နှလုံးသွေးနှင့်ရင်းသောကျိန်စာ

*နှလုံးသွေးနှင့်ရင်းသောကျိန်စာ*📖📖📖
~~~~~~~~~~
{စ/ဆုံး}
{၁}
“”အမိန့်တော်
မတူရာတုရတနာရွှေခွက်ကိုမှနှိုက်ချင်တဲ့
ငမိုက်သားဒီနေ့တောင်စွယ်နေကွယ်လျှင်
ကွပ်မျက်စေ”””
မျိုးနွယ်စုအကြီးအကဲမှာ
တစ်ချက်လွတ်အမိန့်အား
ယတိပြတ်ချမှတ်ပြီးသည်နှင့်
ဝတ်လည်းတော်အားလက်တစ်ဖက်နှင့်သိမ်းလျက်
အတွင်းတော်သို့ဝင်လေပြီ။
သခင်မလေးရွှေဥမှာ
ချစ်သူဖြစ်သော
ဂီတဆရာလေး
အမောင်ပုညကိုကြည့်လျက်
ရင်ဝတွင်ဗလောင်ဆူလာလေသည်။
“”အမောင်အဟင့်ဟင့်”””
“”နှမရယ်အမောင့်ကိုစိတ်မပူပါနဲ့””
“”တိတ်စမ်းရွှေဥ
အညတရကောင်အတွက်ညည်းမျက်ရည်တောင်
ကျခွင့်မရှိဘူး”””
“”အဟင့်ဟင့်”””
“”ကျက်သရေယုတ်တယ်
ဟဲ့ညည်းတို့တွေကအတွင်းတော်ဆွဲမခေါ်ဘဲ
ဘာလုပ်နေကြတာလဲ”””
မယ်မယ့်၏စူးရှာ၍အော်ဇာသံပါသော
အသံကြောင့်
ရွှေဥအားဝန်းရံနေသော
အထိန်းအယများမှာတုန်တက်သွားကြကာ
ရွှေစာ့အားအတင်းဆွဲခေါ်လေတော့သည်။
ရွှေဥ၏မယ်မယ်ဖြစ်သောဒေါ်ပိုးဇာယုမှာ
ဘဘကဲ့သို့ပင်ခက်ထန်စောင်မန်ကြီးလျက်
မာနကြီးသူဖြစ်သည်။
ရွှေဥသည်
လူထွားကြီးနှစ်ယောက်ညှပ်လျက်ဆွဲခေါ်သွားသော
အမောင့်အားကြည့်လျက်မျက်ရည်များ
ပါးပေါ်ဒလဟောစီးကျလာရသည်။
“”အမောင်ရယ်
ရွှေဥကြောင့်ရွှေဥကြောင့်”‘”
ရွှေဥမှာ
ထိုနေ့မှစ၍အခန်းထဲလှောင်ပိတ်ခြင်း
ခံလိုက်ရလေသည်။
ရွှေဥမှာတစ်ယောက်တည်းကူကယ်ရာမဲ့စွာ
လူးလိမ့်ငိုရင်း
အမောင်နှင့်စတွေ့ခဲ့ရပုံများအား
တွေးတောလျက်ရှိပေသည်။

* * *
{၂}
ရွှေချည်ရွာ
နာမည်နှင့်လိုက်အောင်ပင်
ချမ်းသာကြွယ်ဝသောရွာဖြစ်သည်။
တောင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်တည်ရှိကာ
နေပြည်တော်နှင့်အလှမ်းဝေးတာမို့
ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်နှင့်
်မျိုးနွယ်စုတစ်ခုအဖြစ်သီးခြားရပ်တည်နေသော
ရွာဖြစ်သည်။
ရွာဟုဆိုရသော်လည်းနိုင်ငံငယ်
တစ်ခုကဲ့သို့ရှိချေသည်။
အုပ်ချုပ်သူအကြီးအကဲနှင့်
လူငယ်များအားရွာအားကာကွယ်ရန်
