ကျူးကျော်မြေ (စ/ဆုံး)
မူရင်းရေးသားသူ – အလင်းရောင်
မြန်မာပြည်ကြီး…လွတ်လပ်ရေး….ရပြီးကာလတုန်းက….
စစ်ပြေးရှောင်.. ပုန်းအောင်းနေကြတဲ့..တိုင်းရင်းသားအများစုသည်…မိမိတို့ဒေသ သို့မပြောင်းရွေ့
တော့ဘဲ တောင်ခြေ အောက်..မှာပဲ…ရွာကြီးကျေးရွာ တည်ထောင်…ကြလေတော့သည်။
ဒီသတင်းကြားပြီး.မြန်မာအစိုးရက..
မြို့ပြနှင့် အရမ်းဝေးကွာလွန်းတာ
ကြောင့်…ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ကြဖို့..တောင်းဆိုသော်လည်း…
၎င်း ကမ်းလှမ်းမူကို.တရွာလုံးက ကန့်ကွက် ကြသဖြင့်..ဤ ရွာသစ်
ကြီးကျေးရွာမှာပဲဆက်လျက်နေထိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့လေသည်၊၊
ရာသီပေါ် သီးပင်စားပင်များအဓိကထားပြီးစိုက်ပျိုးကြလေတော့သည်၊၊
မြေသြဇာ ကောင်းမွန်မူကြောင့်.
.သီးနှံ အထွက်နူန်းအများအပြားရရှိခဲ့ကြလေသည်.။နှစ်ကာလ အတန်ကြာပြီးနောက်.ခေတ်နဲ့အညီ့
ရွာကြီးလည်းတိုးတတ်ပြောင်းလဲ လာခဲ့သလို…..ကလေး တွေရဲ့ပညာရေးသင်ကြားရေးလဲ…
တိုးတတ်ပြောင်းလဲလာခဲ့လေ
သည်၊၊ဒီလိုပြောင်းလဲလာခဲ့သည့်မှာ…်ဆရာတော်ဘုရားကြီးရဲ့ကျေးဇူးကြောင့်ပင်ဖြစ်သည် ၊
ဆရာတော်ဘုရားကြီးရဲ့ အမြော်အမြင်ကြီးမားမူကြောင့်ဖြင့်…
ပညာရေး.၊.ကျန်းမာရေး စသည့်ကိစ္စများကိုဆောင်ရွက်ပေးခဲ့ခြင်း
ကြောင့် အခုလိုရွာလေးအေးအေး
ချမ်းချမ်း ရှိနေခဲ့လေသည်၊၊
နေ့စဉ်နေ့တိုင်း..ဗုဒ္ဓ ယဉ်ကျေးမူစာပေများ ၊ပညာရေးဆိုင်ရာ
စာပေများ စသည့်..ပညာများကို ကလေးတွေ…အားလုံးအပေါ်
မေတ္တာစေတနာ.ဖြင့် သင်ကြား
ပေးလေခဲ့သည်။
အသက်အရွယ်နှင့်အမျှ….ဆရာတော်ဘုရားကြီးလဲ နာမကျန်း ဖြစ်ကာ….ဘဝနိဗ္ဗာန်သို့ကူးပြောင်းသွားခဲ့လေသည်၊၊
ဆရာတော်ဘုရားမရှိတော့တဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့တပည့်ဖြစ်သူ အရှင်ဝိရမိတ က ဆရာတော်ဘုရားကြီးရဲ့….အမွေကို ဆက်လျက် လုပ်ဆောင်ခဲ့လေသည်၊၊….
အရှင်ဝိရမိတ သည်… သက်တော်ငယ်ရွယ်သူပီပီ၊စကားအပြေအဆို၊ အနေအထိုင်ကအစ.မဆင်မချေ ပြုလုပ်တတ်လေသည်၊….
တချို့ကလေးတွေအပေါ်လဲ စာမရတဲ့အခါမျိုးဆိုစိတ်မရှည်စွာဖြင့်
ရိုက်နှဲ့ဆဲးဆိုကြိမ်းမောင်းတတ်လေသည်၊အရှင်ဝိရမိတအပြုအမူ
ကြောင့်..ကျောင်းသို့ပင်
တချို့ကလးတွေ မလာရဲဝံ့ကြတော့ဘူး….၎င်း အဖြစ်အပျက်တွေကို မိဘများကတွေ့မြင်ခဲ့ကြသော်လဲ..
.ဆရာတော်ဘုရားကြီး ကျေးဇူးတော်တွေ..ထောက်ထားသောအား
ုဖင့်.အရှင်ဝိရမိတ အပေါ် သည်းခံနားလည်ပေးခဲ့ကြလေသည်၊၊
…………………………………………………..
“ဆရာတော်..ဘုရား..ဘာများ.အရေးကိစ္စရှိလို့ပါလိမ့်ဘုရား…..´´
သူကြီးဦးဘကောင်း လျှောက်တင်မူကြောင့်….
အရှင်ဝိရမိတ လည်း ခေါင်းတညိမ့် ညိမ့်ဖြင့်..ခဏစဉ်စားပြီး….
“ဒီလို ဒကာကြီးရေ…ကျောင်းဝန်းကြီးကိုချဲ့ပြီး ကျောင်းဆောင်အသစ် ဆောက်ချင်တယ်ကွယ်….
ငါ.အမျိုးတွေ..ဒကာ၊ ဒကာမတွေ
မြို့ကနေလာပြီးအလှူကြီးလုပ်ချင်လို့တယ်ကွဲ့…
ဒီရွာက ကလေးတွေနဲ့ ဆို မြို့က ဧသည့်တွေ မျက်စိနောက်နေမှာလဲ.စိုးရတယ်ကွယ်၊…´´
အရှင်ဝိရမိတ စကားကြားလိုက်ရ၍
သူကြီးဦးဘကောင်းလည်း မျက်နာ ကွက်ခနဲ
မဖြစ်လေအောင် အနည်းထိန်းထားရလေသည်၊
“ဟို..ဟို…
ဆောက်တာက..ဆောက်လို့ရပါတယ်ဘုရား….
ဒါပေမယ့် နေရာက…ဘယ်နေရာလဲဘုရား…´´
“အော် ဒကာကြီးရယ် နေရာကအဓိကမဟုတ်ပါဘူး…ဒီကျောင်းနောက်ဘက်က….
မြေနီကုန်းပေါ်မှာ ပဲ ချုံနွယ်ပင်တွေ ရှင်းပြီး..
ဆောက်ကြတာပေါ့..
“ဗျာ´´
သူကြီးလည်း အံ့သြာအပြုအမူ ဖြစ်….အနည်းငယ်
ထိပ်လန့် သွားမိလေသည်၊..
ဟို..ဟို…အဲ အဲ့ဒီမြေက ကျတ်ကုန်းမြေ ကြီးပါ
ဘုရား…
ကျောင်းဆောက်ဖို့.အသင့်တော်ပါဘူးဘုရား…
ဆရာတော်ဘုရားကြီးလည်းမိန့်ကြားဖူးတယ်၊..
အဲ့နေရာမှာ..ဘာမှ မဆောက်ကြဖို့…
မှာသွားတယ် တပည့်တော်ကို…´´
“အို.
ဘာလို့အသင့်တော်ရမှာလဲ ဒကာကြီးရဲ့….
ဆရာတော်ဘုရားကြီးက ကျတ်ကုန်းက မကောင်း
ဆိုးဝါးတွေ ကို သနားလို့ ကျောင်းမဆောက်တာ
ဖြစ်မှာပေါ့….
