Unicode Version
သဘက်ကြီးနှင့်မိန်းမပျို(စ/ဆုံး)
—————————————
“ကိုမင်းရေ ရှင် ကလေးတွေကိုသေ
ချာ ဂရုစိုက်ထားဦး….သိတ်လည်း လွတ်မထား
နဲ့ .. ကျွန်မ ငှါးတဲ့ ဆိုင်ခန်းက အဆင်ပြေတယ်။
ကျွန်မ အပ်ချူပ်ဆိုင်လေးဖွင့်ပြီး စီးပွားရှာရဦး
ီမယ်တော့ ၊ မကြာမကြာ ဖုန်းလည်းဆက်ဦး
ကျွန်မလည်း အား တဲ့အခါ ဆက်ပါမယ်။
ပြီးတော့ ရန်ကုန်မြို့နဲ့ ဗန်းမော်ဆိုတာ
နီးတာလည်း မဟုတ်ဘူး”
“အေးပါကွာ ဒီလောက်လည်း စိတ်ပူမနေနဲ့
ငါသေချာ ဂရုစိုက်ထားပါ့မယ်။”
“ကောင်းပါပြီ ကဲ ကိုမင်း ကျွန်မ သွားပြီ
ကလေးတွေ သေချာဂရုစိုက် ကျောင်းသေချာ
ကြိုပို့လုပ်ဦး ကျွန်မ ကလေးတွေ စိတ်မချဖြစ်
ကာ သေချာမှာနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယောကျ်ား
နှင့်ကလေးတွေကို မှာစရာရှိတာ မှာပြီး ကျွန်မ
ဆိုင်ခန်းရှိရာ ကချင်ပြည်နယ် ဗန်းမော်
မြို့လေးသို့ ထွက်လာခဲ့ပါတော့၏။ ဗန်းမော်
ရောက်တော့ လိုင်းခန်း တွဲ နှစ်ခန်းငှါးထား
ရာ လိုင်းခန်းသစ်က သင်္ချိင်းမြေကို ဆောက်
ထားခြင်းဖြစ်သည်။ သရဲကတော့ မခြောက်ဖူး
ပေါ့ ပရိတ်၊ ပဋာန်းရွတ်ထားတော့
သချူႋင်းမြေဆိုပေမဲ့ မခြောက်ဖူးရယ်။
ရဲတွေ အတွက် ဆောက်ထား
သော လိုင်းခန်းတွဲများဖြစ်သည်။
၁၀ပေ ပတ်လည် ၄ခန်းတွဲကိုတော့
သူတို့က ငှါးရန်း
နေထိုင်ရန် အငှါးချထားသည့်အတွက်
ကျွန်မက ငှါးရန်းနေခဲ့တာပါ။
ကျွန်မ 2008က ဆိုင်ခန်းတွဲ တစ်တွဲနှင့်
ကျွန်မနေဖို့ တစ်ခန်း၊ နှစ်ခန်း ၊ ငှါးခဲ့တယ်။
ကျွန်မနာမ်မည်က စောချစ် ပါ၊
ကျွန်မ သည် အထည်ချုပ်၍ အသက်မွေး
ဝမ်းကြောင်းပြုရာ ဟောဒီ ဗန်းမော်မြု့လေးမှာ
အခန်းငှါးရန်း၍ ဆိုင်လာဖွင်းခြင်းဖြစ်သည်။
ကျွန်မနေလာတာ 3,4လ ရှိနေသည့်အတွက်
ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခဲ့သည်။
ဒီလိုနှင့်နေလာတာ တစ်နေ့ ထူးခြားသော
အရာတစ်ခုကိုကျွန်မ ကြုံခဲ့ရသည်။ဖြစ်ချင်တော့
အဲ့နေ့က ကျွန်မ အမဲသားစားချင်၍
မနက်စောစော ဈေးသွားပြီး အမဲသားဝယ်လာ
ခဲ့သည်။ ဝယ်လာပြီး အိမ်ရောက်တော့
အမဲသားများအား စ တင် ချက်ပြုတ်ပါ
တော့တယ်။ ထမင်း
ဟင်းများချက်ပြုတ်ပြီးစီးသွားတော့ အမဲသား
ဟင်း ညအတွက် အနည်းငယ်ချန်ကာ ကျန်တာ
ထမင်းချိုင့် ထည့်၍ ဆိုင်သို့ ယူခဲ့သည်။
နေ့တွင့်ဆိုင်မှာ စားတော့ဘာမှ မသိရပေမဲ့
ညရောက်တော့ စတင် ထူးခြားလေသည်။
ကျွန်မ ထမင်းစားရန် မီးဖိုဆောင်ဆီသို့
ဝင်ခဲ့သည်။ မီးဖိုဆောင်ထဲ ရောက်တော့
ထမင်း၊ ဟင်းများအားခူးခတ်စားလေသည်။
ကျွန်မ ထမင်းစားရန် အမဲသားဟင်းကို ထည့်ဖို့
လုပ်တော့ ရုပ်တရက်ကြီး လေပြေညှင်းလေး
က ဖြတ်တိုက်သွားသည်။ အပုတ်နံ့ပါရလိုက်
တာကြောငိ့ ကြက်သီးနည်းနည်း
ထ သွားမိသည်။ နောက်တော့
အမဲသား ဟင်းတုံးက လေပေါ်ဝဲပီး
တစ်ရွေ့ရွေ့ သွားနေသည်။ကျွန်မ အမြင်မှားနေ
တာလား..ဟင်အင်..မဟုတ်ဘူး…
တကယ်ရွေ့နေတာ..