အကြီးအကဲကိုယ်တိုင်စီမံ
လေ့ကျင့်ထားတာမို့
တိုက်ရေးခိုက်ရေးတွင်အထူးကျွမ်းကျင်လေသည်။
အကြီးအကဲဖြစ်သော
ဦးဂါမဏိသည်စည်းစနစ်ကြီးမား
လှစွာခက်ထန်စောင်မာန်ကြီးသူလည်းဖြစ်သည်။
တစ်ရွာလုံးမှာအကြီးအကဲ၏အုပ်ချုပ်မှုအား
လေးစားလိုက်နာလျက် ကြောက်ရွံ့ရိုသေ
ကြလေသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်
အကြီးအကဲသည်စည်းစနစ်ကျသည့်နည်းတူ
တရားမျှတမှုလည်းရှိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ရွာသူရွာသားများအားရင်ဝယ်သားကဲ့သို့
အုပ်ချုပ်သော်ငြား
အကြီးအကဲသည်
တစ်ဦးတည်းသောသမီးဖြစ်သူနှင့်
ပတ်သက်၍ကား
အတ္တမာနကြီးမားလှလေသည်။
လူတူနတ်ဖက်ဆိုသလို
ဇနီးဖြစ်သူမှာလည်းဤသို့ပင်။
ထိုအတ္တနှင့်မာနတို့ကြားတွင်
အနာဂါတ်ပျောက်ဆုံးနေသူတစ်
ဦးရှိသည်။ထိုသူကား
အကြီးအကဲ၏သမီး
သခင်မလေးရွှေဥ
အပြင်လောကဆိုတာ
ရွှေဥွှဘဝတွင်အိပ်မက်အလားးးး
အိမ်ထဲတွင်အထိန်းအယများနှင့်^
ပန်းထိုးလိုက်အထည်ချုပ်လိုက်ဖြင့်
ဘဝကဆိုးလှပါသည်။
တော်ပါသေးသည်။
ရွှေဥ၏အဆောင်နောက်တွင်
ရွှေဥ၏အထိန်းတော်များနှင့်အတူ
ပျိုးထားသောပန်းခင်းလေးရှိပေလို့
ထိုပန်းခင်းလေးထဲတွင်
ရွှေဥအားဘဘမွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ်
ပေးထားသောရွှေခဲလေးရှိသည်။
တစ်နေ့
ရွှေခဲလေးသည်
မည်သူမျှမသင်ရပါပဲ
ထူးထူးခြားခြားစကားဆိုလာခဲ့သည်။
“”ရွှေဥကိုချစ်တယ်ရွှေဥကိုချစ်တယ်”””
ထိုအသံကြောင့်အထိန်းတော်များမှာရယ်ကြကုန်သည်။
“”ခစ်ခစ်ရွှေခဲလေးတတ်နေလိုက်တာ
နင်လည်းငါ့လိုအထီးကျန်မှာပဲ”””
“”သခင်မလေး
နေဝင်တော့မယ်အဆောင်ထဲဝင်ကြပါစို့လား””
“”အကြီးဝင်နှင့်ပါ
ရွှေဥခဏလေးနေခဲ့ချင်သေးလို့”””
“”ခဏလေးပဲနော်သခင်မလေး””
“”ကောင်းပါပြီအကြီး”””
ရွှေဥလှောင့်ချိုင့်ထဲမှရွှေခဲလေးအား
ကြည့်ရင်းရွှေဥဘဝနှင့်နှိုင်းယှဉ်ကာ
စာနာလာမိသည်။
ထို့နောက်လှောင့်ချိုင့်အားဖွင့်ပေးလိုက်ရာ
ရွှေခဲလေးမှာအချုပ်အနှေင်မှလွတ်သွားတာကြောင့်
လွတ်လပ်စွာပျံသန်းသွားလေသည်။
