Unicode Version
ဘ၀ဟောင်းမှလာခေါ်သူ(စ/ဆုံး)
———————————-
အခုလို မိုးကောင်းချိန်ဆိုရင်တော့
ကျုပ်တို့ရွာက လယ်ဂဇင်းတွေမှာ
ရေများက ဖွေးလို့ဗျို့
မိုးအေးရင် ကွေးနေတက်တဲ့
ကျုပ်က ထုံးစံအတိုင်းပေါ့
စောင်လေးခြုံကာ ကွေးနေစဉ်
မောင်သိန်းရေ ့့့ မောင်သိန်း
ဟ” ဒီအချိန်ကြီး ကျုပ်နာမည်ကို
ဘယ်သူအော်ခေါ်နေတာလဲဆိုပြီး
ထ ကြည့်လေတော့ ဝိုင်း၀မှာ
ခေါင်းထိုးဓာတ်မီးနဲ့ လူတစ်ယောက်
ရပ်နေတာကို ကျုပ်တွေ့လိုက်တော့
ဘယ်သူလဲ ၀င်ခဲ့လေဗျာလို့
လှမ်းခေါ်လိုက်တော့
အထဲကို ၀င်လာတယ်ဗျ အနားနီးမှ
သေချာကြည့်လိုက်တော့ ကိုတောကျော်ကြီး ဖြစ်နေတယ်
ကျုပ်လဲ ကိုတောကျော်ကြီး ဒီချိန်ကြီး ဘာအရေးကြီးလို့လဲဗျလို့
မေးလိုက်တော့
ကိုတောကျော်က ” မောင်သိန်း မိုးကောင်းနေတုန်း ငါးသွားထို့ဖို့
မင်းလိုက်မလားလို့ ၀င်ခေါ်တာကွ
ငါလဲ အဖော်မရှိလို့လေ
ကျုပ်လဲ ကိုယ့်ကိုသီးသန့်လာ၀င်ခေါ်တော့လဲ အားနာနာနဲ့လိုက်မယ်ပြောလိုက်တယ်
ကိုတောကျော်ကြီးလဲ အတော့်ကို
၀မ်းသာသွားတယ် ကျုပ်လဲ
အဘရဲ့ သုံးခွမှိန်းကြီးကိုင်ကာ
ပလိုင်းတစ်လုံးခါးလွယ်လို့
ကိုတောကျော် ခေါ်ရာနေရာသို့
ငါးထိုးလိုက်ရတာပေါ့
သူ့လယ်ဂဇင်းတွေမှာ ငါးရံ့ ငါးခူ
ငါးဘတ် ငါးဖယ်အစရှိတဲ့ ငါးတွေ
အခုလိုမိုးရာသီ ရေဖွေးနေရင်
လွတ်ပေါတာတဲ့ဗျ
ဒါကြောင့် ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်
သူ့လယ်ဘက်ကိုပဲသွားဖို့
ရွေးလိုက်တယ်
ကိုတောကျော်ရဲ့ ယာခင်းနားရောက်တော့ ထိန်ပင်ကြီးကနေ မည်းမည်းနဲ့
ငှက်ဆိုးကြီးက ဂလ်း ဂလ်းးးနဲ့ထအော်ပြီး ထပျံတယ်ဗျ
ထိုငှက်ဆိုးကြီးရဲ့ အော်သံကြီး
ကြားပြီးထဲက ကျုပ်ရင်ထဲမှာ
လေးနစ်နေတဲ့ ခံစားချက်မျိုး
ထဖြစ်တယ် အဲ့လိုမျိုးဖြစ်ရင်
မကောင်းတဲ့ အချည်းရာတစ်ခုနဲ့
ကြုံရတော့မယ်ဆိုတာ ကျုပ်ကို
သတိပေးတာမျိုးဗျ
ကျုပ်လဲ ကိုတောကျော်ကို အားနားတာမို့ ဘာမှမပြောပဲ အဖော်သာဆက်လုပ်ပေးနေလိုက်တယ် အရှေ့နားရောက်တော့ ငါးရံ့ကြီးတစ်ကောင်ကိုတွေ့တော့ ကိုတောကျော်က
မှိန်းနဲ့လှမ်းပစ်လိုက်တယ်
ကိုတော်ကျော်က ငါးပစ်လဲ အင်မတန်ကျွမ်းကျင်သူမို့
လွဲစရာမရှိဘူးဗျ ငါးရံ့ကြီးရဲ့
ခါးလည်တည့်တည့်ကို မှိန်းကစိုက်
၀င်သွားတာ ကျုပ်တို့အမြင်ပဲဗျ
ကိုတောကျော်ကြီးလဲ အားရ၀မ်းသာနဲ့ မှိန်းကိုဆွဲနုတ်လိုက်တော့ မှိန်းမှာ
ဘာငါးရံ့မရှိဘူးဗျ မှိန်းတန်မှာတော့
သွေးတွေပေနေတယ်
ကိုတောကျော်ကြီးလဲ ငါးကိုထိုးမိတာ တွေ့တွေ့နဲ့ ဘာငါးမှမရှိတာကို
တွေ့တော့ မျက်စိပြူးပြီးကျုပ်ကို
နားမလည်တော့တဲ့ဟန်နဲ့ကြည့်နေတယ်
ဗွမ်းးးးဗွမ်းးးးးး ဆိုတဲ့အသံကြီးနဲ့
အစောက ငါးထိုးမိထားတဲ့နေရာက
ရေတွေထပွက်လာတာဗျ
ကျုပ်နဲ့ ကိုတောကျော်လဲ
ရပ်ကြည့်နေစဉ်ပဲ လင်းမြွေနဲ့စပ်ထားတဲ့ မြွေဟောက်ကြီးတစ်ကောင်က ရုတ်တရက်ထွက်လာပြီး
ကိုတောကျော်ကို လှမ်းပေါက်တာဗျ