ကြည့်နေရင်းမှာပဲ.ဟော..တစ်ဖြေးဖြေးနဲ့
သွားနေရင်း.ဖြတ်ခနဲ ပျောက်သွားပြီ၊
ဟော….ကိုယ်ရောင်လည်း မမြင်ရဘူး
စားပစ်လိုက်ပြန်ပြီ၊…
“အင်..ဟင့် ဟင့် ..အီ..”
ဘာတွေလည်း…ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ..
အံ့သြစွာ ကျွန်မ ကြောင်ငေးနေမိသည်။
ကျွန်မလေ ဘယ်လိုမှ ယုံနိုင်ဖွယ်မရှိသော
ဖြစ်ရပ်တစ်ခုနှင့် ကြုံနေတာ အမှန်တကယ်ကြီး၊
ကျွန်မ စိတ်တွေ ဂရောင် ခြောက်ခြားဖြစ်လို့
ကြောက် ်လှန့်လာခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ချွေးစေးများ ပြန်ကာ ဘာလုပ်လို့
ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်မ
ထမင်းကို ဆက်မစားတော့ပါ သရဲတစ်ကောင်
ကိုယ့်ဘေးမှာ ရှိနေပြီ ဆိုတာ ကြိမ်းသေနေပြီ
ကျွန်မ ထမင်းပန်းကန်ကို အားကုန်လွဲ၍ သရဲ
ရှိမည့်နေရာ မှန်းကာ ပစ်ပေါက်ချလိုက်သည်။
“ခွမ်းးး”
တိပ်ဆိတ်နေသောကြောင့် အသံသည် ကျယ်
လောင်သွားခံဲ့သည်။ ကျွန်မ အသံတွေ
တုန်ပြီး ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာခဲ့
ပြီးနောက် ကျွန်မ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြေးထွက်
်ခဲ့သည်။ အိပ်ယာထဲ ရောက်တော့လည်း
အိပ်မပျေ်ာဖြစ်ကာ စောစောက မယုံနိုင်ဖွယ်
ဖြစ်ရပ်ကို ပြန်လည် မြင်ယောင်နေမိသည်။
ကျွန်မ အကြောက်ကြီးနေသောကြောင့်
မျက်စိကို ဇွတ်မိတ်ကာ အိပ်မပျော်သော်လညိး
စောင်ခေါင်းမြီး ခြုံ၍ ငြိမ်သက်နေမိသည်။
မှေးစေ့များ တဆက်တုန်း ၍ သတိပင်
လစ်ချင်သလိုလို ကြောက်အားကြီးနေခဲ့တယ်။
ဒီအိမ်မှာ အားကိုးစရာ လည်းမရှိ…
ကျွန်မ…တစ်ယောက်ထဲ
ညဉ့်နက်လာလေ ၊ထုးခြားမူတွေ
ပိုလာလေဖြစ်သည်။
“အား ကျွတ်ကျွတ် .ဒုက္ခပါပဲ”အရေးထဲမှာ
အိမ်သာသွားချင်သလိုလို ၊ ဗိုက်နာသလို
ပါပဲလား …မသွားဘူး အောင့်ထား..အောင့်ထား
ဘယ်လောက်ပင် အောင့်အောင့်…အောင့်၍
မရခဲ့ ဒါနဲ့ကျွန်မ အခန့်ထောင့်မှာ ညရေးညတာ
အရေးကြုံက သုံးလို့ရအောင် ထားထားသော
တုတ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်း
အရဲစွန့်ကာ အိမ်သာသွားရန်ထွက်လာခဲ့သည်။
ကျွန်မ အိမ်သာသို့ သွားနေရင်း လက်ထဲက
လည်း တုတ်တစ်ချောင်းကိုင်ကာ နားစွင့်ရင်း
လျှောက်လာနေစဉ်၊
လူရိပ်လိုလို တစ်ခုအား လျင်မြန်စွာ ဖြတ်ပြေး
သွားတာကို တွေ့ရလေသည်။
ကျွန်မ ဇဝေဇဝါ
ဖြစ်ကာ သူခိုးလားထင်၍.လျှောက်ပတ်
ဓာတ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်တော့လည်း လူနဲ့တူသာ
ဟူ၍ မရှိ စိတ်ထဲ တော့ မသိုးမသန့်ဖြစ်မိသည်၊
ဒီနေရာက သင်္ချိင်းမြေ ဆိုတော့
ဲတစ္ဆေများလား အတွေး
များပင် မဆုံးခင် နောက်တွင် တစ်ယောက်
ယောက် ရောက်နေသည်ဆိုတာ အလိုလို သိ
နေသလိုပင် ကျွန်မ မရဲ တရဲ နောက်ပြန်
ကြည့်မိသည်။ ဟုတ်ပါသည် အရိတ်မဲ တစ်ခု
ကျွန်မ အလွန်တုန်လူပ်သွားသည်။ ကျွန်မ
ကြောင်၍ ရပ်ကြည့်နေရာ
ထိုအရိပ်မဲကြီးက ကျွန်မကို စိမ်းစိမ်းကြီး ကြည့်
နေသည်။ ကျွန်မကြောက်လွန်း၍ ဒူးတွေ.တုန်
