” အမဲသားကြိုက်တဲ့ ယောက်က္ခမ “(စ/ဆုံး)

Unicode Version

” အမဲသားကြိုက်တဲ့ ယောက်က္ခမ “(စ/ဆုံး)
———————————————–
“.အောင်ဒင်… ဟဲ့ အောင်ဒင်…အောင်တင်”
“ဗျာ….အမေ…”
“ဒီလာအုန်း …အမလေးနော် ခေါ်လိုက်ရတာ
ဖင်လိတ်ခေါင်း ထွက်တော့မယ် ”
အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ် အငြိမ်းစားထိုင်နေတဲ့

ကျုပ်ယောက်က္ခမကြီးက အသံပြဲကြီး
နှင့်အော်ခေါ်နေတာမို့ ထင်များအား ပုဆိန်ဖြင့်
ခွဲနေရင်က အသံပေးလိုက်ပြီ ကမန်းကတန်း ပြေးလိုက်မိသည်။
” အမေ ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ ”

“ပြောစရာ ရှိလို့မဟုတ်ဘူးဟေ့ …ခိုင်းစရာရှိလို့…
ခဏနေ ငါ ဥပုသ်ကျောင်းသွားမလို့.ထင်းခွဲပြီရင်း
ဆန်လေးပါလေး သွားဝယ်လိုက်အုန်း အိမ်မှာ
ဆန်ကုန်နေပြီး ” ပြောပြောဆိုဆို သူ့မရင်ဘက်ကြားထဲက ပိုက်ဆံ၅၀၀၀ အနွမ်းလေးတစ်ရွက်အား ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

” ဟုတ်ကဲ့ အမေ သားအခုပဲ သွားဝယ်ထားလိုက်မယ် ”
“အော်ပြောဖို့မေ့နေတာ…. မင်းမိန်းမ မိကြာဖြူ
အကြွေးတောင်း ပြန်လာရင်ပြောလိုက်အုန်း..ငါ အသိအိမ် ခဏဝင်မှာမို့ နည်းနည်း နောက်ကျမယ်လို့……”
“တင်ပါဘုရား..အဲ့ယောင်လို့ ဟုတ်ဟုတ်အမေ”
“ငါထလုပ်လိုက်ရ သေတော့မယ် ဒင်းတော့”
နူတ်က ယောင်ထွက်သွားတော့ ယောက်က္ခမဖြစ်သူ
ကလည်းစိတ်ဆိုးမာန်ဆိုး နှင့်ပြောလိုက်သည်။
“အော်…ဒုက္ခ ဒုက္ခ…မိန်းမယူမိတဲ့ ဒုက္ခ” ယောက်က္ခမ

ဖြစ်သူ ဒေါ်စောရီ မကြားမိအောင် တိုးတီးလေးငြီးမိ
လိုက်တယ်။ ကျုပ် မိန်းမ ကြာဖြူက ငွေတိုးချေးအလုပ်ကိုလုပ်ကိုင်ပြီး ကျုပ်က ရုံဝန်ထမ်းယောက်ဖြစ်သည်
မို့ အလုပ်အားလပ်ရက် အခါမျိုးဆို အခုလို တောက်တိုမည်ရ အလုပ်တွေနှင့် အချိန်ကုန်ရလေ
သည်။ အခုလည်း ဆန်ဝယ်ပေးပြီးအပြန်
ယောက္ခမ မရှိတုန်း အခိုက်အတန့် မို့ ရပ်ထဲကသူငယ်ချင်းတွေစုပြီးလ္ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်၍
ယောက်က္ခမအကြောင်းတွေတဖွဖွပြော ဖြစ်ကြသည်။
” မင်း ယောက်က္ခမက တော်တော်ဆိုးတာပဲ အောင်
ဒင်ရာ ငါယောက်က္ခဆို ငါက အပီပေါင်းထားတာကွ…ဟိတ်ဆိုဟိတ် တိတ်ဆိုတိတ်ပဲ..””
“အံ့မယ် ငါတို့များ လာရွီးမနေနဲ့ ဘပုရေ…

