ငါ့ကိုခေါ်ထားပါ

ငါ့ကိုခေါ်ထားပါ(စ၊ဆုံး)

—————————

ပဲခူးတိုင်းအတွင်းကရွာကလေးတရွာတွင်ဦးမုန်တိုင်းဆိုသောလူမိုက်တယောက်နေသည်။

 

သူအသားကအညိုရောင်ထက်ကျော်ကာမဟူရာရောင်ဘက်သန်းနေသည်။

 

သွားခေါခေါနှင့်ရုပ်ဆိုးပေမဲ့မိန်မသုံးယောက်ရလေသည်။

 

သူ့တွင်အရင်မိန်းမနှစ်ယောက်ရှိခဲ့ကာအရင်မိန်းမကြီးသေတော့သမီး၃ယောက်ကျန်ခဲ့၍

 

နောက်မိန်းမနှင့်ကွဲပြန်ကာသားနှစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်ရှိကျန်ခဲ့ကာ

စုစုပေါင်းသားသမီးခြောက်ယောက်ရှိသည်။

 

လက်ရှိသုံးယောက်မြောက်မယားအငယ်လေးကကိုယ်ဝန်နှင့်ဖြစ်သည်။

 

ကလေးကများတော့စီးပွာရေးကမပြေလည်မိန်းမကလဲတစ်ယောက်ပြီးတယောက်လိုချင်ပြန်တော့

 

ဒုခ္ခပင်လယ်ဝေနေသည်။ဒါကြောင့်ငွေအမြန်ရလွယ်သောချဲရောင်းသောအလုပ်ကိုလုပ်သည်။

 

ထိုခေတ်ကနှစ်လုံးထီများရောင်းပါကဖမ်းသောအချိန်ဖြစ်သည်။

 

ဦးမုန်တိုင်းကစာဝတ်နေရေးအတွက်ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ရောင်းရသည်။

 

သူသည်ရွာနီးစပ်များအားစက်ဘီးတစီးနှင့်လှည့်ပတ်ကာရောင်းသည်။

 

သူရောင်းသောရွာများထဲမှဘဲအင်းရွာနှင့်သူ့ရွာကြားတွင်င်္သချိုင်းကုန်းတခုရှိလေသည်။

 

ထိုင်္သချိုင်းကုန်းကအခြောက်အလှန့်ကြမ်းသည်ဟုနံမည်ကြီးနေသည်။

 

သူကထိုင်္သချိုင်းနားကနေတဓူဝဖြတ်နေပေမဲ့တခါမှအျခြာက်မခံရပေ။

 

သူကအရက်သောက်လျှင်သွေးအလွန်ဆိုးကာတရွာလုံးအော်ဆဲတတ်ကာ

 

ငှက်ကြီးတောင်ဓားတလက်ကိုင်၍ရွာရိုးတရှောက်ပတ်ရမ်းတတ်သည်။

 

ထို့ကြောင့်ရွာထဲကလူတွေကသူ့အားလူပေလူတေသွေးဆူလွယ်သောသူဟုခေါ်ကာဝေးဝေးကရှောင်ကြသည်။

 

လူတွေတင်မဟုတ်ခွေးများပါသူ့အားမဟောင်ရဲပေစိတ်မထင်လျှင်မထင်သလိုလုပ်သောလူစားဖြစ်သည်။

 

တနေ့တွင်ဘဲအင်းရွာသို့ချဲသွားရောင်းရင်းထန်းရေသောက်နေကာညနေမမှောင်တမှောင်အချိန်မှပြန်လာသည်။

 

စက်ဘီးထားခဲ့ကာလမ်းရှောက်ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။

 

ရွာနှစ်ရွာကြားကင်္သချိုင်းကုန်းနားရောက်တော့

 

”’ဟေ့လူ—–ဟေ့လူ—-””

 

သူ့အားတစ်ယောက်ယောက်ကခေါ်လိုက်သလိုအသံကြားရကာသူပတ်ရှာတော့ဘာမှမတွေ့ရပေ

 

ဒါနဲ့သူဆက်ရှောက်တော့နောက်ဘက်ကခြေသံကြားရပြန်ကာ

 

”ဟေ့လူ—-ဟေ့လူ—””

 

ဒီတခါသူနောက်လှည့်၍ရှာပါသော်လည့်ဘာမှမတွေ့တာကြောင့်

 

သူမူးမူးနဲ့တင်းသွားကာင်္သချိုင်းကုန်းဘက်လှည့်၍ပုဆိုးမကာကလော်တုတ်လိုက်လေသည်။

 

