ်ုင်းဝင်မွှေသွားသလိုမအေးချမ်းတော့ပါရပ်ကွက်ထဲကလူငယ်များနှင့်မကြာခဏရန်ဖြစ်လိုက်
တခြားရပ်ကွက်ကကလေးများနှင့်ရန်ဖြစ်လိုက်သူတို့အချင်းချင်းနပန်းသတ်လိုက်ဖြင့်ဆူညံ၍နေလေသည်။
တနေ့တွင်ဒေါ်ရင်ရင်အတွက်စိတ်မကောင်းစရာဖြစ်လာသည်။
နေ့ခင်ဘက်ဒေါ်ရင်ရင်အိမ်အလုပ်များလုပ်နေခိုက်တွင်အိမ်နောက်ဖေးမှဆူဆူညံညံအသံများ
ကြားသဖြင့်ထွက်၍ကြည့်ရာခြံစည်းရိုးပေါ်တက်နေသောဒေါ်ရင်ရင်ခြံထဲကမြွေနှစ်ကောင်ကို
အိမ်နောက်ဖေးအိမ်ကလူဆိုးသုံးယောက်ကတွေ့သွား၍မြွေများအားရိုက်သတ်ရာတကောင်သည်လွတ်သွားကာ
တကောင်သည်သေသွားလေသည်မြွေသေကိုထိုလူဆိုးသုံးကောင်ကချက်စားပြစ်လိုက်ကြသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်လဲအလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားကာသတ္တဝါတခုကံတခုလို့သာသဘောထားလိုက်ရသည်။
ထိုနောက်ဒေါ်ရင်ရင်စိတ်ထဲသေသွားသောမြွေသည်အထီးလားအမလားသိချင်နေသည်။
ထိုညမှာတော့ဒေါ်ရင်ရင်ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသောအိမ်မက်ကိုမြင်မက်လေသည်။
အိမ်မက်ထဲတွင်တောင်ပို့ထဲမှဒဏ်ရာများသွေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့မြွေတကောင်သည်ထွက်လာပြီး
ကုလားတယောက်ဖြစ်သွားကာမျက်ရည်များစီးကျနေသည်ကိုမြင်ရလေသည်ဒီအခါမှ
သေသွားသောမြွေသည်မြွေမဖြစ်မှန်းဒေါ်ရင်ရင်သိရကာစိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်သည်။
ဒေါ်ရင်ရင်ထိုညမှာတော့ဘုရားရှိခိုးပြီးခြံထဲကအစောင့်အရှောက်များအားအထူးမေတ္တာပို့မိလေသည်။
နောက်တရက်တွင်နောက်ဖေးအိမ်ထဲမြွေဝင်ကာအကြီးကောင်အားမြွေပေါက်ခံရသည့်
အတွက်တအိမ်လုံးဆူညံနေကြသည်မြွေပေါက်ခံရသူအားဆေးရုံပို့ရင်းပေါက်သောမြွေအား
ရိုက်သတ်ကာယူသွားကြသည်ဟုဆိုပါသည်ထိုကောင်ဆိုးကလေးလဲဆေးရုံရောက်တော့ဆုံးသွားလေသည်။
ဒေါ်ရင်ရင်လဲသိလိုက်ပြီသူတို့နောက်ထပ်သတ်လိုက်သောမြွေသည်မြွေထီးဖြစ်မည်ဆိုတာကိုအတတ်သိနေသည်။
နောက်ရက်မှာတော့ဒေါ်ရင်ရင်ညဘက်အိမ်မက်မက်ပြန်သည်ဒီတခါအိမ်မက်ထဲတွင်
တောင်ပို့နားတွင်ကုလားနှင့်ကုလားမမောင်နှံနှစ်ဦးသည်ဒေါ်ရင်ရင်အားနုတ်ဆက်လေသည်။
””ငါတို့သွားရတော့မယ်—–နင်ပေးတဲ့အမျှလဲရပါတယ်—–နင့်ကိုကျေဇူးတင်ပါတယ်””’
ထိုသို့ပြောကာပျောက်ကွယ်သွားကြလေသည်။ဒေါ်ရင်ရင်လဲစိတ်မကောင်းစွာကြည့်ရင်းအိမ်မက်ကလန့်နိုးသွားလေသည်။
အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ဒေါ်ရင်ရင့်ခြံထဲမြွေမောင်နှံကိုှမမြင်တွေ့တော့ပါအိမ်မက်လဲမမက်တော့ပါ။
မြွေမောင်နှံလဲဘဝပြောင်းသွာပြီဟုထင်မိပါသည်။
ပြီး
D Moe Moe
မြွေပုံများရှာ၍ပို့ပေးသောအကောင့်ပိုင်ရှင်ဗေဒါနှင့်ပင်လယ်ပြာပြာရေပြာပြာဗေဒါဘာကြောင့်စိမ်းရတယ်တို့အားအထူးကျေးဇူးတင်ရှိကြောင်းပါ See less
Zawgyi Version
ၿခံေစာင့္ေႁမြေမာင္ႏွံ(စ/ဆုံး)
——————————–
ဒီကေန႔ဟာအေမဆုံးတာႏွစ္ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္နဲ႔အေမ့အေၾကာင္းျဖစ္ရပ္မွန္အားအမွတ္တယေရးပါသည္။
ႏွလုံးသားထဲမွာရွိေနတဲ့အေမ့အေၾကာင္းေတြကေတာ့ေရးလို႔ကုန္မယ္မထင္ပါဘူး
ေဒၚရင္ရင္ၿမိဳ႕သစ္ကအိမ္ကေလးဝယ္လိုက္သည္ကိုၿမိဳ႕ထဲမွာအတူေနေသာခ်မ္းသာေသာေယာကၡမမ်ားကသေဘာမက်ေပ
႐ုံးဝန္ထမ္းျဖစ္ေသာေယာက်ၤားကလဲသြားေရးလာေရးခက္
ခဲ၍ကန႔္ကြက္ေလသည္။
ေဒၚရင္ရင္ကေတာ့အားလုံးဝိုင္းတားေနသည့္ၾကားမွဝယ္လိုက္ေလသည္ၿမိဳ႕သစ္တည္ကာစေတာ့
အခက္အခဲေတာ့အနဲငယ္ရွိတတ္တာမို႔ထိုအိမ္သစ္သို႔ဘယ္သူမွလိုက္မေနပါေဒၚရင္ရင္ႏွင့္သမီးငယ္ေလးသာအရင္သြားေနေလသည္။
ထိုရပ္ကြက္သည္ဟိုးအရင္တုန္းကကုလားေတြႏြားေမြးကာေနေသာအရပ္ဟုလည္းေျပာၾကသည္။
အရင္တုန္းကကုလားသၤခ်ိဴင္းေဟာင္းႏွင့္နီးသည္လ့ိုလဲဆိုၾကျပန္သည္ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာထိုေနရာသည္ထူးျခားခ်က္မ်ားရွိေနသည္။
ထိုရပ္ကြက္သို႔စတင္ေျပာင္းလာသူမ်ားကညဘက္မ်ားတြင္ကုလားမ်ားကုလားမမ်ားခဏခဏျမင္ၾကရသည္ဟုသိရသည္
ရပ္ကြက္ထဲသို႔အေစာဆုံးေရာက္ေနေသာအဖိုးႀကီးတဦးေျပာပုံအရသူသည္
ေႏြရာသီပူျပင္းေသာညတညတြင္အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္အိပ္မေပ်ာ္ပဲရွိေနသည္။
သူလဲအိပ္မရ၍အိမ္ေရွ႕ထြက္ထိုင္ေနရင္းလူေနအိမ္မရွိေသးေသာေျမကြက္လပ္မ်ားဘက္ကိုၾကည့္ေနမိသည္။
ၿမိဳ႕သစ္ဆိုေတာ့ဒီရပ္ကြက္ထဲလူေနတာဆိုလို႔ႏွစ္အိမ္သုံးအိမ္ေလာက္ပဲရွိေသးကာတအိမ္ႏွင့္တအိမ္က
အလွမ္းေဝးကာက်ိဳ႕တို႔က်ဲတဲျဖစ္ေနသည္သူလဲအျပင္ကသဘာဝေလေအးခံရင္းေဆးလိပ္ထိုင္ေသာက္ေနသည္။
လကေလးကလဲသာေနေတာ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေကာင္းစြာျမင္ေနရသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ႏြားလွည္းႏွစ္စီးသုံးစီးခန႔္ျဖင့္ပစၥည္းမ်ားတင္ကာဆူဆူညံညံျဖင့္လမ္းထဲဝင္လာသည္
ထိူလွည္းေပၚတြင္ကုလားမိသားစုမ်ားပါလာကာကုလားစကားမ်ားေရပက္မဝင္ေအာင္ေျပာလာၾကသည္။
