ရေသူမကျိန်စာ

” ရေသူမကျိန်စာ ”📖📖📖(စ/ဆုံး)

**********************************

—————————
၂၀၀၈ – ခုနှစ်၊ မေလတွင် တိုက်ခတ်ခဲ့သော နာဂစ်မုန်တိုင်းကိုတော့ အမှတ်ရနေကြပေမည်။ မုန်တိုင်းဒဏ်ကြောင့်လူပေါင်းတစ်သိန်းငါးသောင်း ခန့်အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ကြသည်။ ဧရာဝတီတိုင်း၊ ဟိုင်းကြီးကျွန်းမှစ၍အောက် ပိုင်းတစ်ခုလုံး ညက်ညက်ကျေသွားအောင် ဒဏ်ကလည်း တစ်ပြိုင်နက် ဝင်လာခဲ့သည်။ မိဘကင်းမဲ့၊ ဆွေမျိုးနတ္ထိ၊ သားတစ်ကွဲ၊ မိတစ်ကွဲ၊ ဖတစ်ကွဲ၊ လင်ကွဲမယားကွဲတွေအိုကြီးအိုမ၊ မသန်မစွမ်း၊ ဒုက္ခိတ၊ ဆင်းရဲချမ်းသာ ဘာမှ မရွေး အားလုံးကို သိမ်းကျုံးရိုက်ခတ်သွားခဲ့၏။ တချို့နေရာတွေမှာ ဆိုရင် ရွာလုံးပျောက်၊ ရွာပျက်၊ အရပ်ပျက်။ ဒီတော့ ပျောက်ပျက်ဆိုတာအလောင်း ချင်းတောင် ထပ်တော့သည်။ ဒီတုန်းက လူသေအလောင်းတွေကြားထဲက ကံကြမ္မာမျက်နှာသာပေးလို့ အသက်မပေဘဲ ပြန်လာတဲ့ (၅)နှစ် သားလေး တစ်ယောက်။ နောက်တစ်ခါ လှိုင်းလုံးလေတွေကြားက ရိုက်ခတ်တဲ့ ဒဏ်

တစ်ညလုံး ခါးခါးသီးသီး၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားရင်း အာဝေနိက ဒုက္ခသည် ကိုယ်ဝန်ဆောင်အမျိုးသမီးလေးကအုန်းပင်ပေါ်မှာ မီးဖွားပြီးတော့ကလေး
ရောလူကြီးပါအသက်မသေဘဲကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့ကတွေ့ခဲ့လို့ယနေ့အထိ လူ့ဘဝလောကကြီးထဲမှာ ရှိနေဆဲ။
နာဂစ်မုန်တိုင်းဒဏ်ကြောင့် ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီးတစ်ခုလုံး လူဦး ရေ (၁) သိန်းကျော် ရေထဲမှာ မရဏ သုသာန်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ပင်လယ်ထဲမှာ မရေမတွက်နိုင်အောင် ငါးစာ၊ မိကျောင်းစာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သွေးညှီနံ့ လွမ်း သော ရေပြင်ကျယ်ကြီး၊ အရိုးစုတွေ တံတားခင်းတဲ့ ချောင်းတွေ၊ မြစ်တွေ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ပိုပြီး ကရုဏာသက်စရာ၊ စေတနာထားစရာကား မိဘမဲ့ ကလေးများ၊ လူမမည်ကလေးများပင်ဖြစ်၏။ အဖေမှန်း အမေမှန်း မသိခဲ့။ မိဘအရိပ်ကိုမခိုလှုံခဲ့ရတဲ့အရိပ်မဲ့ကလေးတွေကရှိနေပါသေးသည်။ ဒီတော့
မေတ္တာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ ဥပေက္ခာဆိုတဲ့ဗြဟ္မစိုရ်တရားနဲ့အညီရင်နာတတ်၊ သနားတတ်တဲ့ ကျွန်ုပ်တို့ လူမျိုးအဖို့ ဒီမုန်တိုင်းမျိုး ဒီဘဝဒီမျှနဲ့ ကြေပါတော့ လို့ ဆုတောင်းလိုက်ချင်ပါသည်။
နာဂစ်မုန်တိုင်း အစပျိုးတော့မည့် ၂ဝဝ၈ ခုနှစ်၊ မေလ (၁) ရက်နေ့က မြန်မာ့ရုပ်မြင်သံကြားနဲ့ မြဝတီရုပ်သံတို့က မိုးလေဝသ သတင်းလွှင့်တော့ အဝါရောင်ကနေ လိမ္မော်ရောင်။ ဒါဆိုရင်တော့ ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီးနဲ့ ကမ်းရိုးတန်းဝင်တော့မည်။ နောက် အလားအလာတွေက ဆယ့်နှစ်နာရီ ကာလ အချိန်ကြာဦးမည်ကြောင့် လေတိုက်နှုန်းပေါ်မှာမူတည်ပြီး မိုးလေ ဝသကပြင်ဆင်နိုင်ပါသေးတယ်ဟုထင်ခဲ့မိသည်။ နောက်တော့အညိုရောင် အဆင့်၊ ဒါဆို (၁၀)နာရီသာ ကြာတော့မှာ။ ဒီကနေ အနီရောင်ဆိုရင် ကမ်း ရိုးတန်းဝင်ပြီ၊ ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နားထောင်နေရင်း ပုသိမ်မြို့ အနီး ဟိုင်းကြီးကျွန်းကို ဖြတ်တိုက်မယ်တဲ့။ ဒီတစ်ခါ မုန်တိုင်းကတော့ တို့