ဟိုတစ်ရက်က မင်း လစာမအပ်လို့ ဆိုပြီး
မင်းယောက်က္ခမ ဒေါ်ကြီးစိန်က ဓားနဲ့
လိုက်ခုတ်တာဆို ”
သံချောင်း ပြောလိုက်တော့ ဘပုမျက်နှာ ကွက်ခနဲ
ပျက်သွားသည်။ ” ဒါက ဒီလိုရှိတယ်ကွ
အဲ့နေညက ငါလည်း တော်တော်လေးမိုက်ခဲ့တာကိုး
ktvက ကောင်မလေးတွေကို မူးမူးနဲ့ စပွန်ဆာ
ပေးလိုက်တာ ရှိတဲ့လစာတွေ အကုန်ပြောင်းသွားလို့
လိုက်ခုတ်တာပါကွာ….”
“ဖြစ်ရလေ ဘပုရာ…..ဟားးဟားးး”
လ္ဘက်ရည်မှာ ကျုပ်တို့ရယ်မောသံတွေက ခဏာဆူညံ‌သွားလေသည်။
“ပြန်လာပါပြီးတော် မယ်မင်းကြီးသား”
အပေါက်ဝမှာ စီးကြိုနေတဲ့ ဒေါ်စောရီတစ်ယောက်

ခါးကြီးထောက်ပြီး ပြောလိုက်လေသည်။ ကျုပ်လည်း ဘာမပြောညာမပြောနဲ ရေအိုးစင်နား လျှောက်လာခဲ့ပြီး ရေတစ်ခွက်အား ရုပ်တည်တည်
နှင့် ခပ်သောက်လိုက်လေသည်။
” ဘယ်အလေလိုက်ပြီး မောလာမှန်းမသိ အိမ်
မှာလုပ်စရာရှိတာမလုပ်ဘူး ”
ကျုပ်လည်း ရေသောက်နေရင်း နင့်မတတ်ဖြစ်သွားလေသည်။ဆီလိုအပေါက်ရှာပြီး ပြောနေတတ်တဲ့အကျင့်မို့ကျုပ်အတွက်‌တော့ ရိုးနေပြီးဖြစ်သည်။
“အော် အမေရယ်…သူခင်ဗျာ အလုပ်ပိတ်တုန်း
လ္ဘက်ရည်ဆိုင် သွားထိုင်တာနေမှာပေါ့ “မိန်းမဖြစ်သူက ကြာဖြူက စကားကိုဖာတေ့ပေးနေလေသည်။
“ညည်း…… လင်ယောက်ကျားကို ကြပ်ကြပ်အလိုလိုက်
ငါမရှိမှ သိမယ် .”
..ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဒေါ်စောရီ အိမ်ပေါ်တတ်သွားလေသည်။
” အကိုရယ် အမေကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် အမေက
အဖေကိုသိတ်ချစ်ခဲ့တာလေ အဖေက နောက်အိမ်
ထောင်ပြုသွားတော့ အမေက အဲ့အချိန်ကစပြီး
ယောက်ကျားတွေစိတ်နာရင်း အခုလိုမျိုးအချိန်
တွေရောက်လာတာပါ…”
“ကိုယ် သိပါတယ်ကွာ စိတ်ထဲလည်းမထားပါဘူး
ဟောဒီက မိန်းမကို ချစ်သလို ယောက်က္ခကြီးကို
လည်း အချစ်မပေါ့ပါဘူး..”
“ဟင်…အကိုစကားကြီးက ဘယ်လိုကြီးလည်း”
မတင်မကျ ဖြစ်တဲ့ ဇနီးအားပြန်ပြောလိုက်တယ်။
“သြော်….အကိုဆိုလိုတာက အကိုလို အမေမရှိ
အဖေမရှိ တစ်ကောင်ကြွက် သမားမို့ မင်းအမေ
ကိုလည်း ကိုယ့်အမေလို သဘောထားပြီး
ချစ်ပေးမယ်လို့ ပြောတာပါ…”ကျုပ်လည်း ထိုသို့ပြောလိုက်ရင်း နဖူးပြင်လေးအား နမ်းရိူက့်လိုက်လေသည်။
…………………………………………………………………..
“ကြာဖြူရေ…ကြာဖြူ”
“အရီးမြ ဘာဖြစ်လို့လဲ…”
“နင်….အမေ….နင်အမေ စောရီ ခြေချော်ပြီး

