ဆေးရုံဝန်းမှအမျှတောင်းသူ(စ/ဆုံး)

Unicode Version

ဆေးရုံဝန်းမှအမျှတောင်းသူ(စ/ဆုံး)
——————————————
{ ပရဝတ္တု တို}
“အူး……အူး……ဝူး……အူ……ဝူး……
ဆွဲဆွဲငင်ငင်ထိုးအူးလိုက်သော ခွေးအူး
သံတို့ကား တိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်နေ
သောညအား လူပ်နိုးလိုက်သလိုပင်……………

“မနွယ်တစ်ယောက်အအိပ်ဆတ်
သူပြီပြီ ခွေးဟောင်သံနှင့်အတူဖြတ်ခနဲ
နိူးလာသည် ” ခွေးတွေဘာလို့များဒီ
လောက်ဟောင်နေရသလဲတွေးမိလိုက်
ပြီးကျောချမ်းသွားသည်……ထိုနောက်
ဘေဘီစောင်းကြည့်မိလိုက်သည်… ဘေးခုတင်တစ်လုံးတွင်သူမအား ည
အိပ်ညနေ လာစောင့်ပေးသော “မနုနု
ကြည်နှင့်တူဖြစ်သူသန်းထိုက်မှာတခေါ
ခေါဟောက်သံပေး၍ အိပ်မောကြလျှက်
တွေ့လိုက်ရသည်……………………

“ဒီတူဝရီးနှစ်ယောက် အရေးအ
ကြောင်းဆိုတော်တော် အားကိုးရမှာဘဲ
ဟုတွေးလိုက်မိပြီ မနွယ်ပြုံးလိုက်မိ
သည်………………

“မနွယ်ရောက်ရှိ့နေတာကမန္တ
လေးမြို့မြောက်ဘက်ရှိ့( )အမည်
ရသည့်ဆေးရုံကြီးတစ်ရုံ၌ဖြစ်ပေသည်
မနွယ်တစ်ယောက်ဝမ်းဗိုက်ထဲ သွေးလုံ
လိုလို…အလုံတွေ့ရ၍ လာရောက်ခွဲ
စိတ်ကုသခြင်းပင်ဖြစ်တော့သည်…………………

” အချိန်ကားညနာရီပြန် ၂ ချက်
ခွေးအူသံကြောင့်လန့်နိူးသွားသော
မနွယ်မှာ ပြန်အိပ်မရတော့……မျက်စိ
ကြောင်နေမိသည်…ထိုညသည်ဆေးရုံ
စတတ်သည် ပထမဆုံးညလဲဖြစ်ပေ
သည်……မနွယ်နေသောအခန်းမှာ(B5)
ဖြစ်ပြီးအခန်းကျယ်ဝန်းချင်းနှင့်အတူ
ရေချိုးခန်းနှင့်အိမ်သာ တွဲလျှက်ပါရှိ့
ခြင်းကြောင့် မနွယ်သဘောကြမိသည်…………

“မနွယ်တစ်ယောက်ပြန်အိပ်မရ
သည်နှင့် မေတ္တာသုတ်နှင့်ပဌာန်းဒေ
သနာကို ခပ်တိုးတိုးရွတ်ဆိုနေလိုက်
သည်…… ထိုနောက်အပေါ့အပါးသွား
လိုသဖြင့်လှဲနေရာမှထကာ…ရေအိမ်ရှိ့
ရာသို့လျှောက်လာလေသည်…ရေအိမ်
ထဲဝင်နေစဉ်တွင်တစ်ဖတ်ရေးချိုးခန်း
အတွင်းမှ ရေလောင်းသံနှင့်အတူငို
ညည်းသံများကြားလိုက်ရ၍ အထိတ်
တလန့်ထွက်လာကာ တစ်ဖတ်ရေချိုး
ခန်းကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်……………………

” ရေချိုးခန်းတံခါးမှဟနေ၍အ
တွင်းသို့အတိုင်းသားမြင်နေရသည်
မည်သူမှရှိ့မနေချေ…… သိုသော်လဲရေ
ချိုးခနါးအတွင်းမှ တပ်ဆင်ထားသော
မီးလုံးမှာ မှိတ်ချည်ပွင့်ချည်ပွင့်နေ၍
မီးမှိန်သွားသည်နှင့်ရေချိုးခန်းအတွင်း
မှ လူရိပ်သဏ္ဌန်ကို ရိပ်ခနဲတွေ့လိုက်
ရသောအခါ……………………

