အဖွားမယ်စိန်နှင့်အရူးရေအ၏ဖြစ်ရပ်ထူး

*ဘွားမယ်စိန်နှင့် အရူးရွှေအ ၏ ဖြစ်ရပ်ထူး*📖📖📖 ************************ သူ၏အမည်ကို ဘခင်ဟုအများကခေါ်ကြသည်။ ဘခင်သည်ဗလကောင်း၏။ဆံပင်ကိုကျောလယ်ထိမျှ အရှည်ကြီးထားပြီး ထိုဆံပင်ရှည်ကြီးကိုဖီးသင်ခြင်မရှိဘဲ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းထားရှိလေသည်။ ခြောက်ပေသာသာမျှရှိသောအရပ်အမောင်းနှင့် မျက်နှာအထက်၌ပစ်စလက်ခတ်ထားရှိသော မုတ်ဆိတ်မွှေး၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးများကလည်း အပြိုင်းအရိုင်းရှိနေပြန်သည်။ ဘခင်သည်အင်္ကျီမဝတ်… ပုဆိုးကိုခပ်တိုတိုသည်ဝတ်သည်။ ထိုသို့နေယုံဖြင့်ဘခင်ကိုဆင်းရဲသားဟုမြင်တွေ့သူများက ထင်နိုင်သော်လည်းအကြောင်းသိသူများကတော့ ဘခင်ကိုအရေးတယူပင်ခေါ်ကြပြောကြသည်။ “ဘခင်…ဘယ်သွားမလို့တုန်းကွ” ဟုခေါ်သူကခေါ်သောအခါ၌လည်း ဘခင်က စကားပင်ပြန်မပြော…လှည့်၍ပင်မကြည့်တတ်… သူသွားလိုရာသို့သာဦးတည်ကာသွား၏။ ဘခင်က အိမ်ရှိသော်လည်းအိမ်၌မနေ ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားတတ်ပြီး…နေဝင်တာနှင့်တွေ့သည့်နေရာ၌ …

အဖွားမယ်စိန်နှင့်အရူးရေအ၏ဖြစ်ရပ်ထူး Read More

တေလေဘဝစ္ဆေမ

တေလေဘဝ တစ္ဆေမ (စ/ဆုံး) —————————   “ကိုတီး…မြောက်ပိုင်းက ဦးကုလားကြီး ကြိုးဆွဲချပြီး ဆုံးသွားပြီတဲ့ဗျ ”   မောင်ထွန်းက ခြံထဲကို သုတ်သုတ်ဝင်လာပြီး အိမ်ပေါ်တက် ရင်းပြောတယ်ဗျို့။ ကျွန်တော်တို့မိသားစုတွေက ထမင်းစားနေကြတာဗျ ။   “ဟင်…ဟုတ်လား၊ဒါဆို မင်းရောက်သွားပြီးပြီပေါ့”   “မဟုတ်ဘူးဗျ ။ဦးကြင်က မြောက်ပိုင်းက ပြန်လာရင်း ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတာ။ရဲစစ်ချက်ယူဖို့အတွက် ဥက္ကဌက …

တေလေဘဝစ္ဆေမ Read More

ခွန်ဆန်လောနဲ့နန်းဦးပျဥ်

ခွန်ဆန်လောနဲ့နန်းဦးပျဉ်အကြောင်း 📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚 ဇာတ်ကြောင်းလေးတနေရာမှာမှားခဲ့ရင်လည်းအမှန်ပြန်ပြင်ပေးကြပါနော်။ ဒဏ္ဍာရီလေးကတော့ဒီလိုပါ “ဟိုတခါတုန်းက ကျိုင်းတောင်းမှာ အရမ်းချမ်းသာတဲ့ မိသားစုတစ်ခုရှိတယ်တဲ့ မိသားစု၀င်သုံးယောက်ရှိတာတဲ့ အဖေရယ် အမေရယ် သားရယ်ပေါ့နော်.. သူ့သားနာမည်က ခွန်စံလောတဲ့ကွဲ့ ခွန်စံလောက်အသက်အရွယ်ရလာချိန်မှာ မိခင်က အိမ်ထောင်ချပေးချင်တာတဲ့ အဲ့ဒါနဲ့ကျိုင်းတောင်းမှာရှိတဲ့ နန်းဦးပဲန်း (င်္ပမ်း) ဆိုတဲ့ကောင်မလေးနဲ့ အိမ်ထောင်ချပေးချင်တာပေါ့နော် ….အဲ့ဒီကောင်မလေးက အလုပ်လုပ်တာတော်တယ်…. ပြီးတော့ သူလည်းခွန်စံလောကို ကြိတ်ကြိုက်နေတာပေါ့နော် အဲ့ဒါ ခွန်စံလော အမေကို …