“”ဘုန်းးးးဝုန်းးး'””
“”အမလေး”””
ရုတ်တရက်ဘုန်းကနဲကျလာသော
အသံကြောင့်ရွှေဥလန့်အော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ကြည့်လိုက်တော့
အမျိုးသားတစ်ယောက်
အထိန်းအယများနှင့်မယ်မယ်ဘဘကလွှဲလျှင်
တခြားသူစိမ်းနှင့်မဆက်ဆံဖူးတာမို့
အသားများပင်တဆတ်ဆတ်တုန်နေလေသည်။
“”ဘယ်သူလဲ””‘
“”သခင်မလေး”””
“”အားးးးးးး””””
ရုတ်တရက်ထိုယောကျာ်းထလာကာ
ရွှေဥပါးစပ်အားလှမ်းပိတ်လိုက်လေသည်။
“”တောင်းပန်ပါတယ်သခင်မလေး
ကျုပ်ကဒီအိမ်ကို
ရောက်လာတဲ့ဂီတဆရာမောင်ပုညပါ
သခင်မလေးရဲ့သတင်းကြောင့်
လာချောင်းကြည့်နေတာ
တစ်ပတ်လောက်ရှိပါပြီ
သခင်မလေးစိတ်ဆိုးမယ်ဆိုသခင်မလေးသဘောပါ
ကျုပ်ထိုက်နဲ့ကျုပ်ကံရှိပါစေ”””
ပြောပြောဆိုဆိုဂီတဆရာလေးမောင်ပုညမှာ
ရွှေဥအားဖြေလွတ်ပေးလိုက်သည်။
သူစိမ်းယောကျာ်းပျိုတစ်ယောက်အား
ပထမဆုံးတွေ့ဖူးတာဖြစ်တာကြောင့်
ဒူးများပင်တုန်ယင်နေလေသည်။
နောက်တစ်လဆို
ရွှေဥတို့ရွာတွင်မိရိုးဖလာနတ်ပူဇော်ပွဲရှိသည်။
ထို့ကြောင့်ဂီတဆရာအား
ခေါ်ထားတာဖြစ်သည်။
“”ရွှေ ရွှေဥသွားပါတော့မယ်
တော်လည်းပြန်ပါဒီဘက်အဆောင်ကို
ဘယ်ယောကျာ်းလေးမှကူးခွင့်မရှိပါဘူး
ဘဘသိရင်သတ်ခံရပါလိမ့်မယ်”””
“”သေရင်စေပါစေသခင်မလေးရယ်””
“”ပြန်ပါရှင်””
“”ဒီနေ့တော့ပြန်ပါ့မယ်
မနက်ဖြန်ဒီအချိန်အမောင်ဒီကရှိနေပါ့မယ်”””
ထိုယောကျာ်း၏အမောင်ဆိုသောစကားက
ရွှေဥရင်ဝတွင်မြည်ဟီးသွားလေသည်။
“”သခင်မလေးရေ””
အကြီးအသံကြောင့်ထိုယောကကျော်းအား
စိုးရိမ်စွာလှည့်အကြည့်
ကျောက်သားနံရံတစ်ဖက်ခုန်ဆင်းပျောက်ကွယ်သွား
တော့မှသက်ပြင်းချမိသည်။”
“”သခင်မလေးနေကောင်းရဲ့လား
မျက်နှဖြူဖတ်ဖြူလျော်နဲ့”””
“”ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးအကြီး
အထဲဝင်ကြရအောင်””
အဆောင်ထဲရောက်သည့်တိုင်
ရွှေဥ့ရင်တွေတစ်ဒိန်းဒိန်းခုန်မိသည်။
ထိုနေ့မှစ၍ဘဘအား
ကြောက်ရွံ့လျက်ဘဘစကားကိုမြေဝယ်မကျ
နားထောင်တတ်သောရွှေဥသည်
ဂီတဆရာလေးမောင်ပုညကြောင့်