ခု ကျောင်းဆောက်ဖို့ အခက်အခဲ ဖြစ်နေတော့…
အခုလိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပဲ..မတတ်နိုင်ဘူး…
နေရာဆိုလို့ အဲ့နေမှာပဲရှိတာ၊ ဒကာကြီးရဲ့
အခြားနေရာမှာဆောက်ဖို့ဆိုတာအဆင်မပြေဘူး..ဒီ…ကျတ်ကုန်းမြေက နာနာဘာဝကောင်တွေကိုလဲ ပရိတ်ရေနဲ့ပတ်ပြီး..
မောင်းထုတ်ရမှာဘဲ…..´´
ပေါ့ပျက်ပျက် ပြောလိုက်တဲ့စကားလုံးနဲ့အတူ.
ဦးဘကောင်းလည်း ရဟန်းနဲ့အပြိုင်ပြောဖို့
မသင့်တော်တာနဲ့ အရှင်ဝိရမိတ ဆန္ဒအတိုင်း
လိုက်နာလိုက်ရလေသည်၊
ရွာက ရန်ပုံငွေတချို့နဲ့လိုအပ်သည်
ငွေများကိုတော့ ရွာထဲ လိုက်လံအလှူကောက်
ခံနေမိတော့သည် ၊
ရွာသူရွာသားများဖြင့်…
မြေနီကုန်းပတ်လည်က မြက်တော၊မြတ်ပင်များ
ရှင်းလင်းကြလေသည်..
ရူုးရှူး ………အသံကြားရာ..ကြည့်မိလိုက်တော့
မြွေဖြူကြီးတစ်ကောင်….ဖြစ်လေသည်
မကျေမနှပ်မျက်လုံးကြီးတွေ ..တရှူးရှူးနဲ နှာမူတ်
ပြလေတော့သည်၊
ဟ…မြွေမြွေကြီး…ဟ….ပြေး ကြပြေးကြ…..
ွမြက်တောများ ရှင်းလင်းနေတဲ့…ရွာသူရွာသား တွေလည်း..ဆူညံပူညံ စွာဖြင့် အော်ဟစ်ပြေး.ကြလာကြသည်၊
အရှင်ဝိရမိတ ဆရာတော်အား ဝိုင်းဝံလျှောက်တင်
ကြလေသည်။
“အရှင်ဘုရား…အဲ့.နေရာမဆောက်ပါနဲ့လားဘုရား..´´
သူကြီးအပါအဝင် တရွာလုံးက လူတွေ လည်း
ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ဝိုင်းဝန်းပြောကြလေတော့သည်၊
“အရှင်ဝိရမိ က လက်မခံ……သူ့လုပ်ငန်းကို
အောင်မြင်အောင်လုပ်မယ်၊
ဘာမဟုတ်တဲ့ နာနာဘာဝ သတ္တဝါ တွေကို
ကြောက်နေစရာမလိုဘူး….ဟေ့….´´
ဘာသာတရား လေးလေးနက်နက် ယုံကြည်ကြတဲ့
တရွာလုံးကလဲ အရှင်ဝိရမိ အာဏာကို..မဆန့်ကျင်ရဲကြတော့ဘူး….
နောက်ထပ် ဖြစ်လာမယ့်
အန္တာရယ်ကိုပဲ ရင်တထိပ်ထိပ်နဲ့စောင့်ကြည့်နေကြတော့သည်၊
…………………………………………………..
“ဆရာတော် ဘုရား ၊ ဆရာတော်ဘုရား……´´
နားထဲ ကြားယောင်လိုက်မိတဲ့ အသံတစ်ခုကြောင့်
အရှင်ဝိရမိ လန့် နိုးလာလေတော့သည်၊
အသံကြားရာသို့ လိုက်လံရှာဖွေလိုက်ရာ…..
မြေနီကုန်းနားက မီးတုတ်တွေများဖြင့်
လူအုပ်ကြီးတစ်စု ဖြစ်လေသည်၊..
စိတ်ဝင်တစားဖြင့် အနီးကပ်ကြည့်မိလိုက်ရာ….
အားလုံးသောမျက်နာတွေက ညိုးနွမ်း စွာဖြင့်…
တွေ့လိုက်ရလေသည်..
“ဟဲ့..ဘယ်သူတွေလဲ…..ညကြီးမိုးချုပ် ´´
အရှင်ဝိရမိ အမေးကြောင့်
လူအုပ်ကြီးကြားထဲက အသားညိုညို လူကြီးတစ်ဦးထွက်လာကာ….
“တပည့်တော်က .ဒီမြေနီကုန်းက
အကြီးကဲတစ်ယောက်ပါ..ဘုရား……
အခု ပြဿနာက ဆရာတော်ဘုရား ကျောင်းဆောက်မယ့်ဆိုတဲ့ သတင်း..ကြောင့်
တရွာလုံး ထိပ်လန့်တုန်လူပ်နေပါတယ်ဘုရား…
ဘိုးဘွားအစဉ်အဆက်ကတည်းက တည်ရှိနေတဲ့
ရွာလေးမို့….ဤမြေကုန်း ကနေ
စွန့်လွတ်ဖို့မဖြစ်နိုင်လို့ပါဘုရား…….
အရှင်ဘုရားအနေနဲ့ တပည့်တော် တို့..့အားလုံးအပေါ် မေတ္တာ၊ ဂရုဏာုသက်ရောက်စွာဖြင့်…
ဤ နေရာလေးမှာ…ကျောင်းမဆောက်ဖို့
မေတ္တာ ရပ်ခံချင်လို့ပါဘုရား….
ရိုသေစွာလက်အုပ်ချီပြီး
ထိုအမျိုးသား ပြောက်ကွယ်သွားလေတော့…ကျန်တဲ့လူတွေပါ…..ချက်ချင်း….
ရုတ်တရပ် အားလုံးပြောက်ကွယ်သွားလေပါ
တော့သည်၊
အရှင်ဝိရမိတလည်း .
အိပ်ယာက လန့်၍ နိုးလာလေတော့.. ချွေးသီးချွေးပေါက်များ..ကျကာ ထူးဆန်းတဲ့
အိပ်မက်ကြောင့် တော်တော်လေးပင် စဉ်စားရ
ခက်နေမိတာအမှန်….
“ငါ အတ္တဆန်လေသွားသလား.?…
ငါ မျက်နှာရဖို့ အခြားအိုးအိမ်တွေ ဖျက်စီးမိသလို
ဖြစ်မိသွားသလဲ..´´
..ကောင်းတဲ့အတွေးအခေါ်ဝေါ်
လေးဝင်လာမိတော့သည်၊..
ထိုအတွေးခေါ်လဲ အတ္တက လွှမ်းမိုးလိုက်ပြန်ပြီး
လေ……
“အို…ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ လုပ်ငန်းကိုတော့ဆက်လုပ်ရမှာပဲ…
အတွေးကိုယ်စီဖြင့်မိုးလင်းခဲ့လေသည်………
မနက်မိုးလင်းတော့ အရှင်ဝိရမိတ ကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်ကာ ရွာသူကြီး အပါအဝင် ရွာသားတွေလဲ..မြေနီကုန်းနားက ပေါက်ရောက်နေတဲ့ မြက်တောများ နွယ်ပင်များ
ထပ်မံ ရှင်းလင်းကြလေသည်…..
အံမယ်လေး ..အရိုးတွေဗျ အရိုးတွေ…
……….
ဟေ!!
ဖိုးကြိုင် တစ်ယောက် အော်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့်
အားလုံးလည်း စိတ်ဝင်တစား ပြေးလာလိုက်ကြလေသည်…..
ဖိုးကြိုင်နားရောက် တော့ ဝိုင်းဝန်းကြည့်လိုက်တော့…ရှေးဟောင်း လူအရိုးစု
တွေ့ရလေတော့သည်၊
“ဦးခေါင်းခွံကြီးတွေ နည်းနည်းနောနောမဟုတ်ဘူး ဗျ´´
“ဟုတ်ပ ကြောက်စရာကြီး…´´
တစ်ယောက်တပေါက် ပြောဆိုသံတွေနောက်က..
