ကျိန်စာတိုက်တဲ့ကြောင်(စ/ဆုံး)
———————————
ကြောင်သည် အလွန်မာနကြီးပြီးအိန္ဒြေရှိသော
သတ္တဝါဖြစ်၏။ လူတို့၏အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်
များထဲတွင်ခွေးကားပထမဆိုလျှင် ကြောင်ကားဒုတိယဟုဆိုရပေမည်။ ကျားနှင့်
ခြင်္သေ့တို့ပင်ကြောင်နှင့်တူသောကြောင်မျိုး
ရင်းကြောင်အကြီးစားကြီးများဖြစ်ကြလေ၏
ကြောင်သည်ခွေးကဲ့သို့လူနှင့်အလွန်နီးစပ်သော်
ခွေးကလူကိုခင်ပြီး ကြောင်က လူထက်အိမ်ကို
ပိုခင်တတ်လေ၏။ ရှေးလွန်ခဲ့သောနှစ်သုံးထောင်ခန့်က အီဂျစ်ပြည်တွင်ကြောင်သတ္တဝါတွေ၏ ကံအကောင်းဆုံးနှင့် အရှိန်အဝါကြီးသောခေတ်တစ်ခေတ်ရှိခဲ့ဘူး၏။
အီဂျစ်လူမျိုးတွေက ကြောင်ကို ရိုသေကြ၏
ချစ်ကြ၏ အထွတ်အမြတ်ထားပြီး ပြုစုယုယ
ကွ၏။
မြန်မာလူမျိုးတို့တွင်လဲ ကြောင်နှင့်ပက်
သက်သောအကြောင်းအရာများ ပုံပြင်များ
စာပေများ စကားပုံများစွာရှိလေ၏ ငယ်ငယ်
တုန်းက အငြိမ်မနေသလောက် ကြီးလာလို့
တည်ငြိမ်နေရင် ကြောင်လိုကောင်ဟုတင်စား
တတ်ကြသလို အပြင်ပန်းလူမြင်ကွင်းမှာအေး
သလောက် မမြင်ကွယ်ရာမှာ ကမြင်းတတ်သူ
ကို ကြောင်ချေး ဘာအရင်းအနှီးမှ မစိုက်ထုတ်
ပဲ အချောင်စားနေရသူကို စားနေကျကြောင်ပါး
မိန်းကလေးငယ်များ ချစ်သူမရခင်က ဗိုင်း
ကောင်းကျောက်ပိနှင့် အလွန်အေးသလောက်
အကြိုက်တွေ့သောအခါ ကောက်ကောက်ပါ
အောင်လိုက်သွားလျှင် ဘိုးတော်ကြောင်ဟုဉပမာပေးကြပုံ စသည်တို့ကိုထောက်ခြင်းအားဖြင့်
ကုန်းဘောင်ခေတ်က ဘိုးတော် ဗဒုံမင်းနှင့်
အကြိုက်တွေ့လျှင်ဘုရင့်ပွဲတော်
အုပ်တောင် ခလုတ်
တိုက်သည့် ကြောင်ကုတ်ကမြင်းလေး၏
ဗီဇကိုဖော်ထုတ်ခဲ့သော ပညာရှိဦးပေါ်ဦးတို့
၏ ရယ်စရာ ဇာတ်လမ်းကလေးများအရ
ရှင်ဘုရင်ကြီးတောင်ကြောင်ကိုချစ်တတ်လျှင် နန်းတော်ထဲတွင်လဲကြောင်တွေ အတော် အခွင့်အရေးရမည်ခန့်မှန်းနိုင်ပေ၏
စားပြီးရင်အိပ်
စိတ်ပါရင်ကြွက်ခုတ် သူ့အလုပ်ကတော့ဒါပဲရှိ
၏။ ဒီထက်ပိုပြီး အသုံးဝင်သည့် ကြောင်စွမ်း
ကောင်းကလေးများ တစ်ကောင်တစ်လေရှိ
တတ်သော်လည်း များသောအားဖြင့် သိပ်အား
မကိုးရသောကြောင်တွေကများ၏
ချွင်းချက်အနေဖြင့် ကြောင်တွေကို အသုံး
ဝင်ပြီးလူကြိုက်များလာအောင်ဖန်တီးပေး
နိုင်သည့် လူတစ်ယောက်တော့ရှိဘူးလေ၏
ထိုသူကား ကိုငွေဆိုသည့် အသက်လေးဆယ်
ကျော်လူပျိုးကြီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၏
အသားမဲမဲ သွားရဲရဲ လုံချည်ကိုဆီးစပ်ပေါ်
အောင်ချက်ပြုတ်ဝတ်ပြီး ကြယ်သီးမရှိသော
အင်္ကျီကိုအမြဲတမ်းဝတ်ကာ အသံပြာပြာနှင့်
စကားပြောတတ်သည့်လူပျိုကြီးကိုငွေတွင်
လိုင်စင်ရဆိုင်ကို လိုင်းကြေးပေးပြီးရောင်း
သောခနော်ခနဲ့ အရက်ဆိုင်ကလေးတစ်ခုရှိ၏
သူကားကြောင်တွေကို လိမ္မာအောင်သင်
စရာမလိုပဲ စားကောင်း၍ အရက်နှင့်မြည်းလို့
ရအောင်ချက်ပြီးရောင်း၏ သူ၏အရက်ဆိုင်
လေးတွင် ကြောင်သားဟင်းကား အမြဲတမ်း
လိုလိုရသဖြင့် အတော်လေးနာမည်ရပြီး
ညနေစောင်းလျှင် လူစည်နေတတ်၏
ကြောင်သားအမြည်းနှင့်နာမည်ရသောဆိုင်
ဖယိုဖရဲလေးတွင် နှစ်ချီ၍ သောက်သောအရက်သမားများလည်းကြာလာလျှင် ကြောင်
စိတ်ပေါက်ပြီး ကြောင်တောင်တောင်
တွေဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးဖောပြီးရှောသွား
ရသည့် ကြောင်ဖောရှော တွေများသဖြင့်
ထိုအရက်ဆိုင်လေးကား ကြောင်ဖောရှော
အရက်ဆိုင်ဟုသာ အမည်ပေးလျှင် နိုင်ငံပင်
ကျော်လောက်ပါ၏။
သူဆိုင်လေး၏ ရောင်းလိုအားကို
အကျိုးပြုနေသည့် ကြောင်ကုန်ကြမ်းများ
ကိုရှာဖွေပေးသူကား ကြောင်လိုက်မုဆိုး
မောင်ခင်ဖြစ်၏။
နာမည်က မောင်ခင် လူကတော့ ခင်ချင်
စရာတစ်ကွက်မှမရှိသူ။ အသိုင်းအဝိုင်းမယ်မယ်ရရလဲမရှိ။ တစ်နေ့လုပ်တစ်နေ့စား ဘဝကို