သူတို႔စကားသံႏွင့္ႏြားလည္ပင္းမွာဆြဲထားေသာခေလာက္သံမ်ားကဆူညံ၍ေနကာသူ႔အိမ္ေရွ႕မွ
လွည္းမ်ားျဖတ္ေမာင္းသြားေလသည္သူလဲအထူးအဆန္းႀကီးဆိုေတာ့ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။
ထိုအခါသူလဲမ်က္လုံးကိုပြတ္ၾကည့္ကာအျမင္မ်ားမွားလားလို႔ေသခ်ာၾကည့္ေပမဲ့တကယ္လက္ေတြ႕တအံ့တၾသေတြ႕ရေလသည္။
ဒါနဲ႔သူလဲအေတာ္စဥ္းစားရက်ပ္သြားသည္ဒီလိုအခ်ိန္မေတာ္ညသန္ေခါင္ႀကီး
အိမ္ေျပာင္းလာတာတခါမွမေတြ႕ဘူးပါအထူးအဆန္းျဖစ္၍ေနသည္ထိုလွည္းသြားရာေနာက္သို႔
သူမ်က္စိတဆုံးလိုက္ၾကည့္ေနရာခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရွိေသာလူမေနသည့္ေျမကြက္အလြတ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့
ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္သြားေလသည္ဒါနဲ႔သူလဲေခါင္းနပန္းမ်ားႀကီးသြားကာသရဲေျခာက္မွန္းသိရေလသည္။
သူ႔ေျပာပုံအရဒီေနရာသည္ကုလားမကြၽတ္လြတ္သူမ်ားရွိေနသည္မွာေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။
ေဒၚရင္ရင္တို႔မိသားစုဝင္ေတြျပာင္းလာေတာ့ရပ္ကြက္ထဲလူအေတာ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္သို႔ေပမဲ့မစည္ေသးပါ
တရက္တြင္ေဒၚရင္ရင္သည္အိမ္အလုပ္မ်ားႏွင့္ရႈတ္ေနရာညေနေနဝင္ရီသေရာအခ်ိန္တြင္ၿခံထဲသို႔
ကုလားမတဦးဝင္လာသည္ကိုလွ်ပ္တျပတ္ျမင္လိုက္ရ၍ၿခံထဲထြက္ၾကည့္ေတာ့ဘယ္သူမွမေတြ႕ရပါ
ထိုသို႔မၾကာခဏကုလားမ်ားကုလားမမ်ားကိုျမင္ရေလသည္။
တခါတရံေနလယ္ဘက္ေဒၚရင္ရင္အိပ္ေနတုန္းကုလာစကားေျပာသံမ်ားၾကားေနရကာတကယ္တန္းထၾကည့္ေတာ့ဘာမွမေတြ႕ရပါ
ေဒၚရင္ရင္သည္ဘုရားတရားၿမဲကာညစဥ္ဘုရားရွိခိုးေလ့ရွိသည္ရွိခိုးၿပီးပါကအမွ်ေဝသည့္အခါ
ၿခံေစာင့္နတ္အိမ္ေစာင့္နတ္မ်ားပါမက်န္ေက်းစည္တီးၿပီးအမွ်ေဝေလ့ရွိပါသည္။
တညတြင္ေဒၚရင္ရင္သည္ဆန္းက်ယ္ေသာအိမ္မက္ကိုမက္ေလသည္။
အိမ္မက္ထဲတြင္သူမၿခံေထာင့္မွႀကီးမားေသာေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္သည္ေတာင္ပို႔တခုထဲမွထြက္လာကာ
ကုလားႏွင့္ကုလားမျဖစ္သြားေလသည္ႏွစ္ေယာက္လုံးသည္ကုလားဝတ္စုံျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္ထားၾကသည္။
ေဒၚရင္ရင္လဲအလန႔္တၾကားျဖစ္သြားကာသူ႔အားအႏၲရယ္ေပးမည္စိုး၍အိမ္ထဲဝင္ရန္ဟန္ျပင္လိုက္ရာ
ထိုေႁမြေမာင္ႏွံသည္ေဒၚရင္ရင္အားစကားေျပာလိုက္သည္။