လှေကားပေါ်က ပြုတ်ကျလို့တဲ့ အိမ်မြန်မြန်
ပြန်လိုက်အုန်း…”
“ရှင်” ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် ကြာဖြူ
ရင်ထဲ တုန်လူပ်သွားလေပြီး အမေအားစိတ်ပူ
စွာဖြင့် ကမန်းကတန်း ပြေးလိုက်လေသည်။
“ဒေါက်တာ အမေ့အခြအနေဘယ်လိုလဲ…”
လှဲလျောင်းနေတဲ့ အမေ့အားကြည့်ပြီး မေးလိုက်မိသည်။
“အခုတော့ လူနာက စိုးရိမ်စရာတော့မရှိပါဘူး သမီး…ခေါင်းတော့ ၅ချက်ချုပ်လိုက်ရတယ်၊
ခေါင်းထိထားဆိုတော့ အန်တာတွေဘာတွေ
ဖြစ်လာခဲ့ရင် ဆရာဆီ အကြောင်းကြား
ဟုတ်ပြီးလား…အခုတော့ အနာကျတ်ဆေးပေးလိုက်မယ်..”
“ဟုတ်ကဲ့ …ဆရာ….”
ကျေးရွာ ဆရာဝန်ကြီးဦးဖိုးသီက သောက်ဆေး
တွေပေးပြီး ပြန်သွားလေသည်။ ခဏအကြာ
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုအောင်ဒင်လည်း ရောက်လာပြီး
မို့ စိတ်သက်သာရာ ‌ရသွားတော့သည်။
အပတ်ခန့်ကြာပြီးနောက်….
” ဟဲ့…..နင်တို့ အမဲသားက နည်းလှချည်းလား
အောင်ဒင်…”
“ဟုတ်တယ်လေအမေ၊ ဖြူက အမေစားချင်တယ်
ဆိုလို့ အမေတစ်ယောက်စာပဲ သား ဝယ်လာတာ
ဖြူနဲ့ကျုပ်နဲ့က ကြက်သားပါလာလို့.”
“ဟုတ်သားပဲ အမေရယ် အမဲသား၅၀သား ၂ရက်
လောက်တော့ စားပျော်ပါတယ်..”
” အလိုတော် …. ငါက အဲ့အမဲသား၅၀သား ဘယ်လိုလုပ်၂ရက်စားဝမှာတုန်း နင်တို့လင်မယား ငါ နေမကောင်းသေးဘူးဆိုပြီ ကလန်ကဆန်လာမလုပ်နဲ့”
“အင်းပါ အမေရဲ့….သမီးတို့နှစ်ယောက်က အမေအနာရင်းမှာစိုးလို့ စေတနာပြောမိတာပါ…”
ကြာဖြူက ဝယ်လာတဲ့ အမဲသားအား ဆေးကျော
ပြီး ပြင်ဆင်နေတော့ ကျုပ်လည်း ကြာဖြူဘေးနား
ကဝိုင်းဝန်းကူညီလေသည်။
“ဖြူ …ဒီရက်ပိုင်း မင်းအမေ အပြုအမူတွေ
တစ်နေ့တခြား ထူးဆန်းလာတာကြ ရိပ်မိရက်လား”
ဖြူလည်း အဲ့တာ စဉ်းစားနေတာအကိုရေ…
အမေ အရင်တုန်းက အမဲသားအဲ့လောက်မကြိုက်ပါဘူး…”
“အကိုထင် ပြောရရင် မင်းအမ ဖုတ်…ဖုတ်.ဝင်နေတာများလားး”
“အကိုကတော့ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ပြောနေပြန်ပြီး
အမေက နေမကောင်းသေးလို့ သူ့ ခံတွင်းတွေ့
တာတွေ စားချင်လို့ဖြစ်မှာပါ ”
“ဟဲ့….ဟိုလင်မယားနှစ်ယောက် တိုးတိုးတိုးနဲ့
ဘာတွေ ပြောနေကြတာတုန်း …” အိပ်ရာထဲ
က လှမ်းမေးလိုက်တဲ့ ယောက်က္ခစကားကြောင့်
ကျုပ်တို့ နှစ်ယောက် ပါးစပ်ပိတ်လိုက်လေသည်။,
“ပြောဖို့မေ့နေလို့…အမဲသားကျတ်ခါးနီးရင်
မဆလာလေးခပ်လိုက်အုန်းနော်…မွှေးမွှေးလေးမှ အရသာရှိမှာ”
“ဟုတ်ကဲ့ အမေ….ဟုတ်ကဲ့…”
ချက်ပြုတ်ပြီးစီး၍ ထမင်းဝိုင်းများပြင်ဆင်
လိုက်လေသည်။
“ဟဲ့ ထမင်းဝိုင်းပြင်တာ ကြာလာပြီးလား”
“ပြီးပါပြီးအမေရဲ့…တစ်ယောက်တည်း
လာလို့အဆင်ပြေရဲ့”ကြာဖြူလည်း စိတ်ပူစွာ
လှန်းမေးတော့