ကျုပ်လဲ သတိကြီးစွာဖြင့် ဟေ့လူလို့
ထအော်ပြီး နောက်ကိုဆွဲလဲလိုက်တော့ လွတ်သွားတယ် ကျုပ်လဲ
အလျှင်အမြန်မြွေဟောက်ကြီးကို
လင်းမြွေထင်ပြီး အမြှီးကဆွဲ၍
ဖမ်းပြီး လယ်ဂဇင်းရိုးက ဘောင်နဲ့
ဆွဲရိုက်ချလိုက်တယ် ပထမတစ်ကြိမ်
ရိုက်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ်အရိုက် မိုးရွာထားတော့ ဂဇင်းရိုးက
ပျော့နေတော့ မြေထောက်ပြီး
မြွေက ကျုပ်ခြေထောက်ကို လှမ်းကိုက်လိုက်တယ်
ကျုပ်လဲ အသေတော့ မရိုက်
လိုက်ပါဘူးမြွေကြီးလဲ အတော့်ကိုနာသွားတယ်ဗျ
ကျုပ်လဲ မြွေလည်ပင်းကို
ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ရစ်ထဲဗျ
တော်သေးတာပေါ့ ကျုပ်ငယ်ငယ်ထဲက ဘကြီးဘုန်းကြီးက မြွေဆေးတွေ
ပေါက်ပေးထားလို့ တန်းမသေတာဗျ
ကိုတောကျော်ကြီးက” မောင်သိန်း
မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား မင်းကိုမြွေကိုက်လိုက်တယ်မဟုတ်လား
ကျုပ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ဘူး စိတ်မပူနဲ့လို့
ပြောလိုက်တော့ အေးပါတဲ့။
ကျုပ်လဲ ကိုတောကျော် ကျုပ်တို့အိမ်ကိုပြန်ရအောင်ဗျာလို့ပြောပြီး
ငါးဆက်မထိုးတော့ပဲ ပြန်လာခဲ့ကျတယ် မြွေကိုက်ခံရတဲ့ နေရာကြီးက
ထုံနေတယ်ဗျ
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကိုတောကျော်က ကျုပ်မြွေကိုက်ခံရတာကို
အဘကိုပြောဖို့ လုပ်နေသေးတယ်
ကျုပ်လဲမျက်စ ပစ်ပြပြီး မပြောဖို့
ဟန့်လိုက်ရတယ် ဗိုက်ဆာလို့ထမင်းစားတော့ ကုလားအော်သီးကို
ငပိနဲ့ဆားထောင်းလေလုပ်ထားတယ်
၀က်သနီချက်လေးရယ် ကင်းမွန်းချည်ဟင်းချိုလေးရယ်ဗျ ကျုပ်က
အစပ်သိပ်မစားနိုင်ဘူးဗျ
ထူးဆန်းတာက မြွေကိုက်ခံရပြီး
ကုလားအော်သီးထောင်းကိုစားတာ
ကျုပ်ပါးစပ်ထဲ ဘယ်လိုမှမစပ်ဘူး
ထမင်းလဲ ဆက်၍စားမရတော့ဘူး
အချမ်းတက်လာပြီး ရင်ထဲအသည်း
ထဲမှာ အရမ်းကိုအေးနေတာဗျို့
ကျုပ်လဲ ဓာတ်မီးလေးယူ စောင်းလေးခြုံပြီး ရွာတောင်ပိုင်းက
မြွေဆရာ ဦးစိုးတင့်ဆီသွားတယ်
သူ့တို့အိမ်ကိုသွားတဲ့လမ်းမှာ
ပိတောက်ပင်အိုးကြီးတစ်ပင်ရှိတယ်
အဲ့မှာသရဲအရမ်းခြောက်တယ်တဲ့
မြွေဆိပ်တက်နေတော့ လူကသရဲလဲ
မကြောက်တော့ဘူး ဆေးဆရာအိမ်ကို သွားလိုက်တယ်
ဟိုရောက်တော့ ဆရာစိုးတင့်က
ကျုပ်ရဲ့ဒဏ်ရာကိုကြည့်တော့
အပေါက်နှစ်ပေါက်က သွေးစို့နေတုန်းဗျ သူကကျုပ်လန့်မှာစိုးလို့
မင်းဒဏ်ရာက ရိုးငုတ်နဲ့ထိုးမိတာပါ
မောင်သိန်းရဲ့ ကျုပ်လဲမဟုတ်ဘူး
ကျုပ်ကိုယ်တိုင် မြွေဟောက်ကို
လင်းမြွေထင်ပြီး လယ်ဂဇင်းရိုးနဲ့
ကိုင်ရိုက်ခဲ့တာဗျလို့ပြောတော့
ဘာမှတော့ဆက်မပြောဘူး သူ့သားကို ပင့်ကူပန်းအပင်ရဲ့အမြစ်ကိုသွားတူးခိုင်းတယ်
ကောင်လေးက လက်တစ်ဆစ်လောက်ကို တူးချလာတယ်
အဲ့အမြစ်ကိုယူပြီး မင်းကြီးမင်းလေးနတ်စင်နားယူသွားပြီး တစ်တွတ်တွတ်နဲ့ အတန်ကြာအောင်သွားပြောပြီး ကျုပ်ကိုစားခိုင်းတယ်ဗျ