နေသည်။ ကြည့်နေရင်းမှာပဲ ထိုလူရိပ်တစ်ခုက
အိမ်နံရံကို ဖောက်၍ လှည့် ထွက်သွားတာကို
ပါ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြောက်အားကြီးပြီး
ကျွန်မ အိမ်သာပင် မတတ်တော့ပဲ
အိပ်ခန်းဆီသို့ပြေးလာခဲ့ပြန်သည်။
စောင်ခေါင်းမြီးခြုံ လျက်
ခြေထောက်ကိုလည်း မဆန့်ရဲ မလူပ်ရဲခဲ့ ကျွန်မ
အသက်ထွက်မတတ်ကြောက်နေမိသည်။
ပတ်ဝန်းကျင် အကူညီတောင်းဖို့ကိုလည်း
မေ့လျော့နေမိသည်။ ဒီလိုအတွေးများနဲ့ကျွန်မ၊ ထူးခြားလာမည့်အရာအား နားစွင့်နေ
သည့်ကြားက အသက်ပင် ပြင်းပြင်းမရူရဲ
နောက်တော့ ကျွန်မ အခန်း တစ်နေရာက
ခြေသံလိုလို ကြားရတာကြောင့် ပို၍ ကြောက်
လာမိသည်။
“ရှပ်…ရှပ်…”
ထိုခြေသံက ကျွန်မဆီ လာနေ
သည်လော ဟုတ်ပါသည်။ ကျွန်မဆီကို လာ
နေသည်။
” ဝုန်း ”
အား …ကျွန်မစောင်ကို ဆွဲချပစ်သည်။ ပြီးတော့
အမွေးမျှင်တွေနဲ့ သရဲ သဘက်ကြီးက
မျက်စိများပင် နီရဲလျက်၊
ကျွန်းမကို အတင်း ဖတ်ထားလိုက်၏။
ကျွန်မ လုူပ်၍မရ ကျွန်မကို သူ
အတင်းဖတ်ထားသည်။ ရုန်းကန်ရင်း
အသက်ပင် ရူမရချင်တော့ပါ
ကျွန်မ ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့ပါ။
ဘုရားစာ ရွတ်ဖို့ပြင်တော့ အသံကား
ထွက်မလာ အော်၍လည်းမရ နောက်တော့
ကျွန်မ အတင်းရုန်း၍ အော်ပစ်သည်။
“အားးးး”
ကျွန်မ အော်သံကြားတော့ဘေးခန်းလူများ
အပြေးရောက်လာကြသည်။ ဘေးခန်းက လူများ
က ကျွန်မကို ဘာဖြစ်တာလည်း မေးနေသော်
လည်းကျွန်မ မဖြေနိုင်၊ ကျွန်မ အသက်
ပင်မရူနိုင် သေလုမျောပါး ဖြစ်နေ၍ ဘေးခန်းက
လူများက ဆေးရုံတင်ပေးကြသည်။
ဆေးရုံရောက်တော့….ကျွန်မ အသက် ကုန်
တော့မယ် အိမ်ပြန်ခေါ်သွားကြလို့. ဆရာဝန်
်ပြောတော့ ကျွန်မကို အိမ်ပြန်ခေါ်လာခဲ့တယ်။
အိမ်ရောက်တော့ ဘေးခန်းက
အမကြီး တစ်ယောက်က….ကျွန်မ …ဖြစ်ပြတ်
ခဲ့တဲ့တာတွေ မြင်တွေ့ပုံထောက်ရင်
မရိုးသားသလို ဖြစ်ခဲ့
တာကြောင့် သူတို့ ကျွန်မကို အကြားမြင်ရ
အဖွားကြီး တစ်ဦးထံ ခေါ်သွားခဲ့သည်။
ဟိုရောက်တော့ အကြားမြင်ရ အဖွားမှ
သူလည်း မနိုင်ကြောင်း…သရဲအကြီးစားက
ဒီမိန်ကလေးကို လုပ်ထားတာဟု
ပြောပြီး ပြန်လွှတ်လိိုက်ပြန်သည်။ ဒီလိုပြန်
လွတ်တော့ လိုင်းခန်းထဲက ရဲဝန်ထမ်းတစ်ဦး
ကို မင်းအောင် ဟုတ်တယ်။ ဆေးဆရာ
မင်းအောင်ကို သွားရောက် အကူညီတောင်း
ခဲ့တယ်။ ဒီတော့.ဆေးဆရာကို ပင့်ပြီး
မစောချစ် ဖြစ်ပျတ်နေတာတွေ ပြောပြကျတော့
ဆေးဆရာ သည် အချိန်မဆိုင်းပဲ
သရဲ အကြီးစား လုပ်ထားသည့် ကျွန်မထံ
ထံ လာခဲ့တယ်။ ကျွန်မရဲ့
အိမ်ရောက်တော့ ကျွန်မကိုခေါ်ကာ ဘုရား
စဉ်ရှေ့ ထိုင်ခိုင်းစေပြီး ဘုရားကန်တော့ခိုင်း
ပါတော့သည်။.. ဆေးဆရာမင်းအောင်မှလည်း
ဘုရားရှင်နှင့် အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား နုတ်မှ
ပင့်ဖိတ်ပြီး .. ဘုရား
အား အာရုံပြု ကန်တော့ပြီးတော့ စတင်ဆေး
ကုသပါတော့၏။
..”ကဲ ဒီအမျိုးသမီးထံ လာရောက်
နှောက်ယှက်နေတာ ဘယ်သူလည်းဟေ့
ဘာကြောင့်လည်းဖြေစမ်း ငါ့ဆရာအမိန့်..”