””’ငါတို႔ကနင့္ကိုဘာအႏၲရယ္မွမေပးပါဘူး——နင္ညစဥ္ညတိုင္းဘုရားရွိခိုးအမွ်ေဝေနလို႔—-သာဓုေခၚရပါတယ္အဲအတြက္နင့္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္——ငါတို႔ေမာင္ႏွံကဒီၿခံထဲမွာေစာင့္ေနရတဲ့ေႁမြေမာင္ႏွံပါပဲ———ၿခံေထာင့္ကေတာင္ပို႔ကေလးထဲမွာငါတို႔ေနပါတယ္———-””’
ထိုသို႔ေျပာကာမူလေႁမြပုံစံမ်ားေျပာင္းသြားကာေတာင္ပို႔ေလးထဲသို႔ဝင္သြားေလသည္။
ေဒၚရင္ရင္မနက္မိုးလင္းေတာ့အိမ္မက္ကိုမွတ္မိေနသည္သူမသမီးကေလးေတြကလဲငယ္ေသးေတာ့စိုးရိမ္ေနမိသည္။
တရက္တြင္ေဒၚရင္ရင္အိမ္တြင္အငယ္ဆုံးသမီးကေလးႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ေလသည္။
ေနခင္းဘက္တြင္သားအမိႏွစ္ေယာက္ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္သူမအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း
သမီးကေလးရီသံေၾကာင့္လန႔္ႏိုးသြားကာၾကည့္လိုက္ေတာ့သမီးကေလးသည္အနားတြင္မရွိေပ
ဒါနဲ႔အိမ္ၿခံထဲလိုက္ရွာၾကည့္ရာအလြန္ထိတ္လန႔္စရာအျဖစ္အားျမင္လိုက္ရေလသည္။
သမီးကေလးသည္ၿခံေထာင့္ကေတာင္ပို႔နားေရာက္ေနကာကေလးနဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္သည္
တလံေလာက္ခါးမတ္ကာပါးပ်ဥ္းမ်ားခြက္ေနေအာင္ေထာင္ထားကာဘယ္ညာယိမ္းၿပီးကေနသေယာင္လႈပ္ရွားေနသည္ကို
သမီးကေလးကၾကည့္ကာသေဘာက်စြာေအာ္ရီေနျခင္းျဖစ္သည္။ေဒၚရင္ရင္လဲသမီးကေလးအား
အျမန္ေျပးေခၚလိုက္ေလသည္ရင္တုန္ပန္တုန္ျဖစ္သြားကာအလြန႔္လန႔္သြားမိေလသည္။
ေႁမြမ်ားကသူတို႔သားအမိအားဘာအႏၲရယ္မွမေပးပဲေအးေဆးစြာေတာင္ပို႔ထဲျပန္ဝင္သြားေလသည္။
ေဒၚရင္မၾကာမၾကာၿခံထဲတြင္ထိုေႁမြႏွစ္ေကာင္အားျမင္ရေပမဲ့အႏၲရယ္မေပး၍ဒီအတိုင္းထားလိုက္သည္။
တရက္တြင္ေဒၚရင္ရင္ကၿခံထဲအဝီစိေရတြင္းတူးရန္ေရတူးဆရာမ်ားအားေခၚ၍အပ္ေလသည္။
ေနာက္ရက္တြင္ေရတြင္းတူးသူမ်ားေရာက္လာကာေရတြင္းတူးရန္ေနရာေ႐ြးၾကေလသည္။
ထိုေန႔တေန႔လုံးေနရာအတိအက်မရေသးေသာေၾကာင့္ေနာက္ရက္ကန္ေတာ့ပြဲေပးကာ
ေရစတူးရန္ျပန္သြားၾကေလသည္။အဲဒီညမွာပဲေဒၚရင္ရင္ထူးဆန္းေသာအိမ္မက္ကိုမက္ေလသည္။
အိမ္မက္ထဲတြင္ေႁမြႏွစ္ေကာင္သည္အိမ္ေရွ႕ၿခံေထာင္နားကမာလကာပင္နားတြင္
ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနကာေျမႀကီးကိုေပါက္လိုက္ကာပါးစပ္ထဲမွေရမ်ားမႈတ္ထုတ္ေနသည္ကိုအဆန္းတက်ယ္ျမင္ရသည္။
ေဒၚရင္ရင္လဲေရတူးရန္ေနရာျပသည္ဟုယူဆကာေရတူးသမားမ်ားလာေတာ့ထိုေနရာအား
ျပလိုက္၍ေရတူးရန္အဆင္ေျပသြားေလသည္။ေရလဲၾကည္လင္ကာေရထြက္အားေကာင္းေလသည္။