”’ငါ××###$$$$##××”

 

သူအားရအောင်ဆဲလာကာအိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။

 

ထိုညသန်းခေါင်အချိန်လောက်တွင်သူအိမ်မှာမွေးထားသောခွေးများရော

 

ရွာထဲခွေးများပါအူလိုက်ကြသည်မှာထိတ်လန့်ဖွယ်ဖြစ်သည်။

 

နောက်ဆုံးသ့ူအိမ်ရှေ့တွင်ခွေးများတစုံတခုကိုတွေ့လို့ထိုးဟောင်နေသလိုဟောင်လိုက်အူလိုက်နှင့်

 

ဆူညံနေတာကြောင့်သူဓတ်မီးယူ၍ခြံထဲဆင်းကြည့်လိုက်သည်။

 

ထိုအခါသူ့ခြံရှေ့တွင်လူရိပ်တရိပ်ကိုမြင်လိုက်၍သူအော်မေးလိုက်သည်။

 

”ဟေ့ဘယ်ကောင်လဲကွ—–ငါ#$$$##$””

 

သူအော်၍လူရိပ်သည်ပျောက်သွာသောအခါသူကလော်တုတ်ကာပြန်အိပ်လိုက်သည်။

 

သူမှေးကနဲအိပ်ပျော်ကာစရှိသေးသည်။အိမ်မက်လိုလိုတကယ်လိုလိုနှင့်

 

သူ့အိမ်ဝင်းထဲသို့ဗလကောင်းကောင်းဂင်တိုတိုကြောက်စရာကောင်းသောလူတယောက်ဝင်လာကာသူ့အား

 

”’ ဟေ့လူ—–ခင်ဗျားဘာလို့အခြောက်တိုက်ဆဲနေတာလဲ””’

 

””ခင်ဗျားကကောဘယ်သူလဲကျူုပ်ခြံထဲဘာကိစ္စခွင့်မတောင်ပဲဝင်လာတာလဲ””’

 

”” ””’ ငါကလဲမင်းလိုပဲလောင်းကစားသမားအရက်သမားလူမိုက်တယောက်ပေါ့ကွာ——-တနေ့မှာတခြားရွာကိုဖဲသွားရိုက်ရင်းရှုံးမဲမဲပြီးရန်းလို့——အဲရွာကလူမိုက်တွေဝိုင်းသတ်လို့သေသွားတာကွ””’

 

””ဒါဆိုခင်ဗျားကသရဲပေါ့——ကျူပ်အိမ်မှာကလေးတွေရှိတယ်လန့်ကုန်မယ်ခင်ဗျားသွားတော့” ‘

 

””’အေးသွားမှာပါငါမင်းကိုအကူအညီပေးမလို့ပါ——မင်းစီးပွားရေးလုပ်တာငါကူညီမယ်—–မင်းကငါ့ကိုမင်းဆီမှာခေါ်ထားပေး—-မင်းစီးပွားဖြစ်စေရမယ်ငါကတိပေးတယ်——-””

 

‘သရဲစကားကြားတော့သူစိတ်ဝင်စားသွားသည်ခုတလောအဖမ်းအဆီးများ၍သူအလုပ်မဖြစ်ပါ——-

ရဲနဲ့သူနဲ့စိမ်ပြေးတမ်းကစားနေသလိုဖြစ်နေသည်။

 

မကြေနပ်သူတွေကလဲရဲသွားအကြောင်းကြား၍သူသွားရောင်းမည့်ရွာနားရဲများခြေခြင်းလိမ်နေသည်။

 

ဒါနဲ့သရဲအားသူသွေးတိုးစမ်းလိုက်သည်။

 

””ခင်ဗျားကဘယ်လိုကူညီမှာတုန်း””’

 

””မင်းလက်ခံတယ်ဆိုရင်—-ငါကရဲကိုရှင်းမရှင်းသွားကြည့်ပေးမယ်လေ””’

 

””ကောင်းပြီခင်ဗျားကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ””

 

””လွယ်ပါတယ်မင်းဘဲအင်းရွာသွားရင်ဖြတ်သွားရတဲ့င်္သချိုင်းကုန်းထဲက—–အကြီးဆုံးအပင်ကြီးအောက်ကိုသွား

အဲအပင်ရဲ့ညာဘက်ခြေ၁၀လှမ်းလောက်ရှောက်လိုက်ရင်

မြေကြီးကိုနဲနဲစွကြည့်——–

အဲဒီမှာငါ့လက်ဖျံရိုးတချောင်းနဲ့ခြေထောက်ရိုးတချောင်းတွေ့လိမ့်မယ်အဲဒါမင်းအိမ်ယူလာပြီး