“ဘာမှ မပူကြပါနဲ့….ပရိတ်ရေနဲ့မန်းထုတ်ပြီး…
မြေသန့်အောင်လုပ်ရမယ် ´´
အရှင်ဝိရမိတ စကားကြောင့်….
အားလုံးသောစကားသံတွေလဲငြိမ်သက်သွားလေ
ကြတော့သည်၊…
အရှင်ဝိရမိတက ယူဆောင်လာတဲ့ ရေမန်းဖြင့်…
လိုက်လံပတ်ဖြန်းကာ….အဆောက်ဦးဆောက်ဖို့
တွင်းများတူးခိုင်းနေစဉ်အခိုက်….
“
တောက်´´
ရုတ်တရပ်…တောက်ကတည်း ခေါက်လိုက်..တဲ့..
အသံတစ်ခုကြောင့် ရွာသားတွေ လည်း ကြောက်လန့်တကြားဖြစ်နေကြတော့သည်၊…… ဘယ်ကလာတဲ့ တောင်ခေါင်သံကြီးလဲ မသိ
ထင်ထင်ရှားရှား ကြားလိုက်ရ၍ ရွာသားတွေ လဲ
ရင်တထိတ် နဲ့လုပ်ငန်းကို အပြီးသတ်ရန်ကြိုးစား
နေမိကြတော့သည်၊
ညနေစောင်းရောက်တော့…လုပ်ငန်းကို ခဏရပ်က မိမိအိမ်သို့..အပြေးအလွှား ပြန်ပြေးကြလေတော့သည်၊
နေဝင်ချိန်ရောက်လာတော့…..ရွာထဲကခွေးတွေ…
ဆူညံပူညံ စွာ ထိုးဟောင်နေသောကြောင့်.
တစ်ရွာလုံးကလူတွေလဲ အိမ်ခြံတံခါးများပိတ်ကာ…..
အိမ်ထဲမှာပဲပုန်းအောင်းပြီးဘယ်နေရာမှာ
ဘာတွဖြစ်မလဲဆိုတာ အသံ နားဆွံနေကြလေတော့သည်၊
………………………………………………….
အူး….အူး…..ဝူး……….
ညနက့်အချိန် မရပ်မနား ထိုးဟောင်….နေတဲ့..
ခွေးအူသံကြီးတွေကတော့ အရှင်ဝိရမိတ သီတင်းသုံးနေထိုင်တဲ့ ကျောင်းဝန်းကြီးဘက်ဖြစ်သည်၊…..
“ဂီး´´
ဖျန်း…ဖျန်း…ဖျန်း…
ရုတ်တရက် နားမခံသာအောင်ကြားလိုက်ရတဲ့
ငှက်ဆိုးထိုးသံကြီးနဲ့အတူ တဖျန်းဖျန်း..တောင်ပံ
ိရိုက်ခိုက်သံကြီးတွေက ကျောင်းဝန်းကြီး ထဲက
အပင်မြင့်ဆီက ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံဆိုးကြီးတွေကြောင့် အရှင်ဝိရမတ လန့်၍အိပ်ယာထဲကနေ
နိုးလာလေသည်
ခဏ ထထိုင်ပြီး.ဆီမီးအိမ်လေး…ဖြင့်….
ကျောင်းအောက်ထပ်သို့ တစ်ပါးတည်း
ို့ဆင်းလာခဲ့လေတော့သည်၊….
ကျောင်း တံခါးဖွင့်လိုက်သည့် တပြိုင်နက် ထဲ
ဝုတ်…ဝုတ်…ဝုတ်….
ကျောင်းကခွေးနီမ တစ်ကောင်.အရှင်ဝိရမိတ အား ကြည့်ပြီး အဆက်မပြက်.ထိုးဟောင်းနေမိတော့သည်၊..
၎င်းအဖြစ်ပျက်တွေကြည့်ပြီး..၊ အရှင်ဝိရမိ အရမ်းစိတ်တိုသွားလေတော့သည်၊
“ကျွေးထားတဲ့ ကျေးဇူးတရားတောင်
မထောက်တဲ့..သုံးစားမရတဲ့ခွေးဝဲစားမ
“ကဲ..ကြာ´´
စိတ်တိုစွာဖြင့်..အနီးနားက..တုတ်ချောင်း ကြီးဖြင့် လုန်းထုလိုက်လေသည်၊
လက်ကဖြောင့်၊..၍ ခွေးမ ဦးခေါင်းအားထိမှန်သွား၍..
အနာတရ နဲ့အတူ.ခွေးနီမလေး တဂိန်ဂိန်ဖြင့်…
ခြံစည်းရိုးနားတိုးဝှေ့ကာ ပြောက်ကွယ်သွားပါလေတော့သည်……
ခွေးနီမ ထိုးဟောင်းနေတာ အရှင်ဝိရမိ မဟုတ်.
အရှင်ဝိရမိ ကနောက်က…မြွေကြီးတစ်ကောင်ရှိနေ၍ထိုးဟောင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်၊ ၎င်းအဖြစ်အပျက်ကို.
.အရှင်ဝိရမိ သတိမထားမိလိုက်ပါ……..
ထိုအချိန်…ဝုန်း..ဝုန်း..ဆိုတဲ့ အသံကြောင့်….
အရှင်ဝိရမိ တစ်ပါးတည်း အကြောက်မဲ့ကင်းမယ့်
စွာဖြင့်. …ကျောင်းဝန်းကြီးထဲသို့ဆင်းကာခဲ့
လေသည်……
အဆက်မပြက် ဝုန်း..ဝုန်း……ဒုန်း…ဒုန်းဖြင့်
တစ်စုံတစ်ယောက် ကျောင်းဝန်းတံခါးအား
လူပ်ရမ်း.နေတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်
အရှင်ဝိရမိတ က….
“ဟိတ် ဘယ်သူလဲကွ…..ညကြီးအချိန်မတော်´´
ကြောက်စိတ်ဖြင့် အသံပြုလိုက်လေသည်၊
အရှင်ဝိရမိတ အသံကြောင့်
တံခါးက ရုတ်တရပ်ငြိမ်သက်သွားလေသည်၊
အရှင်ဝိရမိတလည်း..
မီးအိမ်ကို မြှောက်ပြီး….ခြံစည်းရိုးတံခါးပေါက်ဝနားသို့ချည်းကပ်ကာ
တံခါးအပေါက်ဝအား..ဖွင့်ချလိုက်ရာ……
“အံမယ်လေး..ဗုဒ္ဓေါ.. ….တ တရဲ..သရဲ..တွေ´´
လျက်တပြက်မြင်က်ကွင်းကြောင့်…
အရှင်ဝိရမိတ လန့် ၍ ယောင်အော်မိလိုက်ကာ…
ခန္တာကိုယ် လှဲကျသွားလေတော့သည်၊
အရင်အခါ အိပ်မက်ထဲက .. အမျိုးသားကြီးတစ်ဦးနှင့်ရွာသူရွာသားများ
ကျောင်းဝန်းအပေါက်ဝမှာ..ကြောက်မက်ဖွယ်
အသွင်သဏ္ဌာန် မြင်လိုက်ရခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်၊
.တကိုယ်လုံး …ဖြူဖက်ဖြူရော် ဖြစ်နေတဲ့ ထိုအမျိုးသားကြီးက မျက်ဆံမပါတဲ့ မဖြူရောင်
ုမျက်လုံးပြုးပြုးကြီးဖြင့် မကျေမနှပ်ကြည့်နေကြလေသည်၊
ထိုအတူ ကျတ်ကုန်းက ရွာသူရွာသားတွေလဲ.မကျေမနှပ်စွာဖြင့်..အရှင်ဝိရမိတ ကို.စိုက်ကြည့်
နေရင်း ရှေ့သို့တိုးလာကြကာ…..