ကျုပ်လဲ စားလိုက်တယ် ရပြီးမောင်သိန်း ပြန်လို့ရပြီတဲ့ ကျုပ်လဲ
ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျုပ်မျက်လုံးတွေ အရမ်းလေးလာပြီး အရမ်းကိုအိပ်ချင်နေတယ်
ကျုပ်ကြားဖူးတာက မြွေဆိပ်တက်နေရင် ရေမသောက်နဲ့
မအိပ်နဲ့ အိပ်ရင်သေတက်တယ်လို့
ကြားဖူးတယ်
ဒါပေမဲ့ မျက်လုံးတွေကအရမ်းကို
လေးပင်နေတယ် ကျုပ်လဲ အဲ့ဒါနဲ့
သစ္စာဆိုလိုက်တယ် ငါသည်
မိဘကို ပြုစုကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်
နေသော သားသမီးဖြစ်တယ်
ငါသေလျှင် ငါ့မိဘဒုက္ခရောက်မယ်
အဲ့ဒီသစ္စာစကားမှန်ကန်ပါက
အိမ်ရာကနိုးထလျှင် အဆိပ်အားလုံးပြေပျောက်ပါစေဆိုပြီး သစ္စာဆိုပြီး
ကျုပ်အိပ်ချလိုက်တော့တယ်။
ကျုပ်အိပ်နေတုန်း မြွေဆိပ်တက်လာတော့ ရင်ထဲမှာ ငှက်ဖျားတက်သလို
ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာတယ် အသားတွေလဲ အေးဆက်လာတယ်
ကျုပ်စိတ်ထင် ကျုပ်ခန္ဓာကြီးကအပူဓာတ် အအေးဓာတ်နှစ်မျိုးကိုတပြိုင်နက်ခံစား လာရတယ်ခန္ဓာရဲ့
အောက်ပိုင်းက အအေးဓာတ်ကိုခံစားလာရပြီး
ခန္ဓာကြီးရဲ့အပေါ်ပိုင်းက အပူဓာတ်ကိုခံစားရပြီး အဖျားတွေတက်လာတယ် ကျုပ်လဲဝေဒနာကိုအလူးလှဲ
ခံစားနေရချိန် သတိက ရလိုက်
မရလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေချိန်မှာ ကျုပ်ရဲ့
အိပ်ယာနဘေးကို ရောက်လာတယ်
မောင်သိန်း မင်းဒီနေ့ ငါးသွားထိုးတာ
ငါးရလာလား ” ကျုပ်နားထဲမှာ
ကိုတောကျော်ကြီးရဲ့အသံဗျ
ကျုပ်လဲ မြွေဆိပ်ကြောင့် မျက်လုံးတွေက လေးလံပြီးလုံးလုံးဖွင့်
မရပေမဲ့ နားထဲမှာတော့ သူစကားပြောနေတာကို ကြားနေရတယ်ဗျ
ကျုပ်စိတ်ထဲ ကိုတော်ကျော်က
ငါးထိုးတာသူလဲ ပါရဲ့နဲ့ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ မသိဘူးလို့
ထင်နေတုန်း သူဆက်ပြောတယ်ဗျ
အေး ” ငါ့မိန်းမက ငါးမရလာလို့
ငါ့ကိုရန်လုပ်နေလို့ကွတဲ့ ”
ဒေါသသံကြီးနဲ့ ပြောတယ်
ကျုပ်လဲ ခဗျားမိန်းမက ငါးမရတာပဲ
ကို ဘာလို့ရန်လုပ်ရတာလဲလို့
ပြန်မေးလိုက်တော့ သူကငါးအစိမ်း
မစားရလို့ကွလို့ ပြန်ဖြေတယ်
ခဗျာ ” ကျုပ်အတော်လေး အံ့ဩသွားတယ် ဟေ့လူ ခဗျားမိန်းမက
ငါးစိမ်းစားတယ်ဟုတ်လား”
အေး” ဟုတ်တယ် ဒီမှာမင်းမယုံရင်ကြည့်လေဆိုပြီး ကျုပ်ကိုပြတော့
ကျုပ်နဲ့ ကိုတောကျော်ကြီးမှိန်းနဲ့ထိုး
မိပြီးရှာမတွေ့ပဲ ပျောက်သွားတဲ့ငါးရံ့ကြီးကို သရဲမကြီးက လက်နှစ်ဖက်နဲ့အသေချာကိုင်ပြီး စားသောက်နေတာဗျ ဆံပင်ဖျားလျားကြီးနဲ့
သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးက အရှေ့ကိုပြူးထွက်နေပြီး ကျွတ်ထွက်တော့မဲ့အတိုင်းပဲ လျှာကြီးက တစ်လစ်ကြီးနဲ့
အရှေ့ကိုတစ်ပေကျော်လောက်ထွက်နေတယ် လက်သည်းကြီးတွေကအရှည်ကြီးနဲ့ ပါးတစ်ခြမ်းကလဲ
အသားစတွေ ကွာထွက်နေတာ
အထဲက ပါးရိုးတွေကိုပါ မြင်နေရတယ်
ကျုပ်လဲ ဟေ့လူ ဒါခဗျားမိန်းမ
မရင်မြမှမဟုတ်တာ အဲ့တော့မှ