သတ္တိခွန်အားတစ်မျိုးတိုးဝင်လာခဲ့သည်။
ညနေခင်းတိုင်းလိုလို
ရွှေဥနှင့်မောင်ပုညတို့သည်
ရွှေဥအဆောင်နောက်ပန်းခင်းလေးတွင်
တွေ့ကြသည်။
မည်သူကမှမည်သူ့ကိုချစ်စကား
မဆိုပဲငြိတွယ်ခဲ့ကြလေသည်။
“”အမောင်ရွှေဥကိုဘယ်လိုသိတာလဲ”””
“”သတင်းကြီးလှပါပကောသခင်မလေးရယ်
သခင်မလေးရဲ့အလှသခင်မလေးရဲ့ဘဝကို
ဒီအိမ်ရောက်ရောက်ခြင်းအမောင်ကြားပါတယ်
ဒါ့ကြောင့်ဟိုကျောက်သားနံရံကြီးကနေ
သက်စွန့်ဆံဖျားလာချောင်းတာ
အမောင့်ရင်ဘတ်မှာသခင်မလေးရဲ့ပုံရိပ်ကို
ဘယ်လိုမှဖျောက်မရတော့ဘူး
သခင်မလေးမရှိလည်း
ရွှေခဲလေးနဲ့စကားလာပြောတယ်””
“”ဒါဆိုရွှေခဲလေးကရွှေဥကိုချစ်တယ်လို့
ပြောတာအမောင်ပြောလို့ပေါ့နော်””
“”ဒါပေါ့သခင်မလေးရယ်””
ရွှေဥနှစ်ခြိုက်အားရစွာပြုံးလိုက်ရင်း
အမောင့်ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်လိုက်သည်။
သေချာပါတယ်။
ရွှေဥဘဝမှာဒီလိုလွတ်လပ်ပျော်ရွှင်မှုမျိုး
ဘယ်တုန်းကမှမရခဲ့ဖူးတာ”
“”ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အမောင်”””
ဒီလိုနဲ့ရွှေဥတို့
ညနေခင်းလေးတွင်နေ့တိုင်းတွေ့ဖြစ်ကြလေသည်
ပွဲတော်နီး၍
တစ်ပတ်အလိုရွှေဥတို့ဘဝဂြိုလ်ဆိုးဝင်တို့သည်။
ထိုနေ့ကလည်းပန်းခြံထဲတွင်
အမောင်နဲ့နှစ်ယောက်တည်း။
“”တယ်ငါထင်တော့ထင်သား”””
“ဟင်ဘဘ”””
“”ငမိုက်သားကိုဖမ်းလိုက်ကြစမ်း””
ရုတ်တရက်ဘဘနှင့်ကိုယ်ရံတော်တပ်သား
များရောက်လာကာ
ရွှေဥတို့အားဝိုင်းထားလိုက်သည်။
ဘဘနောက်တွင်မယ်မယ်နှင့်
အထိန်းအယများ
“”မိဇာယု
သမီးကိုဆွဲခေါ်စမ်း
ဒီကတစ်သက်လုံးရင်အုပ်မကွာထိန်းလာတဲ့အဖေ
ညည်းအမူအယာကြည့်တာနဲ့တစ်ခုခုဆိုတာသိတယ်”””
“”အမောင့်ကိုမသတ်ပါနဲ့ဘဘရယ်””
”မသတ်လို့မရဘူး
သေကိုသေရမယ်သမီး”””
“”အားးးး””
ပြောပြောဆိုဆိုရွှေဥမှာသတိလစ်မေ့မျောသွား
လေသည်။
ရွှေဥသတိရတော့
အမောင့်အားဖမ်းချုပ်ထားကာ
ခုတော့သေဒဏ်တဲ့
အမောင်ရယ်
* * * * * *
{၃}
ဒီနေ့အမောင့်အား
သုတ်သင်မည့်နေ့
ရွှေဥရင်ဘတ်အားတစ်ခုခုနှင့်
ဖိထားသလိုလေးလံနေလေသည်။