န င်…ကို ..သတ်..မယ်…..သ တ်…မယ်…..
နင်…က…ငါ ..တို့..မြေ.ပေါ် ကျူးကျော်ပြီး
ငါတို့ရွာ ကို ပါ..ဖျက်..စီး..ဖို့
ကြိုး..စား..နေတဲ့…သူ……
နင်..က.ပုထုဇဉ်.. လူနဲ့မခြား..မနား..တဲ့
ရဟန်းပဲ……
ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် အရှင်ဝိရမိလည်း ဘယ်လိုမှ
ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး….ဇောချွေးတွေတောင် ကျလာကာ……..
“မ..လာ..နဲ.. ..ထွက်..သွား….ငါ…ဆီ..မလာ.နဲ
မကောင်းဆိုးဝါး.. တွေ….ထွက်..သွား…..သွား´´
ဝါး…ဟား.ဟားဟား.. ……
အရှင်ဝိရမိတ စကား…ကြောင့်….
အမျိုးသားကြီးက..နှင့်တကွ.ထို ကျတ် သရဲတွေလဲ.တဟား..ဟားဖြင့်..သဘောကာ
ေ..ကျာင်းပေါက်ဝနားသို့တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်..လာလေသည်၊.
အရှင်ဝိရမိ လည်း…တစ်စုံတစ်ခု သတိရ၍.
အသက်ဝဝရူ့ကာ .ကျောင်းပေါ်သို့
ကုန်းရုန်းထပြေးဖို့.ကြိုးစားလေတော့သည်၊….
.ဘယ်အချိန်ကတည်းကမှ စောင့်နေတဲ့
မြွေကြီးလည်း မသိ..အရှင်ဝိရမိကျောင်းပေါ်တတ်
ပြေးဖို့ကြိုးစားနေချိန်မှာပဲ…..
လှေခါးထစ်နားအရောက်…
..အရှင်ဝိရမိ ခြေထောက်အား… မြွေကြီး.
အညိုးကြီးစွာဖြင့် ပေါက်ချလိုက်လေတော့သည်..
“အား.း.း´´
…..အား..ကနဲ…အရှင်ဝိရမိတ အော်သံကြီး…က….
ည..အမှောင်ကို လွှမ်းမိုးသွားပါလေတော့သည်၊၊
…………………………………………………..
အော်သံကြီးတွေကြောင့်….အားလုံးသော
ရွာသူရွာသားတွေ..လန့်၍ နိုးလာလေတော့သည်၊
“ဟဲ့..ဘာအသံကြီးတွေလဲ ကြားမိလိုက်လား
မနမ်ခမ်း..´´
“အေး.ကြားတယ်ဝှေ….တစ်ညလုံးလဲ အိပ်
မရပါဘူးဝှေ…´´
“ဟိုဟို..အသံက..ဘုန်းကြီးကျောင်းက..လာတာ
ထင်တယ်´´
“အေးဟုတ်လောက်တယ်…..
မဟုတ်မှလွယ်၍..
တို့.ေ.ကျာင်းထိုင်ဆရာတော်.တစ်ခုခု ဖြစ်နေမလား….?
တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် စကားတွေ.. အပြိုင်အဆိုင်
ပြောဆိုနေကြလေတော့သည်၊
ဒါဟာ နိုးနိုးကြားကြား ရှိတဲ့သဘောပါ…
အရေးအကြောင်းရှိရင်….တစ်ရွာလုံးစည်းလုံး
ဖို့မဟုတ်လား…ခဏာ အကြာ…သူကြီးတို့အုပ်စု…မီးတုတ်တွေဖြင့် ရောက်ရှိလာကာ.တစ်ရွာလုံးလူစု.ပြီး.ရွာဦးကျောင်းဝန်းကြီးသို့…
တတ်ညီလက်ညီနဲ ရှေ့တတ်လာကြလေသည်၊
ကျောင်းဝန်းကြီးထဲရောက်တော့..အရှင်ဝိရမိတ
ကျောင်းဆောင်နားက..ခွေခွေလေး လှဲနေ၍
အားလုံးကလဲ…စိုးရိမ်စွာဖြင့်..အရှင်ဝိရမိတ အနားသို့ပြေးလာကြလေသည်….
အနားရောက်တော့ အရှင်ဝိရမိ ဆရာတော်
အသက်မရှိတော့၍ ..အားလုံးကလဲ ဘယ်လိုကြောင့်သေဆုံးသွားသလဲဆိုတာ
အံ့အားသင့် ဖြစ်နေကြလေသည်၊
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲသူကြီး…
ကျတ်ကုန်းက ပါရလောကသားတွေများ
သတ်လိုက်တာလား..´´
“ဟဲ့..ငါ ဘယ်လိုသိမလဲ..အောင်ကြီးရ..
နေအုန်း.
ဆရာတော်ကြည့်ရတာ..အဆိပ်တစ်ခုခုတတ်
နေပုံပဲ..၊
သူကြီးကဗဟုသုတရှိစွာဖြင့်…ဆရာတော်.
ခန္တာကိုယ်အားလိုက်လံရှာဖွေလိုက်တော့…..
သူကြီးမျက်လုံးပြုးသွားလေသည်….
“မြွေကိုက်လိုက်တာပဲ…..ဆရာတော်ကို.´´
!!ဗျာ….
သူကြီးစကားကြောင့်..အားလုံးကလဲ.
အံ့အားသင့်ဖြစ်နေကြလေသည်….
“ဒါဒါ..မြေနီကုန်းက မြွေကြီးကိုက်လိုက်
ထင်တယ်…´´
“အင်….ဖြစ်နိုင်တယ်..ဖြစ်နိုင်တယ်..
သူ့မြေပေါ်..ကျောင်းလာဆောက်လို့.
ကျတ်တွေက မြွေယောင်ဖန်ဆင်းပြီး..ဆရာတော်ကို သတ်လိုက်တာ…´`
“ဟုတ်…ပ….ဟုတ်ပ……….´´
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်…ပြောဆိုသံတွေ
ထွက်ပါလာပါတော့သည်၊
သူကြီးက ထိုစကားဝိုင်းခဏရပ်ခိုင်းပြီး…
ဆရာတော်အလောင်းအားညတွင်းချင်း
မီးသဂြိုဟ် ဖို့သေချာပြုပြင်ကြလေတော့သည်…
ခဏအကြာ…ထင်းပုံကြီးပေါ်သို့
ဆရာတော်..အလာင်းအား တင်၍
လောင်စာဆီများဖြင့်.မီးရိူ့လိုက်ကြလေတော့သည်၊
အားလုံးကလဲ..စိတ်မကောင်းစွာဖြစ်နေကြပြီး.
တချို့လူတွေက…တရိုက့်ရိူက့်နဲ ငိုကြွေး နေကြ
တော့သည်၊
အခုအဖြစ်အပျက်လေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး…မည်သူမှ
မအိပ်ရဲကြဘူး…ဒါနဲ့ပဲ…မိုးလင်းခဲ့ရလေသည်၊
မနက်မိုးလင်းတော့…သူကြီးအမိန့်ဖြင့်..မြေနီကုန်းက ထိုကျောင်းဆောင်သစ်ကြီးကို…
ရွာအန္တာရယ် ကင်းဖို့..ဖျက်စီးလိုက်ကြကာ…
ကန့်သတ်နယ်မြေဖြင့်တားမြစ်လိုက်ကြတော့သည်
ပြီးပါပြီ။
က်ဴးေက်ာ္ေျမ (စ/ဆုံး)
မူရင္းေရးသားသူ – အလင္းေရာင္
ျမန္မာျပည္ႀကီး…လြတ္လပ္ေရး….ရၿပီးကာလတုန္းက….