ကျုပ်သတိရလိုက်တယ် ကျုပ်တို့က
ခြံတံခါးကော အိမ်တံခါးရော အသေချာလုံခြုံစွာ ပိတ်ပြီးမှ အိပ်ကျတာ
ဘယ်လိုလုပ် ကိုတောကျော်က
ကျုပ်တို့တံခါးမဖွင့်ပေးပဲ ၀င်လာလို့ရမှာတုန်းဒီအချိန်ကြီးကို ကျုပ်လဲစဉ်းစားမိသွားတော့ ခဗျားဘယ်သူလဲ ခဗျားက ကျုပ်သူငယ်ချင်း
တော်ကျော်မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့
အော်” မင်းက ငါတောကျော်မဟုတ်မှန်းသိသွားပြီပဲ ငါက မင်းသူငယ်ချင်း ဝောာကျော်ကို အသေသတ်ပြီး လိပ်ပြာနုတ်ယူချင်လို့
မြွေယောင်ဆောင်ပြီး ကိုက်ဖို့လုပ်တာကို မင်းက လယ်ဂဇင်းရိုးနဲ့
ကိုင်ရိုက်တော့ ငါ့မှာသေလုမတက်
ခံစားရတယ် အဲ့ဒါကြောင့်
တောကျော်အစား မင်းအသက်ကို
ငါလာနုတ်တာပြောပြီး သရဲကြီးက
ကျုပ်အပေါ်ကို တက်စီးတာဗျ
ပြီးတော့ ကျုပ်လည်ပင်းကိုလဲ
အသေညှစ်ထားတယ် ကျုပ်လဲ
အသက်ရှုကျပ်လာသလို သူတက်စီးလိုက်ဝောာ့ ခံရုန်းဖို့ အားအင်တွေက
မရှိပဲ ပျော့ခွေနေတယ်ဗျ
ဒါကြောင့် ဗုဒ္ဓံလို့ ပါးစပ်ကလွတ်ကနဲ
ထွက်တော့မှ ကျုပ်ပေါ်က ပြန်ဆင်းပြီးထွက်ပြေးသွားတယ်
ကျုပ်လဲအဲ့တော့မှ မျက်လုံးဖွင့်လို့ရပြီး ထထိုင်လိုက်တော့
စိတ်ထဲမှာ အလိုလိုသိမ်ငယ်နေပြီး
ကြောက်စိတ်၀င်နေတယ် ကျုပ်နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၄နာရီပဲရှိသေးတယ်
ကျုပ်လဲ ပြန်မအိပ်ပဲ ဘုရားစာတွေဘာတွေထရွက် ဆရာတော်ကြီးသင်ပေးထားတဲ့ စည်းချဂါထာတွေလဲရွတ်ပေါ့ဗျာ
ပြန်အိပ်ပြီးမနက်၆နာရီလောက်ကျတော့ စိတ်မကောင်းစရာ
သတင်းဆိုးတစ်ခုကြားရတယ်
အဲ့ဒါကတော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း
တောကျော် အိပ်ရာထဲမှာ အိပ်နေရင်း
မနက်ကျ သူ့မိန်းမရင်မြက နိုးဖို့လုပ်တော့ မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး
လျှာကြီးတစ်လစ်ကြီးနဲ့ သေဆုံးနေတယ်ဆိုတဲ့သတင်းကိုကြားရတာ
ပါပဲဗျာ
အဲ့တော့မှ ကျုပ်ညကမြွေဆိပ်တက်နေတုန်း မကောင်းဆိုးဝါးက အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျုပ်အသက်ကိုပါ လာနုတ်ယူတာ တော်သေးတာပေါ့ ဘုရားကယ်လို့ပေါ့ဗျာ။
စာဖတ်သူများအား ကျေးဇူးအထူးတင်ရှိပါသည်။
(ကပ္ပိယလေး ကြွက်ပုတ်)
Zawgyi Version
ဘ၀ေဟာင္းမွလာေခၚသူ(စ/ဆုံး)
———————————-
အခုလို မိုးေကာင္းခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့
က်ဳပ္တို႔႐ြာက လယ္ဂဇင္းေတြမွာ
ေရမ်ားက ေဖြးလို႔ဗ်ိဳ႕
မိုးေအးရင္ ေကြးေနတက္တဲ့
က်ဳပ္က ထုံးစံအတိုင္းေပါ့
ေစာင္ေလးၿခဳံကာ ေကြးေနစဥ္
ေမာင္သိန္းေရ ့့့ ေမာင္သိန္း
ဟ” ဒီအခ်ိန္ႀကီး က်ဳပ္နာမည္ကို
ဘယ္သူေအာ္ေခၚေနတာလဲဆိုၿပီး
ထ ၾကည့္ေလေတာ့ ဝိုင္း၀မွာ
ေခါင္းထိုးဓာတ္မီးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္
ရပ္ေနတာကို က်ဳပ္ေတြ႕လိုက္ေတာ့
ဘယ္သူလဲ ၀င္ခဲ့ေလဗ်ာလို႔
လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့