ရွှေဥသည်
နောက်ဆုံးရှိသမျှအားအင်အား
စုဆောင်းလျက်
ရွှေဥသည်နောက်ဆုံးအနေဖြင့်
ဘဘထံဆန္ဒနစ်ခုကိုတင်ပြခဲ့သည်။
ဤသည်မှာကား
ဘဘသည်
အမောင်နှင့်ပတ်သက်နေသည်ကိုသိသည်နှင့်
ရွှေဥတို့အားခွဲထားကာ
ဘဘ၏ညာလက်ရုံးဖြစ်သော
ဦးအဂ္ဂ၏သားလည်းဖြစ်
ရွှေဥတို့ရွာမျိုးနွယ်စု၏
တပ်မှူးလည်းဖြစ်သော
တပ်မှူးလေးမင်းဝေနှင့်
ပွဲတော်ရက်တွင်လက်ထပ်ပေးရန်စီစဉ်ထားသည်။
ရွှေဥကလက်ထပ်ပွဲကိုသဘောတူလက်ခံကာ
နောက်ဆုံးအနေဖြင့်
အမောင့်အားကွပ်မျက်သည်ကိုကြည့်ခွင့်
ပေးရန်ဖြစ်သည်။
ဘဘကနောက်ဆုံးအနေနှင့်သဘောတူ
ကြည်ဖြူခဲ့လေသည်။
အမောင့်အားကွပ်မျက်သည့်နေ့က
ကောင်းကင်တွင်နေရောင်မတွေ့ရကာ
မဲမှောင်အုပ်ဆိုင်းနေလေသည်။
အမောင့်အား
ခေါင်းတွင်ခေါင်းစွပ်အနက်ကြီးစွပ်လျက်
လူသန်ကြီးနှစ်ယောက်ညှပ်ကာ
လူသတ်ကွင်းသို့
ခေါ်ဆောင်လာလေသည်။
ရွှေဥမငိုတော့
ငိုရန်လည်းမျက်ရည်လည်းမရှိတော့ပြီ။
ပါးကွက်သားကြီး၏
ဓားသည်အမောင့်လည်ပင်းရှေ့တွင်
ဝဲကာဝဲကာဖြင့်
နောက်ဆုံးပါးကွက်သား
ကြီး၏ဓားချက်အောက်တွင်
အမောင်မှာခေါင်းတခြားကိုယ်တခြား
ဖြစ်သွားလေသည်။
ရွှေဥမှာပါးစပ်အတွင်းသားအား
သွားဖြင့်ဖိကိုက်ထားသဖြင့်
ပါးစပ်ထဲတွင်ငန်ကျိကျိသွေး
အရသာကိုခံစားနေရလေသည်။
ရွှေဥသည်အမောင့်အလောင်းရှိရာသို့
တစ်ချက်ကြည့်ကာ
အခန်းတွင်းသို့ဝင်လာခဲ့သည်။
ထို့နောက်ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုပိုင်ပိုင်
နိုင်နိုင်ချလိုက်ဘေသည်။
ရွှေဥကတိပေးထားသည့်အတိုင်း
တပ်မှူးလေးမင်းဝေနှင့်
လက်ထက်မည့်နေ့သို့ရောက်လာခဲ့သည်။
တပ်မှူးလေးမင်းဝေသည်
ရွှေဥမချစ်နိုင်သည်ကလွှဲလျှင်
အရည်အချင်းပြည့်ဝခန့်ညားသောယောကျာ်းပါပေ။
ရွှေဥမှာမင်္ဂလာပွဲရက်တွင်
အလှဆုံးပြုံးနေလျက်မိမိကိုယ်တိုင်လည်း
လိုလိုချင်ချင်အလှပြင်နေမိသည်။
ဤသည်ကိုဘဘနှင့်မယ်မယ်က
ကျေနပ်အားရနေဟန်ရှိသည်။
ရင်အုပ်မကွာထိန်းထားခဲ့သော
သမီး၏မျက်နှာကိုဘဘနှင့်မယ်မယ်
အကဲမခတ်နိုင်တော့ပြီ
မင်္ဂလာပွဲကို