ဝင်ရောက် ..ပူကပ်နေသော သဘက်ကြီးမှ
ဆေးရာအား မျက်
ထောက်နီကြီးနဲ့ ကြည့်ပြီး။
” တယ်..ဆေးဆရာ အစုတ်ပလုပ်
..ကိုယ့်ဝန်ထမ်းအလုပ်ကို မလုပ်ဘူး
ဝင်ရူတ်တယ်။”ပြောပြီး ချက်ခြင်းဆိုသလို
လျင်မြန်စွာ ဝင်ရောက် ခုန်ပေါက်ကာ
ဆေးဆရာအား ဝင်လုံးပါတော့သည်။
ဆေးဆရာကို ဝင်လုံးတော့ အထက်ပုဂ္ဂိလ်
များနှင့်
အစောက်ရှောက်များက ဆေးဆရာ အမိန့်မပေး
ပါပဲ ဝင်ရောက် ရိုက်နှက်ကြပါတော့တယ်။
အထက်ပုဂ္ဂိုလ်များက ဝင်ရိုက်တော့…
သဘက်ကြီးလည်း ..
“အား” ဟူသော အသက်နက်ကြီးနဲ့ အော်ကာ
“ကြောက်ပါကြီ ဗျ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး
ရိုက်နှက်နေတာတွေ ရပ်ခိုင်းပါတော့ နာကျင်
လွန်းလို့ပါ မခံနိုင်တော့ဘူး …ဒီမိန်းကလေးကို
သေအောင်လုပ်ထားတာပါ သူနှင့်ညဝင်အိပ်
တယ်၊ သူစားတဲ့ ထမင်းဟင်း.ဝင်စားတယ်။
သူနဲ့ ဘဝတူပေါင်ဖက်ချင်လို့ လုပ်တာပါ …”
ပါဆိုပြီးပြောတယ်။ ဒါနဲ့.ဆေးဆရာက
“အဲ့လိုလုပ်လို့မရဘူးလေ မင်းနဲ့က ဘဝမတူဘူး
ပေါင်းဖတ်လို့မရဘူး သူ့မှာလည်း
ယောကျာ်းနဲ့ ကလေးတွေရှိတယ်။
ငါခွင့်မပြုဘူး မင်းလုပ်ထားတာတွေ ပြန်ထုတ်
စမ်း ခုထုတ်”ဆရာအော်တော့ ခေါင်းလေးငုံကာ
“ဟုတ် ပြန်ထုပ်ပေးမယ်ဆရာ “ပြောပြီးနောက်
့ မိန်းကလေးလည်း အစာတွေ ပြန်အမ်တယ်၊
်ဝမ်းသွားတယ် ။နောက်တော့ သက်
သာသွားခဲ့တယ်။ အဲ့နောက် သဘက်ကြီးက
ငိုယိုပြီးပြောရှာတယ်၊ ဆရာ ကျွန်တော့ ချစ်ခြင်း
ဝင်ခွဲတယ်။ ဆရာသာ ဝင်မရူတ်ရင်
ကျွန်တော် တို့နှစ်ယောက် သရဲ လင်မယား
ဖြစ်ပြီ ကျွန်တော်သူနဲ့ မပေါင်းရတဲ့အတွက်
ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ မိန်းကလေးမှ ကျွန်တော့်အား
့ရည်စူးပြီး ကောင်းမူကုသိုလ် ပြုလုပ်ပေး
ပြီး အမျှဝေပေးပါနော် အဲ့ကတိလေးတော့ ပေးပါ
ဆရာ။ ဒါဆို ကျွန်တော်လည်း သာဓုခေါ်ပြီး
ကျွတ်လွတ်သွားမှာပါ ဆရာပြောပြီး သဘက်
ကြီးလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။
အဲ့နောက် သဘက်ကြီးလည်းကျွတ်သွားပြီ
ထင်ပါတယ် မစောချစ်နင့်အတူ လာအိပ်ချင်း
မရှိတော့ပါဘူး။ လောကမှ ထူးဆန်းတာတွေ
က အမျာကြီးရှိကြပါတယ်။
မယုံနိုင်စရာတွေက ခတ်များများရယ်။
ပြီးပါပြီ။ စာရေးသူ-နှင်းဆီမေ
Zawgyi Version
သဘက္ၾကီးႏွင့္မိန္းမပ်ိဳ(စ/ဆံုး)
—————————————
“ကုိမင္းေရ ႐ွင္ ကေလးေတြကုိေသ
ခ်ာ ဂ႐ုစုိက္ထားဦး….သိတ္လည္း လြတ္မထား
နဲ႔ .. ကြၽန္မ ငွါးတဲ့ ဆုိင္ခန္းက အဆင္ေျပတယ္။
ကြၽန္မ အပ္ခ်ဴပ္ဆုိင္ေလးဖြင့္ၿပီး စီးပြား႐ွာရဦး
ီမယ္ေတာ့ ၊ မၾကာမၾကာ ဖုန္းလည္းဆက္ဦး
ကြၽန္မလည္း အား တဲ့အခါ ဆက္ပါမယ္။
ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ ဗန္းေမာ္ဆုိတာ