အထဲကို ၀င္လာတယ္ဗ် အနားနီးမွ
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေတာေက်ာ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္
က်ဳပ္လဲ ကိုေတာေက်ာ္ႀကီး ဒီခ်ိန္ႀကီး ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲဗ်လို႔
ေမးလိုက္ေတာ့
ကိုေတာေက်ာ္က ” ေမာင္သိန္း မိုးေကာင္းေနတုန္း ငါးသြားထို႔ဖို႔
မင္းလိုက္မလားလို႔ ၀င္ေခၚတာကြ
ငါလဲ အေဖာ္မရွိလို႔ေလ
က်ဳပ္လဲ ကိုယ့္ကိုသီးသန႔္လာ၀င္ေခၚေတာ့လဲ အားနာနာနဲ႔လိုက္မယ္ေျပာလိုက္တယ္
ကိုေတာေက်ာ္ႀကီးလဲ အေတာ့္ကို
၀မ္းသာသြားတယ္ က်ဳပ္လဲ
အဘရဲ႕ သုံးခြမွိန္းႀကီးကိုင္ကာ
ပလိုင္းတစ္လုံးခါးလြယ္လို႔
ကိုေတာေက်ာ္ ေခၚရာေနရာသို႔
ငါးထိုးလိုက္ရတာေပါ့
သူ႔လယ္ဂဇင္းေတြမွာ ငါးရံ႕ ငါးခူ
ငါးဘတ္ ငါးဖယ္အစရွိတဲ့ ငါးေတြ
အခုလိုမိုးရာသီ ေရေဖြးေနရင္
လြတ္ေပါတာတဲ့ဗ်
ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
သူ႔လယ္ဘက္ကိုပဲသြားဖို႔
ေ႐ြးလိုက္တယ္
ကိုေတာေက်ာ္ရဲ႕ ယာခင္းနားေရာက္ေတာ့ ထိန္ပင္ႀကီးကေန မည္းမည္းနဲ႔
ငွက္ဆိုးႀကီးက ဂလ္း ဂလ္းးးနဲ႔ထေအာ္ၿပီး ထပ်ံတယ္ဗ်
ထိုငွက္ဆိုးႀကီးရဲ႕ ေအာ္သံႀကီး
ၾကားၿပီးထဲက က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ
ေလးနစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး
ထျဖစ္တယ္ အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္ရင္
မေကာင္းတဲ့ အခ်ည္းရာတစ္ခုနဲ႔
ႀကဳံရေတာ့မယ္ဆိုတာ က်ဳပ္ကို
သတိေပးတာမ်ိဳးဗ်
က်ဳပ္လဲ ကိုေတာေက်ာ္ကို အားနားတာမို႔ ဘာမွမေျပာပဲ အေဖာ္သာဆက္လုပ္ေပးေနလိုက္တယ္ အေရွ႕နားေရာက္ေတာ့ ငါးရံ႕ႀကီးတစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ေတာ့ ကိုေတာေက်ာ္က
မွိန္းနဲ႔လွမ္းပစ္လိုက္တယ္
ကိုေတာ္ေက်ာ္က ငါးပစ္လဲ အင္မတန္ကြၽမ္းက်င္သူမို႔
လြဲစရာမရွိဘူးဗ် ငါးရံ႕ႀကီးရဲ႕
ခါးလည္တည့္တည့္ကို မွိန္းကစိုက္
၀င္သြားတာ က်ဳပ္တို႔အျမင္ပဲဗ်
ကိုေတာေက်ာ္ႀကီးလဲ အားရ၀မ္းသာနဲ႔ မွိန္းကိုဆြဲႏုတ္လိုက္ေတာ့ မွိန္းမွာ
ဘာငါးရံ႕မရွိဘူးဗ် မွိန္းတန္မွာေတာ့
ေသြးေတြေပေနတယ္
ကိုေတာေက်ာ္ႀကီးလဲ ငါးကိုထိုးမိတာ ေတြ႕ေတြ႕နဲ႔ ဘာငါးမွမရွိတာကို
ေတြ႕ေတာ့ မ်က္စိျပဴးၿပီးက်ဳပ္ကို
နားမလည္ေတာ့တဲ့ဟန္နဲ႔ၾကည့္ေနတယ္
ဗြမ္းးးးဗြမ္းးးးးး ဆိုတဲ့အသံႀကီးနဲ႔
အေစာက ငါးထိုးမိထားတဲ့ေနရာက
ေရေတြထပြက္လာတာဗ်
က်ဳပ္နဲ႔ ကိုေတာေက်ာ္လဲ
ရပ္ၾကည့္ေနစဥ္ပဲ လင္းေႁမြနဲ႔စပ္ထားတဲ့ ေႁမြေဟာက္ႀကီးတစ္ေကာင္က ႐ုတ္တရက္ထြက္လာၿပီး
ကိုေတာေက်ာ္ကို လွမ္းေပါက္တာဗ်
က်ဳပ္လဲ သတိႀကီးစြာျဖင့္ ေဟ့လူလို႔
ထေအာ္ၿပီး ေနာက္ကိုဆြဲလဲလိုက္ေတာ့ လြတ္သြားတယ္ က်ဳပ္လဲ
အလွ်င္အျမန္ေႁမြေဟာက္ႀကီးကို
လင္းေႁမြထင္ၿပီး အျမႇီးကဆြဲ၍
ဖမ္းၿပီး လယ္ဂဇင္း႐ိုးက ေဘာင္နဲ႔
