အရင်းခံသစ္စာတရား(စ/ဆုံး)
—————————–
“ဖိုးတုတ် ရေ ဖိုးတုတ်”
သခင်ဖြစ်သူ မသူသူ ၏ အော်ခေါ်သံကြောင့်
အမြှီးလေးနှံ့ကာပြေးလာသည့်
ဖိုးတုတ် အားချစ်စဖွယ်မြင်ရလေသည်။
ဖိုးတုတ်က လိမ္မာသလောက် ချစ်စရာလည်း
ကောင်းလွန်းလှသည်။
သခင့်အပေါ်ကိုလည်းအလွန်မှ သစ္စာရှိတတ်သူလည်းဖြစ်ပြန်သည်။
“ဖိုးတုတ် နင်ဘယ်တွေသွားနေတာလည်း
လာ နင့်ကို ထမင်းကျွေးဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ
ဖိုးတုတ် လာလာ ”
မသူသူချပေးသည့် ထမင်းပန်းကန်အား
အမြှီးလေးရမ်းကာ အားပါးတရစားနေသည့်
ဖိုးတုတ်အား မသူသူ ပြုံးကာကြည့်နေမိသည်။
မသူသူကတစ်ယောက်တည်းသမား
အပျိုကြီးဖြစ်ပြီး နေ့ပြန်တိုးပေးသူလည်း
ဖြစ်သည်။
ရပ်ကွက်ထဲ၌နေသော လူများက မသူသူထံမှငွေတိုးချေးကြသည့်အတွက်
မသူသူနှင့်ကင်းနိုင်သည့်လူသိပ်မရှိကြပေ။
ငွေတိုးချေးရသည်မှာလွယ်ကူလှသည်
မဟုတ်ပေ။
တစ်အိမ်ဝင်တစ်အိမ်ထွက် အာပေါက်အောင်
လိုက်တောင်းရသည်။
တချို့ ကအလိုက်သိစွာပေးတတ်ကြသလို
တချို့ ကမပြေလည်သေး၍ မပေးနိုင်သေးကြောင်း
မျက်နှာငယ်လေးများဖြင့်ပြောကြပြန်သည်။
တချို့ကြပြန်တော့လည်း မပေးရသေးသည့်
ရက်များအား ပေးပြီးသားဟုဆိုကာ
ငြင်းကြခုန်ကြဖြင့် ရန်ပွဲဖြစ်ရသေးသည်။
တစ်ခါတခါ မသူသူ ဒီငွေတိုးပေးသည့်
အလုပ်ကိုစိတ်ကုန်မိပြန်သည်။
ယခုညနေစောင်းလည်း နေ့ပြန်တိုးတောင်းရန်
အိမ်မှထွက်ခါနီး
“ဖိုးတုတ် အိမ်ကိုသေချာစောင့်ကြည့်နေနော်
အပြင်တွေလျှောက်ထွက်မနေနဲ့ ကြားလား”
မသူသူပြောသည့်စကားအား နားလည်သော
ဟန်ဖြင့် အမြှီးလေးနှံ့ကာဖြင့် မသူသူအား
ကြည့်နေလေသည်။
ဖိုးတုတ်က အိမ်အတွက်တော့စိတ်ချရသည့်
သူဆိုလျှင်မမှားပေ။
မသူသူလည်း ဖိုးတုတ်အား မှာပြီးနေ့ပြန်တိုး
တောင်းရန်ထွက်လာခဲ့သည်။
“အင်း ဒီနေ့ မတင်မြ ဆီကိုဝင်တောင်းရအုံးမယ်
ဒီမိန်းမကြီး ရက်ပျက်တွေတော်တော်များနေပြီ”
အိမ်နီးချင်းဖြစ်သူ မတင်မြ အိမ်အား
မသူသူအရင်ဆုံးဝင်လိုက်လေသည်။
“မတင်မြ မတင်မြ ”
“သြော် သူသူပါလား လာထိုင်ဦးလေ”
“မထိုင်တော့ဘူး မတင်မြ ရှင်ရက်ပျက်တာတွေများနေပြီ ဒီနေ့တော့
ပေးလိုက်ဦး ”
“အယ် ဟို ”
“တအယ်အယ် တဟိုဟိုနဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ဟို ဟိုလေ ဒီနေ့ ငါ့ယောက်ျားအလုပ်မဆင်းနိုင်လို့မနက်ဖြန်မှ
လာခဲ့ပါလား သူသူရယ်”