ဖြစ်သလိုနဲ့ပျော်သလိုနေတတ်သူ ပူပင်ကြောင့်
ကြစရာလဲသူ့ဘဝမှာမရှိ။ ညနေတိုင်းကိုငွေဆိုင်မှာပုံမှန်ဖောက်သည်။ သူ့ရဲ့လေးတိုင်စင်
အိမ်ကလေးတွင် ခွေးနှစ်ကောင်နှင့်အတူနေ၏
သူကခွေးတွေကိုအရမ်းချစ်သလိုဂရုလဲအရမ်းစိုက်၏။ အိမ်လေးကမပြောင်မယောင်ခွေးနှစ်ကောင်ကလဲတစ်ဟောင်ဟောင် သူ့ဘဝနှင့်သူ
တော့ အဆင်ပြေလွန်းနေ၏
ညနေပိုင်းနေအနည်းငယ်စောင်းတာနှင်
လောက်လေးခွကို လွယ်အိတ်ထဲထည့်ပေါက်
ပြားတစ်လက်နှင့် ခွေးနှစ်ကောင်ကိုခေါ်ပြီး
ကြွက်လိုက်ခြင်း လမ်းမှာတွေ့သောငှက်ကို
လောက်လေးခွဖြင့်ပစ်၍ မိုးချုပ်ကာနီးပြီဆို
အိမ်းအပြန်လမ်းက ကိုငွေတို့ဆိုင်မှာ အရက်
ဝင်သောက်၏
မောင်ခင်သည် ပုံမှန်အားဖြင့် သူလိုကိုလို
ပုံမှန်စိတ်ဖြစ်သော်လဲ မူးလာလျှင် အတော်လေးရိုင်းစိုင်း၏။ သေစာရှင်စာတောင်
ဖြောင့်အောင်မဖတ်တတ်သဖြင့် အလိမ္မာစာမှာ
ရှိဆိုတဲ့ စကားသည် သူနှင့်လားလားမျှမသက်ဆိုင်။
မောင်ခင်၏ တောင်ဘက်တစ်ခြံကျော်တွင်
ဦးဖိုးအိဟုခေါ်သော အသက်ခြောက်ဆယ်ဝန်း
ကျင်လူကြီးတစ်ယောက်ရှိ၏။ သူကလဲတစ်
ကိုယ်တည်းသမားသားတစ်ယောက်ရှိတာလဲ
အဝေးမှာအိမ်ထောင်ကျနေ၍ တစ်နှစ်နေလို့
တစ်ခေါက်မလာဖြစ်။ ခြံထဲတွင်
လူတစ်ယောက်စာ အိမ်ကလေးတစ်လုံးဆောက်ပြီး တောင်း ဆန်ကော ဆန်ကာ တို့ကိုရက်
လုပ်ပြီးရောင်းလို့ရတဲ့ ငွေလေးကို ခြစ်ခြုတ်
ချွေတာလျှက် စားလို့ပိုတာလေးတွေကို
လှူလိုက်နှင့် တစ်ကိုယ်တည်းဘဝကို ဖြတ်
သန်းနေသူဖြစ်၏
ထူးခြားချက်အနေဖြင့် သူတွင် အသက်ငါး
နှစ်အရွယ် ကြောင်အဖြူအနက်ကျားကြီးတစ်ကောင်ရှိ၏။ ရွာသစ်ကြီးဘက်ကို အော်ဒါမှာထားသောဆန်ကာလေးတွေသွားပို့ရင်း လမ်းမှာမိုးခိုနေတုန်း သစ်မြစ်အခေါင်းထဲက ကောက်ရလာခြင်းဖြစ်၏
ကြောင်ကြီးက တစ်သွေးတစ်မွေးနှင့်
ဝဝတုတ်တုတ်ချစ်စဖွယ်အလွန်ကောင်းပြီး
ဦးဖိုးအိကလဲ လူသားတစ်ယောက်လိုချစ်ခင်
ဂရုစိုက်မှုတွေကြောင့် သူနှီးဖြာနေသောအချိန်
တိုင်းလိုလိုဘေးနားမှာထိုင်ပြီးအိပ်ငိုက်နေတတ်
၏။ စားလဲအတူ အိပ်လဲအတူ လူတစ်ယောက်လိုအဖော်ပြုပြီး နေကြသည်မှာ
လမင်းကြီးဟုပြောလိုက်လျှင်ဆန်ဖွပ်သည့် အဖိုးအိုနှင့် ယုန်ရုပ်ကိုပြေးမြင်မိသကဲ့သို့
ဦးဖိုးအိဟုပြောလိုက်လျှင် သူ့နားမှာအမြဲတမ်း
ထိုင်နေသောကြောင်ကြီးကိုပါတွဲ၍မြင်မိကြပေမည်။
ဦးဖိုးအိ၏ အိမ်ခြေရင်းတစ်ခြံကျော်တွင်
ဆယ့်နှစ်ရာသီမာန်ဖီနေသော ခွေးဆိုးနှစ်
ကောင်နှင့် ကြောင်မုဆိုး ဖိုးခင် တို့ရှိကြလေရာ
သူ့အချစ်တော်ကြောင်ကြီးကို နေ့နေ့ညညအမြဲတမ်းစိတ်ပူနေရမည်ဆိုတာအထူးပြောစရာမလိုတော့ပေ။ ဒါပေမဲ့အဖိုးကြီးက မောင်ခင်ကို
တည့်အောင်ပေါင်း၏။ သူမူးပြီးအချိန်မတော်
ထဆဲနေလဲ တစ်ခွန်းမပြော။ယုတ်စွအဆုံးအရက်ဖိုးမရှိလို့လာပြီးပိုက်ဆံချေးရင်တောင်
ရှိစုမဲ့စုလေးတွေပေးပြီး ပြန်မတောင်းတတ်
တောင်းလဲပေးမဲ့ကောင်မဟုတ်
အချိန်ကြာလာတော့ မောင်ခင်တစ်ယောက်
ဦးဖိုးအိ၏ နိုင်ကွက်ကိုသိလာတော့ တဖြည်း
ဖြည်းအနိုင်ကျင့်ရာမှလူပါးဝလာ၏
ဦးဖိုးအိပိုင်ဆိုင်သမျှ သူ့သဘောနှင့်သူ ခွင့်မ
တောင်ပဲ ယူ၏။ အရက်မူးလာလျှင်နာမည်
ပါတပ်ပြီးဆဲ၏။ ပါတ်ဝန်းကျင်ကမကျေနပ်
လို့ လူကြီးအိမ်သွားတိုင်ရင်တောင် သူကအရင်
ကျေအေးပေးသဖြင့် ကြာလာတော့လူတွေလဲ
အမုန်းမခံတော့
ဆွေမျိုးညာတိနည်းရှာပေမဲ့ ဦးဖိုးအိ ဒီလောက်တော့ သတ္တိနည်းလှသည်မဟုတ်
ဒါပေမဲ့ သူ့သားသမီးလိုဖြစ်နေသည့်ကြောင်
ကြီး၏ အသက်ကို ရန်ရှာမည်စိုး၍သာ ခေါင်း
ငုံ့ခံနေမှန်းလူတိုင်းသိ၏
စာပေကျမ်းဂန်ထဲတွင် လူယုတ်မာအား
ဇာတိမြေကိုစွန့်၍ ရှောင်ကြဉ်အပ်၏ဟု
ဆိုထားသော်လည်း အသက်ကြီးမှရေကြည်ရာ
မြက်နုရာရှာဖို့ခက်သည့်အတွက် သည်းခံခြင်း
တရားကိုပဲစွဲမြဲထားနေရ၏