” ဟဲ့……မိနွယ်အပေါ့အပါးသွား
ချင်ရင်နိုးလိုက်ရော့ပေါ့…မနွယ်ခုတင်
ရှိ့ရာပြန်လာချိန်တွင်…မနုနုကြည်တစ်
ယောက်တစ်ရေးနိုးလာ၍ပြောလိုက်
ချင်းပင်ဖြစ်သည်… မနုနုကိုနိုးရမာအား
လာလို့ပါ…ပြီးတော့နွယ်ကမကြောက်
တတ်ဘူးလေ ” မနုနုရဲ့……ဟုတ်ပါပြီ
မိနွယ်ရယ်…ကဲ…ပြန်အိပ်တော့…မနက်
ခွဲစိတ်ရမှာ မဟုတ်လား…အားမွေးထား
ပေါ့…ကဲ…ကဲပြန်အိပ်ချေ………………………

“မနွယ်မှာတွေ့ကြုံပုံအား” မနုနု
ကိုပြန်ပြောပြချင်သော်လည်း ကြောက်
နေမည်စိုးသောကြောင့်…ရေငုံနူတ်ပိတ်
နေလိုက်လေသည်……သိပ်မကြာမီမနုနု
ထံမှ ဟောက်သံကြားလိုက်ရ၍ ပြန်
လည်အိပ်ပျော်သွားပြီ ဖြစ်သည်………………

” မနွယ်မှာအိပ်မရသဖြင့်မေတ္တာ
ပို့အမျှဝေရင်း မဟာသမရသုတ်တော်
ကိုခပ်တိုးတိုးရွတ်စေနေမိသည်… မနက်ခွဲစိတ်ကုသရမှာဖြစ်တာကြောင့်
လဲ စိုးရိမ်နေမိသည်…ထိုသို့ရွတ်ဆိုရင်း
အိပ်ပျော်သွားသည့်တခဏ……………………

“ရေးချိုးခန်းအတွင်းမှ လူရိပ်သ
ဏ္ဌန်တစ်ခုရိပ်ခနဲထွတ်လာသည်ကို
မြင်လိုက်သည်တခဏ ရုတ်တရက်
လန့်ပြီးထထိုင်မိချိန်ဝယ်…ထိုသူမှာ
မနွယ်ရှေ့မှောက်ပင်ရောက်ရှိ့နေလေ
တော့သည်………………………

” ထိုသူမှာမနွယ်ရှေ့၌တွေတွေ
လေးရပ်ပြီး းညှိုးငယ်စွာကြည့်နေလေ
သည်…ထိုသူမှာလူလတ်ပိုင်း အရွယ်
ခန့်ရှိ့ပြီး ပုဆိုးအညိုကွက်နှင့်အဝတ်
တော့မပါပေ……မနွယ်ရုတ်တရက်လန်
ဖျပ်သွားသည်……မင်း…မင်း…ဘယ်သူ
လဲဟုမေးလိုက်ရာ………………………

” ထိုသူကညှိုးငယ်စွာကြည့်ပြီး
စကားဆိုသည်…ကျတော်ဒီဆေးရုံးမှာ
မကျွတ်မလွှတ်ဖြစ်နေတာ နှစ်နဲ့ချီနေ
ပြီ အမရယ်…ကျတော်ဒီဘဝက လွှတ်
ချင်ပြီ…ဒါကြောင့်မို့ ကျတော်ရှိ့
ကြောင်းအရိပ်အယောင်ပြရတာပါ ဟု
ဆိုလေသည်………………………

“မနွယ်လဲ ထိုသူစကားကြောင်
စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိသည် … အမ
ကိုကူညီစေချင်လို့လားဟုမေးလိုက်ရာ
ဘယ့်နဲ့ပြောပါလိမ့် အမရယ်…ခုလို
မကျွတ်မလွှတ်ရောက်နေတဲ့သူတွေ
ဟာ ကူညီပေးမဲ့သူကို ရှာနေရတယ်
သူပေးတဲ့အကူအညီ ကောင်းရင်
ကောင်းတဲ့အလျှောက်ချမ်းမြေ့ကြည်
လင်တဲ့ဘဝကို ရောက်ရတာပါ…
ကျတော်ဘဝကတစ်ဘက်က ကူညီမှ
ငြိမ်ချမ်းနိုင်တဲ့ ဘဝပါ အမရယ်…ဟုဆို
ကာဖြတ်ခနဲပျောက်သွားလေသည်…………………