ဆြဲ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္ ပထမတစ္ႀကိမ္
႐ိုက္လိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္အ႐ိုက္ မိုး႐ြာထားေတာ့ ဂဇင္း႐ိုးက
ေပ်ာ့ေနေတာ့ ေျမေထာက္ၿပီး
ေႁမြက က်ဳပ္ေျခေထာက္ကို လွမ္းကိုက္လိုက္တယ္
က်ဳပ္လဲ အေသေတာ့ မ႐ိုက္
လိုက္ပါဘူးေႁမြႀကီးလဲ အေတာ့္ကိုနာသြားတယ္ဗ်
က်ဳပ္လဲ ေႁမြလည္ပင္းကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ရစ္ထဲဗ်
ေတာ္ေသးတာေပါ့ က်ဳပ္ငယ္ငယ္ထဲက ဘႀကီးဘုန္းႀကီးက ေႁမြေဆးေတြ
ေပါက္ေပးထားလို႔ တန္းမေသတာဗ်
ကိုေတာေက်ာ္ႀကီးက” ေမာင္သိန္း
မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား မင္းကိုေႁမြကိုက္လိုက္တယ္မဟုတ္လား
က်ဳပ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး စိတ္မပူနဲ႔လို႔
ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအးပါတဲ့။
က်ဳပ္လဲ ကိုေတာေက်ာ္ က်ဳပ္တို႔အိမ္ကိုျပန္ရေအာင္ဗ်ာလို႔ေျပာၿပီး
ငါးဆက္မထိုးေတာ့ပဲ ျပန္လာခဲ့က်တယ္ ေႁမြကိုက္ခံရတဲ့ ေနရာႀကီးက
ထုံေနတယ္ဗ်
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုေတာေက်ာ္က က်ဳပ္ေႁမြကိုက္ခံရတာကို
အဘကိုေျပာဖို႔ လုပ္ေနေသးတယ္
က်ဳပ္လဲမ်က္စ ပစ္ျပၿပီး မေျပာဖို႔
ဟန႔္လိုက္ရတယ္ ဗိုက္ဆာလို႔ထမင္းစားေတာ့ ကုလားေအာ္သီးကို
ငပိနဲ႔ဆားေထာင္းေလလုပ္ထားတယ္
၀က္သနီခ်က္ေလးရယ္ ကင္းမြန္းခ်ည္ဟင္းခ်ိဳေလးရယ္ဗ် က်ဳပ္က
အစပ္သိပ္မစားႏိုင္ဘူးဗ်
ထူးဆန္းတာက ေႁမြကိုက္ခံရၿပီး
ကုလားေအာ္သီးေထာင္းကိုစားတာ
က်ဳပ္ပါးစပ္ထဲ ဘယ္လိုမွမစပ္ဘူး
ထမင္းလဲ ဆက္၍စားမရေတာ့ဘူး
အခ်မ္းတက္လာၿပီး ရင္ထဲအသည္း
ထဲမွာ အရမ္းကိုေအးေနတာဗ်ိဳ႕
က်ဳပ္လဲ ဓာတ္မီးေလးယူ ေစာင္းေလးၿခဳံၿပီး ႐ြာေတာင္ပိုင္းက
ေႁမြဆရာ ဦးစိုးတင့္ဆီသြားတယ္
သူ႔တို႔အိမ္ကိုသြားတဲ့လမ္းမွာ
ပိေတာက္ပင္အိုးႀကီးတစ္ပင္ရွိတယ္
အဲ့မွာသရဲအရမ္းေျခာက္တယ္တဲ့
ေႁမြဆိပ္တက္ေနေတာ့ လူကသရဲလဲ
မေၾကာက္ေတာ့ဘူး ေဆးဆရာအိမ္ကို သြားလိုက္တယ္
ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာစိုးတင့္က
က်ဳပ္ရဲ႕ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ေတာ့
အေပါက္ႏွစ္ေပါက္က ေသြးစို႔ေနတုန္းဗ် သူကက်ဳပ္လန႔္မွာစိုးလို႔
မင္းဒဏ္ရာက ႐ိုးငုတ္နဲ႔ထိုးမိတာပါ
ေမာင္သိန္းရဲ႕ က်ဳပ္လဲမဟုတ္ဘူး
က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေႁမြေဟာက္ကို
လင္းေႁမြထင္ၿပီး လယ္ဂဇင္း႐ိုးနဲ႔
ကိုင္႐ိုက္ခဲ့တာဗ်လို႔ေျပာေတာ့
ဘာမွေတာ့ဆက္မေျပာဘူး သူ႔သားကို ပင့္ကူပန္းအပင္ရဲ႕အျမစ္ကိုသြားတူးခိုင္းတယ္
ေကာင္ေလးက လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ကို တူးခ်လာတယ္
အဲ့အျမစ္ကိုယူၿပီး မင္းႀကီးမင္းေလးနတ္စင္နားယူသြားၿပီး တစ္တြတ္တြတ္နဲ႔ အတန္ၾကာေအာင္သြားေျပာၿပီး က်ဳပ္ကိုစားခိုင္းတယ္ဗ်