ဧရာဝတီတိုင်းနဲ့ ရန်ကုန်တိုင်းရဲ့ အန္တရာယ်ဆိုးကောင်ကြီးပဲ။ ရှေးတုန်းက လူကြီးတွေလိုလေတိုက်ရင်လေကြောင်းခွဲရသည်။ ဓားစိုက်တား၊ နောက်ပြီး စောင်း၊ စောင်း အဆိုရတယ်လို့ ပြောကြသည်။ ဒီတုန်းကတော့ မုန်တိုင်းမှ မဟုတ်တာ။ သူတို့က နဂါး၊ ဂဠုန်လိုက်တာတဲ့။ မှတ်မိနေပါတယ်။ ခုတစ်ခါ မုန်တိုင်းကတော့ နာဂစ်တဲ့။ အိန္ဒိယမင်းသမီးတစ်ပါး အမည်လို့ထင်ပေမည်။ သူကား ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပေ၏။
မုန်တိုင်း ဘာကြောင့်တိုက်သလဲ၊ သိချင်လာ၏။ ထို့အတွက် ဒီကာလ တုံးက မုန်တိုင်းရဲ့ အနိဋ္ဌာရုံအကြောင်းကို ရေပန်းစား၊ ခေတ်စားနေတော့ ကား၊ ရထား၊ သင်္ဘောတွေမှာ၊ သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်၊ မဂ္ဂဇင်းစာပေလောကမှာ လည်း ဒီသတင်းတွေပဲ ရေးကြတာ။ စိတ်ဝင်စားတာက နာဂစ်မုန်တိုင်းပဲ။ ကျွန်ုပ် ဧရာဝတီတိုင်းသားဆိုတော့ ဧရာဝတီကို အလှမပျက်စေချင်၊ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးစေချင်၏။ ဗိုလ်မြတ်ထွန်းတံတားကျော်လိုက်ရင်ဖွံ့ဖြိုးဝေစည် ဧရာဝတီနဲ့ ရိုးသားကြိုးစားဧရာဝတီသားဆိုတဲ့ဆောင်ပုဒ်ကိုအမြဲသတိရနေ ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်ုပ်မွေးရပ်မြေကျောင်းကုန်းမြို့နယ်သို့ဆွေမျိုး တွေ၊ ရွာသူရွာသားတွေရဲ့သာကြောင်း၊ နာကြောင်း သိချင်တဲ့ လူမှုရေးစိတ် ဓာတ်နဲ့ပြန်ခဲ့သည်။ ရွာရောက်တော့ကံကောင်းထောက်မစွာ ဘာမှမဖြစ်ကြ၊ အားလုံးမထိခိုက်မနစ်နာကြ။ တော်သေးသည်။ ကျွန်ုပ်ရွာမှာရောက်နေစဉ် ပင်လယ်ပိုင်းက ဧည့်သည်တစ်ယောက်လည်း ရောက်နေ၏။ သည်တုန်းက ပင်လယ်ပိုင်းဒေသတွေမှာ စပါးရိတ်ဖို့၊ လုပ်သားလာခေါ်သူ ဖြစ်၏။ သူ့ နာ မည်ကဦးဘိုးမောင် ဖြစ်၏။ လယ်ဧကပေါင်းများစွာလုပ်ကိုင်၍အသက်မွေး သူ ဖြစ်၏။ ရွာမှာတော့ ယခင်ခေတ်တွေက ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် အကြိမ်များစွာ ဆောင် ရွက်ခဲ့ဖူးသူ၊ ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီးတစ်ဦးဖြစ်၏။ သူ၏ အတွေ့အကြုံ အရပြန်ပြောခဲ့ခြင်းကိုကျွန်ုပ်အဖို့စဉ်းစားစရာပင် ဖြစ်လာတော့၏။ ဖြစ်နိုင်ပါ့

မလား၊ ယုတ္တိတန်ပါ့မလား။ ပုံပြင်လား၊ ဒဏ္ဍာရီလားဆိုတာတော့စာဖတ်ပြီးမှ အဖြေထုတ်သင့်ပါသည်။ ဦးဘိုးမောင် ပြောပြသည့်စကားအတိုင်း ကျွန်ုပ် တင်ပြပါအံ့။

လဲ”
“ဒီမှာ- မောင်ရင်၊ ခု နာဂစ်မုန်တိုင်းတိုက်တာ ရိုးရိုးမုန်တိုင်းမဟုတ်ဘူး
“ဦးဘိုးမောင်၊ လေမုန်တိုင်းက ဘာကြောင့် ရိုးရိုးမုန်တိုင်း မဟုတ်တာ
“အင်း – ခင်ဗျားက စာရေးဆရာဆိုတော့ တွေးစရာဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ မှန်ပါတယ်ဗျာ၊ ကျုပ်ပြောသမျှ ခင်ဗျားရေးပေးပါ။ သိပ္ပံပညာရှင်တွေအတွက် တော့ ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်မယ်။ ဝိဇ္ဇာပညာရှင်တွေအတွက်တော့ ငြင်းဖွယ်ရာ ဖြစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး” “ဆိုပါဦး – ခင်ဗျာ”
“လေတိုက်တာက ကောင်းကင်အာကာသမှာ အပူအအေးလွန်ကဲ၊ အားပြိုင်လို့ဖြစ်တယ်ဗျာ။ နောက်ပြီးတော့လေပူတွေနေရာမှာလေအေးတွေ အစားဝင်လို့ ဖြစ်တယ်။ ဒါဆိုရှင်းနေတာပဲနော်။ ခုဟာကဟိုပင်လယ်ကြမ်း ပြင်ကနေ ဆူပွက်ပြီး လှိုင်းလုံးကြီးတွေ ရိုက်ခတ်၊ သဲဖုံးတာမျိုး၊ ခင်ဗျား ကျုပ် တစ်ဖက်မှာ တစ်ခါမှ မကြုံခဲ့ဘူး။ ကျုပ်အသက် (၇ဝ)နား နီးနေပြီ။ ကျုပ် ပင်လယ်မှာ မွေးပင်လယ်မှာကြီးခဲ့တာ။ အခေါက်ပေါင်းများစွာ ပင်လယ်ထဲ မှာ လုပ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဟိုတုန်းက ငါးပိုက်တွေ ဆွဲ၊ သင်္ဘောတွေ တော်ခဲ့တယ်။ ခုမှ ကျုပ် နားနေတာဗျ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ – ဦးဘိုးမောင်၊ ဆက်ပြောပါဦးခင်ဗျာ”
“ဆရာ့ကို ကျွန်တော် မေးရဦးမယ်။ နဂါး၊ ဂဠုန်၊ ဂုမ္ဘဏ်၊ ယက္ခ၊ ဂန္ဓဗ္ဗ ဆိုတာ ဆရာရှိတယ်လို့ ယုံကြည်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ – မြတ်စွာဘုရား ဒေသနာတော်အရ ယုံကြည်ပါတယ် – ခင်ဗျာ”
“ဒီလိုဆိုရင်နဂါးတိုင်းပြည်ဆိုတာပင်လယ်သမုဒ္ဒရာအောက်မှာရှိတယ် ဆိုတာ ဆရာယုံမှာပေါ့။ အဲဒီမှာ နဂရာဇာဆိုတာ ကျုပ်တို့ ရှင်ဘုရင်ကြီးတွေ လို့ သူတိုင်းပြည်ကို သူ အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်နေတယ်။ နဂါးစစ်သည်တွေ အစောင့်တွေလည်း ခု ဘုရင့်နန်းဆောင်တွေမှာလို ရှိတယ်။ သူတို့ စံနန်း တော်အတွင်းမှာ ပုလဲလုံးတွေက စီရီပြီးတော့ မီးမထွန်းဘဲ လင်းနေတာတဲ့ ဗျာ။ အဲဒီမှာ ရေနန်းသူဇာတို့၊ ရေသူမတို့ဆိုတာ နဂါးမင်းကြီးကို ခစားနေရ တာ။ သူတို့ပိုင်နက် နယ်မြေတွေရှိတယ်လို့ ဆိုတယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့- ဦးဘိုးမောင် – ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ”
“စာရေးဆရာ၊ ဒီအထိ လက်ခံပြီနော်။ ဟဲ-ဟဲ-ဟဲ-ဟဲ ကျမ်းကိုးနဲ့ ပြောဦးမယ်။ အလောင်းစည်သူမင်းကြီးဖောင်တော်နဲ့ လှည့်လည်လာတော့ သိကြားမင်း ဆက်သထားတဲ့ ကြိမ်လုံးစကြာနှင့် ရိုက်တော့ နယ်ပယ်စောင့် နတ်ကိုခေါ်တယ်။ အဲဒါ – နတ်ရှင်ညိုဆိုတာ မော်တင်တောင်စောင့်နတ်၊ ဒူးတုပ်အခစားဝင်၊ မင်းကြီးက ဖောင်စကြာရပ်တဲ့အကြောင်းမေးတော့ မင်းကြီး ဤတောင်တော်မြတ်သည် မြတ်စွာဘုရားရှင်၏ ဆံတော်မြတ်ကို စေတီတည်ထားကိုးကွယ်တော်မူသော ဘုန်းတန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံသည့် ဇေယျသေန နဂါးမင်းသည် အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာကြောင့် အရှင်မင်းကြီး အား တားမြစ်ဟန်ရှိပါသည် ဘုရားကို လျှောက်ထားတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ – မော်တင်စွန်းဘုရားသမိုင်းမှာ ရှိပါတယ် ခင်ဗျာ”