စစ္ေျပးေရွာင္.. ပုန္းေအာင္းေနၾကတဲ့..တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုသည္…မိမိတို႔ေဒသ သို႔မေျပာင္းေ႐ြ႕
ေတာ့ဘဲ ေတာင္ေျခ ေအာက္..မွာပဲ…႐ြာႀကီးေက်း႐ြာ တည္ေထာင္…ၾကေလေတာ့သည္။
ဒီသတင္းၾကားၿပီး.ျမန္မာအစိုးရက..
ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ အရမ္းေဝးကြာလြန္းတာ
ေၾကာင့္…ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ၾကဖို႔..ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း…
၎ ကမ္းလွမ္းမူကို.တ႐ြာလုံးက ကန႔္ကြက္ ၾကသျဖင့္..ဤ ႐ြာသစ္
ႀကီးေက်း႐ြာမွာပဲဆက္လ်က္ေနထိုင္ခြင့္ရရွိခဲ့ေလသည္၊၊
ရာသီေပၚ သီးပင္စားပင္မ်ားအဓိကထားၿပီးစိုက္ပ်ိဳးၾကေလေတာ့သည္၊၊
ေျမၾသဇာ ေကာင္းမြန္မူေၾကာင့္.
.သီးႏွံ အထြက္ႏူန္းအမ်ားအျပားရရွိခဲ့ၾကေလသည္.။ႏွစ္ကာလ အတန္ၾကာၿပီးေနာက္.ေခတ္နဲ႔အညီ့
႐ြာႀကီးလည္းတိုးတတ္ေျပာင္းလဲ လာခဲ့သလို…..ကေလး ေတြရဲ႕ပညာေရးသင္ၾကားေရးလဲ…
တိုးတတ္ေျပာင္းလဲလာခဲ့ေလ
သည္၊၊ဒီလိုေျပာင္းလဲလာခဲ့သည့္မွာ…္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္ ၊
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားမူေၾကာင့္ျဖင့္…
ပညာေရး.၊.က်န္းမာေရး စသည့္ကိစၥမ်ားကိုေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ျခင္း
ေၾကာင့္ အခုလို႐ြာေလးေအးေအး
ခ်မ္းခ်မ္း ရွိေနခဲ့ေလသည္၊၊
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း..ဗုဒၶ ယဥ္ေက်းမူစာေပမ်ား ၊ပညာေရးဆိုင္ရာ
စာေပမ်ား စသည့္..ပညာမ်ားကို ကေလးေတြ…အားလုံးအေပၚ
ေမတၱာေစတနာ.ျဖင့္ သင္ၾကား
ေပးေလခဲ့သည္။
အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္အမွ်….ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးလဲ နာမက်န္း ျဖစ္ကာ….ဘဝနိဗၺာန္သို႔ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ေလသည္၊၊
ဆရာေတာ္ဘုရားမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့တပည့္ျဖစ္သူ အရွင္ဝိရမိတ က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕….အေမြကို ဆက္လ်က္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေလသည္၊၊….
အရွင္ဝိရမိတ သည္… သက္ေတာ္ငယ္႐ြယ္သူပီပီ၊စကားအေျပအဆို၊ အေနအထိုင္ကအစ.မဆင္မေခ် ျပဳလုပ္တတ္ေလသည္၊….
တခ်ိဳ႕ကေလးေတြအေပၚလဲ စာမရတဲ့အခါမ်ိဳးဆိုစိတ္မရွည္စြာျဖင့္
႐ိုက္ႏွဲ႔ဆဲးဆိုႀကိမ္းေမာင္းတတ္ေလသည္၊အရွင္ဝိရမိတအျပဳအမူ
ေၾကာင့္..ေက်ာင္းသို႔ပင္
တခ်ိဳ႕ကလးေတြ မလာရဲဝံ့ၾကေတာ့ဘူး….၎ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မိဘမ်ားကေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကေသာ္လဲ..
.ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေက်းဇူးေတာ္ေတြ..ေထာက္ထားေသာအား
ုဖင့္.အရွင္ဝိရမိတ အေပၚ သည္းခံနားလည္ေပးခဲ့ၾကေလသည္၊၊
…………………………………………………..
“ဆရာေတာ္..ဘုရား..ဘာမ်ား.အေရးကိစၥရွိလို႔ပါလိမ့္ဘုရား…..´´
သူႀကီးဦးဘေကာင္း ေလွ်ာက္တင္မူေၾကာင့္….
အရွင္ဝိရမိတ လည္း ေခါင္းတညိမ့္ ညိမ့္ျဖင့္..ခဏစဥ္စားၿပီး….
“ဒီလို ဒကာႀကီးေရ…ေက်ာင္းဝန္းႀကီးကိုခ်ဲ႕ၿပီး ေက်ာင္းေဆာင္အသစ္ ေဆာက္ခ်င္တယ္ကြယ္….
ငါ.အမ်ိဳးေတြ..ဒကာ၊ ဒကာမေတြ
ၿမိဳ႕ကေနလာၿပီးအလႉႀကီးလုပ္ခ်င္လို႔တယ္ကြဲ႕…
ဒီ႐ြာက ကေလးေတြနဲ႔ ဆို ၿမိဳ႕က ဧသည့္ေတြ မ်က္စိေနာက္ေနမွာလဲ.စိုးရတယ္ကြယ္၊…´´
အရွင္ဝိရမိတ စကားၾကားလိုက္ရ၍
သူႀကီးဦးဘေကာင္းလည္း မ်က္နာ ကြက္ခနဲ
မျဖစ္ေလေအာင္ အနည္းထိန္းထားရေလသည္၊
“ဟို..ဟို…
ေဆာက္တာက..ေဆာက္လို႔ရပါတယ္ဘုရား….
ဒါေပမယ့္ ေနရာက…ဘယ္ေနရာလဲဘုရား…´´
“ေအာ္ ဒကာႀကီးရယ္ ေနရာကအဓိကမဟုတ္ပါဘူး…ဒီေက်ာင္းေနာက္ဘက္က….
ေျမနီကုန္းေပၚမွာ ပဲ ခ်ဳံႏြယ္ပင္ေတြ ရွင္းၿပီး..
ေဆာက္ၾကတာေပါ့..
“ဗ်ာ´´
သူႀကီးလည္း အံ့ၾသာအျပဳအမူ ျဖစ္….အနည္းငယ္
ထိပ္လန႔္ သြားမိေလသည္၊..
ဟို..ဟို…အဲ အဲ့ဒီေျမက က်တ္ကုန္းေျမ ႀကီးပါ
ဘုရား…
ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔.အသင့္ေတာ္ပါဘူးဘုရား…
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးလည္းမိန႔္ၾကားဖူးတယ္၊..
အဲ့ေနရာမွာ..ဘာမွ မေဆာက္ၾကဖို႔…
မွာသြားတယ္ တပည့္ေတာ္ကို…´´
“အို.
ဘာလို႔အသင့္ေတာ္ရမွာလဲ ဒကာႀကီးရဲ႕….
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက က်တ္ကုန္းက မေကာင္း
ဆိုးဝါးေတြ ကို သနားလို႔ ေက်ာင္းမေဆာက္တာ
ျဖစ္မွာေပါ့….
ခု ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနေတာ့…
အခုလိုပဲ လုပ္ရေတာ့မွာပဲ..မတတ္ႏိုင္ဘူး…
ေနရာဆိုလို႔ အဲ့ေနမွာပဲရွိတာ၊ ဒကာႀကီးရဲ႕
အျခားေနရာမွာေဆာက္ဖို႔ဆိုတာအဆင္မေျပဘူး..ဒီ…က်တ္ကုန္းေျမက နာနာဘာဝေကာင္ေတြကိုလဲ ပရိတ္ေရနဲ႔ပတ္ၿပီး..