တရက္တြင္ေဒၚရင္ရင္ကၿခံထဲအဝတ္ေလွ်ာ္ရင္းပတၱျမားလက္စြပ္ကေလးသည္ေရထဲေရာပါသြားကာ
ေပ်ာက္သြားေလသည္လိုက္ရွာေသာ္လည္းမေတြ႕ေတာ့ပါေဒၚရင္ရင္လဲအလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။
မိဘအေမြေပးလိုက္ေသာလက္စြပ္ကေလးမို႔အလြန္ႏွေျမာမိေလသည္။
တပတ္ေလာက္ေနေတာ့ေဒၚရင္ရင္ေန႔လယ္ဘက္အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းအိမ္မက္မက္ျပန္သည္။
သူ႔မအိမ္မက္ထဲတြင္ၿခံထဲကေရဆင္းေျမာင္းကေလးေဘးတြင္ေႁမြတေကာင္သည္ေခြေနသည္။
ေဒၚရင္ရင္ကေရနဲ႔လွမ္းပက္လိုက္သည့္အခါေႁမြသည္ထိုေနရာေလွ်ာ၍ထြက္သြားရာ
ေႁမြေခြသြားေသာေနရာေအာက္နားတြက္လက္စြပ္ကိုျပန႔္ေတြရေသာေၾကာင့္ေဒၚရင္ရင္ဝမ္းသာသြားရင္း
အိမ္မက္ကလန႔္ႏိုးသြားေလသည္သူမကႏိုးတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းထိုေနရာသို႔သြားကာ
ရွာၾကည့္ရာေရေျမာင္းစပ္တြင္႐ြံ႕မ်ားေပေနေသာလက္စြပ္ကေလးအားျပန္ေတြ႕ရေလသည္။
ေဒၚရင္ရင္ကဝမ္းသာကာေႁမြမ်ားအားေက်းဇူးတင္သည့္အေနျဖင့္ေနာက္တရက္ရပ္ကြက္ထဲသို႔
ႏြားႏို႔လာေရာင္းေသာကုလားႀကီးဆီမွႏြားႏို႔တပိသာဝယ္ကာေႁမြႏွစ္ေကာင္ရွိရာေတာင္ပို႔နားတြင္
ဇလုံတလုံးႏွင္ခ်ထားေပးလိုက္သည္မနက္မိုးလင္းေတာ့ႏြားႏို႔မ်ားတစက္မွမရွိေတာ့ပါ
တရက္တြင္ေဒၚရင္ရင္သည္အလူအတန္းဝါသနာပါသည့္အေလွ်ာက္ရပ္ကြက္ထဲက
အိမ္တအိမ္တြင္ႂကြေနေသာပဲခူးဘက္မွဆရာေတာ္ႀကီးအားသြားဖူးေလသည္လူကမ်ားေတာ့
ေဒၚရင္ရင္ကလူအုပ္ေနာက္နားကဆရာေတာ္အားဦးခ်လိုက္သည္ထိုအခ်ိန္တြင္ဆရာေတာ္က
ေဒၚရင္ရင္အားလွမ္း၍ၾကည့္ကာမိန႔္လိုက္သည္။
”’ဟိုေနာက္ဆုံးကဝိသာခါေက်ာင္းအမငါ့လာဖူးတယ္ေဟ့—-မရွိရင္ေတာင္ခ်ီးၿပီးလူ မဲ့လူစားမ်ိဴးဟ—မျမင္ဘူးရင္ၾကည့္ထားၾကေဟ့—”””
ေဒၚရင္ရင္းလဲတခါမွမျမင္ဘူးပဲသူမအေၾကာင္းသိေနေသာေၾကာင့္ဆရာေတာ္ႀကီးးအားအလြန္ၾကည္ညႇိမိေလသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးမိန႔္ေသာအေၾကာင္းမ်ားသည္အလြန္မွန္ေနသျဖင္ေနာက္တေန႔မနက္အာ႐ုံဆြမ္း
ကပ္ရန္အိမ္ကိုပင့္ခဲ့ေလသည္။ေဒၚရင္ရင္ကဆရာေတာ္ႀကီးအားမုန႔္ဟင္းခါးဆြမ္းကပ္ရန္
တညလုံးမအိပ္ပဲတစ္ေယာက္ထဲခ်က္ကာအဆင့္သင့္ျပင္ထားေလသည္။
မနက္ဆရာေတာ္ႀကီးႂကြလာကာေဒၚရင္ရင္အိမ္တြင္အာ႐ုံဆြမ္းဘုန္းေပးၿပီးၿခံႏွင့္အိမ္ထဲမွာရွိေသာ