နီးတာလည္း မဟုတ္ဘူး”
“ေအးပါကြာ ဒီေလာက္လည္း စိတ္ပူမေနနဲ႔
ငါေသခ်ာ ဂ႐ုစုိက္ထားပါ့မယ္။”
“ေကာင္းပါၿပီ ကဲ ကုိမင္း ကြၽန္မ သြားၿပီ
ကေလးေတြ ေသခ်ာဂ႐ုစုိက္ ေက်ာင္းေသခ်ာ
ျကဳိပုိ႔လုပ္ဦး ကြၽန္မ ကေလးေတြ စိတ္မခ်ျဖစ္
ကာ ေသခ်ာမွာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာက်္ား
နွင့္ကေလးေတြကုိ မွာစရာ႐ွိတာ မွာၿပီး ကြၽန္မ
ဆုိင္ခန္း႐ွိရာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဗန္းေမာ္
ျမဳိ့ေလးသုိ႔ ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့၏။ ဗန္းေမာ္
ေရာက္ေတာ့ လုိင္းခန္း တြဲ ႏွစ္ခန္းငွါးထား
ရာ လုိင္းခနး္သစ္က သခ်ႋင္းေျမကုိ ေဆာက္
ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သရဲကေတာ့ မေျခာက္ဖူး
ေပါ့ ပရိတ္၊ ပဋာန္းရြတ္ထားေတာ့
သခ်ဴႋင္းေျမဆုိေပမဲ့ မေျခာက္ဖူးရယ္။
ရဲေတြ အတြက္ ေဆာက္ထား
ေသာ လုိင္းခန္းတြဲမ်ားျဖစ္သည္။
၁၀ေပ ပတ္လည္ ၄ခန္းတြဲကုိေတာ့
သူတုိ႔က ငွါးရန္း
ေနထုိင္ရန္ အငွါးခ်ထားသည့္အတြက္
ကြၽန္မက ငွါးရန္းေနခဲ့တာပါ။
ကြၽန္မ 2008က ဆုိင္ခန္းတြဲ တစ္တဲြႏွင့္
ကြၽန္မေနဖုိ႔ တစ္ခန္း၊ ႏွစ္ခန္း ၊ ငွါးခဲ့တယ္။
ကြၽန္မနာမ္မည္က ေစာခ်စ္ ပါ၊
ကြၽန္မ သည္ အထည္ခ်ဳပ္၍ အသက္ေမြး
ဝမ္းေၾကာင္းျပဳရာ ေဟာဒီ ဗန္းေမာ္ျမဳ႕ေလးမွာ
အခန္းငွါးရန္း၍ ဆုိင္လာဖြင္းျခင္းျဖစ္သည္။
ကြၽန္မေနလာတာ 3,4လ ႐ွိေနသည့္အတြက္
ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ရင္းႏွိီးကြၽမ္းဝင္ခဲ့သည္။
ဒီလုိႏွင့္ေနလာတာ တစ္ေန႔ ထူးျခားေသာ
အရာတစ္ခုကုိကြၽန္မ ၾကဳံခဲ့ရသည္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
အဲ႔ေန႔က ကြၽန္မ အမဲသားစားခ်င္၍
မနက္ေစာေစာ ေစ်းသြားၿပီး အမဲသားဝယ္လာ
ခဲ့သည္။ ဝယ္လာၿပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့
အမဲသားမ်ားအား စ တင္ ခ်က္ျပဳတ္ပါ
ေတာ့တယ္။ ထမင္း
ဟင္းမ်ားခ်က္ျပဳတ္ၿပီးစီးသြားေတာ့ အမဲသား
ဟင္း ညအတြက္ အနည္းငယ္ခ်န္ကာ က်န္တာ
ထမင္းခ်ိဳင့္ ထည့္၍ ဆုိင္သုိ႔ ယူခဲ့သည္။
ေန႔တြင့္ဆုိင္မွာ စားေတာ့ဘာမွ မသိရေပမဲ့
ညေရာက္ေတာ့ စတင္ ထူးျခားေလသည္။
ကြၽန္မ ထမင္းစားရန္ မီးဖုိေဆာင္ဆီသုိ႔
ဝင္ခဲ့သည္။ မီးဖုိေဆာင္ထဲ ေရာက္ေတာ့
ထမင္း၊ ဟင္းမ်ားအားခူးခတ္စားေလသည္။
က်ြန္မ ထမင္းစားရန္ အမဲသားဟင္းကုိ ထည့္ဖုိ႔
လုပ္ေတာ့ ရုပ္တရက္ႀကီး ေလေျပညႇင္းေလး
က ျဖတ္တုိက္သြားသည္။ အပုတ္နံ႔ပါရလုိက္
တာေၾကာငိ့ ၾကက္သီးနည္းနည္း
ထ သြားမိသည္။ ေနာက္ေတာ့
အမဲသား ဟင္းတုံးက ေလေပၚဝဲပီး
တစ္ေရြ႔ေရြ႔ သြားေနသည္။ကြၽန္မ အျမင္မွားေန
တာလား..ဟင္အင္..မဟုတ္ဘူး…
တကယ္ေရြ႔ေနတာ..
ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ.ေဟာ..တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔
သြားေနရင္း.ျဖတ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားၿပီ၊
ေဟာ….ကုိယ္ေရာင္လညး္ မျမင္ရဘူး
စားပစ္လုိက္ျပန္ၿပီ၊…
“အင္..ဟင့္ ဟင့္ ..အီ..”
ဘာေတြလည္း…ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ..
အံ့ျသစြာ ကြၽန္မ ေၾကာင္ေငးေနမိသည္။
က်ြန္မေလ ဘယ္လုိမွ ယုံႏုိင္ဖြယ္မ႐ွိေသာ
ျဖစ္ရပ္တစ္ခုႏွင့္ ၾကဳံေနတာ အမွန္တကယ္ႀကီး၊
ကြၽန္မ စိတ္ေတြ ဂေရာင္ ေျခာက္ျခားျဖစ္လုိ႔
ေၾကာက္ ္လွန္႔လာခဲ့တယ္။
ကြၽန္မ ေခြၽးေစးမ်ား ျပန္ကာ ဘာလုပ္လုိ႔
ဘာကုိင္ရမွန္းမသိျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ
ထမင္းကုိ ဆက္မစားေတာ့ပါ သရဲတစ္ေကာင္
ကုိယ့္ေဘးမွာ ႐ွိေနၿပီ ဆုိတာ ႀကိမ္းေသေနၿပီ
ကြၽန္မ ထမင္းပန္းကန္ကုိ အားကုန္လြဲ၍ သရဲ
႐ွိမည့္ေနရာ မွန္းကာ ပစ္ေပါက္ခ်လုိက္သည္။
“ခြမ္းးး”
တိပ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ အသံသည္ က်ယ္
ေလာင္သြားခံဲ့သည္။ ကြၽန္မ အသံေတြ
တုန္ၿပီး ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာခဲ့
ျပီးေနာက္ ကြၽန္မ အိပ္ခန္းဆီသုိ႔ ေျပးထြက္
္ခဲ့သည္။ အိပ္ယာထဲ ေရာက္ေတာ့လည္း
အိပ္မေပ်္ာျဖစ္ကာ ေစာေစာက မယုံႏုိင္ဖြယ္
ျဖစ္ရပ္ကုိ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
က်ြန္မ အေၾကာက္ႀကီးေနေသာေၾကာင့္
မ်က္စိကုိ ဇြတ္မိတ္ကာ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ္လညိး
ေစာင္ေခါင္းၿမီး ျခံဳ၍ ၿငိမ္သက္ေနမိသည္။
ေမွးေစ့မ်ား တဆက္တုန္း ၍ သတိပင္
လစ္ခ်င္သလုိလုိ ေၾကာက္အားႀကီးေနခဲ့တယ္။
ဒီအိ္မ္မွာ အားကုိးစရာ လည္းမ႐ွိ…
ကြၽန္မ…တစ္ေယာက္ထဲ
ညဥ့္နက္လာေလ ၊ထုးျခားမူေတြ
ပုိလာေလျဖစ္သည္။
“အား ကြၽတ္ကြၽတ္ .ဒုကၡပါပဲ”အေရးထဲမွာ
အိမ္သာသြားခ်င္သလုိလုိ ၊ ဗုိက္နာသလုိ
ပါပဲလား …မသြားဘူး ေအာင့္ထား..ေအာင့္ထား
ဘယ္ေလာက္ပင္ ေအာင့္ေအာင့္…ေအာင့္၍
မရခဲ့ ဒါနဲ႔ကြၽန္မ အခန္႔ေထာင့္မွာ ညေရးညတာ
အေရးၾကဳံက သုံးလုိ႔ရေအာင္ ထားထားေသာ
တုတ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကုိင္ရင္း
အရဲစြန့္ကာ အိမ္သာသြားရန္ထြက္လာခဲ့သည္။
က်ြန္မ အိမ္သာသုိ႔ သြားေနရင္း လက္ထဲက
လည္း တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကုိင္ကာ နားစြင့္ရင္း
ေလ်ွာက္လာေနစဥ္၊
လူရိပ္လုိလုိ တစ္ခုအား လ်င္ျမန္စြာ ျဖတ္ေျပး
သြားတာကုိ ေတြ႔ရေလသည္။
က်ြန္မ ဇေဝဇဝါ
ျဖစ္ကာ သူခုိးလားထင္၍.ေလ်ွာက္ပတ္
ဓာတ္မီးနဲ႔ ထုိးၾကည့္ေတာ့လည္း လူနဲ႔တူသာ
ဟူ၍ မ႐ွိ စိတ္ထဲ ေတာ့ မသုိးမသန့္ျဖစ္မိသည္၊
ဒီေနရာက သခ်ႋင္းေျမ ဆုိေတာ့
ဲတေစၦမ်ားလား အေတြး
မ်ားပင္ မဆုံးခင္္ ေနာက္တြင္ တစ္ေယာက္
ေယာက္ ေရာက္ေနသည္ဆုိတာ အလုိလုိ သိ
ေနသလုိပင္ က်ြန္မ မရဲ တရဲ ေနာက္ျပန္
ၾကည့္မိသည္။ ဟုတ္ပါသည္ အရိတ္မဲ တစ္ခု
က်ြန္မ အလြန္တုန္လူပ္သြားသည္။ ကြၽန္မ
ေၾကာင္၍ ရပ္ၾကည့္ေနရာ
ထုိအရိပ္မဲႀကီးက ကြၽန္မကုိ စိမ္းစိမ္းႀကီး ၾကည့္
ေနသည္။ ကြၽန္မေၾကာက္လြန္း၍ ဒူးေတြ.တုန္
ေနသည္။ ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ ထုိလူရိပ္တစ္ခုက
အိမ္နံရံကုိ ေဖာက္၍ လွည့္ ထြက္သြားတာကုိ