နေ့ပိုင်းကျင်းပ၍
ညပိုင်းတွင်ရိုးရာပွဲနှင့်ပြန်လည်
ကျင်းပခဲ့သည်။
ရွာကွင်းပြင်ကြီးတွင်ပျော်ပျော်ပါးပါး
သီဆိုကခုန်နေကြကာ
အသံတစ်ခုကြောင့်ကွင်းပြင်တစ်ခုလုံး
တိတ်ကျသွားလေသည်။
“”အားလုံးသောမျိုးနွယ်အပေါင်းတို့
ငါသည်လူမှန်းသိတတ်စအရွယ်မှစ၍
ဘယ်သူစိမ်းယောကျာ်းနှင့်မျှမပတ်သက်မဆက်နွယ်ခဲါဖူးပါအမောင်သည်သာ
ငါ့အသွေးငါ့အသက်ဖြစ်ခဲ့သည်
အမောင်လည်းမရှိတော့ပြီမို့ငါလည်း
သေတာနှင့်မထူးခြား
ငါ၏နှလုံးသွေးနှင့်ကျိန်ဆိုသည်
ဘဝဆက်တိုင်းအမောင်မှလွှဲ၍
ငါ့အားတပ်မက်သူနှစ်သက်သူ
သူစိမ်းယောကျာ်းသည်
အသေဆိုးနှင့်သေပါစေတည်း
အမောင်နှင့်ငါ၏သွေးမြေကျခဲ့သော
ဤနေရာသည်လည်းအဓွန့်မရှည်စေသနည်း””
ရွှေဥသည်နှလုံးသားအား
ဓားဖြင့်ထောက်လျက်
ကြောက်မက်ဖွယ်ကျိန်စာအဆုံး၌
ဓားသွားအားရင်ဘတ်သို့တစ်ဆုံးထိုးသွင်း
လိုက်လေတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~
{၄}
ဇာတ်သိမ်း

“”အားးးးး””””
ရွှေစာမှာ
ကြောက်မက်ဖွယ်အိပ်မက်ဆိုးကြောင့်နိုးထလာခဲ့
သည်။
ရွှေစာအရွယ်ရောက်သည့်အချိန်မှစ၍
ထိုအိပ်မက်ရှည်ကြီးအားဆက်တိုက်မက်ကာ
သခင်မလေးရွှေဥသည်ရွှေစာဖြစ်နေလေသည်။
ထိုအိပ်မက်မက်ပြီးတိုင်း
ရွှေစာ့ရင်တွေအဆမတန်နာကျင်ကာ
တစ်စုံတစ်ခုလစ်ဟာနေခဲ့သည်။
“”မြေးအိပ်မက်ဆိုးထပ်မက်ပြန်ပြီလား”””
“”ဟုတ်တယ်အဖွား
ရွှေစာ့ဝဋ်ကြွေးကြီးလိုက်တာ”””
ဟုတ်သည်
ရွှေစာတို့မြေးအဘွားသည်
ရွာပြင်နှင်ထုတ်ခံထားရသည်။
ရွှေစာသည်မိမိဘဝကိုမိမိစိတ်နာမိသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်
မိမိအားချစ်ခင်စုံမက်ကြသော
ယောကျာ်းတိုင်းသည်
ရူးသည်။သို့မဟုတ်
အသေဆိုးနှင့်သေကြလေသည်။
တစ်ယောက်မဟုတ်နှစ်ယောက်မဟုတ်
ရွှေစာနှင့်ပတ်သက်သမျှသောသူတိုင်း
အသေဆိုးနှင့်သေကြသောအခါ
ရွှေစာအားစုန်းဟုသမုတ်လျက်
ရွာပြင်နှင်ထုတ်လိုက်ကြလေတော့သည်။
ရွာပြင်မှယာတဲလေးတွင်^
မြေးအဖွားနှစ်ယောက်နေရကာ
အန္တရာယ်ဟူသမျှသည်
ရွှေစာတို့မသိလိုက်ရဘဲ
ရှင်းသွားသည်ချည်းဖြစ်သည်။