မကြၽတ္မလြတ္သူမ်ားရွိပါကဖယ္ရွားေပးရန္ထည့္၍႐ြတ္ဖတ္ေပးကာျပန္ႂကြသြားေလသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးျပန္ႂကြသြားမွေဒၚရင္ရင္လဲတညလုံးမအိပ္ရေသးေတာ့ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
ေဒၚရင္ရင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းၿခံထဲတြင္ကုလားမိသားစုမ်ားဆူဆူညံညံျဖင့္ပစၥည္းမ်ားအား
လွည္းေပၚတင္ကာမ်က္ရည္မ်ားသုတ္ကာငိုေနၾကသည္ဒါနဲ႔ေဒၚရင္ရင္လဲသူတို႔နားသြားကာ
””ရွင္တို႔ကဘာလို႔ငိုေနၾကတာလဲ—–ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ””’
”” ‘ငါတို႔ကိုအထက္လူႀကီးကဒီၿခံထဲကထြက္ခိုင္းလို႔ေျပာင္းၾကမလို႔ပါ—–ငါတို႔ကဒီမွာေနလာတာၾကာၿပီ——”’
ကုလားမတစ္ေယာက္ကငို၍ေဒၚရင္ရင္အားဝမ္းနဲစြာေျပာလိုက္ေတာ့သနားတတ္၍စိတ္ေကာင္းရွိေသာ
ေဒၚရင္ရင္ကအလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားေလသည္ဒီအခ်ိန္တြင္သူတို႔ထဲမွေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပုံရေသာ
ကုလားႀကီးကေအာ္ေျပာလ္ုက္သည္။
””ကဲေဟ့—-ပစၥည္းေတြျမန္ျမန္သယ္ၾက—–ငိုမေနၾကနဲ႔—–ပုဂၢိဳလ္ထူးကေျပာင္းလို႔ဆိုမွေတာ့—–ေျပာင္းရေတာ့မွာေပါ့””
ထိုကုလားမိသားစုမ်ားလည္းပစၥည္းမ်ားသိမ္းကာေဒၚရင္ရင္ေရွ႕ကဝမ္းနဲဟန္ျဖျင့္ခံထဲကထြက္သြားၾကေလသည္။
ေဒၚရင္ရင္လဲတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕်႕ေဝးသြားေသာကုလားမိသားစုမ်ားအားၾကည့္ရင္းအိမ္မက္ကလန႔္ႏိုးသြားေလသည္။
အဲဒီအခ်ိန္ကထဲကေဒၚရင္ရင္အိမ္ထဲကုလားမ်ားမျမင္ေတြ႕ရေတာ့ပါ
တေန႔မွာေတာ့ေဒၚရင္ရင္တို႔အိမ္ေနာက္ေဘးၿခံသို႔လူသစ္မ်ားေျပာင္းလာၾကေလသည္။
ထိုအိမ္တြင္ခပ္ဆိုးဆိုးေကာင္ကေလး၃ေယာက္ပါလာကာဆူညံ၍ဝိုင္းဒိုင္းႀကဲေနသည္။
ထိုေကာင္ဆိုးကေလးသုံးေယာက္ေျပာင္းလာသည့္ေနမွစ၍ေအးခ်မ္းေနေသာရပ္ကြက္သည္
မုန္းတ္ုင္းဝင္ေမႊသြားသလိုမေအးခ်မ္းေတာ့ပါရပ္ကြက္ထဲကလူငယ္မ်ားႏွင့္မၾကာခဏရန္ျဖစ္လိုက္
တျခားရပ္ကြက္ကကေလးမ်ားႏွင့္ရန္ျဖစ္လိုက္သူတို႔အခ်င္းခ်င္းနပန္းသတ္လိုက္ျဖင့္ဆူညံ၍ေနေလသည္။
တေန႔တြင္ေဒၚရင္ရင္အတြက္စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္လာသည္။
ေန႔ခင္ဘက္ေဒၚရင္ရင္အိမ္အလုပ္မ်ားလုပ္ေနခိုက္တြင္အိမ္ေနာက္ေဖးမွဆူဆူညံညံအသံမ်ား
ၾကားသျဖင့္ထြက္၍ၾကည့္ရာၿခံစည္း႐ိုးေပၚတက္ေနေသာေဒၚရင္ရင္ၿခံထဲကေႁမြႏွစ္ေကာင္ကို
အိမ္ေနာက္ေဖးအိမ္ကလူဆိုးသုံးေယာက္ကေတြ႕သြား၍ေႁမြမ်ားအား႐ိုက္သတ္ရာတေကာင္သည္လြတ္သြားကာ