“ဟာ…ဘယ်ဖြစ်မလည်း ရှင်တို့ဟာက
ရက်ပျက်တွေက တအားများနေပြီ
မရဘူး ရှိသလောက်တော့ပေးလိုက်”
ထိုအချိန် အိမ်ထဲတွင်ထိုင်နေသော
မတင်မြ ၏ယောက်ျား ကိုသိန်းတန်က
ထိုင်ရာမှထလာပြီး။
“ပေးစရာမရှိလို့ မပေးတာကို
နင်ကဘာဖြစ်လို့အတင်းတောင်းနေတာလည်း
ပိုက်ဆံမရှိလို့ မပေးတာလေ ရှိရင် နင့်ကို
ပေးလိုက်မှာပေါ့ဟ”
“ရှင် စကားကို လွယ်လွယ်မပြောနဲ့
ကိုသိန်းတန် ရှင့်မိန်းမ ရက်ပျက်တွေအရမ်းများနေလို့ ကျုပ်က
ပြောနေတာ ဒီပိုက်ဆံတွေကို
ကျုပ်ကအလကားရထားတာလည်းမဟုတ်ဘူး”
“အေး ငါတို့ကလည်း မပေးနိုင်သေးလို့
မပေးနိုင်ဘူး ပြောတာပေါ့ဟ
နင်အဲ့လောက်သလောက်လိုချင်ရင်
ငါ့ပုဆိုးချွတ်ပြီးယူသွားလေ”
ကိုသိန်းတန် ကပုဆိုးအားပေါင်ထိမကာ
ပြောလိုက်သောကြောင့် အပျိုကြီးမသူသူ
ရှက်သွားရလေသည်။
“ရှင် တော်တော်ရိုင်းစိုင်းတဲ့လူပါလား
ကိုသိန်းတန် ရှင့်ကိုမကျေနပ်ဘူး
ကျုပ် ရှင့်ကို ရပ်ကွက်လူကြီးနဲ့တိုင်မယ်”
“တိုင်လေ တိုင်လိုက်စမ်းပါ နင်က
ငါ့ယောက်ျားကိုများ ရပ်ကွက်လူကြီးနဲ့
တိုင်မယ်လေးဘာလေးနဲ့
ကြောက်မယ်များထင်နေသလား
သွားစမ်းပါ နင်ရှေ့ကသွားရင်
ငါတို့နောက်ကလိုက်မယ်ဟေ့”
မတင်မြကလည်း ထဘီအား မကာမကာ
ဖြင့်အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ပြောလိုက်လေသည်။
မသူသူလည်း ရှက်ကရှက် ဒေါသလည်းဖြစ်ကာ
ရပ်ကွက်လူကြီးဆီသို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။
“ဟာ…မိသူသူပါလား မျက်နှာလည်း
မကောင်းဘူးဘာဖြစ်လာတာလဲ”
“ဘာဖြစ်ရမလည်း ဥက္ကဌရယ် မတင်မြ
ယောက်ျားကိုသိန်းတန်ပေါ့
ကျွန်မရစရာရှိလို့ ပိုက်ဆံဝင်တောင်းတာကို
လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး
ကျွန်မကိုရန်ထောင်ကြတယ်လေ
ပြီးတော့ ကိုသိန်းတန်က ပြောတယ်
နင်အဲ့သလောက် လိုချင်ရင် ငါ့ပုဆိုးချွတ်ယူသွားပါလားလို့ ပြောပြီး
ပုဆိုးကိုပေါင်အခြေထိ မပြတယ် ဥက္ကဌကြီးရှင်
ကျွန်မရှက်လွန်းလို့ သေသာသေလိုက်ချင်တယ်
ဥက္ကဌလည်း သိပါတယ် ကျွန်မ နေ့ပြန်တိုးပေးစားလာတာ ကြာပါပြီ
တစ်ခါမှ ရုံးရောက်တဲ့အထိ မဖြစ်ဖူးပါဘူး
အခု ကိုသိန်းတို့ လင်မယား တော်တော့်ကို
လွန်လို့ လာတိုင်ရတာပါရှင်”
“အင်း…သိပ်လည်းခေါင်းထဲထားမနေပါနဲ့
ငါ အခုပဲ သိန်းတန်ကို လူလွှတ်ပြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်