“မလိုပါဘူးအေ …ဒီနဲ့ဟိုနဲ့ သွားတာပဲ ဘာခက်တာ

မို့လို့တုန်း….” ပြောပြောဆိုဆို နှင့် လူကောင်းပမာ

လျှောက်လာပြီး ဝင်ထိုင်လေသည်။

“ဟဲ့ အောင်ဒင်ရယ်.. ထည့်စမ်းပါအုန်းများများ

နင် ဟင်းထည့်ပုံတာက ရေစက်ချနေတာမှတ်နေလား

…”ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်စောရီက စိတ်မရှည်ဟန်စွာ

ဖြင့် အမဲသား ပန်းကန်အား သူထမင်းပန်ကန်ထဲ သွင်း

ချလိုက်လေပြီးအားရပါးရ စားသောက်နေတော့

“ကျုပ်နဲ့ ဖြူနဲ့ က ပါးစပ်ဟောင်းသားဖြစ် ကြည့်

နေမိသည်။ “ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာတုန်း စားကြလေ

ညနေ့ အမဲသား ထည့်ဝယ်ပေးအုန်း…”

” ဟုတ်ဟုတ် ..အမေ…” ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်လည်း

ဒေါ်စောရီအား မကြည့်ဝံရဲတော့ပဲ ကြောက်ကြောက်
နဲ့ ပဲ ထမင်းစားလိုက်တော့သည်။
“ဒီပုံစံအတိုင်းဆို မဖြစ်ဘူး ဖြူ… ဒါသွေးရိုးသား
ရိုးမဖြစ်နိုင်ဘူး…”
“အကိုပြောမှ ဖြူလည်း စဉ်းစားနေတာ…

အကိုပြောသိလို အမေဖုတ်များဝင်နေသလား

မသိဘူး…ဘုရား…ဘုရား…အမေသနားပါတယ်”

ကြာဖြူ ပါးပြင်မျက်ရည်တွေ စီးဆင်းလာလေသည်။

“စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့ ဖြူရယ်…
အရင်ဆုံးး အမေ ခန္ဓာ ကိုယ်ထဲက
ခိုကပ်နေတဲ့ ဖုတ်ကိုမြန်မြန်နှင်ထုတ်မှ ဖြစ်တော့မယ်”
ကျုပ်လည်း ဖြူရဲ့ ခေါင်းလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး
ကိုင်ရင်း ဖြူနှင့်ထပ်တူ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရလေ သည်။
ရွာဦးကျောင်း ဆရာတော်အား ထိုအ‌ကြောင်းတွေ
‌လျှောက်ထားမိလိုက်တော့ဆရာကြီးက အိမ်ကြွလာ
တော့လေသည်။
” ဟဲ့ ဘယ်က ဘုန်းကြီး ပင့်လာတုန်း အခု ပြန်လွှတ်လိုက်”
ဒေါ်စောရီက ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ဆရာတော်
ကြီး စိတ်မကောင်ဟန်ဖြစ် အိမ်ထဲထိ ကြွလာလေသည်။
“ဟဲ့ …ဘုန်းကြီး သူ့များမိသားစု ကိစ္စ ဘာဝင်
ရူပ်တာလဲ ပြန်….အခုပြန်…” ဒေါ်စောရီက
ဒေါသကြီး နဲ့အတင်းမောင်းထုတ်နေလေသည်။
“အံမယ်နင်လို ဖုတ်ကများ ငါကို အာခံနေတော့ပေါ့”
ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ဆရာတော်က ပါလာတဲ့ ပရိတ်
ရေနဲ့ ပတ်လိုက်လေသည်။ ” ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ
ရတနာသုံးပါးရဲ့ အစွမ်းတန်ခိုးကြောင့် ဒီခန္ဓာကိုယ်
မှာ ခိုကပ်နေ တဲ့ ဖုတ်၊ မိစ္ဆာ အမြန်ဆုံးထွက်စေ”
“အား…ပူတယ်…ပူတယ်…”,

လူးလိမ့်အော်ဟစ်ရင်း တဖြေးဖြေးနှင့် ဒေါ်စောရီ
ခန္ဓာ ကိုယ်က ပုပ်စော်များ ထောင်းခနဲ ထသွားပြီး
ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်သွားလေသည်။
ဖြူက ထိုအဖြစ်အပျက်တွေမြင်ရတော့ ဝမ်းနည်းကြွေ
ကွဲစွာငိုကြွေးနေသလို ကျုပ်လည်းယောက်က္ခမကြီး အဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်လေသည်။
ယောက်က္ခမဆိုတာ ကျုပ်အတွက်တော့ အမေကောင်း
တစ်ယောက်ပါပဲ ။ (ပြီး)
လိုအပ်ချက်တွေရှိခဲ့ရင်လည်း
ဝေဖန်အကြံပြုပေးနိုင်ပါသည်။
စာပေချစ်မြတ်နိုးသူအားလုံး လေးစားလျက်
စာရေးသူ=အလင်းရောင်
#လေးစားစွာcreditပေးပါသည်