“ကဲ- ဆက်ကြဦးစို့၊ ဇေယျသေန နဂါးမင်း ဘယ်လိုတွေ့နိုင်ပါသလဲလို့
မေးတော့ ဒီတောင်ကို သရနတောင်း (သို့မဟုတ်) နိဗ္ဗာန်တောင်ဟု ခေါ်ပါ သည်။ ဇေယျသေန နဂါးမင်းကို တွေ့လိုလျှင် ပန်း၊ ဆီမီး၊ အုန်းငှက်ပျောပွဲ တို့ဖြင့် ပသမြှောက်ပင့်လျှင် တွေ့နိုင်ပါကြောင်း လျှောက်ထားတယ်ဗျ။ အဲဒီ လို စီမံပြီးတော့ လူအသွင်ဖြင့် ရောက်လာတဲ့ နဂါးမင်းကို သင်က ငါ၏ ဖောင်တော်ကိုဝဲလှည့်ထားတာ ဘာကြောင့်လဲလို့မေးတော့ ဤတောင်ပေါ် တွင် မြတ်စွာဘုရားသခင်၏ ဆံတော်စစ်ဓာတ်မြတ်ကို အရှင်မင်းကြီးလို ဘုန်းတန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံကျက်သရေရှင်မင်းမြတ်သည် အနီးရောက်ပြီး မဖူး မြော်ရသော် ကျွန်ုပ် စိတ်ဆင်းရဲရမှာဖြစ်လို့ ဖူးမြော်စေချင်သောကြောင့် ဖောင်တော်ကို ရပ်တန့်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း လျှောက်တင်တယ်။ အလောင်း စည်သူမင်းက သာဓု သုံးကြိမ်ခေါ်ပြီး ဆံတော်မြတ်ကို မြသားစေတီနှင့် ဖူးမြော်ရန်ဖန်တီးခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ဒါဟာမော်တင်စွန်းဘုရားအကြောင်း
ပဲ”
“မှန်တယ်- ဦးဘိုးမောင် လက်ခံပါတယ်”
“ဒါဆိုနဂါးမင်းဆိုတာဇေယျသေနနဂါး သူ့အခြွေအရံတွေကပင်လယ် သတ္တဝါတွေ ပြောရရင်တော့ ရေဖျံကစလို့ ရေဘဝဲ၊ ပြည်ကြီးငါး၊ ရေနဂါး၊ လိပ်၊ ငါးမန်း၊ ငါးဆင်၊ မြွေကြီးတွေ မိကျောင်းကြီးတွေကလည်း အားလုံးရေ ဘုရင် ရဲ့အစေအပါးတွေ မဟုတ်လား” “ဟုတ်ပါတယ် – ခင်ဗျား”
ဦးဘိုးမောင်သည်ပါးစပ်ထဲမှကွမ်းဝါးနေသည်ကိုဟန့်ထုတ်ပြီး ထွေးခံ
ထဲသို့ထွီခနဲနေအောင်တွေးထုတ်လိုက်၏။ ထို့နောက်ရေနွေးခွက်ကိုပါးစပ်
နှင့် ဟူးဟူးဟူးနှင့် အသံမြည်အောင် မှုတ်လိုက်ကာ ကျိုက်ချပြီး ကျွန်ုပ်က တစ်ချက်ကြည့်ကာ စကားစမြည်ဟန်နှင့်။

“စာရေးဆရာ ရေသူမကော မြင်ဖူးလား”
“ကျွန်တော်က ပင်လယ်သားမဟုတ်တော့ ဘယ်မြင်ဖူးပါမလဲဗျာ။ စာထဲမှာတော့ ဖတ်ဖူးမြင်ဖူးပါတယ်။ ကျွန်တော်မြင်ဖူးတာ ဟင်္သာတ (၁ဝ) ထပ်ကြီးဘုရားမှာ ငါးတစ်ပိုင်းလူတစ်ပိုင်း သတ္တဝါကြီးနှစ်ကောင် ညဘက်မှာ နယ်ခြားစောင့်တပ်က သေနတ်နဲ့ပစ်လို့ တစ်ကောင်သေကျန်ခဲ့တာ။ ငါး ကိုယ်လုံးနဲ့ လူခြေနှစ်ချောင်းပုံတော့ မြင်ဖူးတယ်။ နောင် ရေသူမပုံကတော့ ပုံဆွဲထားတယ်ပဲ မြင်ဖူးပါတယ်”
“ကောင်းပါပြီ-ပေတဝတ္ထုမှာ ရေသူမတွေဟာ အသူရကာယ်ဘုံသား တွေ လို့ပါတယ်။ နေ့ခံ ညစံ၊ ညခံ နေ့စံ ပြိတ္တာမျိုးတွေတဲ့ဗျာ။ လူယောင် ဖန်ဆင်းလို့လည်း ရတယ်။ ကမ္မဇိဒ္ဓိလို့ခေါ်တဲ့ ပရစွမ်းအားလို့ ပါတယ်။ ပြော ရရင်တော့ ကုသိုလ်နဲ့ အကုသိုလ် ဒွန်တွဲနေလို့ လူတစ်ပိုင်း ငါးတစ်ပိုင်း ဒွိစုံ ဖြစ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့-လသာတဲ့ညမျိုးမှာ လူအသွင်ပြောင်းပြီးတော့ သီချင်း ဆိုပျော်မြူးလေ့ရှိတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ – ဖတ်ဖူးပါတယ် ခင်ဗျာ”
“ဟိုရခိုင်ပြည်ဘက်မှာ ရေသူမတွေ ခေါ်သွားလို့လပြည့်နေ့ဆိုရေသူမ နန်းကိုမသွားဘဲမနေနိုင်တဲ့ အောင်စန်းဆိုတဲ့လူတစ်ယောက်ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ကိုမလာတော့ဘူးတဲ့ဗျာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ – ခင်ဗျာ၊ ဆက်ပြောပါ”
“ကျုပ်ကငါးဖမ်းတုန်းကပင်လယ်ထဲမှာပိုက်ဆွဲတော့အဲဒီလိုအကောင် ငယ်လေးပါလာဖူးတယ်။ ကျုပ် စိတ်ထင်တော့ အကောင်ပေါက်လို့ပဲ ထင် တယ်။ အပေါ်ပိုင်းကလူပကတိ၊ အောက်ပိုင်းကတော့ ငါးလိုအမြီးပဲပါတယ်။ ဟိုရေနဂါးဆိုတာ တကယ်နဂါးပုံအတိုင်းလိုပေါ့ဗျာ၊ ဆေးဖက်ဝင်တယ်” “ဦးဘိုးမောင်က လက်တွေ့ဆိုတော့ ယုံမှာပေါ့ဗျာ”