ရွာပြင်ရောက်သည်မှစ၍
လပြည့်ညတိုင်း
ရွှေစာ့ဆီသို့
ဂီတသမားလေးတစ်ယောက်အလည်လာသည်။
ထိုသူကားရွှေစာ့အိပ်မက်ထဲမှ
ရွှေဥ၏ချစ်သူမောင်ပုညဖြစ်နေလေသည်။
“””””
လပြည့်ညတိုင်းတဲအပြင်ဘက်တွင်ဂီတ
သံလေးတစ်ခုအချိန်မှန်ပျံ့လွင့်လာတတ်သည်။
ထိုအခါရွှေစာသည်
စိတ်၏စေခိုင်းချက်အရ
ထိုအသံလာရာဆီသို့
ရောက်သွားတတ်သည်။
ထိုသူကရွှေစာ့အားသခင်မလေးဟုခေါ်၍
ရွှေစာမှထိုလူအား
“”အမောင်””
ဟုလိုလိုလားလားခေါ်လေသည်။
တစ်နေ့
အဖွားနှင့်အတူ
လူကြီးတစ်ယောက်ပါလာခဲ့သည်။
ရွှေစာစိတ်ထဲတွေးမိသေးသည်။
မြေးအဖွားနှစ်ယောက်တောင်အနိူင်နိုင်
ကြပ်တည်းလှစွာသော
ဒီတဲအိမ်လေးသို့
သူစိမ်းအားအဘယ်ကြောင့်ခေါ်လာရပါသနည်းဟု
“”ဆရာရယ်
ကျွန်မမြေးလေးကိုကြည့်ပေးပါ
အပြစ်မရှိဘဲစုန်းရိုးခံရပြီး
ရွာပြင်နှင်ထုတ်ခံရတဲ့အပြင်
ခုဆိုလပြည့်ညတွေဆိုမအိပ်ဘဲ
တစ်ယောက်တည်းစကားတွေပြောနေပါတယ်””
ရွှေစာ့မှာအဖွားဘာတွေပြောနေလဲ
နားမလည်ပေ။ဖြစ်နိုင်လျှင်ဒီလူအား
အိမ်မှထွက်သွားစေချင်သည်။
ထိုလူကြီးက
ရွှေစာ့ဘက်သို့အပြုံးမျက်နှာနှင့်
လှည့်လာကာ
“”ကဲ^
သမီးဘုရားရှိခိုးရအောင်”””
ရွှေစာကအကြောင်းမဲ့ဘုရားရှိခိုးခိုင်းသော
ထိုလူကြီးအားတစ်ချက်ကြည့်ကာ
ခိုင်းသည့်အတိုင်းလုပ်လိုက်သည်။
ထိုလူကြီးက
ရွှေစားနဖူးအားအုပ်ကိုင်ကာ
ဘာတွေရွတ်နေသည်မသိပေ။
ထို့နောက်အဖွားနှင့်စကားပြောနေပြန်သည်။
“”အဖွားမြေးလေးမရူးပါဘူး
ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”””
“”ဒါဆိုဘာဖြစ်လို့ခုလိုဖြစ်နေတာလဲဆရာရယ်”””
“”ဘဝဟောင်းကအငွေ့အသက်ပါအဖွား
ဘဝဟောင်းကချစ်သူလိုက်နေပါတယ်
သူ့ရဲ့အတိတ်ဘဝဟာအင်မတန်မှ
ကြေကွဲဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းလှပါတယ်
သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့ယောကျာ်း
လေးတိုင်းအသေဆိုးနဲ့သေ
ဒုက္ခရောက်ကြတာက
သူကိုယ်တိုင်နှလုံးသွေးနဲ့ရင်းပြီး
ကျိန်ဆိုလိုက်တဲ့ကျိန်စာကြောင့်ပါ”””