ေမာင္းထုတ္ရမွာဘဲ…..´´
ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေျပာလိုက္တဲ့စကားလုံးနဲ႔အတူ.
ဦးဘေကာင္းလည္း ရဟန္းနဲ႔အၿပိဳင္ေျပာဖို႔
မသင့္ေတာ္တာနဲ႔ အရွင္ဝိရမိတ ဆႏၵအတိုင္း
လိုက္နာလိုက္ရေလသည္၊
႐ြာက ရန္ပုံေငြတခ်ိဳ႕နဲ႔လိုအပ္သည္
ေငြမ်ားကိုေတာ့ ႐ြာထဲ လိုက္လံအလႉေကာက္
ခံေနမိေတာ့သည္ ၊
႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားျဖင့္…
ေျမနီကုန္းပတ္လည္က ျမက္ေတာ၊ျမတ္ပင္မ်ား
ရွင္းလင္းၾကေလသည္..
႐ူုးရႉး ………အသံၾကားရာ..ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့
ေႁမြျဖဴႀကီးတစ္ေကာင္….ျဖစ္ေလသည္
မေက်မႏွပ္မ်က္လုံးႀကီးေတြ ..တရႉးရႉးနဲ ႏွာမူတ္
ျပေလေတာ့သည္၊
ဟ…ေႁမြေႁမြႀကီး…ဟ….ေျပး ၾကေျပးၾက…..
ြျမက္ေတာမ်ား ရွင္းလင္းေနတဲ့…႐ြာသူ႐ြာသား ေတြလည္း..ဆူညံပူညံ စြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပး.ၾကလာၾကသည္၊
အရွင္ဝိရမိတ ဆရာေတာ္အား ဝိုင္းဝံေလွ်ာက္တင္
ၾကေလသည္။
“အရွင္ဘုရား…အဲ့.ေနရာမေဆာက္ပါနဲ႔လားဘုရား..´´
သူႀကီးအပါအဝင္ တ႐ြာလုံးက လူေတြ လည္း
ေၾကာက္လန႔္တၾကားျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းေျပာၾကေလေတာ့သည္၊
“အရွင္ဝိရမိ က လက္မခံ……သူ႔လုပ္ငန္းကို
ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မယ္၊
ဘာမဟုတ္တဲ့ နာနာဘာဝ သတၱဝါ ေတြကို
ေၾကာက္ေနစရာမလိုဘူး….ေဟ့….´´
ဘာသာတရား ေလးေလးနက္နက္ ယုံၾကည္ၾကတဲ့
တ႐ြာလုံးကလဲ အရွင္ဝိရမိ အာဏာကို..မဆန႔္က်င္ရဲၾကေတာ့ဘူး….
ေနာက္ထပ္ ျဖစ္လာမယ့္
အႏၲာရယ္ကိုပဲ ရင္တထိပ္ထိပ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္၊
…………………………………………………..
“ဆရာေတာ္ ဘုရား ၊ ဆရာေတာ္ဘုရား……´´
နားထဲ ၾကားေယာင္လိုက္မိတဲ့ အသံတစ္ခုေၾကာင့္
အရွင္ဝိရမိ လန႔္ ႏိုးလာေလေတာ့သည္၊
အသံၾကားရာသို႔ လိုက္လံရွာေဖြလိုက္ရာ…..
ေျမနီကုန္းနားက မီးတုတ္ေတြမ်ားျဖင့္
လူအုပ္ႀကီးတစ္စု ျဖစ္ေလသည္၊..
စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ အနီးကပ္ၾကည့္မိလိုက္ရာ….
အားလုံးေသာမ်က္နာေတြက ညိဳးႏြမ္း စြာျဖင့္…
ေတြ႕လိုက္ရေလသည္..
“ဟဲ့..ဘယ္သူေတြလဲ…..ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ´´
အရွင္ဝိရမိ အေမးေၾကာင့္
လူအုပ္ႀကီးၾကားထဲက အသားညိဳညိဳ လူႀကီးတစ္ဦးထြက္လာကာ….
“တပည့္ေတာ္က .ဒီေျမနီကုန္းက
အႀကီးကဲတစ္ေယာက္ပါ..ဘုရား……
အခု ျပႆနာက ဆရာေတာ္ဘုရား ေက်ာင္းေဆာက္မယ့္ဆိုတဲ့ သတင္း..ေၾကာင့္
တ႐ြာလုံး ထိပ္လန႔္တုန္လူပ္ေနပါတယ္ဘုရား…
ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ကတည္းက တည္ရွိေနတဲ့
႐ြာေလးမို႔….ဤေျမကုန္း ကေန
စြန႔္လြတ္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္လို႔ပါဘုရား…….
အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ တို႔..့အားလုံးအေပၚ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာုသက္ေရာက္စြာျဖင့္…
ဤ ေနရာေလးမွာ…ေက်ာင္းမေဆာက္ဖို႔
ေမတၱာ ရပ္ခံခ်င္လို႔ပါဘုရား….
႐ိုေသစြာလက္အုပ္ခ်ီၿပီး
ထိုအမ်ိဳးသား ေျပာက္ကြယ္သြားေလေတာ့…က်န္တဲ့လူေတြပါ…..ခ်က္ခ်င္း….
႐ုတ္တရပ္ အားလုံးေျပာက္ကြယ္သြားေလပါ
ေတာ့သည္၊
အရွင္ဝိရမိတလည္း .
အိပ္ယာက လန႔္၍ ႏိုးလာေလေတာ့.. ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ား..က်ကာ ထူးဆန္းတဲ့
အိပ္မက္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ စဥ္စားရ
ခက္ေနမိတာအမွန္….
“ငါ အတၱဆန္ေလသြားသလား.?…
ငါ မ်က္ႏွာရဖို႔ အျခားအိုးအိမ္ေတြ ဖ်က္စီးမိသလို
ျဖစ္မိသြားသလဲ..´´
..ေကာင္းတဲ့အေတြးအေခၚေဝၚ
ေလးဝင္လာမိေတာ့သည္၊..
ထိုအေတြးေခၚလဲ အတၱက လႊမ္းမိုးလိုက္ျပန္ၿပီး
ေလ……
“အို…ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ လုပ္ငန္းကိုေတာ့ဆက္လုပ္ရမွာပဲ…
အေတြးကိုယ္စီျဖင့္မိုးလင္းခဲ့ေလသည္………
မနက္မိုးလင္းေတာ့ အရွင္ဝိရမိတ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ကာ ႐ြာသူႀကီး အပါအဝင္ ႐ြာသားေတြလဲ..ေျမနီကုန္းနားက ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ျမက္ေတာမ်ား ႏြယ္ပင္မ်ား
ထပ္မံ ရွင္းလင္းၾကေလသည္…..
အံမယ္ေလး ..အ႐ိုးေတြဗ် အ႐ိုးေတြ…
……….
ေဟ!!
ဖိုးႀကိဳင္ တစ္ေယာက္ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္
အားလုံးလည္း စိတ္ဝင္တစား ေျပးလာလိုက္ၾကေလသည္…..
ဖိုးႀကိဳင္နားေရာက္ ေတာ့ ဝိုင္းဝန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့…ေရွးေဟာင္း လူအ႐ိုးစု
ေတြ႕ရေလေတာ့သည္၊
“ဦးေခါင္းခြံႀကီးေတြ နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ဘူး ဗ်´´
“ဟုတ္ပ ေၾကာက္စရာႀကီး…´´
တစ္ေယာက္တေပါက္ ေျပာဆိုသံေတြေနာက္က..
“ဘာမွ မပူၾကပါနဲ႔….ပရိတ္ေရနဲ႔မန္းထုတ္ၿပီး…
ေျမသန႔္ေအာင္လုပ္ရမယ္ ´´
အရွင္ဝိရမိတ စကားေၾကာင့္….