အရိယာမဟုတ်သော ဦးဖိုအိမှာလဲ ကြာလာ
တော့ တစ်ခါတစ်လေသည်းမခံနိုင်သောအခိုက်အတန့်လေးတစ်ချိန်တော့ရှိလာလေ၏
ထိုအချိန်ကား
ပြာသိုလ ညဘက် အချိန် ဦးဖိုးအိတစ်ယောက်
ဆန်ကာရက်ရန်အတွက်မီးခွက်မှိန်မှိန်လေးတစ်
လုံးနှင့်နှီးဖြာလျှက်ရှိ၏
ဦးဖိုးအိမအိပ်သေးဘူးလား
မီးရောင်ကိုလက်ကကွယ်ပြီးကြည့်လိုက်တော့
မောင်ခင်ဖြစ်နေ၏
လာလေကွာ ညဘက်ကြီး ဘာအကြောင်း
ရှိလို့လဲ။ ဒီလိုဗျ ကျွန်တော့မိတ်ဆွေတစ်
ယောက်လာလည်တာ အရက်တိုက်ချင်လို့
ပိုက်ဆံလာချေးတာ
မရှိသေးပါဘူးငါ့တူရာ
ဘကြီးရာဗြောင်လိမ်မနေပါနဲ့ နေ့လည်ကမှာ
တောင်းတွေသွားရောင်းထားတဲ့ပိုက်ဆံရှိတာ
ကျုပ်သိတယ်။ ကျုပ်ရှာလို့တွေ့ရင်ယူရမလား
မောင်ခင်ကား တိုင်မှာချိတ်ထားသော
ရှပ်အင်္ကျီအဟောင်းလေး၏ အိတ်ကပ်ထဲတွင်
ပိုက်ဆံရှိနေမှန်းသိ၏။
အဲဒါတော့မလုပ်နဲ့ကွာ မနက်ဖန်နှီးဝါးဖိုးနဲ့
ဘုရားပွဲအလှူအတွက်ဖယ်ထားတာ
တစ်ရက်နှစ်ရက်ထဲပါဗျာ
မူးနေသောမောင်ခင် ဘာမပြောညာမပြော
နှင့်ရုတ်တစ်ရက်ထပြီး အိတ်ထဲကပိုက်ဆံကိုနှိုက်လေရာဦးဖိုးအိ တစ်ယောက် နှီးဖြားသော
ဓား၏ အရိုးဖြင့်လက်ကို ရိုက်၏
သောက်အဖိုးကြီး ကျုပ်ကိုရိုက်တယ်
ဟုရိုင်းစိုင်းစွာဆဲဆိုပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ဆောင့်
တွန်းလှဲ၍ အနားမှာရှိသောဓားဖြင့် နှီးစည်းများ
ဆန်ကာအကြမ်းများကိုဓားဖြင့်ခုတ်လေ၏
ထိုသို့ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသောမြင်
ကွင်းကို ကြောင်ကြီးမှ ထုတ်တန်းပေါ်မှနေ၍
မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများဖြင့်ကြည့်နေလေ၏
ဦးဖိုးအိ အတော်လေးကြာ အောင်ထိုင်
ပြီးစဉ်းစားနေ၏ သူဒေါသလဲထွက်သလို
မခံချင်စိတ်ကြောင့်အံကိုတင်းတင်းကြိတ်
လျှက် လက်ထဲကဓားကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်
ထား၏။ ဒါပမေဲ့
“မောင်ခင်ရေမောင်ခင် “
ဘယ်ကောင်လဲဟေ့
အဖော်တစ်ယောက်နှင့် အရက်သောက်နေ
သောမောင်ခင်တစ် ယောက် အိမ်ပေါက်ဝအမှောင်ရိပ်သို့ ဓာတ်မီးဖြင့်ထိုးလိုက်၏
အဖိုးကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ
အခုန အဘ စိတ်ဆိုးတုန်းမတော်တဆဖြစ်
သွားတာ တောင်းပန်ပါတယ်ငါ့တူ
မင်းလိုချင်တဲ့ ပိုက်ဆံငါးရာလဲ ချေးမနေတော့
ဘူး အလကားလာပေးတာ
မောင်ခင်အရက်ခိုးဝေနေသောမျက်နှာကို
တစ်ချက်မဲ့ကာပြုံးလိုက်၏။ အခုမှ နောင်တသံ
လေးနဲ့လာလုပ်မနေနဲ့ မလိုချင်တော့ဘူး ပြန်တော့။ အိမ်ရှေ့တွင်ချည်ထားသောခွေးနှစ်
ကောင်မှာလဲ စားတော့ဝါးတော့မတတ်ရုန်း
ကန်သောင်းကျန်းနေ၏။ အဖိုးကြီးပြန်တော့
ဗျာ မပြန်ရင်ခွေးတွေလွှတ်ပေးလိုက်မယ်
ဦးဖိုးအိတစ်ယောက်လေးကန်သောခြေလှမ်း
များဖြင့် ပြန်လာပြီး စိတ်မသက်မသာဖြင့်
အိပ်ယာဝင်ခဲ့လေ၏
***********
ဒီညကျမှ ငါ့သားက အငြိမ်မနေဘူးကွာ
ကြောင်ကြီးက စောင်ခြုံထားသော သူခြေ
ထောက်ကို လက်ဖြင့်ပုတ်၍ဆော့လိုက်မျက်
နှာကိုခေါင်းနှင့်ခွေ့လိုက် ပါစပ်ကလဲ တညောင်
ညောင်နှင့် အခုမှ ကြောင်ပေါက်စလေးလို
ကလေးစိတ်ပေါက်နေတော့၏
ခါတိုင်းအခုလိုမဟုတ် အိပ်ချိန်ရောက်လျှင်
သူခြေထောက်ဘေးမှာတန်းပြီးအိပ်နေကျ
ကြောင်ကြီး သူသခင်ကိုခေါင်းဖြင့်ပွတ်ပြီးလျှင် အိမ်ရှေ့ပြတင်ပေါက်မှခုန်ထွက်ကာအမှောင်ရိပ်ထဲသို့ပျောက်ကွယ်သွားလေ
တော့၏
ကိုငွေ ကိုငွေ ထစမ်းပါအုံးဟ
အိမ်ထရံကို တစ်ဘုန်းဘုန်းလက်နှင့်ပုတ်သံ
ကြောင့်ကိုငွေတစ်ယောက်အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်
မိးခွက်ထွန်းလိုက်ပြီး။ မောင်ခင် အရက်ယူမလို့လား
အရက်လဲယူမယ် ဟင်းစားလဲပါလာတယ်
တော်တော်ကြီးလားကွ
ဒီရွာမှာတော့အကြီးဆုံးပဲ ရော့ဒီမှာကြည့်