ခွန်ဆန်လောနဲ့နန်းဦးပျဥ် Read More

သရဲမြင်နိုင်သည့်ကလေး

*သရဲမြင်နိုင်သည့်ကလေး*📖📖📖 ++++++++++++ ***************** ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်း ပင်းတယမြို့နယ်အတွင်းရှိ မြို့နဲ့ဝေးကွာသော ပအိုဝ်းရွာလေးတစ်ရွာတွင် ဦးမြတင့်နဲဒေါ်အေးမေဟူသော ဇနီးမောင်နှံရှိသည်။သူတို့သည်အသက်ကြီးသည့်တိုင် ကလေးတသ်ယောက်မှမရသေးချေ။ကလေးလေးတစ်ယောက်ပေးသနားရန် ဘုရားမှာဆုတောင်းရသည်မှာလည်းအကြိမ်ကြိမ်၊ဟိုဗေဒင်သည်ဆရာများထံ၊ဟိုနတ်သည်နတ်များထံပူဇောပသပြီးကလေးတောင်းရသည်မှာလည်း နတ်များပင်နားပူနေလောက်သည်။သို့သော်နှစ်ယောက်၏မျှော်လင့်ချက်များကဖြစ်မလာခဲ့ချေ။မိရိုးဖလာအတိုင်းကလေးတောင်းမရတော့ရွာနဲ့အလွန်ဝေးကွာသော မြို့ဆေးရုံကိုကလေးမရနိုင်လောက်သည့်ချို့ယွင်းချက်များရှိမရှိသွားရောက်စစ်ဆေးကြည့်သည်။ထိုခေတ်အခါကဆေးရုံဆေးခန်းဟူသည်ကား မခေတ်စားသေးသောအရာတစ်ခု။ဆေးရုံသွားပြကြည့်သော်လည်း ကလေးမရနိုင်လောက်သည့်ချို့ယွင်းချက်တစ်ခုမှမရှိပေ။လင်မယားနှစ်ယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြင့်မြို့မှရွာကိုပြန်လာသည့်တောလမ်းလေးအတိုင်း နေပူကျဲကျဲထဲချွေးဒီးဒီးဖြင့်ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ရှေးဘဝကုသိုလ်ကံကြောင့်ကလေးမရနိုင်တာနေမှာဟုတွေးရင်း ဖြေသိမ့်ခဲ့ကြ၏။ဝမ်းဆွဲဆရာမထံသို့သွားရသည်မှာလည်း ချောင်းပင်ပေါက်လုမတတ်ဖြစ်နေပေပြီ။ကလေးရနိုင်မည့်အရိပ်အယောင်မတွေ့။သို့ကြောင့်လက်လျော့ကာကလေးမွေးစားကြရန် လင်မယားနှစ်ယောက်တိုင်ပင်လိုက်ကြသည်။သို့သော်ထိုညတွင်ကား ဖွားမေသည် ထူးဆန်းသောအိပ်မက်အားမြင်မက်လေသည်။ သူမသည် ရွာပြင်တောထဲတွင်မှိုရှာမျှစ်ရှာရန်ပလိုင်းတစ်လုံးနဲ့ဓားကောက်တချောင်းကိုယူ၍ထွက်လာခဲ့သည်။အဖော်မပါသူမတစ်ဦးတည်းသာ။တောထဲသို့ရောက်သည်နဲ့ဝါးရုံအောက်မှ မျှစ်တုံးတို့ကားတစ်စို့ပြီးတစ်စို့ချိုးယူ၍မကုန်နိုင်အောင်ပေါက်နေကြ၏။သူမလည်းဝမ်းသာအားရဖြင့် မျှစ်ချိုးနေစဉ်ဝါးရုံအနောက်ဘက်မှ ဝါးကပ်များဝါးရွက်ခြောက်များနင်းလာသည့် ချွက်ချွက်အသံများကြားရသဖြင့် သူမချောင်းကြည့်လိုက်ရာ သူမရှိရာသို့ဦးတည်လာနေသော …

သရဲမြင်နိုင်သည့်ကလေး Read More