တေကာင္သည္ေသသြားေလသည္ေႁမြေသကိုထိုလူဆိုးသုံးေကာင္ကခ်က္စားျပစ္လိုက္ၾကသည္။
ေဒၚရင္ရင္လဲအလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားကာသတၱဝါတခုကံတခုလို႔သာသေဘာထားလိုက္ရသည္။
ထိုေနာက္ေဒၚရင္ရင္စိတ္ထဲေသသြားေသာေႁမြသည္အထီးလားအမလားသိခ်င္ေနသည္။
ထိုညမွာေတာ့ေဒၚရင္ရင္ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေသာအိမ္မက္ကိုျမင္မက္ေလသည္။
အိမ္မက္ထဲတြင္ေတာင္ပို႔ထဲမွဒဏ္ရာမ်ားေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ေႁမြတေကာင္သည္ထြက္လာၿပီး
ကုလားတေယာက္ျဖစ္သြားကာမ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနသည္ကိုျမင္ရေလသည္ဒီအခါမွ
ေသသြားေသာေႁမြသည္ေႁမြမျဖစ္မွန္းေဒၚရင္ရင္သိရကာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။
ေဒၚရင္ရင္ထိုညမွာေတာ့ဘုရားရွိခိုးၿပီးၿခံထဲကအေစာင့္အေရွာက္မ်ားအားအထူးေမတၱာပို႔မိေလသည္။
ေနာက္တရက္တြင္ေနာက္ေဖးအိမ္ထဲေႁမြဝင္ကာအႀကီးေကာင္အားေႁမြေပါက္ခံရသည့္
အတြက္တအိမ္လုံးဆူညံေနၾကသည္ေႁမြေပါက္ခံရသူအားေဆး႐ုံပို႔ရင္းေပါက္ေသာေႁမြအား
႐ိုက္သတ္ကာယူသြားၾကသည္ဟုဆိုပါသည္ထိုေကာင္ဆိုးကေလးလဲေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ဆုံးသြားေလသည္။
ေဒၚရင္ရင္လဲသိလိုက္ၿပီသူတို႔ေနာက္ထပ္သတ္လိုက္ေသာေႁမြသည္ေႁမြထီးျဖစ္မည္ဆိုတာကိုအတတ္သိေနသည္။
ေနာက္ရက္မွာေတာ့ေဒၚရင္ရင္ညဘက္အိမ္မက္မက္ျပန္သည္ဒီတခါအိမ္မက္ထဲတြင္
ေတာင္ပို႔နားတြင္ကုလားႏွင့္ကုလားမေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ေဒၚရင္ရင္အားႏုတ္ဆက္ေလသည္။
””ငါတို႔သြားရေတာ့မယ္—–နင္ေပးတဲ့အမွ်လဲရပါတယ္—–နင့္ကိုေက်ဇူးတင္ပါတယ္””’
ထိုသို႔ေျပာကာေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလသည္။ေဒၚရင္ရင္လဲစိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္ရင္းအိမ္မက္ကလန႔္ႏိုးသြားေလသည္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ေဒၚရင္ရင့္ၿခံထဲေႁမြေမာင္ႏွံကိုွမျမင္ေတြ႕ေတာ့ပါအိမ္မက္လဲမမက္ေတာ့ပါ။
ေႁမြေမာင္ႏွံလဲဘဝေျပာင္းသြာၿပီဟုထင္မိပါသည္။
ၿပီး
D Moe Moe
ေႁမြပုံမ်ားရွာ၍ပို႔ေပးေသာအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေဗဒါႏွင့္ပင္လယ္ျပာျပာေရျပာျပာေဗဒါဘာေၾကာင့္စိမ္းရတယ္တို႔အားအထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းပါ See less