ဘုန်းကနဲပစ်ချလိုက်သော ကြောင်သေကြီး
ကိုကြည့်၍ ကိုငွေတစ်ယောက်ကြက်သေ သေ
သွား၏။ ဒါဒါ ဦးဖိုးအိ ကြောင်ကြီးလား
အစစ်ပေါ့ဗျာ
ရွာပြင်မှာတွေ့ခဲ့တာ။ လေးခွမှန်သွားတာတောင် ခွေးနှစ်ကောင်ကို အတင်းပြန်ကိုက်တာ မနည်းကိုရိုက်ယူရတယ်။ ကျုပ်သာအဝင်မဦး
ရင် ကျုပ်တပည့်နှစ်ကောင်မလွယ်ဘူး
တစ်သက်လုံးကြောင်ကိုက်ဖမ်းလာတဲ့
ကျုပ်ခွေးတစ်ကောင်တောင် မျက်လုံးထွက်သွားတယ်။ အဲ့တော့ ဒီကောင်ကို အခုပဲချက်ပြီး အရက်နဲ့မြည်းမယ်။ ဟင်းစားဖိုးအတွက် အရက်သုံးလုံးပဲပေး
ပြန်ယူသွားမောင်ခင် ဦးဖိုးအိကြောင်ကြီး
ကိုတော့ ငါမလုပ်ချင်ဘူး။
ခင်ဗျားကလဲ အခုမှသူတော်ကောင်းလုပ်နေ
သေးတယ်။ သူတော်ကောင်းလုပ်တာမဟုတ်
ဘူး ငါ့စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်
ဖြစ်နိုင်ရင်ရင် နောက်တစ်ကောင်ဖမ်းလာခဲ့
တော်ပြီးဗျာ ကွင်းထဲက ကြည်ဝင်းတဲမှာပဲ
သွားချက်စားတော့မယ်။
မောင်ခင်ကား ထိုနေ့ညကြောင်သားဟင်း
ဖြင့် စားသောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့
ဝါးရုံကြားတွင်ပစ်ထားသောကြောင်
ခေါင်းပြတ်ကြီးကို ပြန်ယူလာ၍
ဦးဖိုးအိ အိမ်ရှေ့တွင်သွားပစ်ထား၏
ဦးဖိုးအိတစ်ယောက်အိမ်မှာမရှိတော့တာ
တစ်ပါတ်လောက်ကြာပြီဖြစ်၏။ မောင်ခင်နေ့
တိုင်း အိမ်ရှေ့မှာ မယောင်မလည်နှင့်အကဲသွား
ခတ်တိုင်းအိမ်ကိုတံခါးပိတ်ထားသည်ကိုတွေ့ရ၏။ ဒီအဖိုးကြီး သူကြောင့်သေလို့ စိတ်ထိ
ခိုက်ပြီး သူပါလိုက်သေသွားပြီလား
နောက်မှ သိရတာကတော့ ဦးဖိုးအိတစ်ယောက် သူ့ခြံလေးကို ရတဲ့စျေးနဲ့ရောင်းပြီး
တောင်ပေါ်ကျောင်းမှာဘုန်းကြီးဝတ်သွားပြီဟု
သိရ၏။
တစ်လလောက်နေတော့ ဦးဖိုးအိခြံလေးသို့
ပိုင်ရှင်အသစ်များပြောင်းလာကြ၏
ထိုသူကား။ ဇီးဖြူရွာဘက်မှ ခေါင်ဖြူတင်
ဆန်းဆိုသည့်လူဖြစ်၏။ နံမည်နှင့်လိုက်အောင်
ခေါင်းမှာရှိသောဆံပင်တို့ကား ဆွတ်ဆွတ်ဖြူ
လျှက်ရှိ၏။ အသက်ကတော့သူနှင့်မတိမ်းမယိမ်း။ ဦးဖိုးအိ၏ အိမ်ကလေးကိုဖျက်ကာ
တိုက်ခံအိမ်ကြီးဆောက်လိုက်၏
တင်ဆန်းကား စကားပြောလျှင်ပြုံးပြုံးနှင့်
အလွန်စကားပြောချိုပြီး အပေါင်းအသင်းကလဲ ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှူးမှစ၍ မြို့နယ်ရဲမှူး
အထိ အကုန်ရင်းနှီး၏။ သူလုပ်တဲ့စီးပွါးရေကလဲ ဖဲဒိုင်ကိုင်၏ ကြက်ဝိုင်းလဲဒိုင်လုပ်၏
နွားကုန်လဲကူး၏။ တစ်နယ်လုံး ဘယ်မှာဘာ
အကြောင်းဖြစ်တာမှန်သမျှ သူမသိတာမရှိ
တင်ဆန်းအိမ်ပြောင်းလာပြီးမှ မောင်ခင်
တစ်ယောက် ညဘက် အော်ကျယ်အော်ကျယ်
မလုပ်တော့။ တင်ဆန်းအိမ်ထဲတွင် တိုက်ကြက် အကောင်းစားတွေလဲရှိသလို ကြောင်လဲ
သုံးလေးကောင်လောက်ရှိ၏
မောင်ခင်တစ်ယောက်သူခွေးတွေကိုမလွှတ်
ပဲ အမြဲတမ်းချည်ထားရ၏ လွှတ်ပြီးလျှင်လဲ
မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံရဲ
ခေါင်ဖြူတင်ဆန်းကား သူနှင့် မောင်ခင်တို့
အိမ်ကြားကခြံကွက်လပ်လေးကိုဈေးကောင်း
ပေးဝယ်ကာ တိုက်ကြက်များမွေးရန်သံဆူးကြိုးဖြင့်အခိုင်အမာခြံခတ်လိုက်၏
မောင်ခင်တစ်ယောက် ခွေတွေကိုသန်းရှာပေးရင်း ခေါင်းရင်းခြံဘက်မှာ အမြဲတမ်းအလုပ်ရှုပ်နေသောခေါင်းဖြူကို မသိမသာလေး
အကဲခတ်ကြည့်နေ၏ သူခွေးအငယ်ကောင်
လဲကြောင်ကုတ်သည့်ဒဏ်ကြောင့်မျက်လုံးတစ်ဖက်မမြင်တော့။
ခေါင်းဖြူဒီရွာကိုရောက်လာကတည်းက
အဆင်ပြေတဲ့သူရှိသလိုအဆင်မပြေတဲ့သူတွေ
လဲရှိ၏။ သူတို့အိမ်နောက်ဘက်တွင် လွှစင်ကလေးဆောက်ပြီး လုပ်စားနေသော ကိုတင်လှကိုခေါ်ပြီး သစ်ကောင်းတွေဝယ်ပေးမည် စင်မှာခွဲလို့ရသမျှ သူကအပြင်မှာ ဖောက်သည်ရှာပွဲစားလုပ်ပြီးရောင်းပေးမည်ဟုဆိုသဖြင့်
ကိုတင်လှအတွက်အဆင်ပြေနေ၏
အခြားသောနှစ်ပေါက်တစ်ပေါက် ဒိုင်လျှို
လုပ်ရသော ဂွင်ကလေးများလဲသူ့ကြောင့်