“”ဘုရားးးဘုရားးးးဖြစ်ရလေမြေးလေးရယ်
ကျိန်စာပျယ်မယ့်နည်းလမ်းလေးများမရှိဘူး
လားဆရာရယ်”””
“”သာသနာ့ဘောင်ဝင်လိုက်တာအကောင်းဆုံးပါအဘွားနာကျည်းချက်နဲ့နှလုံးသွေးကျိန်စာက
သိပ်ကိုထိရောက်လွန်းတာကြောင့်
မျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံး
အချင်းချင်းသတ်သေပြီး
ဒေါသလောင်မီးကျကာပျောက်ကွယ်သွားရသလို
သူဖြတ်သန်းလာတဲ့ဘဝအဆက်ဆက်
သူ့ကိုစိတ်ယိုင်မိတဲ့ယောကျာ်းတိုင်းက
ဒုက္ခရောက်ကြရမှာပါ”””
အဖွားနှင့်ထိုလူကြီးပြောနေသောစကားများအား
ရွှေစာနားထောင်ရင်းရွှေစာ့အိပ်မက်နှင့်တစ်ထပ်တည်းတူနေသည်ကိုအံ့သြမိသည်။
ဒါဆိုသခင်မလေးရွှေဥကရွှေစာပေါ့
ကျွန်မတွေ့နေတဲ့အမောင်က
ရွှေစာ့အတိတ်ဘဝက
“”ဘုရားရေ”””
“”ဆရာရွှေစာသာသနာ့ဘောင်ဝင်ချင်ပါတယ်”””
“”မြေးလေးရယ်”””
“”ရွှေစာ့အတိတ်ကံကြောင့်အပြစ်မရှိတဲ့
ဘယ်သူ့ကိုမှမထိခိုက်စေချင်တော့ပါဘူး
ရွှေစာ့ရဲ့အိပ်မက်ရှည်ဟာ
ဆရာပြောလို့ရွှေစာရဲ့အတိတ်ဆိုတာ
သဘောပေါက်ပါပြီအတိတ်ဘဝက
ရွှေစာ့ချစ်သူ ဂီတဆရာလေးကိုလည်း
ကျွတ်လွတ်စေချင်ပါပြီ”””
“””စိတ်ချပါသမီး
ဆရာကသမီးတို့ကိုအစွမ်းကုန်ကူညီမှပါ
ဆရာဒီရောက်လာခဲ့တာလည်း^
ဆရာ့ရဲ့မနောအာရုံမှာ
မောင်ပုညကအကူအညီလာတောင်းတာ
ကြောင့်ပါ
သူလည်းသမီးဘဝငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း
ဖြစ်ပြီးရင်^
ငြိမ်းချမ်းတဲ့နေရာတစ်ခုကိုထွက်သွား
တော့မှာပါ”””
“””ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆရာ”””
ရွှေစာမှာပြောရင်း
ဆရာအားကန်တော့လိုက်လေသည်။
ထို့နောက်ဆရာ့အကူအညီဖြင့်ပင်
ထိုရွာလေးမှထွက်သွားကာ
ရွှေစာမှာ
ဆရာလေးပုညစာရီဖြစ်လာခဲ့သည်။
ရွှေစာ့အဖွားမှာ
ယောဂီအဖြစ်နှင့်^
ရွှေစာတစ်ဖြစ်လည်း
ဆရာလေးပုညစာရီဘေးတွင်နေထိုင်ခဲ့သည်။
ထိုမှစ၍
ရွှေစာ၏ကြေကွဲဖွယ်အိပ်မက်ရှည်ကြီးသည်
ပျောက်ကွယ်သွားလျက်
ဂီတဆရာလေးမောင်ပုညသည်
တစ်စတစ်စပျောက်ကွယ်သွားလေတော့သည်။
* * *
ပြီးပါပြီ

စာရေးသူ Mon Mon Khaing အားလေးစားလျက်