“ခင်ဗျားတို့က ပင်လယ်နဲ့ဝေးလို့ ပင်လယ်ရဲ့ မာယာများပုံကို မသိကြ ဘူး။ ပင်လယ်ဟာလှိုင်းလေငြိမ်နေတယ်ဆိုပေမယ့်ချက်ချင်းပဲဒေါသကြီးတဲ့ နဂါးကြီးတစ်ကောင်လို ဆူပွက်တတ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ တံငါတွေရဲ့ အသက်တွေ၊ ပင်လယ်ကြမ်းပျဉ်မှာစတေးခံရတဲ့မရဏသင်္ချိုင်းဟာလူပေါင်း ဒုနဲ့ဒေး ရှိခဲ့ပါပြီဗျာ။ ပင်လယ်မှာပျော်တော့ ပြန်လာချိန် မျှော်နေရတဲ့ ဇနီး သားသမီးတွေရဲ့ဘဝစဉ်းစားသာကြည့်တော့။ ဘယ်လောက်သောကရောက် နေမလဲလို့။ ခင်ဗျားတို့ စစ်သားတွေ စစ်တိုက်ထွက်သလို ကျုပ်တို့လည်း ရန်သူကို မိတ်ဆွေဖွဲ့လုပ်ကိုင်စားနေရတာလားဗျာ”
“အင်း- ပင်လယ်သားတို့ရဲ့ဘဝက တော်တော်သနားစရာကောင်းပါ တယ်။ ကျွန်တော် ရခိုင်ပြည်ဘက်ရောက်တုန်းက ပင်လယ်အကြောင်း နည်းနည်း သိခဲ့တယ်။ အံ့ဩစရာတွေ ပြည့်နှက်နေတာပဲနော်”
“ဟုတ်တယ် – ခင်ဗျားတို့ ကုန်းပေါ်မှာရှိတဲ့ သတ္တဝါမှန်သမျှ ပင်လယ် ထဲမှာ အကုန်ရှိတယ်။ ဥပမာ- ကုန်းပေါ်က နွားဆိုတာ ရေထဲမှာလည်း ရေနွားဆိုတာ ရှိတယ်။ အကောင်သေး၍ နွားမျက်နှာ၊ ဒီတော့ ကုန်းမှာ ကိုးကုဋေ၊ ရေမှာနေ တစ်ဆယ်ကုဋေ၊ တစ်ကုဋေတောင် ပိုများသေးတယ် မဟုတ်လား၊ ဟား- ဟား – ဟား- ဟား- ဟုတ်တယ်နော်” “ဟုတ်ပါတယ် – ဟုတ်ပါတယ်”
“ဒီတော့-မေတ္တာပို့ထဲမှာပါတယ်နော်၊ရေမှာကျက်စား၊ကုန်းမှာကျက်
စား၊ ဝေဟင်မှာ ကျက်စားဆိုတာ ခု ရေမှာ ကျက်စားတာပေါ့ဗျာ။ ဒီတော့ – ရေသူမဆိုတာ ဧကန်ရှိလေရဲ့ဆရာ၊ လက်ခံပြီနော်”
“ဆက်ဦး – ဦးဘိုးမောင်ရေ၊ ဆက်ပြောပါဦးဗျာ”
“ဇာတ်လမ်းစကြရအောင်၊ ဟိုဟိုင်းကြီးကျွန်းအောက်ဘက်ကရွာတစ် ရွာမှာပါ။ စဖြစ်ပုံက သိပ်ထူးဆန်းတယ်၊ ဆိုရရင် အဲဒီတစ်ရွာလုံးက ငါးဖမ်း

ကြတဲ့တံငါတွေပဲ။ အိမ်ခြေရှိမှ (၅ဝ) ကျော် (၆ဝ) ပဲ။ ဒါပေမဲ့ – အဓိကအလုပ် က ပိုက်ချ၊ ပိုက်မျှောပြီး ငါးကို နေ့စဉ်ရှာကြတယ်။ ပင်လယ်နဲ့လည်း စပ်နေ တော့ သွားရေးလာရေးက လှေတွေပဲ အားထားရတယ်။ မြတ်မော်တင် ဘုရားနဲ့ကတော့လှမ်းပီးဖူးမြော်လို့ရတဲ့ရွာပဲ။ အဲဒီနောက်တော့ပင်လယ်ကြီး ထဲမှာ လိပ်ကျွန်းဆိုတာပဲ ရှိတော့တယ်။ လှိုင်းလေငြိမ်တဲ့ တစ်နေ့မှာ အဲဒီ ရွာကပိုက်သူကြီးတစ်ယောက်သူ့လှေကလူ(၈)ယောက်လောက်ပါတယ်။ ပိုက်ဆွဲရင်း ငါးတွေက တော်တော်ကိုရတာ။ ဒါနဲ့များ နောက်ဆုံးပိုက်မှာ ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ ငါးကြီးလိုလို အကောင်တစ်ကောင် မိလာတယ်။ ဆွဲတင်