Zawgyi Version

” အမဲသားႀကိဳက္တဲ့ ေယာက္ကၡမ “(စ/ဆံုး)
———————————————–
“.ေအာင္ဒင္… ဟဲ့ ေအာင္ဒင္…ေအာင္တင္”
“ဗ်ာ….အေမ…”
“ဒီလာအုန္း …အမေလးေနာ္ ေခၚလိုက္ရတာ
ဖင္လိတ္ေခါင္း ထြက္ေတာ့မယ္ ”
အိမ္ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ အၿငိမ္းစားထိုင္ေနတဲ့

က်ဳပ္ေယာက္ကၡမႀကီးက အသံၿပဲႀကီး
ႏွင့္ေအာ္ေခၚေနတာမို႔ ထင္မ်ားအား ပုဆိန္ျဖင့္
ခြဲေနရင္က အသံေပးလိုက္ၿပီ ကမန္းကတန္း ေျပးလိုက္မိသည္။
” အေမ ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ ”

“ေျပာစရာ ရွိလို႔မဟုတ္ဘူးေဟ့ …ခိုင္းစရာရွိလို႔…
ခဏေန ငါ ဥပုသ္ေက်ာင္းသြားမလို႔.ထင္းခြဲၿပီရင္း
ဆန္ေလးပါေလး သြားဝယ္လိုက္အုန္း အိမ္မွာ
ဆန္ကုန္ေနၿပီး ” ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔မရင္ဘက္ၾကားထဲက ပိုက္ဆံ၅၀၀၀ အႏြမ္းေလးတစ္႐ြက္အား ထုတ္ေပးလိုက္ေလသည္။

” ဟုတ္ကဲ့ အေမ သားအခုပဲ သြားဝယ္ထားလိုက္မယ္ ”
“ေအာ္ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ…. မင္းမိန္းမ မိၾကာျဖဴ
အေႂကြးေတာင္း ျပန္လာရင္ေျပာလိုက္အုန္း..ငါ အသိအိမ္ ခဏဝင္မွာမို႔ နည္းနည္း ေနာက္က်မယ္လို႔……”
“တင္ပါဘုရား..အဲ့ေယာင္လို႔ ဟုတ္ဟုတ္အေမ”
“ငါထလုပ္လိုက္ရ ေသေတာ့မယ္ ဒင္းေတာ့”
ႏူတ္က ေယာင္ထြက္သြားေတာ့ ေယာက္ကၡမျဖစ္သူ
ကလည္းစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။
“ေအာ္…ဒုကၡ ဒုကၡ…မိန္းမယူမိတဲ့ ဒုကၡ” ေယာက္ကၡမ

ျဖစ္သူ ေဒၚေစာရီ မၾကားမိေအာင္ တိုးတီးေလးၿငီးမိ
လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ မိန္းမ ၾကာျဖဴက ေငြတိုးေခ်းအလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္ၿပီး က်ဳပ္က ႐ုံဝန္ထမ္းေယာက္ျဖစ္သည္
မို႔ အလုပ္အားလပ္ရက္ အခါမ်ိဳးဆို အခုလို ေတာက္တိုမည္ရ အလုပ္ေတြႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ရေလ
သည္။ အခုလည္း ဆန္ဝယ္ေပးၿပီးအျပန္
ေယာကၡမ မရွိတုန္း အခိုက္အတန္႔ မို႔ ရပ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၍
ေယာက္ကၡမအေၾကာင္းေတြတဖြဖြေျပာ ျဖစ္ၾကသည္။
” မင္း ေယာက္ကၡမက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ေအာင္
ဒင္ရာ ငါေယာက္ကၡဆို ငါက အပီေပါင္းထားတာကြ…ဟိတ္ဆိုဟိတ္ တိတ္ဆိုတိတ္ပဲ..””
“အံ့မယ္ ငါတို႔မ်ား လာ႐ြီးမေနနဲ႔ ဘပုေရ…

ဟိုတစ္ရက္က မင္း လစာမအပ္လို႔ ဆိုၿပီး
မင္းေယာက္ကၡမ ေဒၚႀကီးစိန္က ဓားနဲ႔
လိုက္ခုတ္တာဆို ”
သံေခ်ာင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘပုမ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ
ပ်က္သြားသည္။ ” ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ကြ
အဲ့ေနညက ငါလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးမိုက္ခဲ့တာကိုး
ktvက ေကာင္မေလးေတြကို မူးမူးနဲ႔ စပြန္ဆာ
ေပးလိုက္တာ ရွိတဲ့လစာေတြ အကုန္ေျပာင္းသြားလို႔
လိုက္ခုတ္တာပါကြာ….”
“ျဖစ္ရေလ ဘပုရာ…..ဟားးဟားးး”
လၻက္ရည္မွာ က်ဳပ္တို႔ရယ္ေမာသံေတြက ခဏာဆူညံ‌သြားေလသည္။
“ျပန္လာပါၿပီးေတာ္ မယ္မင္းႀကီးသား”
အေပါက္ဝမွာ စီးႀကိဳေနတဲ့ ေဒၚေစာရီတစ္ေယာက္