ပါ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ေၾကာက္အားႀကီးၿပီး
ကြၽန္မ အိမ္သာပင္ မတတ္ေတာ့ပဲ
အိပ္ခန္းဆီသုိ႔ေျပးလာခဲ့ျပန္သည္။
ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳ လ်က္
ေျခေထာက္ကုိလည္း မဆန္႔ရဲ မလူပ္ရဲခဲ့ ကြၽန္မ
အသက္ထြက္မတတ္ေၾကာက္ေနမိသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ အကူညီေတာင္းဖုိ႔ကုိလည္း
ေမ့ေလ်ာ့ေနမိသည္။ ဒီလုိအေတြးမ်ားနဲ႔ကြၽန္မ၊ ထူးျခားလာမည့္အရာအား နားစြင့္ေန
သည့္ၾကားက အသက္ပင္ ျပင္းျပင္းမ႐ူရဲ
ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ အခန္း တစ္ေနရာက
ေျခသံလုိလုိ ၾကားရတာေၾကာင့္ ပုိ၍ ေၾကာက္
လာမိသည္။
“႐ွပ္…႐ွပ္…”
ထုိေျခသံက ကြၽန္မဆီ လာေန
သည္ေလာ ဟုတ္ပါသည္။ ကြၽန္မဆီကုိ လာ
ေနသည္။
” ဝုန္း ”
အား …ကြၽန္မေစာင္ကို ဆြဲခ်ပစ္သည္။ ၿပီးေတာ့
အေမြးမ်ွင္ေတြနဲ႔ သရဲ သဘက္ႀကီးက
မ်က္စိမ်ားပင္ နီရဲလ်က္၊
ကြၽန္းမကုိ အတင္း ဖတ္ထားလုိက္၏။
ကြၽန္မ လုူပ္၍မရ ကြၽန္မကုိ သူ
အတင္းဖတ္ထားသည္။ ႐ုန္းကန္ရင္း
အသက္ပင္ ႐ူမရခ်င္ေတာ့ပါ
ကြၽန္မ ဘယ္လုိမွ ေတာင့္မခံႏုိင္ေတာ့ပါ။
ဘုရားစာ ရြတ္ဖုိ႔ျပင္ေတာ့ အသံကား
ထြက္မလာ ေအာ္၍လည္းမရ ေနာက္ေတာ့
ကြၽန္မ အတင္း႐ုန္း၍ ေအာ္ပစ္သည္။
“အားးးး”
ကြၽန္မ ေအာ္သံၾကားေတာ့ေဘးခန္းလူမ်ား
အေျပးေရာက္လာၾကသည္။ ေဘးခန္းက လူမ်ား
က ကြၽန္မကုိ ဘာျဖစ္တာလည္း ေမးေနေသာ္
လည္းကြၽန္မ မေျဖႏုိင္၊ ကြၽန္မ အသက္
ပင္မ႐ူႏုိင္ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေန၍ ေဘးခန္းက
လူမ်ားက ေဆး႐ုံတင္ေပးၾကသည္။
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့….ကြၽန္မ အသက္ ကုန္
ေတာ့မယ္ အိ္မ္ျပန္ေခၚသြားၾကလုိ႔. ဆရာဝန္
္ေျပာေတာ့ ကြၽန္မကုိ အိမ္ျပန္ေခၚလာခဲ့တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဘးခန္းက
အမႀကီး တစ္ေယာက္က….ကြၽန္မ …ျဖစ္ျပတ္
ခဲ့တဲ့တာေတြ ျမင္ေတြ႔ပုံေထာက္ရင္
မ႐ုိးသားသလုိ ျဖစ္ခဲ့
တာေၾကာင့္ သူတုိ႔ ကြၽန္မကုိ အၾကားျမင္ရ
အဖြားႀကီး တစ္ဦးထံ ေခၚသြားခဲ့သည္။
ဟုိေရာက္ေတာ့ အၾကားျမင္ရ အဖြားမွ
သူလည္း မႏုိင္ေၾကာင္း…သရဲအႀကီးစားက
ဒီမိန္ကေလးကုိ လုပ္ထားတာဟု
ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လုိုိက္ျပန္သည္။ ဒီလုိျပန္
လြတ္ေတာ့ လိုင္းခန္းထဲက ရဲဝန္ထမ္းတစ္ဦး
ကုိ မင္းေအာင္ ဟုတ္တယ္။ ေဆးဆရာ
မင္းေအာင္ကုိ သြားေရာက္ အကူညီေတာင္း
ခဲ႕တယ္။ ဒီေတာ့.ေဆးဆရာကုိ ပင့္ၿပီး
မေစာခ်စ္ ျဖစ္ပ်တ္ေနတာေတြ ေျပာျပက်ေတာ့
ေဆးဆရာ သည္ အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ
သရဲ အႀကီးစား လုပ္ထားသည့္ ကြၽန္မထံ
ထံ လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕
အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ြန္မကုိေခၚကာ ဘုရား
စဥ္ေ႐ွ႕ ထုိင္ခုိင္းေစၿပီး ဘုရားကန္ေတာ့ခုိင္း
ပါေတာ့သည္။.. ေဆးဆရာမင္းေအာင္မွလည္း
ဘုရား႐ွင္ႏွင့္ အထက္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ႏုတ္မွ
ပင့္ဖိတ္ၿပီး .. ဘုရား
အား အာ႐ုံျပဳ ကန္ေတာ့ၿပီးေတာ့ စတင္ေဆး
ကုသပါေတာ့၏။
..”ကဲ ဒီအမ်ိဳးသမီးထံ လာေရာက္
ေႏွာက္ယွက္ေနတာ ဘယ္သူလည္းေဟ့
ဘာေၾကာင့္လည္းေျဖစမ္း ငါ့ဆရာအမိန္႔..”