အဆင်ပြေကြ၏။ သူများတွေအဆင်ပေပေမဲ့
အရက်ရောင်းသောကိုငွေလဲ အရင်လိုမချောင်
ဒီထက်ဆိုးတာကမောင်ခင် သူ့အိမ်က ခွေးတွေ
ကိုအပြင်ကိုထုတ်လို့မရ။ တင်ဆန်းသားနှစ်
ကောင်ကလဲ တကဲ့ မျောက်ရှုံးအောင်ဆော့တဲ့
ကောင်တွေ မောင်ခင် အလစ်မှာ ခွေးတွေကို
လေးခွဖြင့်လှမ်း၍ပစ်တတ်သေး၏
ဒီအကြောင်းတွေကိုငွေကိုပြောပြတော့
သွားမလုပ်နဲ့မောင်ခင် ဒီကောင်က တကယ့်
ကောင်နော် သူအိမ်ကို ဆိုင်ကယ်အနီလေး
စီးပြီးလာနေတာ ကျားလက်ဝါးထွန်းစိန်ဆို
တဲ့နယ်ထိန်းပဲ။
မောင်ခင်တစ်ယောက် အလုပ်ကလဲမရှိ
စားစရာလဲမရှိတော့စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် ရေ
သောက်ပြီး ခဏမှိန်းနေလိုက်သည် အိပ်ယာကနိုးမှပဲ ကိုငွေ ဆီမှာထမင်းသွားစားတော့မည်။
ရုတ်တရတ်ဆူညံသွားသော ကြက်အော်
သံခွေးဟောင်သံများကြောင့် မောင်ခင်အိပ်ယာ
နိုးပြီး အသံလာရာဘက်ဆီသို့ အလန့်တကြား
ကြည့်လိုက်၏
သွားပြီ သူခွေးနှစ်ကောင် လွတ်ပြီး
တင့်ဆန်းခြံထဲကကြက်တွေကိုလိုက်ကိုက်နေပြီ
လုံချည်မနိုင် စလွယ်သိုင်းပြီး သူခွေးနှစ်ကောင်
ကိုလိုက်ဖမ်း၏။ ဒါပေမဲ့ သူနောက်ကျသွားပြီ
တိုက်ကြက်တစ်ကောင်ခွေးကိုက်လို့သေသွားပြီ
အုပ်ချုပ်ရေးမှူးကား
ဘယ်လိုလဲ မောင်ခင်မင်းခွေးနှစ်ကောင်သူများ
ခြံထဲကကြက်ကိုကိုက်သတ်လိုက်ပြီ မင်းဘယ်
လိုလုပ်မလဲ
ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် ကြက်ပိသာချိန်ရှိသ
လောက်တန်ဖိုးကိုလျှော်ပေးပါ့မယ်။
သူ့ပြောစကားကြောင့် တင့်ဆန်း အတော်ဒေါ
သထွက်သွားပုံရသော်လည်းမျက်နှာကိုပြင်လိုက်ပြီး ဟေ့ကောင်အဲ့ဒါနံမည်ကြီး တကယ်တိုက်ကြက်ကောင်းကွ ရွှေတစ်ကျပ်သားဖိုးပေး
ပြီးဝယ်ထားတာ မင်းအခုနေတဲ့ခြံကိုရောင်း
ရင်တောင် အဲ့လောက်ရမှာမဟုတ်ဘူး
ငါ့ကြက်က မင်းထက်တန်ဖိုးရှိတယ်
အနိုင်ကျင့်သလိုပြောနေပေမဲ့ မောင်ခင်
ဘာမှမပြောပဲတိတ်ဆိတ်နေ၏ တအောင့်နေ
တော့မှ ကျုပ်အခုဘာလုပ်ပေးရမလဲ
ကြက်ဖိုးလျော်စရာမလိုဘူး
ငါကျေအေးပေးလိုက်မယ်။ ဒါပေမဲ့ငါခိုင်း
တာတစ်ခုတော့လုပ်ပေးရမယ်
မောင်ခင်အခုမှ စိတ်သက်သာရာရသွားသလို
ဖြင့် ဟုတ်ကဲ့အစ်ကိုခိုင်းချင်တာခိုင်းလုပ်ပေး
ပါ့မယ်။ တင့်ဆန်းတစ်ခေါင်းလုံးဖြူနေသော
သူ့ဆံပင်များကို လက်နှင့်သပ်လိုက်ပြီး
တခြားတော့မဟုတ်ဘူး မင်းမွေးထားတဲ့
ခွေးနှစ်ကောင်ကို မင်းကိုယ်တိုင်သတ်ပေးရမယ်။ ဗျာ အဲ့ဒါတော့မလုပ်နိုင်ဘူး
ကျုပ်မှာသံယောဇဉ် ဆိုလို့ ဒီခွေးနှစ်ကောင်
ပဲရှိတာ ကျွန်တော့်သားသမီးလိုဖြစ်နေပြီ
မောင်ခင် ဘယ်လောက်ပဲ
အနူးအညွတ်တောင်းပန် တင့်ဆန်းကတော့လက်မခံ။ နောက်ဆုံး
သူနေတဲ့ခြံလေးကိုယူပါ ဆိုတာတောင်လက်မခံ ဘယ်လိုမှ ပြောမရတဲ့အဆုံးမောင်ခင်
ဘူးခံလေ၏ ကျုပ်ဘယ်နည်းနဲ့မှမလုပ်နိုင်ဘူး
တင့်ဆန်းမျက်နှာ တင်းမာသွားပြီး
အေးပြီး ခဲ့တဲ့နှစ် ကန်ကြီးဘက်မှာ စက်ဘီး
တစ်စီးနဲ့ နွားတစ်ကောင် ပျောက်သွားတဲ့ပြသနာကို အစမဖေါ်ခင် မင်းငါခိုင်းတာလုပ်ပါ
တင်ဆန်းတစ်ယောက် ပြောစရာရှိတာပြော
၍ လူကြီးအိမ်မှ ဆိုင်ကယ်မောင်းကာထွက်
သွားလေတော့၏။ မောင်ခင်တစ်ယောက်
လက်မှိုင်ချကာ သူပြောသမျှ လုပ်ရန်မှတစ်ပါး
မရှိတော့လေပြီ
ထိုနေ့ညက မောင်ခင်၏ ခြံဝင်းလေးထဲတွင်
ခွေးအော်သံများ လူငိုသံများဖြင့်ဆူညံနေတော့
၏။
ကိုငွေရေကျုပ်တော့ဒုက္ခရောက်နေပြီဗျာ
ဦးဖိုးအိကြောင်ကြီးကိုချက်စားပြီးကတည်က
ကျုပ်နဲ့ကြည်ဝင်း ဒုက္ခတွေရောက်ပြီး အိပ်
ကောင်းခြငါးမအိပါရ စားကောင်းခြင်းမစား
ရနဲ့ အခုလဲ ကြည်ဝင်း သစ်ပင်ပေါ်ကကျလို့
ဆေးရုံမှာ သတိလစ်နေပြီ
ကိုငွေတစ်ချက်စဉ်းစားလိုက်ပြီး
အေးကွာ ကြောင်သတ်တဲ့သူမပြောနဲ့
ကြောင်သေကြီးကို ကိုင်မိတဲ့ငါတောင် စိတ်ထဲ
မှာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်ပြီးကျောချမ်းနေတာ
ငါလဲ နောက်တစ်ခါ ကြောင်နဲ့ပက်သက်ပြီး
ဘာမှမလုပ်တော့ဘူး။ မလုပ်ဆို အခုလက်ကျန်
လေးကုန်လို့နောက်ရက် ရောက်ရင် အရက်
ရောင်းဖို့ လိုင်စင်သမားက ခွင့်မပြုတော့လို
ဆိုင်ပိတ်ရတော့မယ်။ ပြီးရင်အခုလမယ့် ဘုရားပွဲမှာ အစ်မကြီးကငါ့ကိုရဟန်းဝတ်
ပေးမှာ ကိုးရက်ပြည့်လို့ လူထွက်ရင် လုပ်စား
ဖို့လယ်နှစ်ဧကပါပေးအုံးမှာ
ကိုငွေတစ်ယောက် ရဟန်းဝတ်ပြီ
သိမ်ဆင်းတဲ့နေ့ သန့်ရှင်းသော ရဟန်းတစ်ပါး၏
ပထမဆုံးရက်။ နေ့ဆွမ်းစားရန်တုန်းခေါက်
တော့ စားပွဲဝိုင်းတွင်ထိုင်လိုက်၏
ဒုလ္လဘရဟန်း များအတွက်သီးသန့်ခုံဝိုင်းများ
ပြင်ထား၏ ထိုစဉ်
ရင်တွေ တလှပ်လှပ်တုန်လာပြီးချွေးစေး
တွေထွက်လာ၏ လက်တွေကလဲကိုင်လို့မရ
တော့ မျက်လုံးထဲမှာလဲအစက်အပြောက်များ
ထင်လာ၏။ သူတစ်ခုခုလိုနေပြီ ဘာလိုတာလဲ
ဆိုတာသူ့ကိုသူသိ၏
သူရုတ်တရတ်ထ၍ကုဋီသို့အမြန်ဝင်ပြီး
လည်ချောင်းထဲလိုက်နှိုက်ကာအန်ထုတ်လိုက်
သော်လဲ စိတ်ထဲကပျို့ ပြီး လက်တုန်တာကရပ်
မသွားတဲအပြင်ပိုဆိုးလာ၏။ လူဝတ်လဲမှဖြစ်
တော့မယ်။ သူအရက်စွဲနေပြီ မသောက်ရင်မနေ
နိုင်တော့ ရဟန်းဝတ်ပေးသည့်အစ်မကြီးကိုလဲ
ဒေါသတွေ ထွက်နေ၏။ သူဆန္ဒမအောင်မြင်ပါ
ရဟန်းရှင်လူတို့၏ တိုက်တွန်းချက်ကြောင့်
သူလူဝတ်မလဲပဲ ရဟန်းဝတ်ဖြင့် အိပ်ယာထဲ
ဘုန်းဘုန်းလဲကာ အတော်လေးဆေးကုလိုက်
ရ၏။ တစ်လလောက်နေတော့ သူအရက်လုံး
ဝပြတ်သွားပြီး လူဝတ်လဲလိုက်၏
အရက်ကပြတ်သွားပေမဲ စိတ်ကတော့
သောက်ချင်နေမိ၏။ ဒီအတိုင်းကြာကြာနေရင်
အရက်ပြန်သောက်ဖြစ်တော့မည်။ နေရာသစ်တစ်ခုကို ခဏပြောင်းပြီး စိတ်သစ်လူသစ်
လေးနှင့်နေအုံးမည်။ ပန်းရံဆရာမောင်ညို၏
စည်းရုံးမှုကြောင့် ရန်ကုန်သို့လိုက်မသွားခင်
တစ်ရက်အလို အိမ်ထဲမှာ အရက်အမူး
လွန်ပြီးသတိလစ်နေစဉ်အိမ်မီးလောင်တဲ့ အထဲ
ပါသွား၍ ဆေးရုံမှာ သေခဲ့သော မောင်ခင်
အသုဘ ကို လိုက်ပို့ခဲ့သေး၏
မောင်ခင်ကတော့သူ့အကုသိုလ်တွေနှင့်
သွားပြီ။ တစ်ဘက်တစ်လမ်းကမြေတောင်
မြှောက်ပေးခဲ့သည့် သူ့အလှည့်ပဲကျန်တော့၏
ဦးဖိုးအိတစ်ခါက ပြောခဲ့ဘူသည့် ကြောင်တွေ
ဟာ ကျိန်စာတိုက်တတ်တယ်ဆိုတာ ဟုတ်များ
ဟုတ်နေမလား
ရန်ကုန်ရောက်တော့ ဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ်
တွင်လက်သမားဝင်လုပ်၏။ အခုတော့အရင်
ကလို အရက်ရောင်းသည့်အရက်သမားကိုငွေ
မဟုတ်တော့ အလုပ်ကြိုးစားသည့်လူရိုး
ကြီးမောင်ငွေဖြစ်နေဖြစ်နေ၏။ သူအလုပ်
ဝင်ပြီးသုံးလကျော်လောက်အထိ အဆင်ပြေ
နေသေး၏။ သူတို့နေသည့်အလုပ်သမား
အိပ်ဆောင်ဘေး တွင် အဝါရောင်ပိုင်ရှင်မဲ့ကြောင်တစ်ကောင်လာကပ်နေ၏
ကြောင်ကိုမြင်လျှင်သူ့အတိတ်ကိုသတိ
ပြန်ရ၏။ ထို့ကြောင့် ဝေးဝေးကရှောင်ပြီး
ကြောင်နှင့်မပက်သက်မိအောင်နေ၏
သူကမပက်သက်ချင်ပေမဲ့ ကြောင်ကတော့
ပက်သက်ချင်နေပုံရ၏။ တံခါးမလုံသော သူ့ရဲ့
အခန်းဟောင်းလေးထဲကို အချိန်မရွေးဝင်ထွက်သွားလာနေတတ်ပြီး လူလဲ ကြောက်ပုံမရ
သူများကျွေးမှစားရမည့်ဘဝမို့ သူများစေတနာ
ထားချင်အောင်လဲနေတတ်၏
သူအသုံးချခဲ့သောကြောင်တွေက အသေ
ကောင်တွေ အခုကအသက်ရှိသည့်ကြောင်
တစ်နေ့ ကိုငွေတစ်ယောက်ဘိလပ်မြေ
အိတ်ကို ကောက်ပြီးထမ်းလိုက်ရာ ခါးထဲက
မျက်ကနဲဖြစ်သွားပြီး နောက်တစ်နေ့ မနက်
ရောက်တော့ အိပ်ယာကမထနိုင်တော့ သဖြင့်
အလုပ်နားလိုက်ရ၏။ သူ့အထင်တော့ တစ်
ရက်လောက်နေရင်ကောင်းသွားမှာပဲဟုထင်
ထားခဲ့ပေမဲ့ တစ်ပါတ်လောက်ကြာသည်အထိ
တော့ လမ်းကောင်းမလျှောက်နိုင်
မရတော့တဲ့အဆုံး အရိုးအကျောဆေး
ခန်းတစ်ခုမှာ စမ်းသပ်ကြည့်တော့ အကြော
ညပ်တာ နောက်နှစ်ပါတ်လောက်နေရင်ပေါ့ပေါ့
ပါးပါးအလုပ်တွေလုပ်နိုင်မည် အခုတော့နား