အပင်တပင်အောက်တွင်းတူးပြီးထားပေးပါ——”””

 

””’အေးလေခင်ဗျားပြောသလိုသွားကြည့်ပြီးလုပ်ပေးမယ်ဘာစီးပွားမှမဖြစ်ပဲ—–ကျုပ်အဖမ်းခံရလို့ကတော့——–အမှုန့်ကြိတ်ပြီးခွေးစာကြွေးပြစ်မယ်—–””

 

””—-စိန်လိုက်လေခင်ဗျားအလုပ်ဖြစ်လဲကျုပ်ကိုအစာကြွေးအုံးနော်—”’

 

ထိုသို့သရဲနှငါ့ဦးမုန်တိုင်းအပေးအယူတည့်ကာသူလဲအိမ်မက်ကလန့်နိုးသွားလေသည်။

 

နောက်ရက်တွင်းဦးမုန်တိုင်းတယောက်သူ့ရွာနှင်ဘဲအင်းရွာကြားကင်္သချိုင်းကုန်းသို

ပေါက်တူးတလက်နှင့်သူ့လက်စွဲတော်ဌက်ကြီးတောင်ဓါးအားယူ၍ထွက်လာသည်။

 

သရဲပြောသည့်အတိုင်းင်္သချိုင်းကုန်းထဲကအကြီးဆုံးအပင်ဆီသို့သွားကာ

 

အပင်အောက်ရောက်တော့ညာဘက်သိုခြေ၁၀လှမ်းခန့်ရှောက်လိုက်သည်။

 

ထိုအခါမြေပုံတခုဘေးသို့ရောက်သွားကာထိုနေရာသိုအနဲငယ်တူးဆွလိုက်ရုံဖြင့်

 

သရဲပြောသောလက်ဖျံရိုးတခုနှင်ခြေထောက်ရိုးအပိုင်းအစတခုအားအလွယ်တကူတွေ့ရလေသည်။

 

ကြည့်ရသည်မှာအလောင်များမြုပ်ရန်ထပ်ထပ်တူးရင်းပေါ်လာပုံရလေသည်။

 

သူလဲအကြောက်အလန့်မရှိသူမိုထိုအရိုးများအားပလပ်စတတစ်အိပ်ထဲထည့်ကာ

 

င်္သချိ ုင်းမှအိမ်သို့အေးဆေးစွာပြန်လာလေသည်။

 

သူခြံထဲရောက်တော့ခြံနဘေးကမကျီးပင်ကြီးအောက်တွင်တွင်းခပ်တိမ်တိမ်တူးကာအရိုးများ

 

ထည့်၍မြုပ်ထားလိုက်သည်။သူ့ခြံထဲကခွေးများလဲမအူရဲတော့ပေ

 

နောက်ရက်များတွင်သရဲကသူ့ကိုဘယ်ရွာသွားရောင်းဘယ်ရွာတွင်ရဲရောက်နေသည်

 

အစရှိသဖြင့်ရဲသတင်းစုံစမ်းပေးသောသတင်းထောက်တယောက်ဖြစ်လာသည်။

 

ထိုကြောင့်သူနဲ့ရဲနဲ့တေ့လွဲလွဲနေသည်မှာအလွန်ကံကောင်းနေလေသည်။

 

တခါတရံလမ်းသွားရင်းမျက်စိလည်လမ်းမှားလာသောရဲများတွေ့ပါက

 

သရဲကကူညီ၍အမျိုးမျိုးအနှောက်အယှက်လုပ်လိုက်၍သူနဲ့ရဲများရေစက်ဆုံခွင့်မရပါ

 

ထိုကြောင့်ဦးမုန်တိုင်းအူစိုလာသည်။ဘဝတဆစ်ချိုးပြောင်းလဲသွားသည်။

 

ဦးမုန်းတိုင်းတို့မိသားစုသရဲရဲ့ကူညီမှု့နှင့်အဆင်ပြေကာစုတ်နေသောတဲကလေးအား

 

ပျဉ်ထောင်အိမ်အဖြစ်ြုပြင်နိုင်ခဲ့သည်မိန်းမနှင့်သားသမီးများလဲရွှေတွဲလဲငွေတွဲလဲဖြစ်ကုန်သည်။

 