ဟေ့ မောင်ကျော်ရင် ”
“ဗျာ ဥက္ကဌ”
“မင်း ကိုသိန်းတန်တို့ အိမ်ကိုသွား
ဥက္ကဌက အခုချက်ချင်းလာခဲ့ပါလို့
လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကိုခေါ်ခဲ့
ကြားလား”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့”
မောင်ကျော်ရင်ထွက်သွားပြီးသိပ်မကြာပါ
ကိုသိန်းတန်တို့လင်မယား ရောက်လာကြသည်။
မသူသူအားလင်မယားနှစ်ယောက်
သတ်တော့မည့်မျက်လုံးများဖြင့်
စိုက်ကြည့်နေကြလေသည်။
“ကိုသိန်းတန် ခင်ဗျား မသူသူကို အရှက်ရစေအောင် ပြောဆိုလိုက်တယ်လို့
မိသူသူက ကျုပ်ကိုပြောပါတယ်”
“ဒီမယ် ဥက္ကဌ ဒီကောင်မက ကျုပ်ယောက်ျားကို
စပြီးရန်ထောင်တယ်လေ ”
“မတင်မြ ရှင့်လင်ဘက်ကပဲ တဖက်သက်
ပြောမနေပါနဲ့ ”
“ကဲ ကဲ တော်ပြီ ဒါရပ်ကွက်ရုံးနော်
အော်ကြီးဟစ်ကျယ်လာမလုပ်ကြနဲ့
ကိုသိန်းတန် အခုကိစ္စမှာ ခင်ဗျားဘက်က
မှားတယ်လို့ကျုပ်ထင်တယ် ဘယ့်နှယ့်
သူရစရာရှိတဲ့ငွေကို သူတောင်းတာကို
ခင်ဗျားကဘာကြောင့် ပုဆိုးချွတ်ပြီး
ယူသွားပါလို့ ပြောရတာလည်း
ဒါ တဖက်မိန်းကလေးကို အရှက်ရစေတယ်ဆိုတာခင်ဗျား မသိဘူးလား”
“သိ သိပါတယ် ဥက္ကဌကြီး”
“အိမ်း…ကျုပ်ကလည်း တစ်ရပ်ကွက်တည်းသားချင်းတွေမလို့
ရုံးရောက်ဂတ်ရောက် မဖြစ်စေချင်ဘူး
ဒါကြောင့် နောက်တစ်ခါအခုလိုမဖြစ်ဖို့ ခံဝန်လက်မှတ်ထိုးပေးပါ ကိုသိန်းတန်”
ဥက္ကဌက လက်မှတ်ထိုးခိုင်းသဖြင့်
ကိုသိန်းတန် တစ်ယောက် မသူသူအား
မျက်ထောင့်နီကြီးဖြင့်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
လက်မှတ်ထိုးလိုက်လေသည်။
“ကဲ နောက်နောင် ဒါမျိုးထပ်မဖြစ်ပါစေနဲ့ဗျာ
မတင်မြကလည်း ပေးစရာရှိတာကို
ပေးပြီးပြေပြေလည်လည်ဆက်ဆံပါ
မိသူသူကလည်း ဒီကိစ္စကိုဒီမှာတင်ပဲ
အဆုံးသတ်လိုက်ပါ ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဥက္ကဌကြီး ”
မသူသူက ခေါင်းညိတ်ကာပြောလိုက်လေသည်။
“ကဲ အားလုံးပြန်လို့ရပါပြီ ”
ကိုသိန်းတန်နှင့်မတင်မြက မသူသူအား
မျက်စောင်းထိုး၍ကြည့်လိုက်ပြီး
အရင်ဆုံးထွက်သွားကြလေသည်။
================
“တောက် ဒီကိစ္စလုံးဝမကျေနပ်ဘူးကွာ
ဒီကောင်မက ငွေရှိတယ်ဆိုပြီး
ငါတို့ကိုလုပ်သွားတာ ဒင်းကိုမကျေနပ်ဘူး”
“ဟုတ်တယ် ကျုပ်လည်း ဒီကောင်မကို
မကျေဘူး ဒင်းမျက်နှာကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်