လိုက်တော့ လူတစ်ပိုင်း ငါးတစ်ပိုင်း ရေသူမတစ်ကောင်ပဲတဲ့။ သူတို့က လှေဝမ်းထဲမှာထည့်ထားပြီးတော့ ရွာကိုသယ်လာခဲ့တယ်။ ရွာရောက်တော့
ရေထဲမှာပဲ ကြိုးနဲ့ ချည်ထားကြတယ်”
“ဦးဘိုးမောင် – ပြန်မလွှတ်ကြဘူးလားဗျ”
“ဒီကောင်တွေက ရေသူမမှန်းကိုသိလို့ ပြန်မလွှတ်တာပဲ၊ နောက်ပြီး- အဲဒီ ရေသူမမှာ ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့တဲ့ဗျ”
“ဟာ-ရေသူမကိုယ်ဝန်ဆောင်နဲ့ တွေ့နေပါပကောလားဗျာ” “စကားပြောလို့တော့ ကောင်းပါတယ်၊ ဟိုမှာ ကိုမောင်သောင်းနဲ့ ဦးလေးတင်မောင်တို့ပါလာတယ်။ နောက်မှလည်း ဧည့်သည်တစ်ယောက် တွေ့တယ်ဗျ၊ ခဏနေဦးနော်”
ဦးဘိုးမောင်က စကားပြောရာမှ ခေတ္တဖြတ်ပြီး ကျွန်ုပ်ကို လက်ညှိုး ညွှန်ပြကာ ကြည့်နေ၏။ ထို့နောက် ဆေးလိပ်မီးညှိကာ အားရပါးရ ဖွာရှိုက် လျက် မီးခိုးများ အလိပ်လိုက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ကာ ဆေးလိပ်ငွေ့များမွှန်သွား ပါတော့သည်။
“ဟာ- ဦးလေးလည်း ပါတာပဲ၊ ဦးဘိုးမောင်နဲ့ အတူတူလာတာလား” “ဟုတ်တယ်ကွ -ဦးလေးကို ခေါ်လာတာ၊ ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက သိကြတာ။ ဦးလေး သင်္ဘောသားဘဝကတည်းက ဆိုပါစို့ကွာ။ ပင်လယ်ပိုင်း မှာနေတာ၊ ခုတော့ မြောင်းမြမှာ သူနေတယ်ကွ။ ဦးလေးရဲ့ မိတ်ဆွေအရင်း ပေါ့ ငါ့တူရော၊ မင်းနဲ့တွေ့တာ အတော်ပဲ။ သူလည်း ဗဟုသုတစုံတဲ့ သူပါ။ သူ့မှာခုလယ်တွေလုပ်၊ နွေရောက်တော့ အုတ်ဖုတ်၊ နောက်ပြီးတော့ ငါးကန် လည်း ရှိတယ်ကွ”
“ဟုတ်ကဲ့-ဦးလေး၊ ဦးလေးကျော်လည်း ရောက်ဖူးမယ်ထင်တယ်” “ဦးလေးက အိမ်မဲပဲ ရောက်ဖူးတာကွ”

“ခုကျွန်တော်တို့နာဂစ်ရဲ့အကြောင်းပြောနေကြတာဦးလေးရဲ့။ ဒီဆရာ ကြီးကသေသေချာချာရှင်းပြလို့ကုန်ကြမ်းတစ်ခုတော့ရတာပေါ့။ ဗဟုသုတ
လည်း ရပါတယ်”
“ကိုဘိုးမောင် – ဒါ ကျွန်တော့် အစ်ကိုကြီးက မွေးတာ၊ ဒါက ကျွန်တော့် ယောက်ဖ ဦးကျော်တဲ့၊ အစ်ကိုတင်မောင်ကတော့ သိပြီးသားဆိုတော့ထား ပါတော့။ ကျွန်တော် မိသားစုတွေပဲဗျ”
“ဟုတ်ကဲ့ – ကိုမောင်သောင်း၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ခင်ဗျာ” “ကဲ- တူလေးတို့ ဆွေးနွေးနေတဲ့ အကြောင်း ဆက်ပြောပါဦး” “ကဲ-ဒီမှာငါ့တူ၊ မင်းလည်း ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝမယ်ထင်တယ်။ ဦးလေး ကို ယုံရင် ယုံတယ်၊ မယုံလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့။ လောကမှာ လူတွေ စိတ်ကူးပြီးမလုပ်ဆောင်နိုင်တဲ့ကိစ္စတွေအများကြီးရှိတယ်ကွ။ နတ်သမီးနဲ့ လူသားချစ်ကြိုးသွယ်ကြတယ်။ နဂါးမနဲ့လူသားပေါင်းဖက်ကြတယ်။ လူဝံမ နဲ့ လူသားလည်း ပေါင်းဖော်ကြတာပဲ။ မျိုးမတူ ဇာတ်ခြားပေမယ့် ချစ်ကြိုး သွယ်ယှက်မိရင် သံယောဇဉ် ဖြစ်ကြတာပေါ့ကွယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ – ခင်ဗျား ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘာဝတွေပါ”
“ကိုဘိုးမောင်ရေ၊ ခင်ဗျား ပြောလို့ ပြောရဦးမယ်။ ကျွန်တော်တို့ ငယ် ငယ်က ခုဆို ကျွန်တော့်နဲ့ တန်းတူပါပဲ။ ကိုထွန်းလှိုင်လေ – ဥစ္စာစောင့်မနဲ့ ညားတာ ကလေးတစ်ယောက်ရတယ်။ ပြောရင်ယုံမှာ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ခုတောင်ရှိသေးတယ်။ နောက်- သိုက်ပြောင်းတော့မှ အိမ်ရှေ့ကကလေးကို ချီပြတာတဲ့၊ ပဋာမြေလူးပေါ့ဗျာ။ ဒီလို ဖြစ်တာတွေလည်း ရှိခဲ့တာနော်” “ဟုတ်ကဲ့ – ဦးလေးတင်မောင်၊ ဟုတ်ပါတယ် – ခင်ဗျာ”
“အင်း- ဘကြီးပြောလို့ သတိရတာ ပြောရဦးမယ်။ ဟိုအထက်ဘက် မန်ကျည်းတောတဲ့ဗျာ။ အဲဒီရွာကဧရာဝတီမြစ်တစ်ဖက်ကမ်းမှာ ရှိတယ်တဲ့။