ခါးႀကီးေထာက္ၿပီး ေျပာလိုက္ေလသည္။ က်ဳပ္လည္း ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ ေရအိုးစင္နား ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး ေရတစ္ခြက္အား ႐ုပ္တည္တည္
ႏွင့္ ခပ္ေသာက္လိုက္ေလသည္။
” ဘယ္အေလလိုက္ၿပီး ေမာလာမွန္းမသိ အိမ္
မွာလုပ္စရာရွိတာမလုပ္ဘူး ”
က်ဳပ္လည္း ေရေသာက္ေနရင္း နင့္မတတ္ျဖစ္သြားေလသည္။ဆီလိုအေပါက္ရွာၿပီး ေျပာေနတတ္တဲ့အက်င့္မို႔က်ဳပ္အတြက္‌ေတာ့ ႐ိုးေနၿပီးျဖစ္သည္။
“ေအာ္ အေမရယ္…သူခင္ဗ်ာ အလုပ္ပိတ္တုန္း
လၻက္ရည္ဆိုင္ သြားထိုင္တာေနမွာေပါ့ “မိန္းမျဖစ္သူက ၾကာျဖဴက စကားကိုဖာေတ့ေပးေနေလသည္။
“ညည္း…… လင္ေယာက္က်ားကို ၾကပ္ၾကပ္အလိုလိုက္
ငါမရွိမွ သိမယ္ .”
..ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေဒၚေစာရီ အိမ္ေပၚတတ္သြားေလသည္။
” အကိုရယ္ အေမကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္ အေမက
အေဖကိုသိတ္ခ်စ္ခဲ့တာေလ အေဖက ေနာက္အိမ္
ေထာင္ျပဳသြားေတာ့ အေမက အဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး
ေယာက္က်ားေတြစိတ္နာရင္း အခုလိုမ်ိဳးအခ်ိန္
ေတြေရာက္လာတာပါ…”
“ကိုယ္ သိပါတယ္ကြာ စိတ္ထဲလည္းမထားပါဘူး
ေဟာဒီက မိန္းမကို ခ်စ္သလို ေယာက္ကၡႀကီးကို
လည္း အခ်စ္မေပါ့ပါဘူး..”
“ဟင္…အကိုစကားႀကီးက ဘယ္လိုႀကီးလည္း”
မတင္မက် ျဖစ္တဲ့ ဇနီးအားျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“ေၾသာ္….အကိုဆိုလိုတာက အကိုလို အေမမရွိ
အေဖမရွိ တစ္ေကာင္ႂကြက္ သမားမို႔ မင္းအေမ
ကိုလည္း ကိုယ့္အေမလို သေဘာထားၿပီး
ခ်စ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတာပါ…”က်ဳပ္လည္း ထိုသို႔ေျပာလိုက္ရင္း နဖူးျပင္ေလးအား နမ္း႐ိူက့္လိုက္ေလသည္။
…………………………………………………………………..
“ၾကာျဖဴေရ…ၾကာျဖဴ”
“အရီးျမ ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
“နင္….အေမ….နင္အေမ ေစာရီ ေျခေခ်ာ္ၿပီး