“ထိုစဉ်မနွယ်တစ်ယောက် အိပ်
ရာမှ လန့်နိူးလာသည်……ဟင်…ငါအိမ်
မက်မက်နေတာပါလား……ဟင်းးမနွယ်
သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်…………………………

“အိမ်မက်ကထူးခြားသည်အိမ်
မက်ဟုဆိုရမည်လား မသိပေ…သို့
သော်လည်းညက အမှန်တကယ်ကို
တွေ့ကြုံခဲ့သည်……မနယ်တစ်ယောက်
ဖြစ်စဉ်ကို ဆက်စပ်စဉ်းစားနေမိလေ
သည်…………………………

” ဒီနေ့မနွယ် ခွဲစိတ်ကုသမူ့ခံ
ယူသောနေ့ဖြစ်ပေသည်……ခွဲစိတ်မှု့ရလဒ်မှာ
အလွန်ကောင်းပါ၏…ကျတော်ကိုယ်တိုင်လဲ
အမ သက်နွယ်စိုး မိသားစုနှင့် ထပ်တူ ဝမ်းသာမိ
ပါသည်……( စာရေးသူ……ထွဋ်ခေါင် )

“ခွဲစိတ်ကုသမှု့ခံယူပြီ ည…မနွယ်တစ်
ယောက်အိပ်ပျော်နေစဉ်…ထိုသူရောက်လာပြန်
သည်……မင်း…မင်း…ရောက်လာပြန်ပြီလားဟု
မေးလိုက်ရာ…အမက ကျတော်ကိုအဖြေမပေး
သေးဘူးလေ………ကူညီမယ်…မကူညီနိုင်ဘူးဆို
တာသိချင်တယ်……အမခွဲစိတ်မူ့အောင်မြင်လို့
ကျတော်ဝမ်းသာပါတယ်……အမလဲသိပ်မကြာခင်
ပြန်ရတော့မှာလေဟု…ဆိုလေသည်………………………

“မနွယ်တစ်ယောက်ထိုသူ့ကိုကြည့်
ပြီးအတော်သနားဂရုဏသက်သွားခြင်းနှင့်အ
တူကူညီလိုစိတ် တားမရအောင်ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်
ထိုကြောင့်…စိတ်ချနေ …အမမင်းကိုကူညီမယ်
ဟုပြောလိုက်လျှင် …ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ
အမရယ်ဟုဆိုကာ ပျောက်သွားတော့သည်……………

“အမနုနုကို နွယ်ပြောစရာရှိ့တယ်……ဘာ
များလဲနွယ်ပြောလေ…ဟုဆိုရာ…မနွယ်ကသူအိမ်
မက်အကြောင်းနှင့် တွေ့ကြုံခဲ့ပုံကိုပြောပြလိုက်
သော် အခါ………………………

” အင်း…မကျွတ်မလွှတ်သေးသူတွေဟာ
သူတို့ကျွတိဖို့လွှတ်ဖို့အတွက်…သူတိုကိုကူညီ
မယ့်ပေတအလှူရှင်တွေကို မျှော်နေကြသလို
သာဓုခေါ်ခွင့်ကိုစောင့်နေကြတာလည်း အမှန်
ဘဲကွယ့်……ဒါဟာပေးသင့်တဲ့အကူအညီဘဲ
အမကူညီပါမယ်ဟု ဆိုရာ……မနွယ်တစ်ယောက်
အလွန်ဝမ်းသာသွားသည်………………………………

” နောင်တစ်နေ့တွင်ဆေးရုံအုပ်၏ခွင့်
ပြုချက်အရ မနုနုကိုယ်တိုင် ဘုန်းကြီးပင့်ဖိတ်
ပြီး သင်္ကန်းကပ်…အလှူဒါနပြုလုပ်၍……အမတို့
ဒါနအမှု့ပြုပါမည်……ပြုပြုသမျှ ကုသလအတွက်
တရားနာ သာဓုခေါ်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ပါသည်……………………