အားလုံးေသာစကားသံေတြလဲၿငိမ္သက္သြားေလ
ၾကေတာ့သည္၊…
အရွင္ဝိရမိတက ယူေဆာင္လာတဲ့ ေရမန္းျဖင့္…
လိုက္လံပတ္ျဖန္းကာ….အေဆာက္ဦးေဆာက္ဖို႔
တြင္းမ်ားတူးခိုင္းေနစဥ္အခိုက္….
“
ေတာက္´´
႐ုတ္တရပ္…ေတာက္ကတည္း ေခါက္လိုက္..တဲ့..
အသံတစ္ခုေၾကာင့္ ႐ြာသားေတြ လည္း ေၾကာက္လန႔္တၾကားျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္၊…… ဘယ္ကလာတဲ့ ေတာင္ေခါင္သံႀကီးလဲ မသိ
ထင္ထင္ရွားရွား ၾကားလိုက္ရ၍ ႐ြာသားေတြ လဲ
ရင္တထိတ္ နဲ႔လုပ္ငန္းကို အၿပီးသတ္ရန္ႀကိဳးစား
ေနမိၾကေတာ့သည္၊
ညေနေစာင္းေရာက္ေတာ့…လုပ္ငန္းကို ခဏရပ္က မိမိအိမ္သို႔..အေျပးအလႊား ျပန္ေျပးၾကေလေတာ့သည္၊
ေနဝင္ခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့…..႐ြာထဲကေခြးေတြ…
ဆူညံပူညံ စြာ ထိုးေဟာင္ေနေသာေၾကာင့္.
တစ္႐ြာလုံးကလူေတြလဲ အိမ္ၿခံတံခါးမ်ားပိတ္ကာ…..
အိမ္ထဲမွာပဲပုန္းေအာင္းၿပီးဘယ္ေနရာမွာ
ဘာတြျဖစ္မလဲဆိုတာ အသံ နားဆြံေနၾကေလေတာ့သည္၊
………………………………………………….
အူး….အူး…..ဝူး……….
ညနက့္အခ်ိန္ မရပ္မနား ထိုးေဟာင္….ေနတဲ့..
ေခြးအူသံႀကီးေတြကေတာ့ အရွင္ဝိရမိတ သီတင္းသုံးေနထိုင္တဲ့ ေက်ာင္းဝန္းႀကီးဘက္ျဖစ္သည္၊…..
“ဂီး´´
ဖ်န္း…ဖ်န္း…ဖ်န္း…
႐ုတ္တရက္ နားမခံသာေအာင္ၾကားလိုက္ရတဲ့
ငွက္ဆိုးထိုးသံႀကီးနဲ႔အတူ တဖ်န္းဖ်န္း..ေတာင္ပံ
ိ႐ိုက္ခိုက္သံႀကီးေတြက ေက်ာင္းဝန္းႀကီး ထဲက
အပင္ျမင့္ဆီက ထြက္ေပၚလာတဲ့အသံဆိုးႀကီးေတြေၾကာင့္ အရွင္ဝိရမတ လန႔္၍အိပ္ယာထဲကေန
ႏိုးလာေလသည္
ခဏ ထထိုင္ၿပီး.ဆီမီးအိမ္ေလး…ျဖင့္….
ေက်ာင္းေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ပါးတည္း
ို႔ဆင္းလာခဲ့ေလေတာ့သည္၊….
ေက်ာင္း တံခါးဖြင့္လိုက္သည့္ တၿပိဳင္နက္ ထဲ
ဝုတ္…ဝုတ္…ဝုတ္….
ေက်ာင္းကေခြးနီမ တစ္ေကာင္.အရွင္ဝိရမိတ အား ၾကည့္ၿပီး အဆက္မျပက္.ထိုးေဟာင္းေနမိေတာ့သည္၊..
၎အျဖစ္ပ်က္ေတြၾကည့္ၿပီး..၊ အရွင္ဝိရမိ အရမ္းစိတ္တိုသြားေလေတာ့သည္၊
“ေကြၽးထားတဲ့ ေက်းဇူးတရားေတာင္
မေထာက္တဲ့..သုံးစားမရတဲ့ေခြးဝဲစားမ
“ကဲ..ၾကာ´´
စိတ္တိုစြာျဖင့္..အနီးနားက..တုတ္ေခ်ာင္း ႀကီးျဖင့္ လုန္းထုလိုက္ေလသည္၊
လက္ကေျဖာင့္၊..၍ ေခြးမ ဦးေခါင္းအားထိမွန္သြား၍..
အနာတရ နဲ႔အတူ.ေခြးနီမေလး တဂိန္ဂိန္ျဖင့္…
ၿခံစည္း႐ိုးနားတိုးေဝွ႔ကာ ေျပာက္ကြယ္သြားပါေလေတာ့သည္……
ေခြးနီမ ထိုးေဟာင္းေနတာ အရွင္ဝိရမိ မဟုတ္.
အရွင္ဝိရမိ ကေနာက္က…ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ရွိေန၍ထိုးေဟာင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္၊ ၎အျဖစ္အပ်က္ကို.
.အရွင္ဝိရမိ သတိမထားမိလိုက္ပါ……..
ထိုအခ်ိန္…ဝုန္း..ဝုန္း..ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္….
အရွင္ဝိရမိ တစ္ပါးတည္း အေၾကာက္မဲ့ကင္းမယ့္
စြာျဖင့္. …ေက်ာင္းဝန္းႀကီးထဲသို႔ဆင္းကာခဲ့
ေလသည္……
အဆက္မျပက္ ဝုန္း..ဝုန္း……ဒုန္း…ဒုန္းျဖင့္
တစ္စုံတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းဝန္းတံခါးအား
လူပ္ရမ္း.ေနတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
အရွင္ဝိရမိတ က….
“ဟိတ္ ဘယ္သူလဲကြ…..ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္´´
ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ အသံျပဳလိုက္ေလသည္၊
အရွင္ဝိရမိတ အသံေၾကာင့္
တံခါးက ႐ုတ္တရပ္ၿငိမ္သက္သြားေလသည္၊
အရွင္ဝိရမိတလည္း..
မီးအိမ္ကို ေျမႇာက္ၿပီး….ၿခံစည္း႐ိုးတံခါးေပါက္ဝနားသို႔ခ်ည္းကပ္ကာ
တံခါးအေပါက္ဝအား..ဖြင့္ခ်လိုက္ရာ……
“အံမယ္ေလး..ဗုေဒၶါ.. ….တ တရဲ..သရဲ..ေတြ´´
လ်က္တျပက္ျမင္က္ကြင္းေၾကာင့္…
အရွင္ဝိရမိတ လန႔္ ၍ ေယာင္ေအာ္မိလိုက္ကာ…
ခႏၲာကိုယ္ လွဲက်သြားေလေတာ့သည္၊
အရင္အခါ အိပ္မက္ထဲက .. အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ဦးႏွင့္႐ြာသူ႐ြာသားမ်ား
ေက်ာင္းဝန္းအေပါက္ဝမွာ..ေၾကာက္မက္ဖြယ္
အသြင္သဏၭာန္ ျမင္လိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊
.တကိုယ္လုံး …ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသားႀကီးက မ်က္ဆံမပါတဲ့ မျဖဴေရာင္
ုမ်က္လုံးျပဳးျပဳးႀကီးျဖင့္ မေက်မႏွပ္ၾကည့္ေနၾကေလသည္၊
ထိုအတူ က်တ္ကုန္းက ႐ြာသူ႐ြာသားေတြလဲ.မေက်မႏွပ္စြာျဖင့္..အရွင္ဝိရမိတ ကို.စိုက္ၾကည့္
ေနရင္း ေရွ႕သို႔တိုးလာၾကကာ…..
န င္…ကို ..သတ္..မယ္…..သ တ္…မယ္…..