က်ဳပ္လဲ စားလိုက္တယ္ ရၿပီးေမာင္သိန္း ျပန္လို႔ရၿပီတဲ့ က်ဳပ္လဲ
ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္မ်က္လုံးေတြ အရမ္းေလးလာၿပီး အရမ္းကိုအိပ္ခ်င္ေနတယ္
က်ဳပ္ၾကားဖူးတာက ေႁမြဆိပ္တက္ေနရင္ ေရမေသာက္နဲ႔
မအိပ္နဲ႔ အိပ္ရင္ေသတက္တယ္လို႔
ၾကားဖူးတယ္
ဒါေပမဲ့ မ်က္လုံးေတြကအရမ္းကို
ေလးပင္ေနတယ္ က်ဳပ္လဲ အဲ့ဒါနဲ႔
သစၥာဆိုလိုက္တယ္ ငါသည္
မိဘကို ျပဳစုေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာက္
ေနေသာ သားသမီးျဖစ္တယ္
ငါေသလွ်င္ ငါ့မိဘဒုကၡေရာက္မယ္
အဲ့ဒီသစၥာစကားမွန္ကန္ပါက
အိမ္ရာကႏိုးထလွ်င္ အဆိပ္အားလုံးေျပေပ်ာက္ပါေစဆိုၿပီး သစၥာဆိုၿပီး
က်ဳပ္အိပ္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။
က်ဳပ္အိပ္ေနတုန္း ေႁမြဆိပ္တက္လာေတာ့ ရင္ထဲမွာ ငွက္ဖ်ားတက္သလို
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာတယ္ အသားေတြလဲ ေအးဆက္လာတယ္
က်ဳပ္စိတ္ထင္ က်ဳပ္ခႏၶာႀကီးကအပူဓာတ္ အေအးဓာတ္ႏွစ္မ်ိဳးကိုတၿပိဳင္နက္ခံစား လာရတယ္ခႏၶာရဲ႕
ေအာက္ပိုင္းက အေအးဓာတ္ကိုခံစားလာရၿပီး
ခႏၶာႀကီးရဲ႕အေပၚပိုင္းက အပူဓာတ္ကိုခံစားရၿပီး အဖ်ားေတြတက္လာတယ္ က်ဳပ္လဲေဝဒနာကိုအလူးလွဲ
ခံစားေနရခ်ိန္ သတိက ရလိုက္
မရလိုက္နဲ႔ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ရဲ႕
အိပ္ယာနေဘးကို ေရာက္လာတယ္
ေမာင္သိန္း မင္းဒီေန႔ ငါးသြားထိုးတာ
ငါးရလာလား ” က်ဳပ္နားထဲမွာ
ကိုေတာေက်ာ္ႀကီးရဲ႕အသံဗ်
က်ဳပ္လဲ ေႁမြဆိပ္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြက ေလးလံၿပီးလုံးလုံးဖြင့္
မရေပမဲ့ နားထဲမွာေတာ့ သူစကားေျပာေနတာကို ၾကားေနရတယ္ဗ်
က်ဳပ္စိတ္ထဲ ကိုေတာ္ေက်ာ္က
ငါးထိုးတာသူလဲ ပါရဲ႕နဲ႔ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ မသိဘူးလို႔
ထင္ေနတုန္း သူဆက္ေျပာတယ္ဗ်
ေအး ” ငါ့မိန္းမက ငါးမရလာလို႔
ငါ့ကိုရန္လုပ္ေနလို႔ကြတဲ့ ”
ေဒါသသံႀကီးနဲ႔ ေျပာတယ္
က်ဳပ္လဲ ခဗ်ားမိန္းမက ငါးမရတာပဲ
ကို ဘာလို႔ရန္လုပ္ရတာလဲလို႔
ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ သူကငါးအစိမ္း
မစားရလို႔ကြလို႔ ျပန္ေျဖတယ္
ခဗ်ာ ” က်ဳပ္အေတာ္ေလး အံ့ဩသြားတယ္ ေဟ့လူ ခဗ်ားမိန္းမက
ငါးစိမ္းစားတယ္ဟုတ္လား”
ေအး” ဟုတ္တယ္ ဒီမွာမင္းမယုံရင္ၾကည့္ေလဆိုၿပီး က်ဳပ္ကိုျပေတာ့
က်ဳပ္နဲ႔ ကိုေတာေက်ာ္ႀကီးမွိန္းနဲ႔ထိုး
မိၿပီးရွာမေတြ႕ပဲ ေပ်ာက္သြားတဲ့ငါးရံ႕ႀကီးကို သရဲမႀကီးက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အေသခ်ာကိုင္ၿပီး စားေသာက္ေနတာဗ် ဆံပင္ဖ်ားလ်ားႀကီးနဲ႔
သူ႔မ်က္လုံးႏွစ္လုံးက အေရွ႕ကိုျပဴးထြက္ေနၿပီး ကြၽတ္ထြက္ေတာ့မဲ့အတိုင္းပဲ လွ်ာႀကီးက တစ္လစ္ႀကီးနဲ႔