ေလွကားေပၚက ျပဳတ္က်လို႔တဲ့ အိမ္ျမန္ျမန္
ျပန္လိုက္အုန္း…”
“ရွင္” ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားေၾကာင့္ ၾကာျဖဴ
ရင္ထဲ တုန္လူပ္သြားေလၿပီး အေမအားစိတ္ပူ
စြာျဖင့္ ကမန္းကတန္း ေျပးလိုက္ေလသည္။
“ေဒါက္တာ အေမ့အျခအေနဘယ္လိုလဲ…”
လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ အေမ့အားၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္မိသည္။
“အခုေတာ့ လူနာက စိုးရိမ္စရာေတာ့မရွိပါဘူး သမီး…ေခါင္းေတာ့ ၅ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္၊
ေခါင္းထိထားဆိုေတာ့ အန္တာေတြဘာေတြ
ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဆရာဆီ အေၾကာင္းၾကား
ဟုတ္ၿပီးလား…အခုေတာ့ အနာက်တ္ေဆးေပးလိုက္မယ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ …ဆရာ….”
ေက်း႐ြာ ဆရာဝန္ႀကီးဦးဖိုးသီက ေသာက္ေဆး
ေတြေပးၿပီး ျပန္သြားေလသည္။ ခဏအၾကာ
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုေအာင္ဒင္လည္း ေရာက္လာၿပီး
မို႔ စိတ္သက္သာရာ ‌ရသြားေတာ့သည္။
အပတ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္….
” ဟဲ့…..နင္တို႔ အမဲသားက နည္းလွခ်ည္းလား
ေအာင္ဒင္…”
“ဟုတ္တယ္ေလအေမ၊ ျဖဴက အေမစားခ်င္တယ္
ဆိုလို႔ အေမတစ္ေယာက္စာပဲ သား ဝယ္လာတာ
ျဖဴနဲ႔က်ဳပ္နဲ႔က ၾကက္သားပါလာလို႔.”
“ဟုတ္သားပဲ အေမရယ္ အမဲသား၅၀သား ၂ရက္
ေလာက္ေတာ့ စားေပ်ာ္ပါတယ္..”
” အလိုေတာ္ …. ငါက အဲ့အမဲသား၅၀သား ဘယ္လိုလုပ္၂ရက္စားဝမွာတုန္း နင္တို႔လင္မယား ငါ ေနမေကာင္းေသးဘူးဆိုၿပီ ကလန္ကဆန္လာမလုပ္နဲ႔”
“အင္းပါ အေမရဲ႕….သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္က အေမအနာရင္းမွာစိုးလို႔ ေစတနာေျပာမိတာပါ…”
ၾကာျဖဴက ဝယ္လာတဲ့ အမဲသားအား ေဆးေက်ာ
ၿပီး ျပင္ဆင္ေနေတာ့ က်ဳပ္လည္း ၾကာျဖဴေဘးနား
ကဝိုင္းဝန္းကူညီေလသည္။
“ျဖဴ …ဒီရက္ပိုင္း မင္းအေမ အျပဳအမူေတြ
တစ္ေန႔တျခား ထူးဆန္းလာတာၾက ရိပ္မိရက္လား”
ျဖဴလည္း အဲ့တာ စဥ္းစားေနတာအကိုေရ…
အေမ အရင္တုန္းက အမဲသားအဲ့ေလာက္မႀကိဳက္ပါဘူး…”
“အကိုထင္ ေျပာရရင္ မင္းအမ ဖုတ္…ဖုတ္.ဝင္ေနတာမ်ားလားး”
“အကိုကေတာ့ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေျပာေနျပန္ၿပီး
အေမက ေနမေကာင္းေသးလို႔ သူ႔ ခံတြင္းေတြ႕
တာေတြ စားခ်င္လို႔ျဖစ္မွာပါ ”
“ဟဲ့….ဟိုလင္မယားႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိုးနဲ႔
ဘာေတြ ေျပာေနၾကတာတုန္း …” အိပ္ရာထဲ
က လွမ္းေမးလိုက္တဲ့ ေယာက္ကၡစကားေၾကာင့္
က်ဳပ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပါးစပ္ပိတ္လိုက္ေလသည္။,
“ေျပာဖို႔ေမ့ေနလို႔…အမဲသားက်တ္ခါးနီးရင္
မဆလာေလးခပ္လိုက္အုန္းေနာ္…ေမႊးေမႊးေလးမွ အရသာရွိမွာ”
“ဟုတ္ကဲ့ အေမ….ဟုတ္ကဲ့…”
ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးစီး၍ ထမင္းဝိုင္းမ်ားျပင္ဆင္
လိုက္ေလသည္။
“ဟဲ့ ထမင္းဝိုင္းျပင္တာ ၾကာလာၿပီးလား”
“ၿပီးပါၿပီးအေမရဲ႕…တစ္ေယာက္တည္း
လာလို႔အဆင္ေျပရဲ႕”ၾကာျဖဴလည္း စိတ္ပူစြာ
လွန္းေမးေတာ့

“မလိုပါဘူးေအ …ဒီနဲ႔ဟိုနဲ႔ သြားတာပဲ ဘာခက္တာ

မို႔လို႔တုန္း….” ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ လူေကာင္းပမာ