နင္…က…ငါ ..တို႔..ေျမ.ေပၚ က်ဴးေက်ာ္ၿပီး
ငါတို႔႐ြာ ကို ပါ..ဖ်က္..စီး..ဖို႔
ႀကိဳး..စား..ေနတဲ့…သူ……
နင္..က.ပုထုဇဥ္.. လူနဲ႔မျခား..မနား..တဲ့
ရဟန္းပဲ……
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အရွင္ဝိရမိလည္း ဘယ္လိုမွ
ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး….ေဇာေခြၽးေတြေတာင္ က်လာကာ……..
“မ..လာ..နဲ.. ..ထြက္..သြား….ငါ…ဆီ..မလာ.နဲ
မေကာင္းဆိုးဝါး.. ေတြ….ထြက္..သြား…..သြား´´
ဝါး…ဟား.ဟားဟား.. ……
အရွင္ဝိရမိတ စကား…ေၾကာင့္….
အမ်ိဳးသားႀကီးက..ႏွင့္တကြ.ထို က်တ္ သရဲေတြလဲ.တဟား..ဟားျဖင့္..သေဘာကာ
ေ..က်ာင္းေပါက္ဝနားသို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တိုးကပ္..လာေလသည္၊.
အရွင္ဝိရမိ လည္း…တစ္စုံတစ္ခု သတိရ၍.
အသက္ဝဝ႐ူ႕ကာ .ေက်ာင္းေပၚသို႔
ကုန္း႐ုန္းထေျပးဖို႔.ႀကိဳးစားေလေတာ့သည္၊….
.ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမွ ေစာင့္ေနတဲ့
ေႁမြႀကီးလည္း မသိ..အရွင္ဝိရမိေက်ာင္းေပၚတတ္
ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာပဲ…..
ေလွခါးထစ္နားအေရာက္…
..အရွင္ဝိရမိ ေျခေထာက္အား… ေႁမြႀကီး.
အညိဳးႀကီးစြာျဖင့္ ေပါက္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္..
“အား.း.း´´
…..အား..ကနဲ…အရွင္ဝိရမိတ ေအာ္သံႀကီး…က….
ည..အေမွာင္ကို လႊမ္းမိုးသြားပါေလေတာ့သည္၊၊
…………………………………………………..
ေအာ္သံႀကီးေတြေၾကာင့္….အားလုံးေသာ
႐ြာသူ႐ြာသားေတြ..လန႔္၍ ႏိုးလာေလေတာ့သည္၊
“ဟဲ့..ဘာအသံႀကီးေတြလဲ ၾကားမိလိုက္လား
မနမ္ခမ္း..´´
“ေအး.ၾကားတယ္ေဝွ….တစ္ညလုံးလဲ အိပ္
မရပါဘူးေဝွ…´´
“ဟိုဟို..အသံက..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက..လာတာ
ထင္တယ္´´
“ေအးဟုတ္ေလာက္တယ္…..
မဟုတ္မွလြယ္၍..
တို႔.ေ.က်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္.တစ္ခုခု ျဖစ္ေနမလား….?
တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္ စကားေတြ.. အၿပိဳင္အဆိုင္
ေျပာဆိုေနၾကေလေတာ့သည္၊
ဒါဟာ ႏိုးႏိုးၾကားၾကား ရွိတဲ့သေဘာပါ…
အေရးအေၾကာင္းရွိရင္….တစ္႐ြာလုံးစည္းလုံး
ဖို႔မဟုတ္လား…ခဏာ အၾကာ…သူႀကီးတို႔အုပ္စု…မီးတုတ္ေတြျဖင့္ ေရာက္ရွိလာကာ.တစ္႐ြာလုံးလူစု.ၿပီး.႐ြာဦးေက်ာင္းဝန္းႀကီးသို႔…
တတ္ညီလက္ညီနဲ ေရွ႕တတ္လာၾကေလသည္၊
ေက်ာင္းဝန္းႀကီးထဲေရာက္ေတာ့..အရွင္ဝိရမိတ
ေက်ာင္းေဆာင္နားက..ေခြေခြေလး လွဲေန၍
အားလုံးကလဲ…စိုးရိမ္စြာျဖင့္..အရွင္ဝိရမိတ အနားသို႔ေျပးလာၾကေလသည္….
အနားေရာက္ေတာ့ အရွင္ဝိရမိ ဆရာေတာ္
အသက္မရွိေတာ့၍ ..အားလုံးကလဲ ဘယ္လိုေၾကာင့္ေသဆုံးသြားသလဲဆိုတာ
အံ့အားသင့္ ျဖစ္ေနၾကေလသည္၊
“ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသူႀကီး…
က်တ္ကုန္းက ပါရေလာကသားေတြမ်ား
သတ္လိုက္တာလား..´´
“ဟဲ့..ငါ ဘယ္လိုသိမလဲ..ေအာင္ႀကီးရ..
ေနအုန္း.
ဆရာေတာ္ၾကည့္ရတာ..အဆိပ္တစ္ခုခုတတ္
ေနပုံပဲ..၊
သူႀကီးကဗဟုသုတရွိစြာျဖင့္…ဆရာေတာ္.
ခႏၲာကိုယ္အားလိုက္လံရွာေဖြလိုက္ေတာ့…..
သူႀကီးမ်က္လုံးျပဳးသြားေလသည္….
“ေႁမြကိုက္လိုက္တာပဲ…..ဆရာေတာ္ကို.´´
!!ဗ်ာ….
သူႀကီးစကားေၾကာင့္..အားလုံးကလဲ.
အံ့အားသင့္ျဖစ္ေနၾကေလသည္….
“ဒါဒါ..ေျမနီကုန္းက ေႁမြႀကီးကိုက္လိုက္
ထင္တယ္…´´
“အင္….ျဖစ္ႏိုင္တယ္..ျဖစ္ႏိုင္တယ္..
သူ႔ေျမေပၚ..ေက်ာင္းလာေဆာက္လို႔.
က်တ္ေတြက ေႁမြေယာင္ဖန္ဆင္းၿပီး..ဆရာေတာ္ကို သတ္လိုက္တာ…´`
“ဟုတ္…ပ….ဟုတ္ပ……….´´
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္…ေျပာဆိုသံေတြ
ထြက္ပါလာပါေတာ့သည္၊
သူႀကီးက ထိုစကားဝိုင္းခဏရပ္ခိုင္းၿပီး…
ဆရာေတာ္အေလာင္းအားညတြင္းခ်င္း
မီးသၿဂိဳဟ္ ဖို႔ေသခ်ာျပဳျပင္ၾကေလေတာ့သည္…
ခဏအၾကာ…ထင္းပုံႀကီးေပၚသို႔
ဆရာေတာ္..အလာင္းအား တင္၍
ေလာင္စာဆီမ်ားျဖင့္.မီး႐ိူ႔လိုက္ၾကေလေတာ့သည္၊
အားလုံးကလဲ..စိတ္မေကာင္းစြာျဖစ္ေနၾကၿပီး.
တခ်ိဳ႕လူေတြက…တ႐ိုက့္႐ိူက့္နဲ ငိုေႂကြး ေနၾက
ေတာ့သည္၊
အခုအျဖစ္အပ်က္ေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး…မည္သူမွ
မအိပ္ရဲၾကဘူး…ဒါနဲ႔ပဲ…မိုးလင္းခဲ့ရေလသည္၊
မနက္မိုးလင္းေတာ့…သူႀကီးအမိန႔္ျဖင့္..ေျမနီကုန္းက ထိုေက်ာင္းေဆာင္သစ္ႀကီးကို…
႐ြာအႏၲာရယ္ ကင္းဖို႔..ဖ်က္စီးလိုက္ၾကကာ…
ကန႔္သတ္နယ္ေျမျဖင့္တားျမစ္လိုက္ၾကေတာ့သည္
ၿပီးပါၿပီ။