ဝင္ေရာက္ ..ပူကပ္ေနေသာ သဘက္ႀကီးမွ
ေဆးရာအား မ်က္
ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး။
” တယ္..ေဆးဆရာ အစုတ္ပလုပ္
..ကုိယ့္ဝန္ထမ္းအလုပ္ကုိ မလုပ္ဘူး
ဝင္႐ူတ္တယ္။”ေျပာၿပီး ခ်က္ျခင္းဆုိသလုိ
လ်င္ျမန္စြာ ဝင္ေရာက္ ခုန္ေပါက္ကာ
ေဆးဆရာအား ဝင္လုံးပါေတာ့သည္။
ေဆးဆရာကုိ ဝင္လုံးေတာ့ အထက္ပုဂၢိလ္
မ်ားႏွင့္
အေစာက္ေ႐ွာက္မ်ားက ေဆးဆရာ အမိန္႔မေပး
ပါပဲ ဝင္ေရာက္ ႐ုိက္ႏွက္ၾကပါေတာ့တယ္။
အထက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဝင္႐ုိက္ေတာ့…
သဘက္ႀကီးလည္း ..
“အား” ဟူေသာ အသက္နက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ကာ
”ေၾကာက္ပါႀကီ ဗ် ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး
႐ုိက္ႏွက္ေနတာေတြ ရပ္ခုိင္းပါေတာ့ နာက်င္
လြန္းလုိ႔ပါ မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး …ဒီမိန္းကေလးကုိ
ေသေအာင္လုပ္ထားတာပါ သူႏွင့္ညဝင္အိပ္
တယ္၊ သူစားတဲ့ ထမင္းဟင္း.ဝင္စားတယ္။
သူနဲ႔ ဘဝတူေပါင္ဖက္ခ်င္လုိ႔ လုပ္တာပါ …”
ပါဆုိၿပီးေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔.ေဆးဆရာက
“အဲ့လုိလုပ္လုိ႔မရဘူးေလ မင္းနဲ႔က ဘဝမတူဘူး
ေပါင္းဖတ္လုိ႔မရဘူး သူ႔မွာလည္း
ေယာက်ာ္းနဲ႔ ကေလးေတြ႐ွိတယ္။
ငါခြင့္မျပဳဘူး မင္းလုပ္ထားတာေတြ ျပန္ထုတ္
စမ္း ခုထုတ္”ဆရာေအာ္ေတာ့ ေခါင္းေလးငုံကာ
“ဟုတ္ ျပန္ထုပ္ေပးမယ္ဆရာ “ေျပာၿပီးေနာက္
့ မိန္းကေလးလည္း အစာေတြ ျပန္အမ္တယ္၊
္ဝမ္းသြားတယ္ ။ေနာက္ေတာ့ သက္
သာသြားခဲ့တယ္။ အဲ့ေနာက္ သဘက္ႀကီးက
ငုိယုိၿပီးေျပာ႐ွာတယ္၊ ဆရာ ကြၽန္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္း
ဝင္ခြဲတယ္။ ဆရာသာ ဝင္မ႐ူတ္ရင္
ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သရဲ လင္မယား
ျဖစ္ၿပီ ကြၽန္ေတာ္သူနဲ႔ မေပါင္းရတဲ့အတြက္
ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးမွ ကြၽန္ေတာ့္အား
့ရည္စူးၿပီး ေကာင္းမူကုသုိလ္ ျပဳလုပ္ေပး
ၿပီး အမ်ွေဝေပးပါေနာ္ အဲ့ကတိေလးေတာ့ ေပးပါ
ဆရာ။ ဒါဆုိ ကြၽန္ေတာ္လည္း သာဓုေခၚၿပီး
ကြၽတ္လြတ္သြားမွာပါ ဆရာေျပာၿပီး သဘက္
ႀကီးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။
အဲ့ေနာက္ သဘက္ႀကီးလည္းကြၽတ္သြားၿပီ
ထင္ပါတယ္ မေစာခ်စ္နင့္အတူ လာအိပ္ခ်င္း
မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ ေလာကမွ ထူးဆန္းတာေတြ
က အမ်ာျကီး႐ွိၾကပါတယ္။
မယုံႏုိင္စရာေတြက ခတ္မ်ားမ်ားရယ္။
ၿပီးပါၿပီ။ စာေရးသူ-ႏွင္းဆီေမ