ခြံထဲတွင်လည်းဝက်ဘဲကြက်များမွေးထားကာတဘက်တလမ်းကဝင်ငွေရအောင်စီစဉ်နိုင်ခဲ့ပြီ

 

တခါဘူးမှမကိုင်ဘူးသောငွေကလေးရှိလာတော့တမိသားစုလုံးစိတ်ကြီးဝင်လာသည်။

 

သူရဲမွေးထားသည်ကိုသ့ူ့အိမ်သားများမသိပေမဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကရိပ်မိလာသည်။

 

ရွာထဲအမဲသားဝက်သားပေါ်ပါကသူအပြေးအလွှားသွားဝယ်ကာမကျီးပင်တွင်ချိတ်ဆွဲပေးထားရသည်။

 

သ့ူ့အိမ်နီးချင်းများကညဘက်များတွင်သူ့ခြံထဲမဲမဲအရိပ်ကြီးအားမြင်ကြရသည်။

 

တခါတရံသူ့ခြံထဲကလေထဲရွေ့နေသောကြောက်မက်ဖွယ်သရဲတကောင်မြင်ရသည်ဟုဆိုပြန်သည်။

 

ဘေးခြံကကြက်များညဘက်ညဘက်ပျောက်နေသည်ကိုလဲမပြောရဲကြပေသူဒါးကြိမ်းကြိမ်းကာရမ်းမှာစိုးကြသည်။

 

ငွေကအရာရာကိုပြောင်းလဲစေတာကြောင့်ဦးမုန်တိုင်းစိတ်တွေပြောင်းလဲလာပြန်သည်။

 

ရွာထဲကမိန်းမတစ်ယောက်ကိုစိတ်ဝင်စားနေပြန်သည်။

 

တညသူအိပ်နေတုန်းအိမ်မက်ထဲသရဲသည်သူ့အိမ်ပေါ်သို့ခြေဆောင့်နင်းကာတက်လာသည်

 

””ဟေ့လူခင်ဗျားကတိမတည်ဘူးကျုပ်ကိုလဲအစာမှန်မှန်မကြွေးဘူး—-ခင်ဗျားသားကလေးတွေကလဲကျုပ်ကိုယ်ပေါ်သေးလာလာပန်းတယ်——–အဲဒါနေရာပြောင်းပေအုံး

ပြီးတော့အစားမှန်မှန်ကြွေးပါ””

 

ဦးမုန်တိုင်းလဲသရဲလာသတိပေးတာအလေးမထားနောက်မယားယူရန်တာဆူနေသည်။

 

တညတွင်ခြံထဲမှကြက်များဆူညံစွာအော်သံကြား၍ဦးမုန်တိုင်းသမီးအကြီးမသည်။

 

ခြံထဲဆင်း၍သွားကြည့်ရာလူမဲမဲကြီးတစ်ယောက်သည်ကြက်များဖမ်းကာအရှင်လတ်လတ်

 

ကိုက်စားနေတာကိုသွေးလန့်ဖွယ်မြင်လိုက်ရသည်။

 

”’သရဲ—-သရဲ—””

 

ထိုအခါအလွန်ထိတ်လန့်သွားကာအော်ကာပြေးလေသည်။

 

နောက်ရက်များတွင်လဲကြက်များတကောင်ပြီးတကောင်ပျေက်ရင်းမရှိသလောက်ဖြစ်သွားသည်။

 

ဦးမုန်တိုင်လဲအရောင်းအဝယ်မကောင်းတော့ခါပြိုင်ဘက်များပေါ်လာသည်။

 

ထိုအခါသရဲအားလှည့်မကြည့်အားတော့အစာကြွေးဘို့လဲမလုပ်တော့ပေ

 

တညတွင်ဝက်တကောင်ဆူညံစွာအော်နေပြန်သည်ဦးမုန်တိုင်းလဲခြံထဲဆင်း၍

 

ဝက်ခြံထဲသွားကြည့်ရာဝက်ပေါ်ခွစီးထားသောသရဲအားမြင်လေသည်။

 

သူလဲအလွန်ဒေါသထွက်သွားကာဓားနှင့်ပြေးခုတ်လိုက်တော့လေကိုသာခုတ်မိသွားသည်။

 

”’ငါ ####×××××””’

 

သူဒေါသဖြစ်ကာကလော်ဆဲပြန်သည်။သူဒီသရဲကိုနှိမ်နင်းမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

 

နောက်တနေ့မနက်စောစောတွင်တဘက်ရွာမှာနေသောသူ့အကိုဆုံးသည်သတင်းကြား၍

 

အပြေးအလွှားတဘက်ရွာသို့သွားလေသည်။

 