“ဒီနေဆေးရုံဆင်းရမည့်နေ့ပင်ဖြစ်
တော့သည်…… မနွယ်တစ်ယောက်ပြန်ခါနီးအ
ချိန်တွင်…နေခဲ့တော့မောင်လေးရေ……မင်းလဲ
သာဓုခေါ်ခွင့်ရမယ်ထင်တယ်…ငါ့မောင်တစ်
ယောက် ကောင်းရာမွန်ရာရောက်ပါစေကွယ်
ဟု နူတ်ဆက်ပြန်ခဲ့လေတော့သည်………………………

” မနွယ်အတွေးမမှားပါ ထိုညကသူ
ရောက်လာခဲ့သည်…ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ
တောက်နေ၍…မျက်နှာသည်ပြုံးချိုနေ၏………

” ကျေးဇူးပါဘဲ အမရယ်…အမပေး
တဲ့အလှူဒါနကြောင့် ကျတော် ကောင်မွန်ရာ
ဘဝရောက်နေပါပြီ……အမကိုလာနှုတ်ဆက်
တာပါ ဟုပြောဆိုပြီး ပျောက်သွားလေတော့
သည်…………………

“မနွယ်ကိုယ်တိုင်လဲ ကြည်နူးပျော်နေ
မိတော့သည်…………

” ဤ ဇာတ်လမ်းအားပြောပြခဲ့သော( မန္တလေးမြို့ )နေ …မသက်နွယ်စိုး > ( Dham ma> School )အား…အထူးကျေးဇူးတင်ရှိ့လျှက်

( ဆုံကြအုံးမယ် ကွယ်)

( ထွဋ်ခေါင် )

Zawgyi Version

ေဆး႐ုံဝန္းမွအမွ်ေတာင္းသူ(စ/ဆုံး)
——————————————
{ ပရဝတၱဳ တို}
“အူး……အူး……ဝူး……အူ……ဝူး……
ဆြဲဆြဲငင္ငင္ထိုးအူးလိုက္ေသာ ေခြးအူး
သံတို႔ကား တိတ္ဆိတ္ညိမ္သက္ေန
ေသာညအား လူပ္ႏိုးလိုက္သလိုပင္……………

“မႏြယ္တစ္ေယာက္အအိပ္ဆတ္
သူၿပီၿပီ ေခြးေဟာင္သံႏွင့္အတူျဖတ္ခနဲ
ႏိူးလာသည္ ” ေခြးေတြဘာလို႔မ်ားဒီ
ေလာက္ေဟာင္ေနရသလဲေတြးမိလိုက္
ၿပီးေက်ာခ်မ္းသြားသည္……ထိုေနာက္
ေဘဘီေစာင္းၾကည့္မိလိုက္သည္… ေဘးခုတင္တစ္လုံးတြင္သူမအား ည
အိပ္ညေန လာေစာင့္ေပးေသာ “မႏုႏု
ၾကည္ႏွင့္တူျဖစ္သူသန္းထိုက္မွာတေခါ
ေခါေဟာက္သံေပး၍ အိပ္ေမာၾကလွ်က္
ေတြ႕လိုက္ရသည္……………………

“ဒီတူဝရီးႏွစ္ေယာက္ အေရးအ
ေၾကာင္းဆိုေတာ္ေတာ္ အားကိုးရမွာဘဲ
ဟုေတြးလိုက္မိၿပီ မႏြယ္ၿပဳံးလိုက္မိ
သည္………………

“မႏြယ္ေရာက္ရွိ႕ေနတာကမႏၲ
ေလးၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ရွိ႕( )အမည္
ရသည့္ေဆး႐ုံႀကီးတစ္႐ုံ၌ျဖစ္ေပသည္
မႏြယ္တစ္ေယာက္ဝမ္းဗိုက္ထဲ ေသြးလုံ
လိုလို…အလုံေတြ႕ရ၍ လာေရာက္ခြဲ
စိတ္ကုသျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္…………………