ေလွ်ာက္လာၿပီး ဝင္ထိုင္ေလသည္။

“ဟဲ့ ေအာင္ဒင္ရယ္.. ထည့္စမ္းပါအုန္းမ်ားမ်ား

နင္ ဟင္းထည့္ပုံတာက ေရစက္ခ်ေနတာမွတ္ေနလား

…”ေျပာေျပာဆိုဆို ေဒၚေစာရီက စိတ္မရွည္ဟန္စြာ

ျဖင့္ အမဲသား ပန္းကန္အား သူထမင္းပန္ကန္ထဲ သြင္း

ခ်လိုက္ေလၿပီးအားရပါးရ စားေသာက္ေနေတာ့

“က်ဳပ္နဲ႔ ျဖဴနဲ႔ က ပါးစပ္ေဟာင္းသားျဖစ္ ၾကည့္

ေနမိသည္။ “ဟဲ့ ဘာၾကည့္ေနတာတုန္း စားၾကေလ

ညေန႔ အမဲသား ထည့္ဝယ္ေပးအုန္း…”

” ဟုတ္ဟုတ္ ..အေမ…” က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း

ေဒၚေစာရီအား မၾကည့္ဝံရဲေတာ့ပဲ ေၾကာက္ေၾကာက္
နဲ႔ ပဲ ထမင္းစားလိုက္ေတာ့သည္။
“ဒီပုံစံအတိုင္းဆို မျဖစ္ဘူး ျဖဴ… ဒါေသြး႐ိုးသား
႐ိုးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး…”
“အကိုေျပာမွ ျဖဴလည္း စဥ္းစားေနတာ…

အကိုေျပာသိလို အေမဖုတ္မ်ားဝင္ေနသလား

မသိဘူး…ဘုရား…ဘုရား…အေမသနားပါတယ္”

ၾကာျဖဴ ပါးျပင္မ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းလာေလသည္။

“စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔ ျဖဴရယ္…
အရင္ဆုံးး အေမ ခႏၶာ ကိုယ္ထဲက
ခိုကပ္ေနတဲ့ ဖုတ္ကိုျမန္ျမန္ႏွင္ထုတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္”
က်ဳပ္လည္း ျဖဴရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး
ကိုင္ရင္း ျဖဴႏွင့္ထပ္တူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေလ သည္။
႐ြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္အား ထိုအ‌ေၾကာင္းေတြ
‌ေလွ်ာက္ထားမိလိုက္ေတာ့ဆရာႀကီးက အိမ္ႂကြလာ
ေတာ့ေလသည္။
” ဟဲ့ ဘယ္က ဘုန္းႀကီး ပင့္လာတုန္း အခု ျပန္လႊတ္လိုက္”
ေဒၚေစာရီက ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္
ႀကီး စိတ္မေကာင္ဟန္ျဖစ္ အိမ္ထဲထိ ႂကြလာေလသည္။
“ဟဲ့ …ဘုန္းႀကီး သူ႔မ်ားမိသားစု ကိစၥ ဘာဝင္
႐ူပ္တာလဲ ျပန္….အခုျပန္…” ေဒၚေစာရီက
ေဒါသႀကီး နဲ႔အတင္းေမာင္းထုတ္ေနေလသည္။
“အံမယ္နင္လို ဖုတ္ကမ်ား ငါကို အာခံေနေတာ့ေပါ့”
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ ဆရာေတာ္က ပါလာတဲ့ ပရိတ္
ေရနဲ႔ ပတ္လိုက္ေလသည္။ ” ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ
ရတနာသုံးပါးရဲ႕ အစြမ္းတန္ခိုးေၾကာင့္ ဒီခႏၶာကိုယ္
မွာ ခိုကပ္ေန တဲ့ ဖုတ္၊ မိစာၦ အျမန္ဆုံးထြက္ေစ”
“အား…ပူတယ္…ပူတယ္…”,

လူးလိမ့္ေအာ္ဟစ္ရင္း တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေဒၚေစာရီ
ခႏၶာ ကိုယ္က ပုပ္ေစာ္မ်ား ေထာင္းခနဲ ထသြားၿပီး
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္သြားေလသည္။
ျဖဴက ထိုအျဖစ္အပ်က္ေတြျမင္ရေတာ့ ဝမ္းနည္းေႂကြ
ကြဲစြာငိုေႂကြးေနသလို က်ဳပ္လည္းေယာက္ကၡမႀကီး အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္ေလသည္။
ေယာက္ကၡမဆိုတာ က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ အေမေကာင္း
တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ (ၿပီး)
လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိခဲ့ရင္လည္း
ေဝဖန္အႀကံျပဳေပးႏိုင္ပါသည္။
စာေပခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူအားလုံး ေလးစားလ်က္
စာေရးသူ=အလင္းေရာင္
#ေလးစားစြာcreditေပးပါသည္