ချလိုက်ချင်တယ် ကောင်မက
လူပါးဝလို့ သူ့ငွေလေးမဖြစ်စလောက်နဲ့
ငါတို့ကိုများ လုပ်သွားသေးတာ”
“ကြည့်နေပါ ဒီကောင်မကို ငါဘာလုပ်ပြမလဲဆိုတာ
သိန်းတန်ကို လာမယှဉ်နဲ့ ဘာထင်နေလဲ”
ကိုသိန်းတန်နှင့်မတင်မြတို့ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်းပေါက်ကွဲဒေါသများဖြင့်
ပြောဆိုနေကြလေသည်။
မသူသူလည်း ရပ်ကွက်ရုံးက ပြန်လာပြီး
မတင်မြတို့ အိမ်ရှေ့မှဖြတ်အပြန် သူတို့လင်မယား
ပြောသမျှစကားများအားလုံးအတိုင်းသား ကြားနေရလေသည်။
မသူသူလည်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ
ကိုယ့်အိမ်ကိုယ် ပြန်လာခဲ့လေသည်။
နောပ်ထပ်မည်သူ့အိမ်ကိုမှလည်း
နေ့ပြန်တိုးတောင်းချင်စိတ်မရှိတော့သည့်
အတွက်ကြောင့် အိမ်မှာပင်အနားယူ
နေလိုက်သည်။
ညရောက်တော့ ဖိုးတုတ်အား အစာကျွေးပြီး
TV ကြည့်နေလိုက်သည်။
TVကြည့်ရင်းမျက်လုံးများလေးလံလာသဖြင့်TVပိတ်ကာ
အိပ်ရာထဲဝင်လာခဲ့လေသည်။
ဖိုးတုတ်လေးကတော့ သူ့သခင်မအိပ်သည့်
ကုတင်အောက်တွင် အိပ်နေလေသည်။
==============
“ဘုတ် ရှပ် ရှပ်”
“အီ ”
ဖိုးတုတ် အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသည့်ခြေသံကြောင့် ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်လေသည်။
“ရှပ် ရှပ်”
ခြေသံကတဖြည်းဖြည်းနှင့်အိမ်ထဲသို့
ရောက်လာလေသည်။
အမှောင်ထဲမှ ထိုလူစိမ်းက ဟိုကြည့်သည်ကြည့်ဖြင့်
မသူသူအိပ်နေသော ကုတင်အနားသို့
ရောက်လာလေသည်။
ထိုလူစိမ်းက လိုက်ကာအား ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ခါးကြားမှ ဓါးမြှောင်တစ်ချောင်းအား
ထုတ်လိုက်ပြီး မသူသူ အားထိုးရန် ချိန်ရွယ်နေခိုက်
“ဂီး ဂီး ”
“ဝုတ်”
“အား…”
ဖိုးတုတ်က သူ့သခင်မအားရန်ရှာမည့်
လူမှန်းသိသွားသဖြင့် ကုတင်အောက်က
ထွက်လာပြီး ထိုလူစိမ်း၏ခြေထောက်အား
ကိုက်လေတော့သည်။
ထိုအခါမှ မသူသူလည်း လန့်နို့လာကာ
“ဟင်…ရှင်ဘယ်သူလည်း လာကြပါဦးရှင်
လာကြပါဦး သူခိုးကပ်နေလို့
လာကွပါဦး”
မသူသူ၏အော်သံကြောင့် ထိုလူစိမ်းလည်း
ပျာယာခက်သွားကာ မသူသူအားနောက်တစ်ကြိမ်
ဓါးဖြင့်လှမ်းထိုးလေသည်။
“အား”
မသူသူလည်း မမြင်မကန်းဖြင့် ရှောင်တိမ်း၍
ကာကွယ်လိုက်ရာ ဓါးက လက်မောင်းအား
ရှက်ထိသွားလေသည်။
မသူသူ၏အော်သံကြောင့် ဖိုးတုတ် မာန်ဖီကာ
“ဂီး ဂီး အီး ဝုတ် ဝုတ်”