” အခ်ိန္ကားညနာရီျပန္ ၂ ခ်က္
ေခြးအူသံေၾကာင့္လန႔္ႏိူးသြားေသာ
မႏြယ္မွာ ျပန္အိပ္မရေတာ့……မ်က္စိ
ေၾကာင္ေနမိသည္…ထိုညသည္ေဆး႐ုံ
စတတ္သည္ ပထမဆုံးညလဲျဖစ္ေပ
သည္……မႏြယ္ေနေသာအခန္းမွာ(B5)
ျဖစ္ၿပီးအခန္းက်ယ္ဝန္းခ်င္းႏွင့္အတူ
ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္အိမ္သာ တြဲလွ်က္ပါရွိ႕
ျခင္းေၾကာင့္ မႏြယ္သေဘာၾကမိသည္…………

“မႏြယ္တစ္ေယာက္ျပန္အိပ္မရ
သည္ႏွင့္ ေမတၱာသုတ္ႏွင့္ပဌာန္းေဒ
သနာကို ခပ္တိုးတိုး႐ြတ္ဆိုေနလိုက္
သည္…… ထိုေနာက္အေပါ့အပါးသြား
လိုသျဖင့္လွဲေနရာမွထကာ…ေရအိမ္ရွိ႕
ရာသို႔ေလွ်ာက္လာေလသည္…ေရအိမ္
ထဲဝင္ေနစဥ္တြင္တစ္ဖတ္ေရးခ်ိဳးခန္း
အတြင္းမွ ေရေလာင္းသံႏွင့္အတူငို
ညည္းသံမ်ားၾကားလိုက္ရ၍ အထိတ္
တလန႔္ထြက္လာကာ တစ္ဖတ္ေရခ်ိဳး
ခန္းကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္……………………

” ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးမွဟေန၍အ
တြင္းသို႔အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္
မည္သူမွရွိ႕မေနေခ်…… သိုေသာ္လဲေရ
ခ်ိဳးခနါးအတြင္းမွ တပ္ဆင္ထားေသာ
မီးလုံးမွာ မွိတ္ခ်ည္ပြင့္ခ်ည္ပြင့္ေန၍
မီးမွိန္သြားသည္ႏွင့္ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း
မွ လူရိပ္သဏၭန္ကို ရိပ္ခနဲေတြ႕လိုက္
ရေသာအခါ……………………

” ဟဲ့……မိႏြယ္အေပါ့အပါးသြား
ခ်င္ရင္ႏိုးလိုက္ေရာ့ေပါ့…မႏြယ္ခုတင္
ရွိ႕ရာျပန္လာခ်ိန္တြင္…မႏုႏုၾကည္တစ္
ေယာက္တစ္ေရးႏိုးလာ၍ေျပာလိုက္
ခ်င္းပင္ျဖစ္သည္… မႏုႏုကိုႏိုးရမာအား
လာလို႔ပါ…ၿပီးေတာ့ႏြယ္ကမေၾကာက္
တတ္ဘူးေလ ” မႏုႏုရဲ႕……ဟုတ္ပါၿပီ
မိႏြယ္ရယ္…ကဲ…ျပန္အိပ္ေတာ့…မနက္
ခြဲစိတ္ရမွာ မဟုတ္လား…အားေမြးထား
ေပါ့…ကဲ…ကဲျပန္အိပ္ေခ်………………………

“မႏြယ္မွာေတြ႕ႀကဳံပုံအား” မႏုႏု
ကိုျပန္ေျပာျပခ်င္ေသာ္လည္း ေၾကာက္
ေနမည္စိုးေသာေၾကာင့္…ေရငုံႏူတ္ပိတ္
ေနလိုက္ေလသည္……သိပ္မၾကာမီမႏုႏု
ထံမွ ေဟာက္သံၾကားလိုက္ရ၍ ျပန္
လည္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ ျဖစ္သည္………………

” မႏြယ္မွာအိပ္မရသျဖင့္ေမတၱာ
ပို႔အမွ်ေဝရင္း မဟာသမရသုတ္ေတာ္
ကိုခပ္တိုးတိုး႐ြတ္ေစေနမိသည္… မနက္ခြဲစိတ္ကုသရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္
လဲ စိုးရိမ္ေနမိသည္…ထိုသို႔႐ြတ္ဆိုရင္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္တခဏ……………………