သူသွားတဲ့ညမှာတော့ညသန်းခေါင်လောက်တွင်အိမ်နောက်ဘေးမှအိုးသံခွက်သံများကြားရတာကြောင့်

 

သူ့သမီးအကြီးမသည်လန့်နိုးသွားကာမီးဖိုဆောင်သို့သွာကြည့်မိသည်။

 

ထိုအခါမီးဖိုဆောင်ထဲတွင်အလွန်ကြောက်စရာကောင်းသောသရဲကြီးသည်ထမင်းအိုးဟင်းအိုးများ

 

အားဖွင့်ကာစားနေသည်ကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အခါငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်သည်။

 

”’လာကြပါအုံး—–သရဲကြီးမီးဖိုဆောင်ထဲရောက်နေလို့””’

 

သူ့အော်သံကြောင့်အိမ်နဘေးကလူများလာကြည့်တော့ဘာမှမတွေ့ရတော့ပေ။

သူ့သမီးကတော့မေ့လဲသွား၍မနဲနှာနပ်ယူရသည်။

 

နောက်ညမှာတော့သူတို့မိသားစုထမင်းစုစားနေတုန်းအိမ်အမိုးထုတ်တမ်းမှသရဲကြီးသည်ထိုင်နေကာ

 

သရဲလျှာကြီးသည်ရှည်ထွက်လာပြီးထမင်းဝိုင်းထဲရောက်လာသောအခါ

 

တအိမ်သားလုံးငယ်သံပါအောင်အော်၍ဝရုန်းသုန်းကားထပြေးကြသည်မှာ

 

ထမင်းဝိုင်းမှောက်ကာထမင်းဟင်းများဖွာလန်ကျဲကုန်သည်။

 

သူ့အိမ်သားများလဲအိမ်မှာမနေရဲတော့ပဲအမျိုးတစ်ယောက်အိမ်သွားနေကြလေသည်။

 

လူမရှိသောသူ့အိမ်တွင်ညဘက်၌အသံမျို ုစုံကြားနေရကာဝက်များမချိမဆန့်အော်သံလဲကြားနေသည်။

 

သို့ပေမဲ့တရွာလုံးကြောက်နေရ၍ဘယ်သူမှသွားမကြည့်ရဲပါ။

 

မနက်မိုးလင်းတော့ဝက်ခြံထဲဝက်တကောင်မှမရှိတော့ပါသွေးကွက်များသာမြင်ရလေသည်။

 

တဘက်ရွာသွားသောဦးမုန်တိုင်းလဲသူ့အကိုအသုဘချပြီးအိမ်ပြန်လာရာ

 

အိမ်ဟောင်းလောင်းနှင့်အကြောင်းစုံသိရသောကြောင့်ဒေါသအလွန်ထွက်သွားသည်။

 

သူမရှိတုန်းထင်တိုင်းကျဲကာသောင်းကျန်းသောသရဲအားဆဲနည်းပေါင်းစုံဖြင့်ဝေဝေဆာဆာဆဲလိုက်သည်။

 

””ငါ့ကိုဒါမျိုးလာမစမ်းနဲ့—–ငါအကြောင်းသိစေရမယ်””

 

ထိုသိုကြိမ်းဝါးကာပေါက်တူးယူ၍မကျီးပင်အောက်တူးကာသူမြုပ်ထားသော

 

သရဲအရိုးထုတ်အားဆွဲထုတ်ကာအမှိုက်များနှင့်ရောကာဓတ်ဆီလောင်း၍မီးရှို့လိုက်သည်။

 

ပတ်ဝန်းကျင်ကလူများကလဲဘာမှမပြောရဲပဲကြည့်နေကြသည်သူ့အိမ်သားများလဲအိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။

 

နောက်တနေ့မနက်စောစောသူဟိုဘက်ရွာအသွားလမ်းတွင်အဆိပ်ပြင်းသောမြွေတကောင်ကိုက်ကာ

 

သေလေသည်။သူသေပြီးနောက်မှာတော့သူ့ခြံထဲတွင်မဲမဲအရိပ်အားမြင်ကြရပြန်သည်။

 

ဒီတခါမဲမဲအရိပ်သည်သူ့ခြံနားကပ်ပါကထွက်၍လိုက်တတ်သောကြောင့်

 

အားလုံးကသို့လောသို့လောထင်နေကြသည်။

 

စာဖတ်ပရိတ်သတ်ကောဘယ်သူလို့ထင်ပါသလဲ

 

ပြီး