အေရွ႕ကိုတစ္ေပေက်ာ္ေလာက္ထြက္ေနတယ္ လက္သည္းႀကီးေတြကအရွည္ႀကီးနဲ႔ ပါးတစ္ျခမ္းကလဲ
အသားစေတြ ကြာထြက္ေနတာ
အထဲက ပါး႐ိုးေတြကိုပါ ျမင္ေနရတယ္
က်ဳပ္လဲ ေဟ့လူ ဒါခဗ်ားမိန္းမ
မရင္ျမမွမဟုတ္တာ အဲ့ေတာ့မွ
က်ဳပ္သတိရလိုက္တယ္ က်ဳပ္တို႔က
ၿခံတံခါးေကာ အိမ္တံခါးေရာ အေသခ်ာလုံၿခဳံစြာ ပိတ္ၿပီးမွ အိပ္က်တာ
ဘယ္လိုလုပ္ ကိုေတာေက်ာ္က
က်ဳပ္တို႔တံခါးမဖြင့္ေပးပဲ ၀င္လာလို႔ရမွာတုန္းဒီအခ်ိန္ႀကီးကို က်ဳပ္လဲစဥ္းစားမိသြားေတာ့ ခဗ်ားဘယ္သူလဲ ခဗ်ားက က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း
ေတာ္ေက်ာ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
ေအာ္” မင္းက ငါေတာေက်ာ္မဟုတ္မွန္းသိသြားၿပီပဲ ငါက မင္းသူငယ္ခ်င္း ေဝာာေက်ာ္ကို အေသသတ္ၿပီး လိပ္ျပာႏုတ္ယူခ်င္လို႔
ေႁမြေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကိုက္ဖို႔လုပ္တာကို မင္းက လယ္ဂဇင္း႐ိုးနဲ႔
ကိုင္႐ိုက္ေတာ့ ငါ့မွာေသလုမတက္
ခံစားရတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္
ေတာေက်ာ္အစား မင္းအသက္ကို
ငါလာႏုတ္တာေျပာၿပီး သရဲႀကီးက
က်ဳပ္အေပၚကို တက္စီးတာဗ်
ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္လည္ပင္းကိုလဲ
အေသညႇစ္ထားတယ္ က်ဳပ္လဲ
အသက္ရႈက်ပ္လာသလို သူတက္စီးလိုက္ေဝာာ့ ခံ႐ုန္းဖို႔ အားအင္ေတြက
မရွိပဲ ေပ်ာ့ေခြေနတယ္ဗ်
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶံလို႔ ပါးစပ္ကလြတ္ကနဲ
ထြက္ေတာ့မွ က်ဳပ္ေပၚက ျပန္ဆင္းၿပီးထြက္ေျပးသြားတယ္
က်ဳပ္လဲအဲ့ေတာ့မွ မ်က္လုံးဖြင့္လို႔ရၿပီး ထထိုင္လိုက္ေတာ့
စိတ္ထဲမွာ အလိုလိုသိမ္ငယ္ေနၿပီး
ေၾကာက္စိတ္၀င္ေနတယ္ က်ဳပ္နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၄နာရီပဲရွိေသးတယ္
က်ဳပ္လဲ ျပန္မအိပ္ပဲ ဘုရားစာေတြဘာေတြထ႐ြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးသင္ေပးထားတဲ့ စည္းခ်ဂါထာေတြလဲ႐ြတ္ေပါ့ဗ်ာ
ျပန္အိပ္ၿပီးမနက္၆နာရီေလာက္က်ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ
သတင္းဆိုးတစ္ခုၾကားရတယ္
အဲ့ဒါကေတာ့ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း
ေတာေက်ာ္ အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္ေနရင္း
မနက္က် သူ႔မိန္းမရင္ျမက ႏိုးဖို႔လုပ္ေတာ့ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးၿပီး
လွ်ာႀကီးတစ္လစ္ႀကီးနဲ႔ ေသဆုံးေနတယ္ဆိုတဲ့သတင္းကိုၾကားရတာ
ပါပဲဗ်ာ
အဲ့ေတာ့မွ က်ဳပ္ညကေႁမြဆိပ္တက္ေနတုန္း မေကာင္းဆိုးဝါးက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး က်ဳပ္အသက္ကိုပါ လာႏုတ္ယူတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဘုရားကယ္လို႔ေပါ့ဗ်ာ။
စာဖတ္သူမ်ားအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။
(ကပၸိယေလး ႂကြက္ပုတ္)