“ေရးခ်ိဳးခန္းအတြင္းမွ လူရိပ္သ
ဏၭန္တစ္ခုရိပ္ခနဲထြတ္လာသည္ကို
ျမင္လိုက္သည္တခဏ ႐ုတ္တရက္
လန႔္ၿပီးထထိုင္မိခ်ိန္ဝယ္…ထိုသူမွာ
မႏြယ္ေရွ႕ေမွာက္ပင္ေရာက္ရွိ႕ေနေလ
ေတာ့သည္………………………

” ထိုသူမွာမႏြယ္ေရွ႕၌ေတြေတြ
ေလးရပ္ၿပီး းညႇိဳးငယ္စြာၾကည့္ေနေလ
သည္…ထိုသူမွာလူလတ္ပိုင္း အ႐ြယ္
ခန႔္ရွိ႕ၿပီး ပုဆိုးအညိဳကြက္ႏွင့္အဝတ္
ေတာ့မပါေပ……မႏြယ္႐ုတ္တရက္လန္
ဖ်ပ္သြားသည္……မင္း…မင္း…ဘယ္သူ
လဲဟုေမးလိုက္ရာ………………………

” ထိုသူကညႇိဳးငယ္စြာၾကည့္ၿပီး
စကားဆိုသည္…က်ေတာ္ဒီေဆး႐ုံးမွာ
မကြၽတ္မလႊတ္ျဖစ္ေနတာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေန
ၿပီ အမရယ္…က်ေတာ္ဒီဘဝက လႊတ္
ခ်င္ၿပီ…ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေတာ္ရွိ႕
ေၾကာင္းအရိပ္အေယာင္ျပရတာပါ ဟု
ဆိုေလသည္………………………

“မႏြယ္လဲ ထိုသူစကားေၾကာင္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္ … အမ
ကိုကူညီေစခ်င္လို႔လားဟုေမးလိုက္ရာ
ဘယ့္နဲ႔ေျပာပါလိမ့္ အမရယ္…ခုလို
မကြၽတ္မလႊတ္ေရာက္ေနတဲ့သူေတြ
ဟာ ကူညီေပးမဲ့သူကို ရွာေနရတယ္
သူေပးတဲ့အကူအညီ ေကာင္းရင္
ေကာင္းတဲ့အေလွ်ာက္ခ်မ္းေျမ့ၾကည္
လင္တဲ့ဘဝကို ေရာက္ရတာပါ…
က်ေတာ္ဘဝကတစ္ဘက္က ကူညီမွ
ၿငိမ္ခ်မ္းႏိုင္တဲ့ ဘဝပါ အမရယ္…ဟုဆို
ကာျဖတ္ခနဲေပ်ာက္သြားေလသည္…………………

“ထိုစဥ္မႏြယ္တစ္ေယာက္ အိပ္
ရာမွ လန႔္ႏိူးလာသည္……ဟင္…ငါအိမ္
မက္မက္ေနတာပါလား……ဟင္းးမႏြယ္
သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္…………………………

“အိမ္မက္ကထူးျခားသည္အိမ္
မက္ဟုဆိုရမည္လား မသိေပ…သို႔
ေသာ္လည္းညက အမွန္တကယ္ကို
ေတြ႕ႀကဳံခဲ့သည္……မနယ္တစ္ေယာက္
ျဖစ္စဥ္ကို ဆက္စပ္စဥ္းစားေနမိေလ
သည္…………………………

” ဒီေန႔မႏြယ္ ခြဲစိတ္ကုသမူ႔ခံ
ယူေသာေန႔ျဖစ္ေပသည္……ခြဲစိတ္မႈ႕ရလဒ္မွာ
အလြန္ေကာင္းပါ၏…က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ
အမ သက္ႏြယ္စိုး မိသားစုႏွင့္ ထပ္တူ ဝမ္းသာမိ
ပါသည္……( စာေရးသူ……ထြဋ္ေခါင္ )