“အား …အား ကျွတ်ကျွတ်”
“ဒီသောက်ခွေး ကဲကွာ ကဲ”
“ကိန် ဂိန် ဂိန် ”
ထိုလူစိမ်းကသူ့ခြေထောက်အားကိုက်သည့်
အတွက်ကြောင့်ဖိုးတုတ်အား လက်ထဲမှဓါးဖြင့်အချက်ပေါင်းများစွာထိုးလိုက်လေသည်။
ဖိုးတုတ်၏ နာနာကျည်းကျည်းအော်ဟစ်သံသည်ည
အမှောင်ယံသို့ထိုးခွင်းသွားတော့သည်။
“ကိုသိန်းတန် ရှင် တော်တော်ယုတ်မာတဲ့လူပဲ”
မသူသူ ထိုလူစိမျး၏ အသံအားပီပီသသကွား
လိုက်ရသည့်အတွက်ကြောင့် ကိုသိန်းတန်မှန်းသိသွားလေသည်။
မသူသူလည်း ကုတင်ပေါ်မှပြေးဆင်းလိုက်ပြီး
မီးများဖွင့်လိုက်လေသည်။
ထိုအချိန် အိမ်အပြင်မှအိမ်နီးချင်းများက
အိမ်အပြင်သို့ရောက်နေသည်ကိုမသူသူ
သိလိုက်လေသည်။
“သူသူ ဘာဖြစ်တာလဲ တံခါးလာဖွင့်ပါဦး”
“မသူသူ မသူသူ ”
မသူသူလည်း ပတ်ဝန်းကျင်မှလူများ
ရောက်လာသည့်အတွက်ကြောင့်
အားတက်သွားကာ အိမ်အပြင်သို့ ပြေးထွက်လာပြီးခြံတံခါးအား ဖွင့်လိုက်လေသည်။
“မသူသူ ဘာဖြစ်တာလဲ မသူသူအော်သံရော
ဖိုးတုတ်အော်သံပါကြားလိုက်လို့ ”
“ကျွန်မကို ကိုသိန်းတန် ညနေက
ကိစ္စကို မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး ကျွန်မအိပ်နေတုန်း
လာသတ်တာပါရှင်
ဖိုးတုတ်ကကာကွယ်ပေးလို့
ကျွန်မဘာမှမဖြစ်တာ ကူညီပါဦးရှင်”
“အခု အဲ့ကောင်အိမ်ထဲမှာပဲလား”
“ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်ရှင်”
မသူသူကြောက်လွန်း၍လူရောအသံများပါ
တုန်ခိုက်နေလေသည်။
အိမ်နီးချင်းအမျိုးသားများက တုတ်ကိုယ်စီဖြင့်
အိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။
အိမ်ထဲရောက်တော့ မီးရောင်အောက်တွင်
သွေးအလိမ်းလိမ်းဖြင့် လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့သည့် ကိုသိန်းတန်အား
တွေ့လိုက်ကြရသည်။
ကိုသိန်းတန်၏ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်တော့
မျက်လုံးလေး ပုတ်ခပ်ပုတ်ခပ်ဖြင့်
နာကျင်မှုကိုခံစားနေရသော ဖိုးတုတ်အား
မြင်ရလေသည်။
“သိန်းတန် မင်းတော်တော့်ကို ယုတ်မာတဲ့
ကောင်ပါလားကွာ”
“ငါ့ ငါ့ကိုချမ်းသာပေးပါကွာ ငါ့ကို
ဘာမှမလုပ်ကြပါနဲ့ ငါတောင်းပန်ပါတယ်”
“ဟေ့ကောင် တောင်းပန်လိုက်လို့
ပြီးသွားရောလား မင်းလိုကောင်ကို
ရဲလက်အပ်ရမယ် မင်းလိုကောင်မျိုးရှိတာ
ရပ်ကွက်နာတယ်ကွ ငါလုပ်လိုက်ရ
သေတော့မယ် မင်း”
“ကြာတယ်ကွာ ဒီကောင့်ကို ရဲစခန်း
ခေါ်သွားကြတာပေါ့ ”