နေအုံးပေါ့။ အလုပ်သမားလိုင်းခန်းရှိသည့်အ
တွက်နေစရာမပူရပေမဲ့ စားဖို့ကခက်ခဲလာပြီ
ဆေးဖိုးဝါးခနှင့်စုထားတဲ့ ပိုက်ဆံလေးတွေကုန်
ပြီ။ စားဖို့မရှိတော့မောင်ညိုတို့လင်မယားကထမင်းပို့ပေး၏
တစ်ရက်နှစ်ရက်တော့အဆင်ပြေနေသေး၏
နောက်တော့ မောင်ညိုတို့လင်မယားကိုအား
နာသဖြင့်တေ့လယ်စာထမင်းတစ်နပ်စာပဲယူပြီး
မနက်စာကို လဘက်ရည် ဆိုင်တွေဘက်သွား
ပြီးမနက်စာစား၏
တကယ်တော့ မနက်စာဆိုပြီး ဟန်ပြအပြင်
ထွက်တာပါ သူ့မှာဝယ်စားဖို့ လက်ထဲမှာလဲ
ငွေတစ်ကျပ်မှမရှိ။ တစ်မနက်ခင်းလုံး မစားပဲ
အဆာခံနေပြီး နေ့လည်စာလာပို့ပေးသော
ထမင်းပန်းကန်ပြားလေးကို နေ့လည်စာ တစ်ဝက် စား၏ ကျန်တာလေးကို ညနေ အဆာပြေ
စားပြီးရေကိုအဝသောက်၍ ၂၄နာရီ ကိုထမင်း
ပန်းကန်ပြားလေးတစ်ချပ်ဖြင့်အသက်ဆက်နေ
ရ၏
တဖြည်းဖြည်းနှင့်ခါးနာတဲ့ရောဂါအပြင်
အစာအိမ်ရောဂါပါ ထပ်တိုးလာတော့မည်
တစ်ခါတစ်လေ ရွာပြန်ပြီးဘဝကို ဖြစ်သလို
ပြန်နေချင်စိတ်တွေပေါက်သွားမိပေမဲ့ ဒီဘဝ
မှာဝဋ်ကြွေးရှိရင်လဲဆပ်တော့မည်ဆိုပြီး
တင်းခံနေမိ၏။ တစ်နေ့ ဆောက်လုပ်ရေး
ဝင်းမှအတော်လေးလှမ်းသော လမ်းဘေး
ခေါက်ဆွဲဆိုင်လေး၏ အုတ်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်နေ၏။ အချိန်ကား နေ့လည်တစ်နာရီထိုးပြီ
ဒီနေ့မောင်ညို့မိန်းမ စျေးဝယ်ထွက်ရင်း
သူတို့မိသားစု အပြင်မှာစားကြမည်ဖြစ်၍
ထမင်းလာမပို့တော့ဟုအကြောင်းကြားထား
၏။ လကုန်ရက်ဆိုတော့ လဲ ငွေယားလေးတွေ
နှင့် စားသောက်ကြအုံးမှာပေါ့လေ
သူတို့မိသားစု ထမင်းမချက်ဖြစ်၍ ဒီနေ့အဖို့
သူ့မှာစားစရာမရှိ။ ဗိုက်ကလဲဆာလွန်း၍
ကတုန်ကရင်တွေပါဖြစ်နေပြီ ဒီပုံစံနဲ့တစ်နေကုန်နေပြီး နောက်တစ်နေ့ရောက်အောင်ဖြတ်သန်း
ရအုံးမည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းစားသောက်ဆိုင်မှ
အကင်တွေ အကြော်တွေကလဲ သူ့ကို အနံ့နဲ့
နှိက်စက်နေသဖြင့်
ဆာလွန်းလို့သွားရည်တောင်
ကျနေပြီ။ နားရွက်မှာထိုးထားသော လက်သမားဆောက်ရိုးကဲ့သို့ ဖင်စီခံဖွာလန်နေသည့်
ဆေးပေါ့လိပ်အတိုလေးကို မီးညှိကာ ဖွာလိုက်၏။ ထိုစဉ် မောင်ညို့သားအငယ်လေးမှ
ဦးငွေကြီးအတွက် သားတို့အပြင်က ဘဲကင်
နဲ့ထမင်းပေါင်းဝယ်လာတာ ဦးအခန်းထဲက
ဘီရိုပေါ်တင်ထားခဲ့တယ် သွားစားလိုက်အုံးနော်။ ကိုငွေရင်ထဲမှာဝမ်းသာလုံးဆို့ပြီး
အေးအေး အဲ့ဒါဆိုသွားစားလိုက်အုံးမယ်
ကိုငွေတစ်ယောက် အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့်အမြန်
ပြန်လာခဲ့ပြီး အိမ်ထဲ သို့လှမ်းဝင်လိုက်၏
သို့သော် သူအရမ်း မျှော်လင့်လင့်ထား
သော ထမင်းပေါင်းနှင့် ဘဲကင် ထုပ်လေးအား
ကြောင်ဝင်စားမက အရင်ဦးအောင် အားပါး
တစ်ရ စားနှင့်နေပြီ အမောတကော့နှင့်ပြန်လာ
သောကိုငွေ ဒေါသလုံးဆို့သွားပြီး မျက်လုံးတွေ
ပါပြာသွား၏။ စိတ်ထဲကလဲ ဒင်းကို စိစိညက်
ညက်ကြေအောင်လုပ်ပစ်မယ်ဟုဆိုကာ
တံခါးချောင်ထဲမှ သံတုတ်ကိုဆွဲ၍ အနား
သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းကပ်လိုက်၏
ဘယ်တုန်းထဲက ငတ်နေမှန်းမသိသော
ကြောင်မကား အစာဇောကပ်နေ၍ အနောက်ကရန်သူကိုတောင်သတိမထားမိ
ကိုငွေလက်ထဲကသံတုတ်ကို မြှောက်ထား
ရင်း သူအတွေးတစ်ချက်ဝင်လာ၏ ငါရိုက်
လိုက်ရင်သူတစ်ချက်ထဲနဲ့ အသက်ထွက်သွား
မှာ။ အစားတစ်နပ်နဲ့ သူ့အသက်တစ်ချောင်း
တန်ရဲ့လား အပြင်က အသက်တစ်ချောင်းဆို
ပေမဲ့ ဒီကြောင်မက ဗိုက်ထဲမှာ ကိုယ်ဝန်နေ့စေ့
လစေ့ကြီး။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ သူအရင်က ကိုယ်တိုင်မသတ်ခဲ့ပေမဲ့ ဖြတ်တောက်ပြီးချက်ပြုတ်ခဲ့သော ကြောင်အသေကောင်တွေကိုပြန်မြင်
လာ၏။ အထူးသဖြင့် ကျိန်စာတိုက်သည်ဟု
အယူရှိခဲ့သော ဦးဖိုးအိ၏ ကြောင်ကြီး..