“ခြဲစိတ္ကုသမႈ႕ခံယူၿပီ ည…မႏြယ္တစ္
ေယာက္အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္…ထိုသူေရာက္လာျပန္
သည္……မင္း…မင္း…ေရာက္လာျပန္ၿပီလားဟု
ေမးလိုက္ရာ…အမက က်ေတာ္ကိုအေျဖမေပး
ေသးဘူးေလ………ကူညီမယ္…မကူညီႏိုင္ဘူးဆို
တာသိခ်င္တယ္……အမခြဲစိတ္မူ႔ေအာင္ျမင္လို႔
က်ေတာ္ဝမ္းသာပါတယ္……အမလဲသိပ္မၾကာခင္
ျပန္ရေတာ့မွာေလဟု…ဆိုေလသည္………………………

“မႏြယ္တစ္ေယာက္ထိုသူ႔ကိုၾကည့္
ၿပီးအေတာ္သနားဂ႐ုဏသက္သြားျခင္းႏွင့္အ
တူကူညီလိုစိတ္ တားမရေအာင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္
ထိုေၾကာင့္…စိတ္ခ်ေန …အမမင္းကိုကူညီမယ္
ဟုေျပာလိုက္လွ်င္ …ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ
အမရယ္ဟုဆိုကာ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္……………

“အမႏုႏုကို ႏြယ္ေျပာစရာရွိ႕တယ္……ဘာ
မ်ားလဲႏြယ္ေျပာေလ…ဟုဆိုရာ…မႏြယ္ကသူအိမ္
မက္အေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ပုံကိုေျပာျပလိုက္
ေသာ္ အခါ………………………

” အင္း…မကြၽတ္မလႊတ္ေသးသူေတြဟာ
သူတို႔ကြၽတိဖို႔လႊတ္ဖို႔အတြက္…သူတိုကိုကူညီ
မယ့္ေပတအလႉရွင္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနၾကသလို
သာဓုေခၚခြင့္ကိုေစာင့္ေနၾကတာလည္း အမွန္
ဘဲကြယ့္……ဒါဟာေပးသင့္တဲ့အကူအညီဘဲ
အမကူညီပါမယ္ဟု ဆိုရာ……မႏြယ္တစ္ေယာက္
အလြန္ဝမ္းသာသြားသည္………………………………

” ေနာင္တစ္ေန႔တြင္ေဆး႐ုံအုပ္၏ခြင့္
ျပဳခ်က္အရ မႏုႏုကိုယ္တိုင္ ဘုန္းႀကီးပင့္ဖိတ္
ၿပီး သကၤန္းကပ္…အလႉဒါနျပဳလုပ္၍……အမတို႔
ဒါနအမႈ႕ျပဳပါမည္……ျပဳျပဳသမွ် ကုသလအတြက္
တရားနာ သာဓုေခၚဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါသည္……………………

“ဒီေနေဆး႐ုံဆင္းရမည့္ေန႔ပင္ျဖစ္
ေတာ့သည္…… မႏြယ္တစ္ေယာက္ျပန္ခါနီးအ
ခ်ိန္တြင္…ေနခဲ့ေတာ့ေမာင္ေလးေရ……မင္းလဲ
သာဓုေခၚခြင့္ရမယ္ထင္တယ္…ငါ့ေမာင္တစ္
ေယာက္ ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ပါေစကြယ္
ဟု ႏူတ္ဆက္ျပန္ခဲ့ေလေတာ့သည္………………………

” မႏြယ္အေတြးမမွားပါ ထိုညကသူ
ေရာက္လာခဲ့သည္…ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ
ေတာက္ေန၍…မ်က္ႏွာသည္ၿပဳံးခ်ိဳေန၏………

” ေက်းဇူးပါဘဲ အမရယ္…အမေပး
တဲ့အလႉဒါနေၾကာင့္ က်ေတာ္ ေကာင္မြန္ရာ
ဘဝေရာက္ေနပါၿပီ……အမကိုလာႏႈတ္ဆက္
တာပါ ဟုေျပာဆိုၿပီး ေပ်ာက္သြားေလေတာ့
သည္…………………

“မႏြယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ေန
မိေတာ့သည္…………

” ဤ ဇာတ္လမ္းအားေျပာျပခဲ့ေသာ( မႏၲေလးၿမိဳ႕ )ေန …မသက္ႏြယ္စိုး > ( Dham ma> School )အား…အထူးေက်းဇူးတင္ရွိ႕လွ်က္

( ဆုံၾကအုံးမယ္ ကြယ္)

( ထြဋ္ေခါင္ )