“လာ ဟေ့ကောင် ထစမ်း အခုမှ
လာပြီးသနားကမားလာလုပ်ပြမနေနဲ့”
ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ခြေထောက်ဖြင့်
ရပ်ကွက်ထဲမှလူတစ်စု၏ခေါ်ဆောင်ရာ
နောက်သို့ ကိုသိန်းတန်ပါသွားလေသည်။
မသူသူလည်းမြေပေါ်သွေးများအလိမ်းလိမ်းထွက်ကာနာကျင်နေသော ဖိုးတုတ်လေးအနား
ပြေးလာခဲ့ပြီး
“ဖိုးတုတ်ရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေကွယ် အီး ဟီး ဟီး
ငါ့သားလေးကယ်ပေလို့သာပေါ့
ငါ့မှာ မင်ပေးတဲ့အသက်ပဲရှိပါတယ်ဖိုးတုတ်ရယ်”
ဖိုးတုတ်ကအသက်ပြင်းသည်ဟုပြောရပေမည်
သူ့သခင်မပြောသည့်စကားများကို
နားလည်သည့်အလား မျက်လုံးလေးကို
ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်ဖြင့် တစ်ချက်ချင်းလေးလံစွာ
အားယူ၍ကြည့်နေရလေသည်။
ဖိုးတုတ်၏မျက်လုံးအိမ်မှလည်း
မျက်ရည်များကစီးကျနေလေသည်။
“အူ အူ အွန့် ”
ဖိုးတုတ်အသံလေး ထွက်ကာ နောက်ဆုံး
ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
“အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ ဖိုးတုတ်လေးရယ်
မင်းငါ့ကို မင်းအသတ်နဲ့ရင်းပြီးသစ္စာရှိခဲ့ပါတယ်
ဖိုးတုတ်ရယ် အီး ဟီး ဟီး”
မသူသူလည်း ဖိုးတုတ်လေးအား ကြည့်ကာ
တစ်ညလုံးထိုင်ငိုနေမိတော့သည်။
=================
လူသတ်သမားကိုသိန်းတန်ကိုလည်း
ရဲများက ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းထားလိုက်ကြလေသည်။
လူသတ်မှုဖြင့် ထောင်ဒဏ်အကျခံရန်သာ
ကိုသိန်းတန် အဖို့ရှိပေတော့သည်။
မသူသူလည်း သခင့်အားကာကွယ်ရင်း
သေဆုံးသွားသည့် ဖိုးတုတ်လေးအား
ကောင်းမွန်စွာဖြင့်မြေမြှပ်ပေးခဲ့လေသည်။
“အင်း…ဖိုးတုတ်က ငါ့ကို သူ့အသတ်နဲ့ရင်းပြီး
ကာကွယ်ပေးခဲ့တယ် သေတဲ့အထိခွေးတွေဟာ
လူတွေအပေါ်မှာသစ္စာရှိကြတယ်ဆိုတာ
ဖိုးတုတ်က ငါ့ကိုသက်သေအဖြစ် ပြသွားပါလား
ဖိုးတုတ်ရေ ကောင်းရာဘဝကို
ရောက်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်”
မသူသူတစ်ယောက်ဖိုးတုတ်အတွက်
ဆုတောင်းရင်းကျလာသည့်မျက်ရည်များကို
သုတ်လိုက်လေတော့သည်။
ခွေးတစ်ကောင်ဟာတိရစ္ဆာန်ဆိုပေမယ့် ဦးနှောက်ရှိတဲ့ လူတွေထက်သစ္စာရှိကြတယ်ဆိုတာ စာဖတ်သူတို့
ကြားဖူးတွေ့ဖူးကြမှာပါ။
စာဖတ်သူများရွှင်လန်းကြပါစေ
လိုအပ်ချက်များစွာဖြင့်
#အောင်ဓူဝံ
လေးစားစွာဖြင့်
#credit