ဒီအချိန်က ဂျပန်ခေတ်ပေါ့၊ ဂျပန်ငပုတွေက ရွာထဲဝင် ကြက်တွေဝက်တွေ အတင်းဆွဲတယ်။ ဒါတင်မက အမျိုးသမီးတွေကို အဓမ္မပြုလုပ်တော့ ရွာသူ ကြီးကမြစ်ထဲရေထဲဆင်းချိုးတာတောင် လူစောင့်လူလှည့်နဲ့ ရေချိုးရတယ်။ ညနေပိုင်းရေချိုးရင်းနဲ့ သန်မာထွားကျိုင်းတဲ့အရွယ်ကောင်းယောက်ျားလေး တွေပျောက်ပျောက်သွားတယ်။ အဲဒီလူတွေကရေကူးသန်တယ်၊ ကျွမ်းကျင် တဲ့ သူတွေတဲ့။ ဒါပေမဲ့- ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ရတာကို ရွာသားတွေက မကျေနပ်ကြဘူးတဲ့။ အားလုံးဆို(၉)ယောက်ပျောက်သွားပြီ၊ ရွာထဲမှာလည်း လင်ပျောက်၊ မောင်ပျောက်၊ သားပျောက်ဆိုတော့ ပူဆူနေကြတယ်တဲ့ဗျာ။ ဒါနဲ့ သူကြီးက ဆင့်ခေါ်ပြီးတော့ ရေငုပ်သန်တဲ့ လူနှစ်ယောက် ရွေးတယ်။ ရေထဲဆင်းတဲ့အခါ ကြိုးနဲ့ ချည်ဆင်းပြီးတော့ အချက်ပြတယ်” “ဘယ်လို ဖြစ်သေးတယ် တူလေး”
“အဲဒါ ရေထဲမှာ စမ်းမိတာက လက်တွေ၊ ဆံပင်တွေနဲ့ လူကိုယ်လုံး၊ မိန်းမရင်သားပါ စမ်းမိတယ်။ ဒီတော့ ရေသရဲပဲဆိုပြီး အတင်းရုန်းတက်ပြေး ကြတာ မောကြီးပန်းကြီး ကျနေတာတဲ့ဗျာ”
“နောက်တော့ – ဘာကောင်လဲဗျ”
“သူကြီးက ဒီတစ်ခါ ထပ်ငုတ်၊ တိုင်ကြီးစိုက် စက်သီးပါတပ်၊ ကြိုးကွင်း နဲ့ဖမ်း၊ ဒီအကောင်မိရင်တော့ငွေသား(၅၀)ပေးမယ်ဆိုတော့ ရေငုပ်သန်တဲ့ လူနှစ်ယောက် ဆင်းကြတယ်။ အားလုံး စက်သီးကိုဆွဲဖို့ ကြိုးနဲ့အချက်ပြ မယ်။ ငုပ်ကြတာ ဒီတော့ ခုနက အကောင်က သူ့ကိုလာဖက်တယ်တဲ့။ မိန်းမ ကိုယ်အင်္ဂါ၊ ဒါပေမဲ့- ခြေထောက်မပါဘူး။ လုံးချောချောနဲ့ဆိုတော့ သူကကြိုး ကွင်းနဲ့စွပ်ပြီးတော့ အချက်ပြလိုက်တာ အားလုံး စက်သီးနဲ့ ဆွဲတင်လိုက်ကြ တယ်”
“ပါလာပြီလားကွ”

“ပါလာပြီ၊ လူပုံသဏ္ဌာန်ရှိတဲ့ ငါးတစ်ပိုင်း လူတစ်ပိုင်းကောင်တဲ့” “ကုန်းပေါ်ရောက်တော့ ဘာလုပ်ကြသေးလဲကွ”
“ဒီကောင်က အပေါ်ပိုင်းမိန်းမဆံပင်နဲ့၊ လူတစ်ပိုင်း တင်ပါးအထိပါ တယ်။ အောက်ပိုင်းက ငါးကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ကိုယ်လုံးအမြီးနဲ့၊ ကုလားထိုင် ပေါ်မှာထိုင်နိုင်တယ်။ သူက ယောက်ျားတွေကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီးတော့ သူ့ မိန်းမအင်္ဂါကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်တဲ့”
“ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုလုပ်တာလဲကွ”
“သူလည်းလူသားလိုဆိုတော့ သူ့မှာကာမရာဂစိတ်လွန်ကဲလာတော့ ယောက်ျားတွေကိုဖမ်းပြီးတော့ သူ့ကို စပ်ယှက်ခိုင်းတယ်တဲ့။ နောက်တော့ စိတ်ပြင်းလာရင် လက်သည်းနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပစ်လိုက်တယ်” “ဟာ- မင်းပြောမှ ပိုအံ့ဩစရာပဲကွ၊ ဆက်ပါဦး”
“နောက်ရေထဲမှာကြိုးနဲ့ချည် သူ့အလိုလိုက်ပြီးအပြခိုင်းတော့ ရေတစ် ပိုင်း ကုန်းတစ်ပိုင်း၊ သူတို့နေတဲ့ ကလိုဏ်ကြီးထဲမှာ ရွာက လူငယ်တွေ အလောင်းကောင်တွေပဲ တွေ့ရတော့တယ်”
“နောက် ဘာဖြစ်သေးလဲကွ၊ ပြောပြပါဦးကွာ”
“နောက် မြစ်ထဲမှာ ခြံကြီးခတ်ပြီးထားတယ်တဲ့။ ဂျပန်ကသိတော့ သေ နတ်နဲ့ ပစ်သတ်ပစ်လိုက်တယ်လို့ ကြားဖူးပါတယ်။ အဲဒါလည်း ရေသူမ ပါပဲ”
“ဟေ-ဟုတ်လား၊ တကယ်ရှိတယ်လို့ ပြောကြတယ်ကွဲ့၊ တို့က ပင် လယ်သားမဟုတ်တော့ သိပ်မသိပါဘူးကွာ”
“ဟုတ်တယ် – ဦးလေး တင်မောင်ရဲ့။ ပင်လယ်မှာ ဆန်းပြားတာတွေ
အများကြီးပဲ”
“ဟုတ်လားကွဲ့ – ပြောပါဦး”

“ပင်လယ်စုန်းဆိုတာရေထဲကမီးလုံးတွေထတောက်နေတာ။ကုန်းမှာ စုန်းတွေ မြူးသလို ပိုတောင်ပေါသေးတယ်ဗျ။ ဒါကြောင့်လည်း ရေလမိုင်း၊ ကုန်းလမိုင်း၊ တောလမိုင်း၊ တောင်လမိုင်းဆိုတာ လမိုင်းအရှင်ဆို ရှိတာပေါ့ ဗျာ။ မရိုမသေလုပ်လို့ရှိရင်ဒုက္ခခံစားရတတ်တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ခင်ဗျား တို့ ဆိုင်းဝိုင်းတွေ ဇာတ်ပွဲတွေမှာ လမိုင်းမကပ်ဘူးဆိုတာ ရှိတယ်။ တစ် ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တီးတာမှုတ်တာ မကြားရဘဲ စကားများရန်ဖြစ်ကြ တယ်ဆိုတာဟာ တကယ်တွေ့ဖူးကြပါတယ်ဗျာ” “ဟုတ်ပါတယ် – ဦးဘိုးမောင်၊ ဟုတ်ပါ့ ခင်ဗျာ”
ဦးဘိုးမောင် ပြောတဲ့စကားတွေကို ကျွန်ုပ်တို့ တူဝရီးအားလုံး စိုက်၍ နားထောင်နေကြ၏။ ကျွန်ုပ်က တစ်လှည့်၊ ဦးလေးမောင်သောင်းက တစ် လှည့်၊ ဦးလေးကျော်ကတော့ နားထောင်နေဆဲ။ ဒါပေမဲ့ – သူကလည်း ပုံတို ပတ်စတွေ ပြောတတ်တယ်ဆိုတော့ နားထောင်ပြီး သူက ဗဟုသုတရှိတဲ့ စကားပြောမှာ သေချာသည်။
“ကျွန်တော် အတွေ့အကြုံအရ ပြောမယ်ဗျာ၊ ကျွန်တော် ရေတွင်းတူး တုန်းက(၁၀)တောင်လောက်အရောက်မှာကြာရွက်ကြီးတွေနဲ့ သစ်တုံးကြီး တွေ့တယ်။ နောက်တော့ သပေါ့ဖျာကြီးတွေ့ ပြန်ရော။ ဒီတော့ ဟိုတုန်းက ပင်လယ်ရေတိမ်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီလောက်နှစ်ပရိစ္ဆေဒတွေကြာတော့ လည်း ခုလို မြေကြီးတွေ ဩဇာတက်လာလို့ ဖြစ်မှာလို့ ကျွန်တော် ထင်မိပါ တယ်”
“ဟုတ်တာပေါ့ – ဦးကျော်ရယ်၊ မဟာမြေကြီးဟာနှစ်သိန်းလေးသောင်း အထုရှိတယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ မြတ်စွာဘုရားက ဟောထားတယ် မဟုတ်
လား”
“ဟုတ်ကဲ့ – ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျာ”