သူတိတ်တိတ်လေးသက်ပြင်းချကာ အနားမှ
အသာလေးပြန်လှည့်ပြီး ခပ်လှမ်းတွင်ထိုင်၍
သံတုတ်ကို ဘေးမှာချထားလိုက်၏
တစ်ခွီးခွီးမာန်ဖီရင်း ကြက်ရိုးကိုဖြောက်ဖြောက်ကိုက်နေသောမြင်ကွင်းကို စိမ်ပြေနပြေကြည့်ပြီး ရေအိုးထဲမှ ရေကို ခွက်အပြည့်ခပ်ကာ
သောက်ချလိုက်၏
ကဲနင်လဲ ကြိုက်သလိုစားတော့ငါလဲ ရေ
သောက်ပြီး ခွေအိပ်လိုက်မယ်
နုံးနုံးချိချိဖြင့်ဘယ်လောက်ကြာအောင်
အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိ နားထဲမှာ ဆူညံသံတွေ
ကို အိပ်မက်လိုလို အပြင်မှာလိုလိုကြားနေရ၏
သုညတစ်သုံးဟေ့ ဟူသော စူးစူးဝါးဝါး
အော်လိုက်သံကြောင့် အိပ်ယာမှလန့်နိုးသွား
လေ၏။ ကိုငွေရေ ကိုငွေ ၀၁၃ ထွက်တယ်ဟ
ကိုငွေအိပ်ယာမှ ငေါက်ကနဲ ထထိုင်ပြီး
ဖျာအောက်ထဲက ဘောက်ချာစာရွက်ကိုနှိုက်
ယူလိုက်၏။ သူအလုပ်ဆင်းနေတဲ့ရက်တုန်းက
တစ်ထောင်ဖိုးထိုးထားသော ချဲဘောက်ချာ
စာရွက်ကလေးကို တုန်တုန်ယင်ယင်ကိုင်ရင်း
မျက်ရည်များကျနေတော့၏
တစ်ထောင်ဖိုး အလျှော်ပိုက်ဆံ ငါးသိန်း
ထုတ်လို့ရချင်း ထမင်းပေါင်းထုပ် ခေါက်ဆွဲကြော်ထုပ်တွေနှစ်သောင်းဖိုးလောက်ရအောင်
ချက်ချင်းဝယ်ပြီးအနားပါတ်ဝန်ကျင်ကလူ
တွေ ခွေလေခွေးလွင့် ကြောင်ဝင်စားတွေပါ
အကုန်ကျွေးလေ၏။ ညဆယ်နာရီထိုးတော့
ကျွေးရမွေးရလွန်းလို့ သူဖတ်ဖတ်မောနေပြီ
အခုမှသတိရသည် သူ့ဗိုက်ထဲကို တော့တစ်
လုတ်မှဝင်အောင်မစားဖြစ်သေး။ ဒါပေမဲ့
စားဖို့မလိုအောင်ဗိုက်ပြည့်နေပြီ။
သူခါးနာရောဂါကောင်းတော့ အရင်လို
အလုပ်ကြမ်းပြန်မလုပ်တော့ပဲ ဆောက်လုပ်
ရေးပိုင်ရှင်သူဌေး၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် လွတ်နေ
သောဆိုင်ခန်းနေရာ လေးမှာ တစ်နိုင်တစ်ပိုင်
ဆင်းရဲသားထမင်းဆိုင်လေး ဖွင့်၏
အရင်တောမှာထဲက အရက်ရောင်းရင်း
အချက်အပြုတ်လုပ်ခဲ့တဲ့သူဖြစ်ရာ လူတန်း
စေ့ အဆင်ပြေအောင်ရောင်းတတ်သဖြင့်
တော်တော်လေးကိုရောင်းရလေ၏
တစ်ခုတော့ရှိ၏ သူဆိုင်တွင် အရက်မရောင်း
သလို အရက်သောက်ဖို့လဲခွင့်မပြု
မောင်ညိုက မည်သို့ ဝါဒဖြန့်ထားသည်မသိ
ကိုငွေကို ဘုန်းကြီးလူထွက် လူပျိုကြီး လူတော်
လူကောင်းကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် တစ်ရိုတစ်
သေရှိကြ၏။ တကယ်တော့ဘုန်းကြီးဝတ်တာ
လဲ တစ်လလောက်အရက်ပြတ်ရုံဝတ်ခဲ့တာပါ
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အရင်ကလို ဖြစ်ကတတ်ဆန်းမဟုတ်ပဲ လူကြည့်ကောင်းအောင်သပ်သပ်
ရပ်ရပ်လေးဖြစ်လာ၏။
အခုတော့ ကိုငွေတစ်ယောက် တဖြည်းဖြည်း
ချင်းစီးပွါးတက်လာကာ ထမင်းဆိုင်ပိုင်ရှင်
တောင်ဖြစ်နေပြီ။ တာမွေမေတ္တာညွန့်ရပ်ကွက်
ထဲမှာလဲ တိုက်ခန်းလေးတစ်ခန်းပင် ဝယ်ထား
ပြီးပြီ။ သူ့မှာ အသိမိတ်ဆွေတွေပေါပေမဲ့
သူ့တိုက်ခန်းကို တော့ သိပ်မသွားချင်ကြ
အဘယ်ကြောင့်ဆို သော်သူမွေးထားသော
ကြောင်တွေ အလွန်များ၍ မျက်စေ့နောက်စရာ
ကောင်းလှသောကြောင့်ဖြစ်၏
ဘယ်သူတွေကပဲ ကြောင်တွေကို မျက်စေ့
နောက်ပါစေထိုကြောင်တွေ၏ တာဝန်ကို
မညည်းညူပဲ ပြုစုပေးနေသော အသက်သုံးဆယ်ခန့်အသားဖြူဖြူခပ်ချောချောအမျိုးသမီးတစ်ဦးတော့ရှိ၏
ထိုအမျိုးသမီးကလည်း ကိုငွေ၏
မိန်းမပင်ဖြစ်လေ၏……
( ဤစာကိုရေးသော ကျွန်တော်သည် ထိုဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့စဉ်က
သိကျွမ်းခဲ့သော အလုပ်သမားကြီး၏အကြောင်းကို အဆင်ပြေအောင် ဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်ပါ
သည်)
သတ္တဝါများကို မေတ္တာထားနိုင်ကြပါစေ
#ဟန်လင်း#