“ဒီတော့ဦးလေးမြေကြီးဩဇာဆိုလို့ ပင်လယ်ရေတိမ်နဲ့က သဲဖုံးမြေဖုံး ရေတိုက်စားသမျှ အားလုံး အနယ်ထိုင် ကုန်းမြေဖြစ်တာပေါ့။ ဟို ဝက်ခြံ ဂယက်မှာ ရေတွင်းတူးတော့ အဲဒီလိုပဲ။ လိပ်ကြီးက ဆန်ကောလောက် ရှိ တယ်။ နောက်က မိကျောင်းကြီး ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်းတွေဖြစ်နေပြီး လိပ် ခေါင်းခွံကြီးကတော့ ကျွန်တော် မြင်ခဲ့ရသေးတယ်။ ဒီတော့ – ပင်လယ် ရေတိမ်ဆိုတာ မှန်တယ်လို့ ပြောချင်ပါတယ်”
“ဟုတ်ပြီဗျာ- ပင်လယ်ပျော် သတ္တဝါတွေက သူတို့ ကျက်စားတဲ့ရေထဲ မှာပဲနေကြတာပဲ။ ကျွန်တော်တို့ ကုန်းမှာနေသလိုပဲပေါ့”
“ဟုတ်တယ်-ကျွန်တော်တို့လည်း ပင်လယ်မပျော်နိုင်ပါဘူး။ ကြောက် စရာလည်း ကောင်းပါတယ်။ ရေလည်း မကူးတတ်ဘူးလေ”
“ကဲ- စာရေးဆရာ၊ ခင်ဗျား ကျုပ်ပြောတဲ့ ရေသူမဇာတ်လမ်းမျိုး အထောက်အထားတွေ ရှိမှာပေါ့။ စာပေဗဟုသုတ ရှာနေတာဆိုတော့ နည်းနည်းလောက် ပြောပြပါလားဗျာ”
“ဒီလိုပါ – ကျွန်တော် ဖတ်မိမှတ်မိ၍ ပြောတာပါ။ တိတိကျကျလို့တော့ မဆိုနိုင်ပါဘူး။ ဒီတော့မှားတာမှန်တာတော့ကျွန်တော့်မှာ တာဝန်မရှိပါ ဘူး။ စာတွေ့ပဲ ပြောပါမယ်”
“ဟုတ်ပါတယ် – ပြောပါဗျာ”
“ကျွန်တော်တို့ ဧရာဝတီတိုင်း၊ လေးမျက်နှာမြို့၊ မြို့ဟောင်းမှာ ခုံကြီး ရပ်ကွက်ဆိုတာရှိတယ်။ အဲဒီမှာ နွေရာသီ တပေါင်း-တန်ခူး ရောက်ရင် ရွာထဲက လူငယ်လူကြီးတွေ ရေထဲဆင်း ရေချိုးကြတယ်။ သူတို့ ဓလေ့လို ဖြစ်နေတာ။ ရေစိမ်ကြတာပေါ့ဗျာ။ မိန်းကလေး အုပ်စုတွေက ရေထဲမှာ ဆော့ကြလှော်ကြနဲ့၊ ရေငုပ်လိုက်ပေါ်လိုက်နဲ့ဆိုတော့ ရေထဲစိမ်လိုက်တိုင်း ဆော့ကြတာ။ နောက်တော့- ဟိုအထက်ကမိန်းကလေးတစ်ယောက်လည်း

ပါတယ်။ ပေါ်လာတဲ့မိန်းကလေးက ဆံပင်နီနီ၊ သွားကျဲကျဲနဲ့ဆိုတယ်။ ဒီတော့ သူကလည်းတွေ့ပြီ မိပြီဆို ဖမ်းတာပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်လုံးကိုဖမ်းတော့ မိတယ်၊ အောက်ဘက်က ခြေထောက်ဖမ်းတော့ ငါးကိုယ်လုံးကြီးကိုင်မိတော့ သူ ကြောက်ပြီး အော်ပြေးတယ်။ လူကြီးတွေကကုန်းပေါ်ကနေအော်ကြတယ်။ နောက်တော့ပျောက်သွားတယ်။ တစ်ခါကျောင်းသားလေး သပိတ်ဆေးရင်း ရေထဲဆွဲချလို့ ဗိုက်ကို ကုတ်ဆွဲတာ လက်သည်းရာကြီးတင်ကျန်ခဲ့တယ်လို့ စာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးတယ်။ ဒါလည်း ရေသူမပါပဲလို့ အတိအလင်း ရေးပါတယ်”
“ဒါဆို တကယ်ရှိတာပေါ့ကွာ”
“ဟုတ်တယ် ဦးလေးတင်မောင်ရဲ့၊ မမြင်ဘူးတော့ မယုံကြတာပါ။ မြင်ဖူး တဲ့သူတော့ ယုံတယ်၊ သမုဒ္ဒရာထဲမှာ သင်္ဘောကြီးကိုတောင် ဖျက်ဆီးနိုင်တဲ့ ငါးရှိတယ်။ အမြီးနဲ့ရိုက်ရင် သင်္ဘောဝမ်းဗိုက်ကွဲသွားနိုင်တယ်။ နောက်ရေ နဂါးကြီးတွေ၊ ရေဘဝဲကြီးတွေလည်း ရှိတယ်။ ဒီတော့ – အဲဒီသတ္တဝါကြီး တွေကို သူတို့အစာ အဖြစ်၊ နွားတွေ ကျွဲတွေ၊ ဆိတ်တွေ၊ ခွေးတွေ ချပစ်ခဲ့ရ တယ်လို့ ဆိုတယ်”
“ဟုတ်ပါတယ် – ခင်ဗျာ”
“ဒီတော့ သမုဒ္ဒရာကြီး ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင်မှာ ကျွန်တော်တို့ သခွားခွံ လောက်ရှိတဲ့ သင်္ဘောလေးနဲ့ သွားနေရတာ။ ဒီလောက်ကျယ်ပြန့်တဲ့ရေပြင် ကြီးမှာ ဧရာမသတ္တဝါကြီးတွေ ရှိနေတာဟာ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်အရ နိယာမကြီး ဖြစ်နေပါတယ်”
“ဟုတ်ပါပြီ-ကျွန်တော် သတိရလို့ပြောပါဦးမယ်။ ကျွန်တော်တို့ရွာမှာ ဟိုတုန်းကရှေးလူကြီးတွေကစာဆိုလိုလို၊တဘောင်လိုလို၊တစ်နည်းဆိုရရင် စနည်းလိုလိုနဲ့ ရွတ်တဲ့စကားရှိခဲ့တယ်။ အဲဒါအဘ ဆရာစာတို့ရွတ်ခဲ့တာပါ။ ဒီလိုဗျ“ရှစ်ခု ရှစ်ခု၊ တယုယု၊ ကိုးခုမှာ မူ၊ အိုးလို ဆူ၊ ဆယ်ခုမှာကား၊ မတရား၊

ဆယ့်တစ်ခုမှာဗြဲတနမ်းနမ်စဉ်ရောတဲ့”။အဲဒါ- ကျွန်တော်လိုက်ကြည့်တယ်၊
လေ့လာတာပေါ့ဗျာ။ ခု နာဂစ်တိုက်တဲ့နှစ်က ၂ဝဝ၈ – ခုနှစ်၊ အရေးအခင်း ကာလက ၁၉၈၈၊ အဲဒီလို (၈)ခုတွေ ရောက်တိုင်း လူတွေ သေကြေပျက်စီး ရတတ်တယ်။ ဒုက္ခရောက်တတ်တယ်။ ယုယုယယနေရတဲ့ သူတွေ ခွဲခွာရ တတ်တယ်လို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ ကျန်တာတော့ ဆက်စဉ်းစားကြည့်ပါ ဗျာ”
“ဟာ- ဦးကျော်၊ ခင်ဗျားက တဘောင်ပဲဗျ။ ဒါဆို မှန်နေပြန်ပြီ၊ တယ် ကောင်းတဲ့တဘောင်ပါလား၊ ကျွန်တော်မကြားဖူးဘူးဗျ၊ တန်ဖိုးရှိလိုက်တာ
ဗျာ”
“အင်း- နောက်ထပ်ပြောသေးတယ်၊ ဟိုစကားပုံဗျာ၊ ဒါမှမဟုတ်လည်း တချို့လို့ပဲပြောပြော၊လူပျိုအမေ ဆန်တစ်စိတ်နဲ့ ပုပ္ပါးဆိုတောင်ထိပ်ပုန်းအိပ် ရမယ်ဆိုတာ။ အဲဒါ ဥသျှစ်တစ်တင်း၊ နှမ်းတစ်တင်းလေဗျာ။ ခု -မိန်း ကလေးနဲ့ ယောက်ျားလေး ဘယ်သူကများလဲ။ မိန်းကလေးတွေက များ မယ်နော်။ လူပျိုရှားမယ်ဆိုတော့ ဧကန်ဖြစ်ရမယ်”
မှာ
“ဟုတ်တယ်- ဦးကျော်ရေ၊ ခင်ဗျား ပြောတာ သိပ်မှန်တယ်။ နိုင်ငံခြား > အသက် (၉၄) နှစ် အဘိုးအိုကြီးက မိန်းမ သက်ပြည့်ယူတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းဖတ်လိုက်ရသေးတယ်။ အိုဗျာ – ခင်ဗျား ပြောတာနဲ့ ကွက်တိပဲနော်။ အင်း – ခုလည်း ကျုပ်တို့ရဲ့ဘာသာ၊ သာသနာတည်တံ့ဖို့ရယ်၊ ကိုယ့်အမျိုးကို ချစ်ဖို့ရယ် အရေးကြီးပါပြီ။ လိုအပ်လာပြီဗျ”
“ကဲ-ဒီတော့၊ နာဂစ်မုန်တိုင်းဟာ မြန်မာပြည်၊ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မှာတင် စောင်းတိုက်သွားတာဆိုတော့ နဂါးတို့ မျက်စောင်းအကြောင်း သုံးပါးထဲမှာ ပါနေပါတယ်ဗျာ။ ရေသူမရဲ့ တိုင်ကြားမှုကြောင့် နဂါးမင်း အမျက်ထားပြီး ပွက်တာဆိုတာ ကျွန်တော်တော့ ယုံပြီဗျာ၊ အစ်ကိုတင်မောင်ရဲ့”

“လောကမှာ ကျွန်တော်တို့ မသိတာတွေ အများကြီးဗျ”
“ဒီတော့ဗျာ – မြတ်စွာဘုရားက ကံငါးပါးလုံအောင် ထိန်းဆိုတော့ ဒီကံက ပါဏာတိပါတကံ သူ့အသက်သတ်တာကို အတုံ့အလှည့်ကတော့ ရှိမှာပေါ့။ ဒါလည်း ဝဋ်ကြွေးတစ်ခု ဘဝပေါင်းများစွာက ဆွေမျိုးမကင်းတဲ့ သူတွေရဲ့အကုသိုလ်ကံတွေက ခုလိုနှိပ်စက်တာလို့ပဲထင်ပါတယ်။ လုပ်စား ရတဲ့ဘဝကလည်း သူများအသက်ပဲဆိုတော့ကံကြီးများထိုက်နေသလားလို့ တွေးမိတယ်”
“ကဲ – ဒီဟာ သင်ခန်းစာယူကြဖို့လိုပြီ၊ နောင် တွေ့ ကြုံတဲ့အခါမှာ ခုလို ရေသူမမျိုးဆို လွှတ်ပေးဖို့ မေတ္တာရပ်ခံ ဆုတောင်းပေးချင်ပါတယ် ခင်ဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ – စာရေးဆရာ၊ ပင်လယ်အတွေ့ အကြုံ ဆည်းပူးချင်ရင် တော့ ကျုပ်တို့ဆီ အလည်လာခဲ့ပါ၊ ဖိတ်ခေါ်ပါတယ်ဗျာ”
“ဟုတ်ကဲ့- ခင်ဗျာကြိုးစားပါမယ်၊ ကျွန်တော်ခုလိုအဖြစ်မှန်ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ် အများပြည်သူတွေ ဗဟုသုတရရှိစေဖို့ ဂမ္ဘီရလောကမဂ္ဂဇင်းမှာ ရေးသားတင်ပြလိုက်ပါတော့မယ်။ ကျွန်တော် ရေးသားမှာက ရေသူမကျိန် စာနှင့် အံ့သြထူးဆန်းဖွယ်ရာများလို့ ရေးပါရစေတော့”
[ ဖြစ်ရပ်မှန်ကို အခြေခံထားပါသည် ]
မင်းတိုင်ပင် (မြရောင်မြေ)